Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Eduardo Mendoza heeft een ode aan de literatuur geschreven.* El Païs
***
In de eerste eeuw van onze jaartelling reist de filosoof Pomponio Flato door het Romeinse rijk, op zoek naar een geneeskrachtig water. Het lot brengt hem naar Nazareth, waar een plaatselijke timmerman op het punt staat ter dood gebracht te worden vanwege een brute moord. Jezus, de naïeve zoon van de timmerman die overtuigd is van zijn vaders onschuld, haalt Pomponio over om de ware toedracht van de moord te achterhalen.
Maar Jezus kan niet vermoeden welk groot geheim zijn vader te verbergen heeft. Eduardo Mendoza voert de lezer mee naar een wereld vol politieke intriges, filosofische bespiegelingen en hilarische verwikkelingen. "De wonderbaarlijke reis" is een duizelingwekkend verhaal om in een ruk uit te lezen.
***
Eduardo Mendoza -1943
Eduardo Mendoza, geboren in Barcelona (1943) is een bekende Catalaanse schrijver. Hij studeerde rechten in de jaren zestig en verhuisde in 1973 naar New York, om daar te werken als vertaler voor de Verenigde Naties.Daar bleef hij wonen tot 1982.
Hij werd wereldberoemd met zijn roman: " De stad der wonderen" (1989), een magistrale kroniek van Barcelona tussen de wereldtentoonstellingen van 1888 en 1929. Hij geldt nog steeds als één van de belangrijkste hedendaagse Spaanse schrijvers. Terugkerende thema's in het werk van Mendoza zijn het Spanje ten tijde van het Franco-regime en het leven in Barcelona.
Naast zijn werk als romancier, waarvoor Mendoza reeds vele literaire prijzen ontving, is hij tevens werkzaam als journalist/columnist voor het dagblad El Païs.
Bibliografie :
1975: La verdad sobre el caso Savolta -De zaak Savolta 1979: El misterio de la cripta embrujada -Het geheim van de behekste crypte 1982: El laberinto de las aceitunas - Het labyrint van de olijven 1986: La ciudad de los prodigios -De stad der wonderen 1989: La isla inaudita 1990: Sin noticias de Gurb (in El Paîs) 1990: Restauraciö 1992: El ano del diluvio - Het jaar van de zondvloed 1996: Una comedia ligera 2001: La aventura del tocador de senoras - Het avontuur van de dameskapper 2001: El ultimo trayecto de Horacio Dos (in El Païs) 2001: Baroja, la contradicciön 2003: Barcelona modernista 2006: Mauricio o las elecciones primarias 2008: El asombroso viaje de Pomponio Flato -De wonderbaarlijke reis
90th- anniversity of the armistice and the end of the Great War .
Modelklas
Oorspronkelijke titel:
" Life Class " Vertaling: Jos den Bekker
Gebonden, 319 pagina's Verschenen: oktober 2008
Uitgeverij De Geus
"Why do you want to paint? You have nothing to say."
***
In "Modelklas"gaat Pat Barker terug naar het onderwerp waardoor ze zo beroemd is geworden. De menselijke verwoesting en psychische schade die de ellende van de Eerste Wereldoorlog heeft veroorzaakt in alle lagen van de Britse samenleving. Het lijkt wel of Barker met "Modelklas " ook echt een aanzet heeft willen geven voor méér romans over dit onderwerp, waarin ze de dilemma's en ervaringen van een hele generatie Engelse schilders, op en naast het slagveld tot leven wil brengen.
In het voorjaar van 1914 komt een groep studenten aan de Slade School of Art samen voor een modelklas tekenen. Paul Tarrant wordt al snel afgeleid door de intrigerende studente Elinor Brooke. Hij is echter niet de enige die zich tot haar aangetrokken voelt en Elinor wordt het charismatisch centrum van een liefdesdriehoek. De oorlog is aanvankelijk niet meer dan een ver rumoer op Het Continent, maar het gedruis komt dichterbij en betrekt ook de kunststudenten. Paul, Elinor en Kit, drie jonge schilders, ontmoeten elkaar in kunstenaarskroegen. Alle drie studeren of studeerden ze aan de beroemde Slade School of Fine Art in Londen onder leiding van Henry Tonks ( een chirurg-kunstenaar die in de Eerste Wereldoorlog heel wat soldaten met gezichtsverminkingen tekende ) Alle drie zijn ze in de ban van de geheimzinnige Teresa, hun schildersmodel.
Kit Neville is bevriend met Elinor Brooke, de stille liefde van Tarrant De vriendschap tussen Brooke en Neville wringt en de vriendschap tussen Tarrant en Brooke zorgt voor onderhuidse jaloezie bij Neville. Ze wentelen zich in hun persoonlijke onrust - Paul worstelt bvb. met zijn liefde voor Teresa én voor Elinor , terwijl Elinor moet opboksen tegen alle vooroordelen over vrouwelijke kunstenaars - maar van het echte leven hebben ze weinig besef. Als de oorlog in augustus dan toch uitbreekt , gaan Paul en Kit in dienst. Paul belandt als Rode Kruisverpleger in Vlaanderen en wordt er vanaf dag één geconfronteerd met de gruwel van de oorlog. Gruwel waar hij snel aan gewoon geraakt en die op den duur zelfs een noodzaak is om te kunnen functioneren. Hij gaat zichzelf en de groep kunstenaars, waartoe ook zijn geliefde behoort, zien als verwende, zelfingenomen kinderen.
Thuis ziet Elinor de schildersklas steeds leger worden. Ze schrijft brieven naar Paul en Kit en probeert zich nuttig te maken met vrijwilligerswerk. Ze twijfelt er aan haar kunstenaarsschap op te geven voor een overzeese opdracht als verpleegster. Uit haar correspondentie met Paul blijkt dat Great Old England geen idee heeft wat er zich werkelijk aan het front afspeelt.
Met haar bijzondere gevoel voor klank,kleur en geur overtreft Barker zichzelf in de weergave van het dagelijkse leven van een ziekenboeg ( de beschrijving van de stank van gangreen maakt je instant misselijk) Ze is niet bang voor die oorlog, ze verdoezelt niets. Romantiek is uit de boze , al brengt ze ook medelijden op voor de soldaat , die zichzelf opzettelijk verwondde en daarna ligt te wachten op genezing om geëxecuteerd te worden door zijn eigen troepen. Als lezer rijdt je mee over de onverharde, met kraters bezaaide wegen en voel je de pijn van de mannen die in de ambulance liggen te creperen. Je schreeuwt mee als het ontsmettingsmiddel in de open wonden wordt gegoten.
Life Class , is niet het sterkste boek van Barker. De spanning van Double Vision en de beklemming van de Regeneration-trilogy weet ze niet te bereiken. Toch is het, ondanks de zwakke momenten, een boek dat je moet uitlezen. het laatste hoofdstuk is prachtig en geeft hoop in de berusting die je in een vriendschap kunt vinden.
Modelklas ,toont de kloof tussen degenen die de hel van de oorlog kennen en zij die veilig buiten schot zijn gebleven. Door een aantal van haar personages slechts even op te voeren, mensen van wie we weten dat ze een veel grotere rol hebben gespeeld in de portrettering van de oorlog , zijn we er gerust in dat Barker nog niet is uitgeschreven over dit onderwerp.
Pat Barker -1943
***
Pat Barker Thornaby-on-Tees 8 mei 1943 .
De uit Yorkshire afkomstige Pat Barker begon haar carriëre met geëngageerd-feministische boeken als Union Street (1982) en Blow Your House Down (1984), over Noord-Engelse vrouwen uit de lagere klasse die temidden van economische ellende hun vitaliteit bewaren.
. In de eerste helft van de jaren 90 liet ze zich door de verhalen van haar grootvader inspireren tot een trilogie over de Eerste Wereldoorlog waarin ze fictieve personages mengde met historische figuren als de dichters Siegfried Sassoon en Wilfred Owen. De eigenlijke hoofdpersonen van Regeneration (1991), The Eye in the Door (1993) en The Ghost Road (1995) zijn de (historische) dokter William Rivers, die zijn in de loopgraven verknipte patiënten met de modernste psychologische technieken genas om ze daarna weer terug naar het front te sturen, en de 'working-class hero' Billy Prior.
Met behulp van veel dialogen en dagboek fragmenten geeft Barker een memorabel beeld van de verschrikkingen van de oorlog en van de gevolgen ervan voor de Britse (klassen)maatschappij.
Op een zomerse dag tijdens het Edinburgh Festival is een handvol festivalgangers getuige van een verkeersruzie die al snel uitmondt in een vechtpartij.
Het incident ontketent een bizarre reeks gebeurtenissen die de levens zal veranderen van alle betrokkenen; de huurmoordenaar, de schaapachtige schrijver, de vervelende cabaretier, een paar Russische prostituees, de hatelijke vastgoedontwikkelaar en diens lankmoedige vrouw, Jackson Brodie, ex-privédetective en sinds kort ook gepensioneerd miljonair, is eveneens een onschuldige toeschouwer, maar wordt algauw zelf een verdachte in de zaak.
In Oude zaken (2005) heeft Kate Atkinson al laten blijken dat ze schittert in het genre van de literaire thriller. Dezelfde flair voor ingenieuze plotontwikkeling en empathie voor haar figuren gebruikt ze om Een goede daad tot een even vernuftige literaire roman als spannende thriller te maken. Een goede daad werd genomineerd voor de British Book Awards Crime Thriller of the Year 2007. In "Een goede daad" gebruikt ze een uitstekend geconstrueerd plot om een grote hoeveelheid gedenkwaardige karakters op de been te helpen en snoeihard onderuit te halen.De snedigheden volgen elkaar in hoog tempo op.Er wordt ook flink geschoten en geknokt en Whitbread Award-winnares Atkinson weet een schokkend eind te serveren.
'Atkinson brengt met humor, ironie en vooral inzicht in de menselijke geest razendknap alle verhaallijntjes bij elkaar
Een goede daad is een waar kunststukje dat gebaseerd is op een weefsel van stemmen en ideeën, een vlechtwerk van persoonlijke levenslijnen, van compositorisch en psychologisch vernuftige vondsten .
Ze speelt soepel met alle verhaallijnen in deze thriller vol zwarte humor, die leest als een trein.
Het knappe van Kate Atkinson is dat ze deze personages verrassend goed uitdiept. Dat doet ze fijnzinnig en met veel gevoel voor humor en detail. Het boek is eigenlijk een mix tussen een roman en een misdaadroman. Misdaad speelt een belangrijke rol maar Kate Atkinson schroomt niet om veel aandacht te schenken aan de levens en lotgevallen van haar personages.
Het resultaat is diepgang, veel humor, herkenbare, eigentijdse schetsen en veelzijdige personages. Tal van absurdistische situaties kenmerken het boek en onder een laag lijkt een andere laag te schuilen. De Russische matroesjka's spelen een symbolische rol. In elk poppetje schuilt een ander poppetje. Knap , humoristisch en eigenzinnig werk .
***
Kate Atkinson -1951
Kate Atkinson ,geboren in York in 1951 studeerde Engelse literatuur aan de Universiteit van Dundee en begon met het schrijven van korte verhalen in 1981.
*** In haar debuutroman : " Lange dagen" voert Pia de Jong een doorgedraaide vader ten tonele die zijn gezin uit weerzien tegen de bezoedelde westerse samenleving meeneemt op vakantie naar het levensgevaarlijke primitieve Finse Lapland., waar de natuur sterker is dan de mens. Via de veertienjarige Eva, leren we de andere betrokkenen in dit drama kennen.
De vader bereidt zijn gezin voor op een wandelvakantie in Lapland, in het uiterste noorden van Europa, met niets anders dan tenten, rugzakken, eindeloze natuur en elkaar.
Naarmate de tocht dichterbij komt en Eva's vader bevlogener wordt, zien Eva en haar broer Steven er steeds meer tegen op. Eenmaal in de leegte van de Laplandse bossen aangekomen, merkt Eva dat ze verstrikt raakt in een cirkel van liefde voor en afhankelijkheid van haar vader, die door de meedogenloosheid van de omringende natuur alleen maar wordt versterkt. De met zijn midlife-crisis kampende vader, van wie het van kwaad tot erger gaat, heeft een afkeer van bespoten voedsel en dit brengt hem naar natuurgenezers en andere kwakzalvers.Vervolgens ziet hij verschijningen, een oude man op een bankje bijvoorbeeld, die hem tekens geven van God.Hij ontwikkelt zich tot een ware survivalist, die zijn gezin wil harden om te overleven. De vaderfiguur in Lange dagen is eigenlijk een alledaagse man, en dat is het griezelige.
Zijn zorgzame, zichzelf wegcijferende echtgenote An is loyaal tot op het bot aan haar wederhelft. Het grootste slachtoffer van dit familiedrama is de sombere, uiterst gevoelige zestienjarige Steven, Eva's broer. Zijn vader stuurt hem op een overlevingskamp in de Ardennen.De zachtmoedige Steven probeert de demonen in zijn hoofd te beteugelen en schikt zich fatalistisch, uit pure onmacht, naar het vaderlijk gezag. Wat moet hij anders? Maar dit avontuur mislukt al vrijwel direkt. De voormalige schoolmakker van Steven en eerstejaarsstudent civiel techniek ,Axel , maakt ook deel uit van de expeditie. Als echte natuurmens en doorzetter lijkt hij als de gedroomde zoon voor Eva's vader.
Steven beschouwt hem als rivaal en Eva, voor wie Axel mooie gevoelens koestert, vindt hem eerder een engerd.
Op een gegeven ogenblik, en dat is het knappe in een relaas dat in wezen een monotone voettocht in opeenvolging van lange, uitzichtloze dagen is, wordt ieder detail veelbetekenend door de permanente dreiging en de nabijheid van de dood.
Het sinistere van Lange dagen is dat de gebeurtenissen, hoe onaangenaam ook, als ogenschijnlijk normaal gepresenteerd worden. De kinderen zijn versneld volwassen geworden. Wat hun rest, is realisme in de rest van hun leven.
Axel en de vader, ieder op hun eigen manier - Axel met geweld, de vader door een beroep op normaliteit - zullen Eva redden van gevaarlijke snoodaards, die het op haar lichaam voorzien hadden. De Jong creërt niet alleen ondraaglijke spanning, maar biedt ook een wereld die ijzingwekkend echt, menselijk, al te menselijk aandoet, vol personages van vlees en bloed.
Lange dagen, is een coming-of-age-drama, dat verder reikt dan de vader-dochterrelatie.Het schildert met een scherp oog voor detail de relaties tussen de gezinsleden, de liefde tussen broer en zus, de worstelingen van de vader en de weg naar volwassenheid van Eva.
Lange dagen,is een aangrijpend verhaal over liefde, vertrouwen, loyaliteit en afhankelijkheid, geschreven in een superieure stijl. Met Pia de Jong doet een nieuwe, oorspronkelijke stem haar intrede in de Nederlandse letteren.
Pia de Jong -1962
Pia de Jong , is geboren in 1962 in Roermond.
Zij studeerde Nederlands en psychologie in Utrecht, werkte als organisatieadviseur in de Verenigde Staten en Nederland en heeft een eigen praktijk op het gebied van coaching en consultancy. Eerder schreef zij korte verhalen .
In 2008 kwam haar romandebuut "Lange dagen" uit. In datzelfde jaar verscheen ook haar eerste kinderboek: "Arthur en de blauwe vogel".
In 'Spijbelen', het winnende verhaal van Duizend Woorden, weet aspirant-schrijver Pia de Jong met weinig middelen veel sfeer en spanning op te roepen. 'Spijbelen' is zeer zintuigelijk beschreven. Je weet precies hoe iets ruikt, wat de personages denken en hoe behang voelt..
Het is bijna kerst in Oslo, en berekoud. De mensen hopen op de komst van een verlosser, een nieuwe leider, een nieuwe liefde. In plaats daarvan wordt de stad opgeschrikt door twee brute moorden. Junkies en daklozen zoeken een onderkomen voor de nacht en het Leger des Heils helpt hen met een warme maaltijd, kleren en af en toe onderdak. In deze periode zamelt deze christelijke organisatie geld in door openluchtconcerten.
..Op een avond krijgt een zingende heilsoldaat een kogel door het hoofd. De kogel is van dichtbij afgevuurd vanuit een groep toeschouwers. Duidelijk het werk van een professional die door tientallen getuigen moet gezien zijn, al kan niemand een duidelijke beschrijving geven van de dader. ..en het lichaam van een junkie wordt gevonden in een container. Politiecommissaris Harry Hole, die zelf zijn redding zoekt in een fles whisky, bijt zich vast in de moordzaken en ontmoet daarbij de kwetsbare heilsoldate Martine Martines lach maakt Harry helemaal warm en er ontstaat een voorzichtige relatie. Het lijkt erop dat Harry kerst toch niet alleen zal moeten vieren. Maar voor het zover is, zijn er nog een aantal morele dilemmas op te lossen.
.Hole en zijn team komen op het spoor van een Kroatische huurmoordenaar, met de bijnaam "de kleine verlosser".
Doorheen het verhaal wordt de betekenis van deze bijnaam helder, net zoals de redenen van de man om zich aan te bieden als een huurmoordenaar. die zijn gezichtsspieren zo kan manipuleren dat hij vrijwel onherkenbaar is.
Op de achtergrond ontwaar je de schim van een bloedige brandhaard uit de recente Europese geschiedenis, door Nesbø prachtig en aangrijpend in het verhaal geweven. Het blijft heel lang duister waarom deze huurmoordenaar achter een gewaardeerd lid van het Leger des Heils aangaat.Maar als de moordenaar blijkt zich van slachtoffer vergist te hebben beginnen de problemen eerst voor Harry Hole.
De verlosser is opnieuw een schitterend boek van Nesbø waar alles inzit wat je in een excellente thriller wil zien. Spanning, vaart, morele kwesties, pakkende personages, een vlotte schrijfstijl en veel plotwendingen. Een talentvolle Noor die van meerdere markten thuis is. Zijn misdaadromans worden inmiddels in vele talen vertaald.
*** Jo Nesbö -1960
Jo Nesbo¸ werd in 1960 in Oslo geboren. Hij komt, zoals hij zelf zegt, uit een familie van schrijvers en vertellers. Zijn moeder was bibliothecaresse en zijn vader vertelde graag verhalen. De kinderen hadden al die verhalen al eens eerder gehoord, maar toch bleven ze boeien. Hij werkte als broker,was profvoetballer, is musicus, componist, zanger en auteur en reist veel.
Zijn roman 'Vleermuisman' is in 1997 bekroond .met de Riverton-prijs. Een maand later volgde nog een prijs. De Glasnickel-prijs voor de beste Scandinavische misdaadroman. Hierin worden de lotgevallen verteld van zijn hoofdpersoon Harry Hole tijdens zijn dienstreis naar Australië. Nesbo volgde zelfs een cursus parachutespringen om gelijke tred met Harry te houden..
Daarna volgden er meer in de serie met Harry Hole.
-Wraakuur(De roodborst, 2008). Dat was de roman die zijn vader had willen schrijven. Over de Noren die tijdens de Tweede Wereldoorlog vochten tegen de Nationaal Socialisten. Plaats van handeling was Oslo en de lezer volgt het verhaal niet alleen vanuit Harry Hole maar vanuit meerdere perspectieven. Nesbo¸ introduceert Tom Waaler, een opponent van Harry Hole.
Wraakuur kreeg de prijs van de Noorse boekhandels voor de beste roman van 2000. Zes seconden te laat ,kreeg eveneens goede kritieken en werd beloond met de William Nygaard-prijs.
Wraakuur, Zes seconden te laat en Dodelijk patroon worden als "De Oslo trilogie." beschouwd . In 2008 verschijnt dan in Nederlandse vertaling: "Frelseren "als De verlosser
. Anne Holt heeft inmiddels de uitspraak gedaan dat dit boek ongetwijfeld de beste Scandinavische misdaadroman is van 2007.
Opmerkelijk aan deze Noorse schrijver is dat hij zanger is in zijn eigen band - Di Derre- (Zij daar) en volgens kenners schrijft hij goede teksten en mooie melodieën. Jo Nesbø heeft daarnaast een musical geschreven (90 Meters Bakken), in eigen land eveneens een groot succes
Bibliografie van Jo Nesbö :
1997: Flaggermusmannen (Vleermuisman) Harry Hole 1 1998: Kakerlakkene (Nog niet vertaald) Harry Hole 2 2000: Rödstrupe (De Roodborst)-Wraakuur Harry Hole 3 2001: Karusellmusikk (Novelle, nog niet vertaald) 2002: Sorgenfri (Zes seconden te laat) Harry Hole 4 2003: Marekors (Dodelijk Patroon) Harry Hole 5 2005: Frelseren (De Verlosser) Harry Hole 6 2007: Snömannen (Nog niet vertaald) Harry Hole 7 2007: Doktor Proktors prompepulver (Nog niet vertaald) 2007: Det hvite hotellet (Novelle, nog niet vertaald)
Doof , vertelt het verhaal van de bekende televisiepresentator Oscar Stellendam die de kans krijgt om een live-talkshow te presenteren.
Oscar Stellendam is net met zijn vrouw Stella ,op haar twintigste doof geworden als gevolg van een hersenvliesontsteking, verhuisd van een boerderij in Friesland naar een vrijstaande villa in het Gooi als hij wordt gevraagd voor een nieuwe talkshow. Hij grijpt deze kans met beide handen aan want hij wil een nieuwe start maken omdat hij en Stella niet heenkomen over de verdrinkingsdood van zoontje Jimmy.
Hij begraaft zich in zijn werk omdat hij niet kan praten, terwijl Stella er juist alles aan doet om de herinnering aan Jimmy levend te houden, en langzaamaan raken ze steeds verder van elkaar verwijderd. Hun relatie komt verder onder druk te staan . Dat de moderne techniek behalve zegeningen ook nadelen kent, merkt Oscar als zijn blackberry ook nare sms'jes begint door te geven., en Oscar wordt gestalkt door een onbekende die erg veel van hem weet.
Met berichten in de trant van 'Ik krijg je nog wel' en 'Is je vrouw ook doof in bed?'. En het blijft niet bij de oprispingen van die vervelende blackberry. Op een gegeven moment vindt Oscar zelfs een dode rat in het dashboardkastje van zijn Citroën DS.
Onze tv-presentator heeft een stalker op zijn dak die z'n vak verstaat. De bedreigingen aan zijn adres worden zelfs zo serieus, dat Oscar voor zijn leven moet vrezen.
Is het Felix, zijn beste vriend en presentator van een minder bekeken programma? Of is het de nymfomane eindredacteur van zijn show? Is het Frits, de klusjesman die het souterrain van zijn vrijstaande villa verbouwt? Of is het Johan, de fanatieke fan?
Hij gaat drinken en wordt op non-actief gezet.
Doof is een soepel geschreven, huiveringwekkende thriller over grenzeloze ambitie en het gemis van een kind. Siska Mulder sleept de lezer vanaf de eerste pagina mee en bewijst over een groot schrijftalent te beschikken.
Siska Mulder heeft een prachtige schrijfstijl. Met weinig woorden kan ze heel treffend situaties beschrijven. Maar het is niet alleen haar schrijfstijl dat dit boek zo prettig leesbaar maakt. Het verhaal is spannend en de personen geloofwaardig. Vooral Stella, de vrouw van Oscar wordt op zo'n aparte, engelachtige manier neergezet dat ze je interesse wekt. Bovendien is de omgeving waar het verhaal zicht afspeelt (het nieuwe huis, het televisiewereldje) boeiend. Het verhaal blijft daardoor nog wel even door je hoofd spoken nadat je het gelezen hebt. Je verplaats je helemaal in de nachtmerrie waar het echtpaar Stellendam zich in bevind. En vraagt je bij elk personage in het boek af, of hij iets met het gebeuren te maken heeft.
Met recht een thriller dus.
Columniste en journaliste Siska Mulder, een van de 'leading ladies' van het schrijverscollectief Writers on Heels, schreef eerder de roman Zus. Maar ook met een thriller blijkt ze heel goed uit de voeten te kunnen. Dialogen lopen goed, personages zijn geraffineerd uitgewerkt en de finale is meer dan verrassend.
Het soepel geschreven Doof kenmerkt zich bovendien door de broeierige sfeer van het onafwendbare naderende onheil waar het schrijversechtpaar Nicci French het patent op leek te hebben. Laat de conclusie luid en duidelijk zijn: Doof is een knappe thriller.
Siska Mulder -1971
*** Siska Mulder , geboren in Amsterdam op 1 april 1971 is een Nederlandse schrijfster, columniste en journaliste
Haar debuutroman Zus verscheen in 2005 bij uitgeverij Arena.
Siska Mulder heeft haar vwo-opleiding gevolgd aan het Chr. College Nassau-Veluwe in Harderwijk.. Ze voltooide in 1994 de hbo-opleiding Tekstschrijven, waar ze afstudeerde in de richting journalistiek Ze werkte onder meer als verslaggeefster bij dagblad Trouw en het maandblad Marie-Claire.
In het voorjaar van 2007 verscheen bij Thomas Rap haar tweede boek, Rimpelmania. Samen met schrijfster Manon Spierenburg gaat Mulder hierin op zoek naar het waarom van de 'eeuwig-jong-obsessie'.
Augustus 2008 verscheen de literaire thriller Doof.
Met Susan Smit richtte ze het schrijfsterscollectief Writers on Heels op. Zij wilden de aandacht vestigen op het werk van een nieuwe generatie schrijfsters. Lid zijn onder andere Marion Pauw, Simone van der Vlugt, Saskia Noort en Claire Polders.
In april 2007 verscheen de verhalenbundel De Verleiding, met daarin dertien verhalen van Nederlandse schrijfsters.
Naast haar werk als schrijfster is Mulder werkzaam als freelance journalist. Haar artikelen verschijnen onder meer in La Vie en Rose,Nieuwe Revu , Viva en Jan.
Denkend aan de dood kan ik niet slapen, En niet slapend denk ik aan de dood, En het leven vliedt gelijk het vlood, En elk zijn is tot niet zijn geschapen.
Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen', Waar de levenswil ten strijd mee noodt, Naast der doodsklaroenen schrille stoot, Die de grijsaards oproept met de knapen.
Evenals een vrouw, die eens zich gaf, Baren moet, of ze al dan niet wil baren, Want het kind is groeiende in haar schoot,
Is elk wezen zwanger van de dood, En het voorbestemde doel van 't paren Is niet minder dan de wieg het graf.
" Atmospheric Disturbances "
Farrar, Straus and Giroux -mei 2008
ISBN: 978-0-374-20011-4
Hardcover:256 pages
Uitgeverij : Anthos Vertaald door Gerda Baardman en Tjadine Stheeman
Verschenen: september 2008 Ingenaaid, 254 pagina's
***
It's a seriously emotional novel, about the devastating notion that love can stop as quickly as it starts.
A graceful handshake between science and literature.
***
Atmosferische storingen, het debuut van de jonge Amerikaanse Rivka Galchen, heeft zo'n klassieke openingszin die je meteen het verhaal in trekt en in één moeite door de vrolijk waanzinnige toon zet: 'Afgelopen december stapte een vrouw mijn woning binnen die als twee druppels water op mijn echtgenote leek'
De man die zich in die eerste zin tot je richt, is de 51-jarige psychiater Leo Liebenstein. Rema, de bloedschone Argentijnse vrouw van de psychiater , laat na haar verdwijning iets heel verwarrends achter: ze is zonder aanwijsbare redenen vervangen door een evenbeeld, een bedriegster, een surrogaat. Het duurt niet lang voordat je in de gaten krijgt dat hier iemand in razend tempo verstrikt aan het raken is in zijn eigen wanen. Hij is ervan overtuigd dat zijn vrouw nog in leven is, maar zich schuilhoudt Als een echte Don Quichot zal hij er alles aan gaan doen om zijn verloren liefde terug te vinden. Met de hulp van zijn patiënt Harvey - die zichzelf als geheim agent beschouwt met macht over het weer-probeert Leo het mysterie van de persoonsverwisseling te ontrafelen.
Zijn onderzoek voert hem via de straten van New York en Buenos Aires naar de zuidelijkste uithoeken van Patagonië, en aan het eind van zijn omzwervingen wacht hem een beproeving: hoe ver is hij bereid te gaan in zijn strijd tegen de ogenschijnlijk onbetwistbare waarheid, waarvan hij diep vanbinnen weet dat het niet de echte waarheid is? Deze virtuoze roman, is een erudiete psychologische thriller en een fantastische liefdesgeschiedenis ineen. Het heeft wel iets van Kafka .Hoewel er in deze knappe, gedurfde roman wel een paar echo's zijn die nog harder klinken. Van Jorge Louis Borges, bijvoorbeeld, en zijn universum als surrealistisch spiegelpaleis. Van Thomas Pynchon, voor wie de schrijfster nadrukkelijk haar literaire hoed afneemt
Galchen, die afstudeerde in de psychiatrie, slaagt er niettemin verbazend lang in je aan de lippen van haar verknipte verteller gekluisterd te houden ,omdat
ze zijn waanideeën volgens een ingenieuze schijnlogica opbouwt, en ze bovendien stut met prachtig uit de bocht vliegende wetenschappelijke theorieën ... en waarschijnlijk vooral omdat onder al dat verteltechnische vuurwerk en die buitenissige gedachtekronkels een paar universeel menselijke vragen verborgen liggen. Vragen als hoe goed je een ander werkelijk kunt kennen. Of: wat te doen als de liefde je, misschien wel gewoon door het verstrijken van de tijd, dreigt te ontglippen.
Dat Tzvi Gal-Chen de naam van de in 1994 overleden vader van de auteur is, is misschien ook één postmodern geintje te veel. Maar dat ze zichzelf in haar tomeloze dadendrift soms een beetje voorbij holt, vergeef je Galchen moeiteloos. Iemand die zo'n woest origineel en prachtig geschreven debuut aflevert, verdient alle krediet van de wereld.
.
Rivka Galchen -1976
Don't be scared of my book
De schrijfster bracht haar kinderjaren door in Norman (Oklahoma) nadat ze als zesjarige met haar ouders emigreerde vanuit Israël. In 1994 verhuisden ze naar Princeton. Haar beide ouders waren tewerkgesteld in de meteorologie , haar vader, die tevens zijn naam verleende aan één van de personages in haar roman "Atmospheric Disturbances" , als professor aan de University of Oklahoma , haar moeder als computerdeskundige aan het National Severe Storms Laboratory.
Rivka Galchen , ontving haar MD van the Mount Sinai School of Medicine.,Ze bracht een jaar door in Zuid- Amerika waar ze meewerkte aan projecten in de publieke gezondheidsdienst.
Onlangs voltooide ze haar MFA aan Columbia University. Haar essay over the Many Worlds Interpretation of quantum mechanics verscheen in The Believer,en ze ontving in 2006 de " Rona Jaffe Foundation Writers' Award." Galchen woont momenteel in New York City .
"Galchen's astonishing debut is rich in detail and scientific exploration and a kind of dreamy psychological dissembling that keeps the reader as baffled as Leo right to the end. This dense, brilliant novel should be much in demand."-Library Journal
"Rivka Galchen has written a powerful novel about love, longing, Doppler radar, and the true appreciation of a nice cookie with your tea." Atmospheric Disturbances is fantastic.
verschenen september 2008 Uitvoering: paperback Omvang: 418 p
Originele titel: "Midvinterblod " (2007)
Genre: Literaire thriller
Uitgeverij Anthos
ISBN: 978 90 414 1179 2
"Eigenlijk is het hierboven wel fijn. Het uitzicht is mooi en mijn bevroren lijf wiegt behaaglijk in de wind."
Vertaling: Kim Liebrand
***
Linköping, Zuid-Zweden. Het is februari, 35 graden onder nul en de stad ligt onder een dikke laag sneeuw.
Slank, blond haar, een meter zeventig lang, atletisch en drieëndertig jaar. Moeder van de dertienjarige Tove en een gedreven rechercheur bij de politie in Linköping. De Zweedse schrijver Mons Kallentoft laat in Midwinterbloed zijn hoofdpersoon Marlin Fors debuteren onder een eik waar het ontblote en mishandelde lichaam hangt van een enigszins wereldvreemde man. Samen met haar collega Zeke Martinsson moet ze deze wrede misdaad onderzoeken
Op een verlaten akker hangt daar aan een eik het honderdvijftig kilo zware, naakte lijk van een gruwelijk verminkte man. De man wordt geïdentificeerd als Bent Andersson,bijgenaamd Ballen-Bengt, een vrij zonderling persoon, die voor de plaatselijke voetbalclub de ballen terug het veld op haalt en die van een bijstanduitkering leeft.
Alles wijst op een heidens ritueel: het midwinteroffer. De Vikingen offerden aan de goden door mensen of dieren in een boom te hangen om boete te doen en hun eigen bloed rein te maken. Maar wie had kwaad bloed? En waarom moest juist Bengt Andersson worden geofferd?
Het onderzoek leidt Fors en Martinsson naar de familie van Bengt, een familie waarin ieder zijn rol speelt -kost wat kost.Dit brengt de politie op het spoor van de Asatru-sekte, die een hang naar het verleden hebben en zich liever met de Oudnoorse cultuur identificeren dan met het verleden. Zijn deze mogelijke sekte verantwoordelijk voor de moord? Is er sprake van een uit de hand gelopen misselijke streek van een tweetal losgeslagen pubers die het al eerder op Bengt hadden voorzien? Het meest waarschijnlijk is het scenario dat het slachtoffer te pakken is genomen door de criminele familie Murvall, moeder met drie zoons ,Elias, Adam en Jakob, die allen met hun gezinnen bij elkaar wonen en zich zeer agressief tegenover de buitenwereld opstellen. en die wraak zoeken voor het onrecht dat hun familielid Maria is aangedaan. Was Bengt hier eerst dader voor hij slachtoffer werd?
In de tussentijd vindt de politie drie dieren opgehangen aan een boom en wordt de zus van Ballen-Bengt vreselijk mishandeld en verkracht. Als Malin Fors en haar collega's nog verder in de familiegeschiedenis gaat graven, komt het hele verhaal naar boven. Een verhaal van terreur, mishandeling, vernedering en uiteindelijk ontsporing van de mens.
Mons Kallentoft weet de sfeer van het koude winterse Zweden goed over te brengen in de verhaallijn. De ijzige kou van het landschap gaat door in de gebeurtenissen en de verhoudingen die een aantal personages met elkaar hebben. De enige warmte in het boek is tussen Marlin en haar dochter Tove en de relatie tussen Marlin en de vader van Tove, Janne, hoewel dit een onmogelijke liefde lijkt.
Kallentoft speurt in deze kloeke eersteling over Marlin Fors zelf naar de motieven die de dader tot dader hebben gemaakt en schrijft: "Van alle kinderen die niemand ziet, die worden verlaten, die door hun vader en moeders worden verwaarloosd, die in de steek worden gelaten door de wereld, zijn er altijd een paar die erbuiten vallen, die buiten zichzelf raken, en de wereld die hen heeft laten vallen zal de consequenties daarvan moeten accepteren. In Bosnië Rwanda en in Linköping."
Midwinterbloed , is een ijzingwekkend verhaal met levensechte personages; een thriller die erom vraagt in één keer uitgelezen te worden. Mons Kallentoft toont met dit knap geconstrueerde debuut en briljante proza zijn kwaliteiten
Midwinterbloed is overigens het eerste deel van een serie met Marlin Fors in de hoofdrol . De hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt en de commentaren van de dode Ballen-Bengt geven het boek een bepaalde sfeer, waardoor het toch een uniek boek is. Wel een boek om bij de open haard te lezen, om de koude rillingen toch enigszins te beteugelen.
In Zweden verscheen inmiddels het tweede boek van Mons Kallentoft met Marlin Fors in de hoofdrol getiteld Sommardöden.
*** Mons Kallentoft -1968
*** De Zweedse auteur Mons Kallentoft , is geboren in 1968 in Linköping en woont en werkt in Stockholm. Na een aantal jaren werkzaam te zijn geweest in Spanje is Kallentoft weer terug in Zweden. De novelle/thriller "Pesetas" was het eerste boek dat in 2000 van zijn hand verscheen en hiervoor kreeg hij de "Katapultpriset" voor beste debuut van zijn collega schrijvers. Na dit boek volgde de roman "Marbella Club" in 2002. In 2007 verscheen de misdaadroman "Midvinterblod" dat zich afspeelt in de geboorteplaats van de schrijver, Linköping. Kallentoft introduceert hierbij commissaris Marlin Fors, een alleenstaande moeder die zich staande probeert te houden en die balanceert tussen haar werk en haar gezin.
624 pagina's Eerste druk: Little, Brown & Company, New York (Verenigde Staten)
***
Onze wereld is door onzichtbare vijanden overvallen.en de mensen worden gastheer ( host) voor deze indringers. Hun gedachten worden overgenomen, terwijl hun lichaam intact blijft en hun leven blijkbaar ongewijzigd .
Wanderer, de 'ziel' aan wie Melanie's lichaam is toebedeeld, wist al af van de uitdagingen van het leven in een mens: de overweldigende emoties, de levendige herinneringen. die een " wilde" mens kon beleven Maar er was een probleem dat Wanderer niet had voorzien: ... de vorige bewoner van het lichaam weigert om haar geest af te staan.
De inspiratie voor haar roman " The Host" kreeg Meyer toen ze van Phoenix naar Salt Lake City reed door de woestijn en om de verveling te verdrijven voor haarzelf een verhaaltje verzon ., over een driehoeksverhouding tussen een vampier , zijn slachtoffer en haar vriendje. The Host , zou niets meer worden dan een zijproject om haar af te leiden van problemen met de uitgave van haar jong-volwassene science-fiction roman "Eclipse ". The Host , is dan ook een science-fiction boek geworden voor mensen die niet van science-fiction houden,volgens de schrijfster.. Mocht het niet zijn , dat alien-verhalen per definitie tot de science-fiction behoren, zou men het boek niet bij dit genre indelen. Wanderer , de ingedrongen " ziel" en Melanie , de mens, zijn twee verschillende personaliteiten. Melanie is het slachtoffer, zij is degene waar we ons als mens mee vergelijken., alhoewel zij niet altijd het meest beminnelijke karakter is. Ze kan zich kwaad maken , wild en redeloos worden.
Wanderer is de aanvaller- de dief . Zij gelijkt niet op ons , en is nieteens een levende. Zij is ,in vele opzichten ,een beter persoon dan Melanie , maar ook een zwakkere.De hele roman draait dan ook om het verschil tussen die twee hoofdpersonages.
Stephenie Meyer -1973
*** Stephenie Meyer , geboren in Hartford ( Connecticut ) op 24 december 1973 is een gereputeerde Amerikaanse kinderboekenschrijfster. Als dochter van Stephen en Candy Morgan groeide ze op in een grote familie met:Seth, Emily, Jacob, Paul, en Heidi., in Phoenix (Arizona) Stephenie Meyer studeerde Engels(1995) aan de Brigham Young University in Provo ( Utah). Ze ontmoette haar echtgenoot Christiaan , bijgenaamd " Pancho " in Arizona en huwde met hem in 1994. Ze kregen drie zonen: Gabe, Seth, en Eli. Meyer is als Mormone lid van The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints.
In juni 2003 kreeg ze een droom over een aantal personages en begon er over te schrijven in een serie jeugdboeken over de liefde tussen een meisje en een vampier.
Na de publicatie van haar eerste boek in 2005, Twilight, werd ze als een veelbelovende schrijver aangemerkt. New Moon, gepubliceerd in 2006, werd het vervolg hierop. In augustus 2007 is het derde deel uitgekomen, Eclipse.
Op 2 augustus 2008 is hier het vervolg op uitgekomen, Breaking Dawn.
Meyer zegt dat ze bij het schrijven sterk beinvloedt wordt door muziek en ze plaatst dan ook "afspeellijsten" op haar website van liedjes die haar boek inspireerden We vinden er bands als :
*** Gerhard Selb is zestig, jurist en ex-nazi. Na de oorlog wilde aanvankelijk niemand meer iets met hem te maken hebben, maar tegen de tijd dat de nazi-rechters weer op het oude pluche terugkeerden, keerde Selb zich op zijn beurt van zijn vroegere collega's af. Als privé-detective is hij inmiddels aan een nieuw leven begonnen, maar het lijkt telkens weer of het verleden hem blijft achtervolgen en hij voor zijn oude zonden moet blijven boeten. Deze trilogie brengt ons een indringend portret van vijftig jaar Duitse geschiedenis.
In de eerste roman "Selbs Justiz" gaat het over een gepensioneerde jurist van 70 jaar die officier van justitie is geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog in Duitsland. Hij was destijds overtuigd nationaal-socialist en eiste doodstraffen die ook werden voltrokken. Na 1945 was er voor deze Selb geen baan meer binnen zijn vakgebied te vinden en uiteindelijk besloot hij detective te worden. Selbs Justiz ,schreef Bernard Schlink samen met Walter Popp, een vriend. Allebei hadden ze veel misdaadromans gelezen (Chandler, Hammet, Cain) en ze verbleven allebei vanwege hun werk geruime tijd in Frankrijk. Tijdens deze periode hebben ze "Selbs Justiz" bedacht en geschreven.
Daarna schreef Bernard Schlink alleen verder en er volgden nog twee boeken in deze Selb-serie. In 1992 schreef hij "Selbs Betrug" (hiervoor kreeg hij in 1993 de Duitse Krimi prijs) en in 2001 "Selbs Mord". In 2004 zijn deze drie boeken -gebundeld- in Nederlandse vertaling verschenen onder de titel "De oude zonden".
Selb is geen doorsnee detective. Hij is relatief oud voor een privé-detective, heeft een belast verleden en houdt er soms merkwaardige opsporingsmethoden op na. Veel zaken die Selb onderzoekt hebben hun wortels in het verleden. Bernhard Schlink zegt hierover: "Veel zaken stammen nu eenmaal uit het verleden. Op vele gebieden duiken met enige regelmaat belastende feiten op." De verhalen over Selb hebben niet alleen relatief zware onderwerpen. Er is ook de nodige humor. Selb als privé-persoon rookt en drink er lustig op los, zorgt goed voor zijn kat Turbo en lichamelijk contact met een vriendin verkwikt hem.
Bernard Schlink werd wereldberoemd met zijn roman "De voorlezer " Dit boek heeft diverse prijzen gekregen. Het is geen misdaadroman maar een verhaal van een 15 jarige jongen die verliefd wordt op een vrouw die 20 jaar ouder is. Dat ze vroeger opzichter was in een concentratiekamp, dat hoort hij pas later als ze tijdens een Auschwitz-proces gehoord wordt. 'De voorlezer' is in 25 talen vertaald.
Terugkerende thema's in zijn werk zijn: verstrengeling, vlucht en verraad,de worsteling van personages en Duitsland met de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Een ander thema dat hem vaak bezig houdt, is heimwee naar de geboortegrond. Dit ervaart hij zelf ook bij Heidelberg, de stad waar hij opgroeide. "Het blijft trekken."
Bernhard Schlink -1944
Bernhard Schlink ,werd op 6 juli 1944 geboren in Grossdornberg, Bielefeld. Hij is opgegroeid in Heidelberg. Zijn vader was theoloog. De auteur studeerde rechten aan de universiteit van Heidelberg en aan de Vrije Universiteit van Berlijn. In 1975 promoveerde hij.
Daarna heeft hij bij verschillende universiteiten gewerkt. (o.a..in Bonn, Frankfurt en Berlijn.) Hij verblijft ook regelmatig voor gastcollege's of onderzoeksprogramma's op universteiten buiten Duitsland. Bernard Schlink is jurist, rechter en hoogleraar. Als scholier schreef hij al, het heeft hem altijd al getrokken. Naast misdaadromans en romans heeft hij talrijke juridische publicaties op zijn naam staan. De auteur zegt dat hij altijd al bezig is geweest met morele vraagstukken,ze intrigeren hem. In zijn jeugd werd hij - net als vele andere Duitsers in die tijd - zowel geconfronteerd met slachtoffers van de concentratiekampen (vrienden van zijn vader) als met ex-nazi's .
De parallel tussen een misdaadroman schrijven en zijn juridische werk is dat er een probleem is dat opgelost moet worden. De structuur is helder en je hoeft niet te veel over jezelf te schrijven. Dat beviel hem wel.
Bernhard Schlink is na de val van de muur vanuit een juridische invalshoek bezig geweest met de Stasi-erfenis. "Waarschijnlijk was er ook een dossier van mij, omdat ik indertijd een vriendin had in Oost-Berlijn. Maar het interesseert me niet, ik heb het niet ingekeken."
Bernhard Schlink schrijft met de hand en heeft zichzelf zodanig getraind dat hij overal kan schrijven. "
"Dat is ook wel nodig, want veel tijd heb ik niet."
*** Bibliografie :
1987 - Selbs Justiz (met Walter Popp) - De oude zonden ( Eigen recht) 1988 - Die gordische Schleife - Een web van leugens 1992 - Selbs Betrug - De oude zonden (Bedrog) 1995 - Der Vorleser (De voorlezer) 2000 - Liebesfluchten (De liefdesval) 2001 - Selbs Mord - De oude zonden ( Moord) 2006 - Die Heimkehr -( De Thuiskomst ) 2008 - Das Wochenende
vertaling : Gerda Baardman, Christien Jonkheer en Marian Lameris
paperback : 695 pag.
***
"A hugely ambitious panorama of American life at the turn of the 21st century."
Tom Wolfe has been an incomparably entertaining and insightful chronicler of the changing American scene.
*** Twintig jaar geleden was " Het vreugdevuur der ijdelheden " de definitie van een tijdperk - en Tom Wolfe de belangrijkste chroniqeur van de jachtige jaren tachtig. In " In alles een man " , zijn eerste grote roman sindsdien, is de setting Atlanta, Georgia een uit zijn voegen gebarsten smeltkroes vol nieuwe rijkdom, hongerige speculanten en wereldwijze politici. De expansieve ambities van Charlie Croker, in zijn jonge jaren een veelbelovend football-speler , en nu een onroerend-goedmagnaat van middelbare leeftijd met een buitenmodel ego .zijn uiteindelijk vastgelopen op de realiteit. Charlie heeft een reusachtig landgoed " TURPMTINE " , een jonge veeleisende tweede vrouw - en een halflege kantoortoren waar een gigantische hypothecaire schuld op rust. Wanneer de zwarte sterspeler en held van één van Atlanta's grauwste sloppenwijken, Fareek Fanon , de dochter van een gewichtige blanke burger van de stad verkracht wordt het fragiele rassenevenwicht plotseling radicaal verstoord. Duistere onroerend-goed syndicaten, het dagelijks leven achter de tralies, netwerken van illegalen, aan de kantgeschoven eerste vrouwen van de bedrijfselite : in In alles een man laat Wolfe deze verschillende werelden van de late jaren negentig de revue passeren Zijn scherpzinnigheid en visie maken hem tot één van de briljantste romanciers van deze tijd.
Tom Wolfe (1931)
The sartorial splendour of Tom Wolfe
***
Thomas Kennerly Wolfe, Jr, is geboren op 2 maart 1931 in Richmond, Virginia. Zijn familie was er diep verankerd in de streek en al waren ze ver van welstellend toch hechten ze veel belang aan onderwijs. Zijn vader was een landbouwkundig ingenieur en zijn moeder brak haar eerste jaar medische studies af om haar eerste kind te krijgen.
Als jongen was de kleine Wolfe al een verwoede lezer en hij had reeds vroeg de ambitie om van het schrijven zijn beroep te maken. Tom Wolfe behaalde in 1951 een graduaat aan de Washington and Lee University en behaalde zijn Ph.D. in de Amerikanistiek aan Yale University in 1957. Wolfe werd journalist en zijn eerste publicaties waren voornamelijk artikelen over het leven in de jaren '60 en beschrijvingen van levensstijlen en subculturen.
Hierbij ontwikkelde Wolfe een geheel eigen stijl, het zogenaamde New Journalism.
Wolfes eigen klim omhoog op de statusladder begon met een te strakke deadline. In de lente van 1963 kreeg hij een verhaal over opgevoerde auto's niet op tijd rond. De hoofdredacteur zei hem dan maar zijn aantekeningen uit te tikken. Wolfe tikte die nacht 48 pagina's aan dialoog, beschouwingen, klanknabootsingen en impressies uit. Ze werden zo gepubliceerd.
Kwam er een auto om de bocht, dan schreef Wolfe:
'There Goes (Varoom! Varoom!) That Kandy-Kolored (Thphhhhhh!) Tangerine-Flake Streamline Baby (Rahghhh!) Around the Bend (Brummmmmmmmmmmmmmmmm)....'
New Journalismwas geboren. Een beweging met Wolfe, Norman Mailer en Truman Capote als hogepriesters en Hunter S. Thompson als orthodoxe beeldenstormer.
Kenmerkend voor deze stijl is dat de auteur door middel van diepgravend onderzoek in zijn werk een zo realistisch mogelijk beeld van een bepaald tijdperk, een plaats of een gebeurtenis probeert te schetsen. Aanvankelijk gebruikte hij dit vooral voor zijn journalistieke (non-fictie) werken. Pas in de tweede helft van de jaren '80 publiceerde hij zijn eerste roman. Tom Wolfe staat vooral bekend om zijn geloof / interesse in 'The American Dream' en veel van zijn stukken hebben dan ook (indirect) betrekking op dit onderwerp.
DE EINSTEIN CODE oorspronkelijke titel : " Improbable " (New York: William Morrow Publishers, 2004) Uitgeverij : The House of Books/ Areopagus- Vianen (2005) 367pag. ISBN 90-5108-942-2, 1e druk maart 2005 vert.uit het Engels: Henk Popken
Paperbackuitgave verschenen: mei 2008 bij :Uitgeverij Maarten Muntinga B.V
*** Elepticus David Caine is verslaafd aan gokken. In de louche nachtclubs van Manhattan geeft hij zich over aan het pokerspel.
Zijn sterke kant is dat hij ontzettend goed is in kansberekening, zijn zwakke kant is zijn epilepsie. Als hij dan op een avond bij een spelletje poker door een kostbare rekenfout een flink bedrag verliest krijgt hij zijn zwaarste epilepsieaanval ooit. Als Caine ermee instemt een nieuw medicijn uit te testen, heeft dat onverwachte en zenuwslopende bij-effecten, hij krijgt vreemde visioenen, die zeer interessante gegevens blijken te bevatten..
Caine ziet ineens hoe de verre toekomst eruit kan zien voor iemand. Ook ziet hij hoe een kleine wijziging die uitkomst totaal kan veranderen, zowel positief als negatief. Als er dan een aanslag op zijn leven wordt gepleegd begint hij langzaam de consequenties te zien van zijn nieuwe vermogen. Al snel zitten de inlichtingen-diensten achter Caine aan...
De debutant, Adam Fawer, schrijft met zoveel vaart en originaliteit dat je als lezer met open mond van verbazing over de pagina's van het onwaarschijnlijk spannende verhaal snelt. De Einstein Code is een adembenemend avontuur vol actie, waarin Fawer historische kennis door een hedendaags verhaal weeft.Met vlagen wordt het hierdoor wel een erg ingewikkeld boek, maar gelukkig steekt de spanning ook geregeld de kop weer op.
Een ander aspect van dit boek is, dat je door dit verhaal erg aan het denken gezet wordt. Bestaat er nu toeval of juist niet? Als iemand een beslissing neemt volgt er een kettingreactie van allerlei gebeurtenissen, maar als hij een andere beslissing zou hebben genomen dan had dit weer op een heel andere wijze een reactie teweeg gebracht. Heeft de mens nu wel of niet een vrije wil? Kan iemand nu wel of niet de toekomst voorspellen of ziet hij of zij een aantal mogelijke toekomsten afhankelijk van beslissingen die genomen worden? Is alles wat we om ons heen zien nu werkelijkheid of juist niet? Deze vragen zijn slechts een klein deel van alle vragen die dit verhaal bij je oproept. Heel knap geschreven.-een mix van thrillerelementen met waarschijnlijkheidsleer en psychologie. En dat alles zeer toegankelijk en intrigerend . Bladzijde voor bladzijde wordt de spanning verder opgevoerd. In Amerika wordt het boek als één van de briljantste thrillerdebuten van de laatste jaren beschouwd.
Hou jij ook van boeken waarin een spannend verhaal gelijk opgaat met psychologische diepgang- een messcherpe thriller - dan is dit het perfecte boek.
***
Adam Fawer -Verenigde Staten (1970)
Adam Fawer ,ziet zichzelf niet als een typische schrijver, Engels was dan ook niet een van zijn vakken op school. Statistiek was wel iets waar Adam zich in verdiepte. Adam Fawer behaalde de Masters-titel aan de Stanford Business School. Hij werkte later voor firmas als Sony Music, en J.P. Morgan . Eind jaren negentig begon hij met werken voor About.com . Op een gegeven moment werkte Adam er als Chief Operating Officer . Toen een goede vriendin van Adam hem vertelde dat ze borstkanker had besloot hij om te stoppen met zijn baan en zijn jeugddroom te vervullen: schrijver worden. Met De Einstein Code, de vertaling van " Improbable "schreef hij een superieure pageturner over kansberekening, wetenschap en psychologie.
Fawer woont in New York, met zijn partner, Meredith en hun zoon Phineas.
Adam Fawer has crafted a creative masterpiece of intrigue and adventure.-Clive Cussler
Improbable is a thriller you can bet the house on." -People
"...Improbable [is] one of the most complex, fresh, and enjoyable novels of its type to come along in a while."-Richmond Times Dispatch
This brisk read is full of seat-of-the-pants and keep-you-guessing action...This freshman offering from Fawer is highly recommended for both adventure and sf readers-"Booklist
Oorspronkelijke titel : "Train to Trieste " Geschreven door Domnica Radulescu Formaat: Hardcover, 336 pages
Uitgeverij Sijthoff,
ISBN 978 90 218 0099 8
verschenen : 5 augustus , 2008
*** Ik heb de Zwarte Zee achter me gelaten, met een goudkleurige zilte huid en warrig haar dat is opgelicht door de zon "- De trein naar Triëst
Een verhaal dat een diep verlangen naar liefde en vrijheid in zich meedraagt. Of, zoals het in Roemenië wordt genoemd: een verhaal waarin Dor, een gevoel van melancholie, zich laat vermengen met het leven van alledag. Hoe uitzonderlijk dat leven dan soms ook kan zijn.
***
In de zomer van 1977 geraakt de 17-jaar-oude Mona Manoliu verliefd op Mihai, een mysterieuze jongen , met ravenzwart haar en groene ogen, die in Brasov woont, de romantische bergstad .Ze brengt veel tijd met hem door, genietend van de liefde en denkt aan niets en niemand anders meer.
Maar leven onder de dictatuur van Nicolae Ceaucescu is moeilijk. Honger, vrees en paranoia infecteren iedereen . En op een dag ziet Mona dan haar Mihai eenzelfde zwarte leren jas dragen als de geheime politie . Kan hij een van hen zijn?
Als de voedseltekorten verergeren, en er steeds meer van haar dierbaren in " ongevallen "verdwijnen , en mensen worden vermoord voor niets minder dan het bezit van een typemachine of het verspreiden van opruiende pamfletten , begrijpt Mona uiteindelijk de onmogelijkheid te kunnen verder leven in zulk land, en dat zij Roemenië moet verlaten. Wanneer het dagelijks leven steeds meer onder politieke druk komt te staan, bedenken Mona ,Maria en haar ouders een ontsnappingsplan voor haar: ze zal zogenaamd een vakantiereisje met de trein maken en dan zal ze via Triëst naar Italië vluchten., vervolgens, met de hulp van twee Italiaanse families , naar Chicago , een stad " geschikt voor mijn honger" zegt ze. Zonder afscheid te nemen van Mihai vertrekt ze.
De Trein naar Triëst staat symbool voor deze vlucht en vanaf het moment dat Mona deze trein neemt, zal haar leven worden versluierd door het gevoel van gemis dat zij in de jaren daarna zal meedragen.Maar die trein staat ook voor de vrijheid waar ze zo hartstochtelijk naar verlangt. Maar tegelijk heeft het ook een keerzijde. Vanaf dat moment moet ze zelf alle keuzes maken in het leven. Ook na haar vlucht heeft ze voortdurend de drang te ontsnappen uit situaties waarin ze zich opgesloten voelt: het strenge opvanggezin, haar slechte huwelijk. Het is dus een soort vrijheid met een bittere bijsmaak, want een balling voelt zich de rest van zijn leven nergens meer helemaal huis.'
Als kind stelde ze het zich voor als een soort gevleugeld, mythisch wezen dat ze alleen uit verhalen kent. Maar als ze de grens oversteekt naar Triëst dan ruikt en proeft ze de vrijheid in de lucht. Zelfs het geluid van de stemmen klinkt anders. En dan ontdekt ze dat het een nog mooier goed is dan ze altijd heeft gedacht. Mona is een heel sensueel en zintuiglijk iemand. Zoals geuren bepaalde levendige herinneringen kunnen oproepen, zo is dat bij haar met kleuren.'
Nadat je dit boek (met veel autobiografische elementen) hebt gelezen, weet je veel meer over het land.Het is het verhaal van een Roemeense die nu professor in Romaanse talen in Amerika is en op haar 17e met pijn in haar hart vluchtte uit Roemenië weg van haar ouders, haar jeugdliefde en haar mooie land Haar Roemenië is op dat moment een land met weinig eten, kou of juist hitte in de zomer, en een land waarin je aan iedereen moet twijfelen want de Geheime politie is overal. Je haalt adem in de frisse bergen en je huivert als het koud is en de electriciteit uitvalt. Je houdt je adem in als de hoofdpersoon vlucht en je voelt het verdriet van een vluchteling . Al haar twijfel en haar ploeteren in dat nieuwe vreemde land. 'Het voelt als de langste dag van mijn leven. 'Ik ben nu een politieke vluchteling, op weg naar Amerika. Dit ben ik voor de rest van mijn leven.'
Radulescu vertelt het verhaal in losse passages die door de tijd verspringen en die heel beeldend zijn beschreven.
Eigenlijk zijn het meer filmshots dan gewone hoofdstukken. En het is natuurlijk ook een heel spannende verhaal: iedereen leeft met Mona mee. Zal haar ontsnappingspoging slagen? En zal ze het redden in haar nieuwe vaderland?''
. Haar reis terug naar Roemenië in 1998 is uiteindelijk cruciaal geweest voor Trein naar Triëst. Het was zeer indrukwekkend en emotioneel om na 15 jaar weer terug te komen in haar moederland en de geuren en beelden uit haar jeugd als kind, maar ook als jongvolwassene weer te ervaren.
Ze gaat naar Amerika en komt tot de ontdekking dat het eten daar helemaal niet lekker is. Er is een overvloed aan alles, maar het is smakeloos. Niets smaakt zoals de bosbessen in haar eigen land of de verse kaas die ze gewend was.
De schrijfster heeft bewust een min of meer open einde gebruikt. en vermeed de valkuil om het verhaal te sentimenteel temaken. Het verhaal wordt mooi afgerond, maar tegelijk wordt ook nog iets aan de verbeelding van de lezer overgelaten.
"Train to Trieste is seductive and suspenseful, shimmering with linguistic brilliance and marvelous images. Lovers seem to be spies, and informants fall in love, in this story full of intelligence and beauty."
"A remarkable writer enriching American letters with her Romanian perspective. We are lucky to call her ours" (Sandra Cisneros).
***
Domnica Radulescu, geboren in Roemenië kwam in 1983 naar de Verenigde Staten . Zij is een professor in Romaanse talen en literatuur en voorzitter van het programma vrouwen -studies op Washington en Lee universiteit. Zij schreef boeken en wetenschappelijk artikelen over Europese literatuur en theater .Zij woont in Lexington, Virginia, met haar twee zoons.
Trein naar Triëst is haar debuutroman, maar daarvoor had ze al zeven andere non-fictie boeken geschreven over literatuur en cultuur
Ze heeft een :
* Ph.D., Romance Languages and Literatures van de University of Chicago, 1992.
*Major field of concentration: 19th and 20th century French and Italian novel and theatre.
* Ph.D. Thesis: André Malraux: The "Farfelu" as Expression of the Feminine and the Erotic.
*M.A., Comparative Literature, University of Chicago, 1986.
*M.A. Thesis: "The Symbolism of Evil in the Works of Jean Giono."
*B.A., English, Loyola University of Chicago, 1985.
Attended the University of Bucharest, Romania, 1980-83. Major field of study: English literature and civilization.
Domnica Radulescu is professor Frans en Italiaans en voorzitster van het Women's Studies Program aan de " Washington and Lee University."
Bibliografie :
* "Gypsies" in European Literature and Culture- by Valentina Glajar and Domnica Radulescu
* Eminescu and the Romantic Interpretation of Don Quijote* * Train to Triëst (2008)
Daglicht is het derde boek uit de hand van Marion Pauw
en is een beregoede thriller over het moederschap en het maken van keuzes, kortom een ontroerend en meeslepend boek .Het is intelligent geschreven, slim van structuur, sfeervol en spannend tot op het bot.,origineel, wars van clichés en vol taalkundige pareltjes
Daglicht is dan ook een thriller die het etiket "literaire thriller" met trots mag dragen.Een compleet boek dat de lezer emotioneel raakt, het esthetische waarnemingsvermogen streelt en het verstand prikkelt.
In Daglicht zien we Iris, een jonge succesvolle advocate, die worstelt met het combineren van haar carrière met de zorg voor haar moeilijk opvoedbare zoontje. Dit gaat met vallen en opstaan.
De crèche waarin zoontje Aron verblijft als mama werken is heeft problemen met hem. De jonge crècheleidsters spreken de moeder erop aan en Iris is genoodzaakt om met Aron een aantal dagen thuis te verblijven. Thuis is in dit geval haar ouderlijk huis, een mooie bungalow in Amsterdam Buitenveldert, omdat haar moeder voor een korte vakantie verblijft in het buitenland.
Een mooi aquarium bevind zich in haar moeders huis, maar vis King Kong is dood. Tijdens het lezen van het logboek stuit Iris op de naam R. Boelens. Haar familie heet inderdaad Boelens maar ze kent niemand met een voornaam die begint met de letter R. Haar fascinatie voor deze persoon achter de letter R is begonnen. Al zolang Iris weet heeft haar moeder een kamer in het huis die op slot is en dus voor niemand toegankelijk .Ze vind dat ze het verdient om een eigen plek te hebben zijn haar woorden. Dochter Iris heeft hier altijd braaf naar geluisterd, maar haar vriendin Bienie trekt haar uiteindelijk toch over de streep en samen betreden ze de kamer.
En we hebben Ray, die veroordeeld wordt voor de moord op zijn buurvrouw en zijn straf uitzit in een tbs-kliniek. Hij houdt bij hoog en laag vol dat hij onschuldig is. Ray is op zijn tiende in een internaat geplaatst omdat hij niet te handhaven was thuis. Vervolgens is hij bakker geworden. Hij vindt rust in de eentonige handelingen en de precisie van de receptuur. Zijn wereld is kalm en overzichtelijk totdat hij een nieuwe buurvrouw krijgt. Hij wordt verliefd op haar en is niet in staat om in te schatten wat haar gevoelens voor hem zijn.Ray is niet in staat om andere mensen te doorgronden. Dat geeft hem continu een onveilig gevoel.
Op het eerste gezicht lijken Iris en Ray weinig met elkaar gemeen te hebben, maar dat verandert wanneer hun wegen zich schijnbaar toevallig kruisen. Iris is geneigd Ray te geloven en belooft hem te zullen helpen om herziening te krijgen in zijn zaak.
Wanneer Iris op onderzoek uitgaat, komen er echter steeds meer feiten aan het licht die Ray als de dader lijken aan te wijzen
.Marion Pauw is het met deze weer gelukt een verrassend en heftig verhaal te schrijven. Het leuke aan haar stijl is de humor die af en toe een tikkeltje grof , van die 'droge' humor is. Diegene die voorgaande boeken heeft gelezen van Pauw zal het er mee eens zijn dat deze dame steeds beter aan het worden is. Duidelijk naar voren komt dat dit verhaal met gevoel en liefde op papier is gezet. Het leest vlot en karakters (met name Ray) hebben een perfect gedoseerde diepgang. Daarnaast lopen verhaallijnen bijzonder soepel in elkaar over. Een spannende en psychologisch vernuftige thriller met veel oog voor detail. Marion Pauw laat hier wederom zien dat zij zich als thrillerschrijfster zowel stilistisch als plottechnisch kan meten met de besten.
Een ongewone en goede thriller. Spat van de paginas af.
**** Algemeen Dagblad
Een fascinerende vertelling over menselijk falen, het Nederlands rechtssysteem en de diversiteit van een zeeaquarium.
**** de Telegraaf
Marion Pauw -1973
***
Marion Pauw (1973) werd geboren op een klein eilandje onder Australië, Tasmanië. Op haar zesde emigreerde ze naar Nederland. Ze studeerde Communicatie aan de Heao te Utrecht Het eilandleven bleef trekken. Marion Pauw vestigde zich met haar gezin op Curaçao en werkte er als freelance journalist voor het Dagblad Amigoe, als columniste voor Flair en schreef er haar eerste thriller, Villa Serena (2005).
In juni 2005 vertrok Marion Pauw naar Aruba, dat in de ban was van de Natalee Holloway-affaire. Daar ontstond het idee voor haar nieuwe thriller "Drift." Tegenwoordig woont Pauw in Amsterdam, waar ze werkt als freelance copywriter en schrijft voor Flair en Red.
In juli 2008 verscheen met "Daglicht "haar derde thriller en is Marion Pauw uitgegroeid tot één van de meest succesvolle Nederlandse thrillerauteurs.
In De bekoring neemt Hans Münstermann,, opnieuw een duik in het fascinerende verleden van Andreas Klein, de charismatische hoofdpersoon die we kennen uit zijn eerdere romans.
Zijn ouders, de Duitser Joachim Klein en de Arnhemse Marianne Petersen trouwden op 10 mei 1940, de dag dat de Duitsers Nederland binnen vielen. Uit dit huwelijk kwamen zeven kinderen voort , onder wie Andreas Klein. Als Andreas' moeder sterft gaan zijn gedachten terug naar een zomerdag, eind jaren vijftig. De dag dat zijn moeder, nota bene op zijn 13de verjaardag, haar gezin verliet, kan hem niet loslaten.
Hij denkt er aan hoe zijn moeder man en kinderen achterliet, vastbesloten om nooit meer terug te keren. Hij ziet haar in de tram, op die zinderende dag, een raadselachtige dame met een koffer, scherp en levensecht. Als in een film beleeft hij, samen met zijn familie, met de buren en die hele wereld van vroeger, de vlucht van zijn moeder. Ze zien hoe zij wegsluipt uit haar alledaagse sleur. Ze voelen het stampende leven dat haar beetgrijpt.
Münstermann maakt goed gebruik van de karakters om de diverse emoties die kunnen ontstaan na het beleven van een dergelijk tragische gebeurtenis, te beschrijven. Zo komen zowel woede, teleurstelling, begrip als verdriet aan bod.
Terwijl ze de laatste zaken van hun moeder regelen proberen Andreas en zijn broers en zussen te achterhalen waarom hun moeder destijds is weggelopen. Wat volgt is een schets van een vrouw in de jaren van de Wederopbouw, geheel uitgeput door vele bevallingen, de zorg voor het huishouden en haar kinderen. Langzamerhand komen de broers en zussen erachter wat hun moeder dreef huis en haard te verlaten.
Het is knap dat de auteur in weinig woorden de lezer bewust weet te maken van de onderhuidse spanningen en begrip oproept voor de emoties van zowel moeder als zoon, het centrale thema van dit boek.
Münstermann kan ook aardig goochelen met perspectief en dat zullen we weten. Heden en verleden wisselen elkaar af en worden vanuit drie perspectieven verteld. Andreas Klein, zijn moeder en een oude architect, J.C. van Epen, die door Andreas als personage in zijn boek tot leven wordt gebracht, beschrijven beurtelings hoe zij de gebeurtenissen ervaren. Vooral in het begin van het verhaal is de continue en soms zeer snelle wisseling van perspectief verwarrend. Niet altijd is duidelijk wie aan het woord is en dat komt de leesbaarheid van het verhaal niet ten goede.
Op de dertiende verjaardag van Joachim besluit de moeder haar gezin te verlaten. Een erg ongelukkig moment, temeer daar Andreas vriendjes op bezoek krijgt, die zich afvragen waar zijn moeder is. We ervaren dat het huwelijk al tijden een ramp was. De vader kleineert de moeder, ze wordt gedwongen tot seks en uiteindelijk pakt Marianne haar koffer en vertrekt. Alleen de oudste dochter Brunhilde weet na enige tijd waar de moeder verblijft.
De moeder trok intussen in bij een oude vlam, de automonteur Arie, die seksueel het een en ander weet los te woelen bij Marianne. Ze gaan boven de garage wonen in een appartementje van een kennis van Arie. Deze Arie is een soort karikatuur, die nergens menselijke trekken krijgt aangemeten en waarom Marianne dan zo gecharmeerd is van hem blijft duister..Hij zet haar later de deur uit. en de latere verhouding van Marianne met de illusionist Cospetto is alleen aardig omdat het een illusie is dat hij iets voor haar kan betekenen,.
Münstermann gebruikt Andreas om gevoelens te kunnen verwoorden. Andreas ervaart de dood van zijn moeder als een moment van verlaten worden.Andreas ervaart zijn verhouding met vrouwen dus als een drama, waarbij hij in de steek gelaten wordt.
De architect J.C. van Epen, ontwerper van de Harmoniebuurt in Amsterdam-Zuid waar de familie Klein jaren heeft gewoond, beschrijft de vlucht van mevrouw Klein. Hij kan niet begrijpen waarom zij zijn buurt wil verlaten. In een poging haar van haar vlucht te weerhouden volgt hij mevrouw Klein op de ochtend dat ze haar gezin verlaat. Ook bij hem heerst er eerst een gevoel van ongeloof. Omdat Münstermann in het begin de architect introduceert als de hoofdpersoon van het boek van Andreas begrijp je dat het de taak van de architect is om het verhaal volledig en begrijpelijk te maken. In die opzet is Münstermann echter niet geslaagd: het optreden van de architect schept voornamelijk verwarring en doet af aan de emotie die je eigenlijk bij een dergelijke tragedie zou moeten voelen.
De ingewikkelde vertelstructuur en het steeds wisselende perspectief maken het de lezer moeilijk om het verhaal te blijven volgen, en de gezochte wendingen in het verhaal zijn ronduit irritant.
Jammer dat een begenadigd schrijver als Müstermann zijn munitie niet langer heeft weten droog te houden. Nu doven zijn knallen sissend in de sneeuw, als blindgangers.
***
Hans Münstermann -1947
Hans Münstermann werd in 1947 geboren in Arnhem. Hij groeide op in Amsterdam, waar hij later ook Nederlandse Taal- en Letterkunde studeerde. Als aansluitende studie deed hij het doctoraal Theaterwetenschap. Na zijn afstuderen begon een zwervend, enigszins rommelig leven dat hem tussen 1970 en 1980 in Griekenland, het Midden-Oosten en Indonesië bracht. Zijn leven kwam in rustiger vaarwater toen Münstermann in 1981 medewerker werd aan de toneelacademie in Maastricht - het instituut waar hij nu nog werkt. Zo was hij tussen 1990 en 1995 coördinator van de acteursopleiding in Maastricht. Münstermann is getrouwd met Marina Duvekot en heeft een zoon. Münstermann won in 2006 met "De Bekoring", het vijfde boek uit zijn reeks generatieromans , de AKO Literatuurprijs
Daarnaast vormde hij een aantal jaren een schrijversduo met Jacques Hendrikx
. Ze hanteerden daarbij het gezamenlijk pseudoniem Jan Tetteroo. Hun romans spelen zich af tegen de achtergrond van allerlei maatschappelijke onderwerpen uit het einde van de 20e- eeuw waarbij soms ook een duik in het verleden wordt genomen.
Bibliografie : Het gelukkige jaar 1940 (2000)
Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf (2001) Certificaat van echtheid (2003) De Hitlerkus (2004) De Bekoring (2006, Nieuw Amsterdam) Het gelukkige jaar 1940 (2007, Nieuw Amsterdam) Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf (2007, Nieuw Amsterdam) Land zonder Sarah( oktober 2008)
Als gezamenlijk pseudoniem Jan Tetteroo, samen met Jacques Hendrikx: No flash (1992) De laatste Nederlandse man (1993) Bozoc (2001)
" De Florentijnse vloek " Oorspronkelijke titel : " Der Fluch des Florentiners "
Verschijningsdatum: 30/08/2006
Karakter Uitgevers BV 2006. Paperback.: 352 blz
ISBN: 9061122155 / 90-6112-215-5
*** Ooit sierde hij een Boeddha-beeld en werd hij begeerd door maharadja's,koningen en keizers. Als 'Florentijn' en meest waardevolle diamant aller tijden ging hij van hand tot hand onder de machtigsten van deze aarde. Doch allen die hem dachten te bezitten, bracht hij ongeluk, alsof er een vloek op hem rustte. Tot hij op raadselachtige wijze verdween.
Wenen 2005. Een waardevolle diamant van onbekende afkomst duikt op in de catalogi van veilinghuis Christie's; experts spreken het vermoeden uit dat het hier weleens om de 'Florentijn' zou kunnen gaan, een legendarische diamant van 137 karaat, die in het begin van de 20e eeuw spoorloos is verdwenen. En ook nu weer is de werkelijke verblijfplaats van de steen in nevelen gehuld. Marie-Claire de Vries, deskundige op het gebied van historische sieraden, krijgt opdracht de eeuwenoude geschiedenis van deze legendarische edelsteen te onderzoeken. De diamant die iedereen die hem ooit in bezit heeft gehad , keizers, koningen en maharadja's in het ongeluk heeft gestort. Op deze speurtocht ontmoet zij drie geheimzinnige mannen, die allen hun eigen redenen hebben om zich de rechtmatige eigenaar van de Florentijn te noemen. Maar wat zijn hun ware drijfveren? En is een van hen werkelijk lid van de Ridderorde van het Gulden Vlies, waaraan al sinds mensenheugenis de groten der aarde zich verbonden Marie-Claire zwicht voor de charmes van elk van hen , voor die van de Weense aristocraat, de Arabische vrijheidsstrijder en de Indiase prins . tot ze moet erkennen dat ze zich daarmee in groot gevaar begeeft. Dreigt zijzelf het laatste slachtoffer te worden van de vloek van de Florentijn?
Ackerman kiest niet voor de heilige Graal of Atlantis. Zijn invalshoek is het mysterie dat door de eeuwen heen rond edelstenen en hun herkomst geweven is. Wie bekend is met het oeuvre van Arthur Conan Doyle, weet dat deze honderd jaar geleden hetzelfde deed met een paar van zijn Sherlock Holmes verhalen.
Ackerman beschrijft twee gewelddadige diamantroven. Hierbij worden de legendarische Grote en Kleine Sancy buitgemaakt. Deze twee diamanten zouden ooit bij een derde steen gehoord hebben, de Florentijn. Deze diamant is al decennia lang spoorloos. Marie-Claire de Vries ,is deskundige bij veilinghuis Christie's en krijgt de opdracht onderzoek te doen naar de Florentijn.maar zij is niet de enige die belangstelling heeft voor de steen.
Hoewel het boek spannend begint met de beschrijvingen van de diefstallen, wekt het verhaal naar het einde toe meer irritatie dan leesplezier op. Dit hangt voor een deel samen met hoofdpersoon Marie-Claire., een echte nymfomane Ze vindt elke man die ze tegenkomt charmant of galant.Zelfs als ze in de gaten heeft dat er misbruik van haar gemaakt wordt, gaat ze door.
Het is een bedroevende poging van Ackerman om het boek een romantisch tintje te geven. Maar een echte erotische thriller is De Florentijnse vloek ook weer niet.
Rolf Ackermann -1952
*** Rolf Ackermann , is geboren in 1952 in Duisburg. Als vroegere beambte bij een duitse nieuwsdienst werkte hij lang als journalist bij " Die Zeit ", " Die Welt" en de Franfurter Allgemeine Zeiting en schreef hij ondermeer voor vaktijdschriften. Hij verbleef toen in Oost-Afrika en schreef er als eminente Afrikakenner onder het pseudoniem Manfred Morstein zijn boek "Der Pate des Terrors " ,een documentaire waarin hij zijn wedervaren als expert in internationale drugshandel en terrorisme vertelt . In 2005 verscheen van zijn hand zijn tweede Afrika-roman : " Die weisse Jägerin "., waarin hij ons het buitengewone levensverhaal van Margarete Trappe op haar farm in Afrika vertelt. ZDF maakte er begin 2007 , met aanwijzigingen van de auteur een indrukwekkend tweedelig docu-drama van : " Momella" , eine Farm in Afrika ." In 2006 verscheen zijn nieuwste " Der Fluch des Florentiners ".
Originele titel: Det som aldri skjer (2004) Vertaling: Annemarie Smit Uitgeverij: De Bezig Bij - Cargo ISBN:90-234-2628-8 Omvang: 380 p ***
In de meeste boeken die Anne Holt tot nu toe schreef werd de hoofdrol opgeeist door inspecteur Hanne Wilhelmsen. In 'Wat nooit gebeurt' maken we echter hernieuwd kennis met twee andere hoofdpersonen die eerder hun opwachting maakten in 'Je verdiende loon' .Inspecteur Yngvar Stubö¸ werkzaam bij ernstige delicten en psychologe Inger Johanne Vik die een profiler opleiding bij de FBI heeft gevolgd.Een training gegeven door de befaamde Warren Scifford van de FBI met wie Inger nog een kortstondige relatie heeft gehad.
Een moordenaar heeft het gemunt op bekende Noren. Eerst een tv-presentatrice, daarna een politica.die na de moord op symbolische wijze zijn verminkt, alles wijst erop dat dit het werk is van een seriemoordenaar Inspecteur Yngvar Stubö¸, net vader geworden, leidt het onderzoek.Hij krijgt hulp van zijn vrouw, Inger Johanne Vik, een onofficiële profiler.
Inspecteur Stubö¸ geeft zijn ouderschapsverlof op en werkt met zijn rechercheteam aan het onderzoek en het enige dat na veel speurwerk aan beide zaken naar boven komt is het feit dat elk spoor van een mogelijke dader ontbreekt. De moorden lijken perfect: het ontbreekt volledig aan sporen.
Maar nadat er nog meer moorden worden gepleegd kan ook Vik zich, ondanks haar postnatale depressie, niet langer afzijdig houden.Het onderzoek zit muurvast en Stubö¸ begint delen van de dossier mee naar huis te nemen om zijn partner te voeden met informatie.
Inger wordt door de verminkingen op het spoor gezet van de profiler training en ze raakt er meer en meer van overtuigd dat de moordenaar een spelletje speelt met de politie en mogelijk ook met haar.
Dit is een aardig gegeven voor een misdaadroman.
Jammer genoeg, werkt Anne Holt deze solide basis onvoldoende uit in de rest van het boek. Naar mate het verhaal vordert wordt de lezer een kijkje gegund in de gedachtewereld van de dader en samen met een zeer onbevredigend plot is de spanning ver te zoeken. Wat wel aardig is om over te speculeren is de vraag hoeveel van zichzelf heeft Anne Holt als voormalige minister van Justitie in dit boek gestopt. Is er sprake van onvervulde verlangens? De Noorse oud-minister van justitie Anne Holt schrijft al jaren thrillers. Met haar Blinde godin en Hittegolf was ze bij de pioniers van de moderne Scandinavische misdaadroman in Vlaanderen en Nederland. Veel van haar Noorse en Zweedse collega's zijn haar intussen gevolgd, maar Holt blijft ook zelf haar mannetje staan.
Wat nooit gebeurt is daar een mooi voorbeeld van. Holt combineert een goed verhaal met een sterke nadruk op de personages, in dit geval het prille gezinnetje van Yngvar en Inger Johanne.
Jammer dat de spanning wat achterwege blijft, een vaststelling die nog versterkt wordt door een kleine anticlimax in de plot." Wat nooit gebeurt "is niettemin een geslaagd boek
HOLT, Anne - Lärvik (1958)
.
Anne Holt (1958) studeerde rechten en werkte als tv-journaliste, adjunct-commissaris in Oslo en advocate. Midden jaren negentig was Holt minister van Justitie. Anne Holt schrijft voornamelijk thrillers met in de hoofdrol de vrouwelijke Oslose politie-inspecteur Hanne Wilhelmsen.
De eerste twee romans werden verfilmd: Blind gudinne (De blinde godin) als televisieserie, Salige er de som törster (Gezegend zij die dorsten-of Hittegolf) als speelfilm.
Voor Blind gudinne kreeg Holt in 1994 de Riverton-prijs, voor Demonens död (Dood van de demon of Het verschrikkelijke kind) in 1995 de Prijs van de Noorse boekhandel
Bibliografie :
Blind Gudinne - (thriller 1993) (vertaald als Blinde godin) Salige er de som törster - (thriller 1994) (vertaald als Hittegolf) Demonens dd - (thriller 1995) (vertaald als Het verschrikkelijke kind) Mea culpa - (roman 1997) Lövens gap - (thriller 1997) (vertaald als De muil van de leeuw) I hjertet av VM - (1998) Död joker - (thriller 1999) (vertaald als Dode joker) Bernhard Pinkertons store oppdrag - (kinderboek 1999) Uten ekko - (thriller 2000) (vertaald als Zonder echo) Det som er mitt - ( thriller 2001) (vertaald als Je verdiende loon) Sannheten bortenfor - (thriller 2003) (vertaald als Verborgen feiten) Det som aldri skjer - (thriller 2004) (vertaald als Wat nooit gebeurt) Presidentens valg - (thriller 2006) (vertaald als Mevrouw de president) 1222 - (thriller 2007)
Oorspronkelijke titel : " I know why the caged bird sings "
Bevat de volgende romans: * Ik weet waarom vogels zingen * Dans om het bestaan * Zingen en swingen * Het hart van een vrouw * Een lange reis naar huis
Uit het Engels vertaald door Kathleen Rutten
Uitgeverij De Geus
Gebonden, 283 pagina's Verschenen: augustus 2008
****
"If you don't like something, change it. If you can't change it, change your attitude. Don't complain." -Maya Angelou
***
Mensen vergeten wat je zegt en wat je doet,maar ze vergeten niet snel welke emoties je bij hen losmaakte. Maya Angelou
*** "Bitterness is like cancer. It eats upon the host. But anger is like fire. It burns it all clean." Maya Angelou
*** "Life loves the liver of it." Maya Angelou
***
I know what the caged bird feels, alas! When the sun is bright on the upland slopes; When the wind stirs soft through the springing grass, And the river flows like a stream of glass; When the first bird sings and the first bud opes, And the faint perfume from its chalice steals-- I know what the caged bird feels!
I know why the caged bird beats his wing Till its blood is red on the cruel bars; For he must fly back to his perch and cling When he fain would be on the bough a-swing; And a pain still throbs in the old, old scars And they pulse again with a keener sting-- I know why he beats his wing!
I know why the caged bird sings, ah me, When his wing is bruised and his bosom sore,-- When he beats his bars and he would be free; It is not a carol of joy or glee, But a prayer that he sends from his heart's deep core, But a plea, that upward to Heaven he flings-- I know why the caged bird sings!
***
***
Maya Angelou, ( Marguerite Johnson) ,beschrijft in deze autobiografie de strijd en het doorzettingsvermogen van een zwarte vrouw in een vijandige, blanke wereld. De auteur verhaalt in dit boek over haar kindertijd in het zuiden van de Verenigde Staten in de jaren 30. Ze woonde met haar broer bij haar grootmoeder op het platteland en ondervond er aan den lijve de macht van de blanken en de onderdrukking van de zwarten.
Het is een boek over discriminatie, de band tussen kind en ouder en volwassen worden. Het boek begint wanneer Marguerite(Maya) een meisje van 7 jaar is en samen met haar 8-jarige broer Bailey bij haar grootmoeder en hun kreupele oom Willie woont. Ze wonen in Stamps, een dorpje in Arkansas.
Ze hebben allemaal een donkere huidskleur en behoren daardoor tot de ondergeschikte bevolkingsgroep de 'Negro's, maar doordat hun oma Mrs Henderson, die ze Momma noemen, haar huis als een soort centrale ontmoetingsplaats beschikbaar heeft gesteld, genieten ze toch van een soort aanzien bij de mensen in het dorp
Ze zijn ook redelijk welvarend, doordat hun oma de winkel al enkele jaren runt en deze heel goed op de behoeftes van de mensen in het dorp heeft afgesteld.
Maar hun grootmoeder is erg zuinig, waardoor ze toch niet echt in luxe baden. Marguerite en Bailey helpen ook mee in de winkel, die voornamelijk voedsel verschaft aan de negers. In een ander gedeelte van het dorp wonen de blanken, maar zij laten zich er nauwelijks zien. En als ze zich laten zien, zijn ze vol minachting tegenover de 'zwarten' en gedragen zich als hun superieuren.
Maya Angelou wordt geprezen als een van de grote stemmen in de zwarte, Amerikaanse literatuur en een renaissance-vrouw. In een serie van autobiografische romans beschrijft ze haar turbulente leven
Daarnaast is ze schrijfster van toneelstukken en poëzie, produceerde en regisseerde ze stukken en trad zelf op als actrice en zangeres. Bovendien speelde ze een belangrijke rol in de Beweging voor Burgerrechten voor de Afro-Amerikaanse bevolking.
***
Maya Angelou -1928
Maya Angelou, werd op 14 april 1928 geboren in St. Louis, Missouri. als Marguerite Johnson Toen ze drie jaar was scheidden haar ouders en ging ze samen met haar broer bij haar oma in Stamps, Arkansas wonen. Daar werd haar passie voor dansen geboren en ze volgde allerlei danslessen, zoals tapdansen, foxtrot, jazz en salsa.
Toen ze acht was ging ze opnieuw bij haar moeder in Californië wonen, maar daar nam haar leven een grote wending.Ze werd sexueel misbruikt door de vriend van haar moeder. Ze vertelde dit en haar ooms sloegen als reactie hierop de vriend dood. Dit schokte Maya dusdanig dat ze niet meer sprak, ze geloofde dat ' de kracht van haar woorden tot iemands dood hadden geleidt'. Vijf jaar lang bleef Maya stom, tot haar moeder haar weer naar haar oma stuurde, waar ze met behulp van een vriendin, haar stem terugkreeg .
Opnieuw ging ze bij haar moeder wonen. Later bracht ze de zomer door bij haar vader, waar zijn vriendin haar de stuipen op het lijf joeg en ze op straat belandde. Ze leefde een maand op straat met andere dakloze kinderen, een gebeurtenis die haar leven voorgoed tekende.
Het gaf haar een meer tolerante visie. Op haar zestiende kreeg ze een zoon, Guy Raphael Johnson. Om in hun levensonderhoud te voorzien trad ze op als zangeres in een bekende nachtclub in San Francisco. Dit alles is de inhoud van haar eerste boek 'I know why the caged bird sings'.
In 1952 trouwde Maya met Tosh Angelos en nam vervolgens de naam Angelou als alias. In deze periode was ze zeer actief als danseres en zangeres. Aan het einde van de jaren vijftig verhuisde ze naar New York, waar ze in contact kwam met schrijvers en artiesten die actief waren binnen de Beweging voor de Burgerrechten.
Vervolgens werd ze verliefd op een Zuid-Afrikaanse activist en met hem vertrok ze naar Caïro en later naar Ghana. In Ghana ontmoette ze Malcolm X, de bekende Amerikaanse activist en in 1964 besloot ze terug te gaan naar de VS om hem bij zijn werk te helpen.
Bij aankomst in de VS echter ,bleek hij te zijn vermoord. Later raakte ze actief betrokken bij het werk van Martin Luther King. Na de dood van King begon ze actief te schrijven. De bekende zwarte schrijver James Baldwin moedigde haar aan en dit leidde tot haar eerste boek "I know why the caged bird sings". Het boek werd onmiddelijk een succes en leidde tot een stroomversnelling in haar carriere.
Ze trad op in films, produceerde en regiseerde producties. Bij de inauguratie tot president van Bill Clinton las ze, op zijn verzoek, een gedicht voor "On The Pulse of Morning,"
Angelou kreeg eredoctoraten van verschillende universiteiten en aan de Wakeford Forest University heeft ze een leerstoel voor het leven in de Amerikanistiek. Ondanks dit alles heeft ze zelf nooit een universitaire opleiding genoten. Zij ontving een Emmy award nominatie voor haar rol als grootmoeder in de ophefmakende serie "Roots"
Maya Angelou schreef ook nog voor de Oprah Winfrey's Harpo Producties, en was poetry writer voor de film Poetic Justice, 1993.
In 2006 publiceerde Harris Imperium, het eerste deel van een beoogde trilogie van boeken over Marcus Cicero, de grote Romeinse staatsman en redenaar van eenentwintig jaar. Hij heeft slechts één levensdoel ; de totale heerschappij over de Romeinse staat.
In deze adembenemende historische thriller beschrijft hij hoe Cicero uitgroeit tot de briljantste en meest welbespraakte advocaat uit de geschiedenis, die zich met zijn gevreesde, bijtende humor en gedreven door een verpletterende ambitie een weg vecht naar het absolute machtscentrum van Rome.
Wat een zaligheid om aan de hand van Cicero's rechterhand, de slaaf-secretaris Tero, door de geschiedenis te wandelen. Tero vertelt over de 36 jaar aan de zijde van Cicero, die zich van jonge gedreven, maar arme advocaat tot één van Rome's machtigste mannen opwerkte.Hij beschrijft het dagelijkse leven in het oude Rome zo goed dat je je af en toe aan zijn zijde denkt te bevinden.
Imperium vertelt ons het verhaal van de helden van het Romeinse rijk vanaf 100 voor Christus, met inbegrip van dergelijke opmerkelijke figuren als Julius Caesar, Pompeius Magnus en Marcus Licinius Crassus. Je reist mee naar de uithoeken van het Romeinse rijk; van Syracuse langs de tombe van Archimedes, de wiskundige ,tot op de marktpleinen en in de senaat van groots Rome.
Je zit met de Romeinen aan tafel, leert veel over hun gewoonten en vooral over de spanningen en veldslagen die in politiek Rome worden uitgevochten.
Harris onderzocht de geschiedenis van het oude Rome uitvoerig voor zijn boek en heeft met zijn eigen persoonlijke flair, een avontuurlijke"faction "-roman, ( feiten en fictie ) ,geschreven waar iedereen kan van genieten.
Het boek brengt ons daarnaast ook een verhelderend onderzoek naar politieke psychologie en is daarom van groot belang voor iedereen die graag inzicht krijgt in de mentaliteit van degenen die streven naar macht.
Robert Harris -1957
***
Robert Harris, geboren in Nottingham, Verenigd Koninkrijk, 1957 ) is een Brits journalist en schrijver. Na een studie aan de Universiteit van Cambridge werd hij journalist bij de BBC, politiek redacteur van The Observer en columnist bij The Sunday Times en Daily Telegraph.
In 2003 werd Robert Harris uitgeroepen tot columnist van het jaar tijdens The British Press Awards. Hij woont in Berkshire ,is getrouwd en heeft drie kinderen.
,Enigma (1995),- speelt zich af gedurende de tweede Wereldoorlog.
Archangel(1998)- , het verhaal van een historicus op het spoor van Stalins geheime boeken in het huidige Rusland
Pompeii (2004), een dramatisering van de uitbarsting van de Vesuvius is onlangs aangepast voor de film door de auteur, en zal worden geregisseerd door Roman Polanski.
Imperium(2006),de eerste van een geplande trilogie van romans over Cicero
The Ghost( 2007), geschreven door een professionele ghost writer, waarin hij vertelt over zijn vriend Tony Blair..
Daarnaast schreef hij een vijftal non-fictie boeken waaronder Selling Hitler]] (1992) over de vermeende dagboeken van Hitler.
Van Fatherland is in 1994 een TV-film gemaakt met Rutger Hauerals Kripo-rechercheur March.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
)
.JPG)
