Van de kleine beroerte, ben ik best geschrokken. Het doet je toch beseffen dat het leven eindig is en dat je geen weet hebt wanneer dat eindpunt aanbreekt. Dus moeten we van nu af aan beter gaan leven, alle flauwekul over boord gooien en leven alsof het de laatste dag/week/maand is. Iedereen was het wel eens met de stelling dat ik geen conditie had en dat daar iets aan gedaan moest worden. De eerste dag heb ik een blokje rond gelopen, de tweede dag ietsje langer. Daar is echter niets aan; het schiet niks op. De derde dag nam ik de rollator mee en wandelde daarmee over de Stanleystraat naar de 2e handswinkel in de oude winkel van Van Ee en via de Lessinghlaan weer terug. Daar ben je dan bijna 3 uur mee bezig. De rollator moet wat anders worden afgesteld, maar het was wel een handig ding voor de paar boodschapjes die ik daar deed. De vierde dag wilde ik toch de actie radius vergroten zonde dat het te veel moeite zou kosten. Ik pakte de fiets en trapte naar het inkt-vul-station. Dat ging prima, dus morgen doe ik weer een andere boodschap.
