Waar ergens ben je nu? Ik wil je horen, ik wil je zien ik wil je stem en je vertrouwen... maar ik kan geen touw tot in de hemel bouwen.
Ik mis je zo enorm hier op deze aarde je had nog zoveel wensen in het zicht die allen op mij waren gericht.
Ooit zegde je mij, " ik wil je nog zien trouwen" daar heeft onze heer geen rekening mee gehouden... hij haalde u zo vroeg uit mijn leven vandaan in mijn ogen. Nu zoveel jaren later zijn mijn drie kindertjes geboren ze stellen zich de vraag "Mama wie is die vrouw daar op de foto"? Dan zeg ik hen met een gerust hart "Dat schattekes dat is oma lief" ze was mama's grootste hartendief.
We hebben haar veel te vroeg moeten laten gaan maar jammer genoeg konden we niet voor haar pas gaan staan
Oma, de weg was hard en lang voor jou, je was blij dat je op wandel kon gaan en dat geen mens u nu nog in de weg zou staan door al de pijn en je verdriet ben je van ons heengegaan
Maar geloof me we reden ons hier best ook al missen we hier iets het is een leegte zo zonder jou en soms sta ik daardoor in de kou dan kom ik naar je toe, stel me vragen k'weet niet hoe...
1001 dingen spoken dan door mijn hoofd waar ik geen antwoord op heb gehoord Maar toch weet ik dat je mij daar hoort, en dat je er bent door de aandacht die er wordt geschonken steeds ik naar jou foto kijk, is het net of je word weer even werkelijkheid kon ik het maar geloven, dat ik ooit nog eens naast je kan lopen.
Oma lief ik blijf je gedachten steeds in mij bewaren daarom heb ik dit gedicht voor jou geschreven in de hoop dat het me nooit ontgaat hoe ik met jou heb mogen genieten van het leven.
En als het dan toch gebeurd dan is het een teken dat mijn vlammetje ook uit het leven is gegrepen en dat we samen verder kunnen genieten van een welverdiend engelen leven.
Je kleindochter.
°opgedragen aan mijn oma die overleden is in 1989.
Hier een gedicht speciaal voor jou op papier... Wat heeft het leven jou toch aangedaan, je hebt steeds voor iedereen goed gedaan.
Tranen stonden in mijn ogen,toen ik het verschrikkelijke nieuws moest horen. Het was niet te geloven,heel mijn leven lag ondersteboven een paar dagen na het nieuwe jaar stond je huis in lichter laaien er was een wolk van vuur ontstaan, wat had je de heer in hemelsnaam misdaan?
Je leed van toen een harde strijd,tegen pijn en eenzaamheid daar je huisje niet meer was,wat het was en je daar ook nietmeer je nest verder kon inslaan hebben mijn ouders lief u onder hun vleugels genomen.
Van toen ben je met pijn verder door het leven gegaan, met vallen en opstaan van de pijn,die je soms ondraaglijk werd heb je toch nog veel kunnen doorstaan, zo ben je op mijn huwelijk door je adem heen gegaan. Je bleef tot het einde maar legde je hoofd op de tafel neer, iedereen besefte "die mens heeft zeer".
Zeer diep in je longen was je op, ze waren verbrand maar je gaf niet op je was een vechter en wilde verder gaan, verder tot de strijd zich keren zou tegen jou...
Maar mensen begrepen het vaak niet,dat je had soms veel verdriet
Je moest het ziekenhuis weer in, en dan weer even niet! Toen kwam er een moment, een moment van onrust in mij op ik kwam je bezoeken en voelde me heel rot Rot voor wat ik zag, rot voor wat ik voelde...
"Opa" waar bleef je lach? Ik zag je lijden nu in pijn, en dat vond ik als kleinkind echt niet fijn! Ik keek naar je voeten, ze waren gezwollen van het water dat geen weg meer vond daar je de laatste dagen geen meter meer verder kon.
Ik smeerde ze met een zalfje in en zag een glimp op je gelaat, zo van "o wat een zaligheid"
Opa lief, ik had het toen die dag gedacht al had ik het liever niet verwacht de telefoon ging die nacht bij mij aan
en ik kreeg ineens een grote traan "het is zover" dacht ik bij mijzelf mijn opa is moeten gaan gaan uit dit leven , nadat ik hem een mooie achterkleinzoon had gegeven en er nog een achterkleinkind op komst was dat nog gekoesterd in mijn buikje zat. zeker nog 8 maanden lang ik heb het je nooit kunnen vertellen je ook nooit kunnen laten zien
Maar opa lief, ver weg ben je niet we kijken naar de sterren onder een open lucht en weten dat je daar een knipoog naar ons gunt.
Je achterkleinzoon "Brian" kijkt elke keer weer door zijn raam om maar één klein sterretje te zien schitteren en weten dat jij het bent...die ons een teken geeft
Opa uit het oog hebben we jou verloren maar niet uit ons hart dat houd ons sterk en ik weet dat jij nu warm bij oma bent. en dat jullie samen op mij wachten dat geeft me soms weer nieuwe krachten.
je kleindochter
*Opgedragen aan mijn opa die in december 1997 overleden is
Valentijn... 14 februari ja dat moet het zijn De dag van de liefde, De dag voor de geliefde. 14 februari, Valentijn... 'Tis een dag waarop de koppeltjes lief voor elkander zullen zijn.
Speciaal voor jou,
Een gedichtje hier
Ik zette even alle leters neer
met een pen op een vel papier...
Woorden kon ik vormen
Zinnen kon ik bouwen
Om te zeggen hoeveel
ik heel mijn leven van jou zal houden.
Liefs en knuffies van Blue-Eyes
Speciaal voor jou,
Een gedichtje hier
Ik zette even alle leters neer
met een pen op een vel papier...
Woorden kon ik vormen
Zinnen kon ik bouwen
Om te zeggen hoeveel
ik heel mijn leven van jou zal houden.
