Open brief aan mezelf..... Schande toch. Maanden lang niet gekeken naar mijn blog. Schande... Maar ik heb beloofd daar verandering in aan te brengen. Ik zal een heleboel minder schrijven over mijn gezondheid want daar kan ik zelf niet zo gek veel aan doen. Ofwel...Medio september jl. werd ik opgenomen in het ziekenhuis omdat men mij verdacht van een TIA die ik te verwerken had gekregen. 't Is waar, ik voelde mij ineens niet zo lekker meer, ik was een beetje draaierig in het hoofd en had moeite met het rechtop lopen. Ik voelde me ook behoorlijk moe. Na een dagje rust in het ziekenhuis, waar wel het nodige aan bloedonderzoek werd gedaan, kwam ik dinsdagsmiddag in aanmerking voor een MRI-scan. ( die smalle tunnel) Daar viel echter niet zoveel op af te lezen. Wel zagen ze wat witte vlekjes in de hersenstam. De TIA werd nu omgedoopt in een kleine beroerte, maar dat maakt toch geen verschil, ik bleef even beroerd als voorheen. Na heel wat zoekwerk kwam vast te staan dat ik daar zelf schuldig aan was. Immers ik ben aangesloten bij de Thrombosedienst en moet regelmatig mijn INR bepalen. Dat getalletje moet ik dan "vertalen" in een aantal pilletjes geenaamd Acenoucoumarol 1 mg. Het de bedoeling dat het/de pilletje(s) op een vast tijdstip na de avondmaaltijd ingenomen worden. Daar was ik niet zo nauwkeurig mee en vergat dat zo af en toe. De INR-waarden wilden dan nog wel eens flink schommelen. Het kon dus zomaar gebeuren, en dat is waarschijnlijk ook gebeurd, dat het bloed dan te dik werd en er een korreltje in een haarvaatje kon blijven steken en dus de kleine beroerte kon ontstaan. Gelukkig is het in de hersenstam ontstaan want als het in de hersenen plaats ge vonden had was ik misschien wel links of rechts deels verlamd kunnen zijn geweest geworden zijn.n het ziekenhuis meette men de eerste keer een INR-waarde van 1,4 en dat getalletje moet zweven tussen 2,5 en 3,5 !! Na aqcht dagen mocht ik weer naar huis. En ik was wel nu flink gewaarschuwd.