We zeggen al de hele tijd dat we de Bodensee nog niet gezien
hebben. Nu is het de laatste dag, dus
En inderdaad, na een 20 tal kilometer bereiken we Konstanz,
daar waar de Rein het hazenpad kiest en een lange tocht onderneemt naar ..
jawel Nederland om daar in de Noorzee uit te monden.
In Konstanz nemen we het grote veer naar Meersburg aan de
andere zijde van de Bodensee (Duitse benaming), het Meer van Konstanz
(Zwitserse benaming). Vanuit Meersburg vertrekt de Bodenseeradweg, die ons over
Friedrichshafen naar Lindau zal brengen. In Friedrichshafen heeft elk jaar de
grootste fietsbeurs ter wereld plaats en worden de laatste nieuwe snufjes wat
koersfiets betreft geshowed.
Even na Friedrichshafen hebben we een laatste lunch aan de remorque
van Pierke, hij heeft toch weer een geschikte plaats gevonden.
Dan naar Lindau, een eiland dat met een spoorweg en een
straat met het vaste land is verbonden. Daar nemen we een lange rust.
Van Lindau naar Ravensburg, onze laatste slaapplaats is het
nog luttele 30 km.
Wij laten 950 kilometer en 7283 hoogtemeters opschrijven. Toch een hele prestatie. De trip
naar Lourdes van vorig jaar verdwijnt daarbij in het niets.
We hebben weer goed gefietst, goed gedronken en gegeten en
veel leute getapt.
Moe maar voldaan zullen we morgen op de trein stappen.
Hierbij willen wij, de hele groep Bodenseespurters, Marcel,
de bedenker van deze mooie parcours langdurig in de bloemen zetten. Gewoon schitterend
welke mooie parcours hij uit zijn fietshelm kan toveren.
Na een uitgebreid ontbijt zijn we richting Schaffenhausen
gereden om de Rheinfall te bewonderen. De foto spreken boekdelen. Wij hebben
daar bijna een half uur met de mond opengestaan.
Daarna was het munt en kruis tussen de grens van Duitsland
met Zwitserland. Zeer wispelturig loopt de scheiding aldaar, en de Zwitsers
willen absoluut laten zien dat je bij hen vertoeft want de vlaggen met het rode
kruis wapperen veelvuldig in elk dorp. We volgen ook even de oevers van de
Thur, een zijrivier van de Rijn, en de oversteken met mooie houtwerkbruggen.
Daarna kwamen de oevers van de Untersee aan de beurt. Het is
eigenlijk de Rijn, die met een hele brede monding overgaat in de Bodensee. In
Stein-am-Rhein hebben we de lunch genomen. Het is daar een internationale
drukte van belang, want iedereen wil het idyllische dorp aanschouwen.
Het was vandaag zaterdag, en vele fietsers, vooral MTBers,
maakten gebruik van de fietspaden aan de oevers.
We hebben weer zeer veel genoten van de overvloedige zon
vandaag. Als je dan hoort met wat men tevreden moet zijn aan het thuisfront,
amaai zeg.
We pauzeren even bij rit 6 : vannacht werden nog enkele
deelnemers wakker van de felle regen, vanmorgen bleek het meeste hemelwater op
de wegen reeds door de zon te zijn weggebrand.
Een schitterende blauwe hemel liet zich direct van zijn
beste kant zien en de temperatuur steeg gestaag tot een aangename 25 graden bij
een zachte afkoelende bries uit het westen. Deze wind hebben we vaak in het
voordeel gevoeld.
Na een 20 tal redelijk vlakke kilometer begon de helling van
de klim naar Köningsfeld zich aan te dienen. 4, 5 km en 500 m hoger kwamen we
aan op het hoogplateau van Schwarzwald. In totaal zullen we 1150 hoogtemeters
onder de wielen weggedrukt hebben bij de aankomst.
Onderweg bezochten we ook even Villingen, het stadje in de
vorm van een kruis omgeven door een ovaal.
Op het plateau verbleven, of beter fietsten we een 40 tal
kilometer bij elkaar tot aan de samenvloeiing van twee kleine riviertjes, die
het begin vormt van de machtige Donau in Donaueschingen.
Ook vele vakwerkhuizen waren het toneel links en rechts van
de wegen onderweg.
De Donau hebben we een tijdlang gevolgd en wat verderop
bezochten we de grootste bron van Duitsland, de voedingsbron van de Aach te
Auch met een debiet variërende tussen 1300 en 8000 liter per seconde.
We zijn nu aangekomen in Singen op een 15 km van de
Bodensee.
Rit 5 is alweer achter de rug. In tegenstelling tot de
verwachting hebben we maar 340 hoogtemeters gehaald. Dus het parcours was
vooral vlak. Ook dit keer geen regen gehad en tegen het einde werd het zelfs
boven de 30 graden.
De overgang van de Elzas naar het Zwarte Woud is dus
gemakkelijk te verteren. s Avonds tijdens het avondeten heeft moeder aarde wel
enkele fotos gemaakt bij fel trommelgeroffel. Doch het mag een teken zijn dat
morgen weer een goed fietsklimaat op het dienbord staat.
We hebben vandaag vooral genoten van het vlakke parcours, de
ooievaars op hun nest, de waterwerken aan de Rein in het teken van de
scheepvaart en de stroomopwekking,de
vlakten tussen de heuvels van het Zwarte Woud en het mooi gerenoveerde hotel.
Prima kamers voor een redelijke prijs onthouden we graag.
Al bij al een mooie tocht, jong toch waarom thuis blijven
Vanmorgen deed de natte straat ons herinneren aan de
overvloedige regen van vannacht. Tijdens het lekkere ontbijt zijn de laatste
druppels gevallen. Je vraagt je natuurlijk dan af; wat zal het vandaag worden ?
Wel het is de hele dag bewolkt gebleven en er stond een stevige wind, doch de
donkere wolken bleven altijd aan onze westkant. We zijn dus niet nat geworden gelukkig
en het is altijd goed fietsweer gebleven. Eventjes een halt gehouden na lang
zoeken voor een koffie of andere drank. Frankrijk schitterde weer in de
afwezigheid van gezellige plekjes en terasjes.
s Middags aan de rust hadden we al 800 hoogtemeters gedaan
en dan moesten we de Valsberg nog doen, ten minste voor diegenen die er zich
toe bereid vonden.
Wel ja de dames deden ook mee aan de 500 resterende
hoogtemeters, alles ging vlot en we waren redelijk vroeg aan het volgende hotel
in Marlenheim.
We herinneren ons de zeer fijne afdaling over een twaalftal
kilometer. Enkele topsnelheden lieten zich opschrijven en iedereen bereikte
tevreden de mooie dorpjes van de Elzasser wijnstraat.
Vandaag hebben we de Loraine verlaten en zijn een stukje
door de Vogezen gereden en hebben de Elzas bereikt.
