Om af te kicken van de mooiste liefdesgeschiedenis van de 21 ste eeuw (ja, ja, ik bedoel Twilight) heb ik me gestort op de realiteit van elke dag voor het onfortuinlijkste volk op aarde. Het nieuwe boekje Gaza: geschiedenis van de Palestijnse tragedie, van Lucas Catherine & Charles Ducal, zet de hele vreselijke geschiedenis eens duidelijk op een rij. De onrechtvaardigheid en brutaliteit waarmee de Joodse staat het inheemse volk verjaagd, vermoord, uithongerd en pest moet niet onderdoen voor de manier waarop de Amerikanen de Indiaanse bevolking behandelden, of de kolonialen in het algemeen de inheemse bevolkingen uitmoordden. Of het nu de Spanjaarden waren tegen de Incas, de Engelsen tegen de Indiërs en de Aboriginals, de Belgen in ons eigen stukje kolonie of de nazis tegen de Joden overheersers kunnen het niet laten overwonnen volkeren te mishandelen of uit te roeien. Het enige wat hier extra aanstootgevend is dat het nù gebeurd en zogezegd in een beschaafde maatschappij. Ook al vordert de V.N. de ene resolutie na de andere uit, Israël legt ze gelaten naast zich neer. Zolang de U.S.A. achter ze staat kan de rest van de wereld stikken. En Amerika zal erachter blijven staan want dat is ook zon beschaafd land waar mensenrechten met de voeten mogen getreden worden. In het boek: In de hel van Guantanamo verteld de Duitse Murat Kurnaz wat hem overkomen is toen hij na een bezoek aan Pakistan terug naar huis probeerde te keren. De 19 jarige jongen werd zonder enige vorm van rechtspraak voor 5 jaar opgesloten en gemarteld waarna ze hem lieten gaan met een "sorry, we dachten dat je iemand anders was." Macht doet dat met een mens, of een staat. Onder het mom van alle moslims zijn terroristen denken ze gerechtvaardigd te zijn en ondertussen zitten ze elke zondag in de kerk en geloven ze nog dat ze hierna welkom zullen zijn in de hemel. Ja, je hebt gelijk, niet alle moslims zijn doetjes. Er zijn daar net zo goed slechte mensen als in het westen. Ik zat ook te kijken hoe de vliegtuigen zich in de WTC torens boorden, ik zie ook hoe Sjiieten en Soenieten elkaar als menselijke bommen in stukken rijten, ik zie ook hoe de Taliban vrouwen behandeld en hoe het Soedanese regime de Christenen in Daifur afslachten, maar ik zie wel dat het Westen zelf niet veel beter is. Gelukkig besef ik ook wel dat het niet al kommer en kwel is. Er zijn net zogoed goede mensen, gelukkig zelfs in grotere getale dan de slechte, en uit de geschiedenis blijkt dat al deze vreselijke tijden ook voorbij gaan. De Romeinen zijn uiteindelijk vertrokken, de Vikingen hebben niet alles verwoest, de Kruisvaarders en de Inquisitie zijn slechts een blaam op ons blazoen uit het verre verleden maar we mogen niet vergeten dat het nu, vandaag, op dit moment, terwijl we een kopje koffie drinken en een koekje eten, ergens in de wereld een kind wordt neergeschoten, een moeder haar zoon ziet sterven, een school vol mensen wordt gebombardeerd en een jong meisje wordt verkracht. Ergens in de wereld, soms ver, maar soms ook heel dichtbij. Na deze boeken heb ik het wel weer een tijdje gehad met realisme! Op tafel ligt New Moon, het tweede deel van de Twilight serie, nog maar eens klaar. De liefde van de Vampier Edward voor zijn Bella is echt iets waar de wereld nood aan heeft.
