this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Beslissingen, beslissingen . niet altijd zo evident.
Maandag was de piepjonge Mr. Belgacom op tijd voor onze afspraak.
Netjes voor me lag mijn mapje met de maandelijkse kosten die ik nu heb voor Internet, TV, Telefoon en GSM.
Ik had natuurlijk al lang alle tarieven vergeleken en nergens vond ik tot nu een beter of goedkoper systeem dan hetgeen ik nu heb.
Het enige dat me over de brug zou kunnen trekken was meer en beter voor een goedkopere prijs.
Ik ben geen doetje en besefte dat mijn jonge verkoper voor mij wel een extraatje zou hebben, waarom zouden ze anders de moeite doen om nog bij mensen thuis te komen verkopen.
Via de voorafgaande telefonische info wist hij immers dat ik al Internet en Digitale TV had en bij wie.
Zijn aanbod was héél aantrekkelijk bijzonder aantrekkelijk, zo aantrekkelijk dat ik het serieus overwoog.
Tien euro minder voor ongeveer hetzelfde pakket dat ik nu heb een vast bedrag elke maand, BTW incl.
Een mens zou van minder gaan twijfelen dat zijn bijna drie gratis Duvels op een terraske voor mijn ventje elke maand.
Een van de vele lijfspreuken van mijn vader was echter:never change a winning team en inderdaad alles loopt nu op rolletjes geen problemen met mijn Internet aansluiting en niet met mijn TV of telefoon - ik houd nu natuurlijk hout vast en mijn vingers en tenen zijn gekruist terwijl ik dit schrijf - lenig madammeke hé?
Toch bleef die twijfel zou ik of zou ik niet?
Ik ken echter niemand die een Belgacom pakket heeft iedereen die ik ken heeft Telenet.
Er is dus niemand aan wie ik kan vragen of ze tevreden zijn,tenzij hier misschien op mijn blog.
Gisteren dan toch nog maar eens de vergelijk site opgezocht om te kijken wat het aangeboden pakket van Belgacom inhield héél veel sportkanalen, maar sport interesseert ons niet echt.
Plots viel me wel iets op ik zag nergens in het pakket van Belgacom ATV of de BBC's staan.
Oeioei een Britse en geen BBC kunnen kijken een Antwerpse zonder ATV -das een serieus minpunt, zeg nu zelf!
Voor tien euro per maand moet ik dan ook mijn mailadres veranderen, iedereen daarvan verwittigen, mijn website terug aanmaken is het al die rompslomp wel waard?
Bovendien veranderen die zaken tegenwoordig allemaal zo snel dat het nog amper bij te houden is.
Waarschijnlijk wordt mijn provider in de nabije toekomst gewoon opgeslorpt door een grotere maatschappij en hoef ik niets te doen.Ik ben lang geleden ooit begonnen bij Planet Internet en plots zat ik van de ene dag op de andere bij Scarlet.
Misschien toch nog best even de kat uit de boom kijken tenzij
er iemand is die me kan overtuigen waarom ik zou veranderen ( of juist niet! )
Na een knap klank en lichtspel gisteren avond openden de hemelsluizen zich voor de zoveelste keer deze zomer. Gelukkig niet zo erg als op andere plaatsen in het land, maar ik hou vingers en tenen gekruist want momenteel gutst het er hier met bakken uit. Toch hebben we eindelijk eventjes kunnen genieten van enkele dagen heerlijk zomerweer. Veel te mooi om binnen achter de computer te zitten tokkelen, daar heb je dagen zoals vandaag voor.
De dagen daarvoor bracht ik door in de tuin, lekker lui in mijn prachtige knuffelstoel, met een spannend boek van Stephen King, en af en toe wanneer het te warm werd, ging ik om wat af te koelen een paar baantjes trekken in mijn zwembadje. Een kinderhand is gauw gevuld nietwaar!
Zoon 1 en zijn gezinnetje zijn veilig en wel teruggekeerd van een heerlijke vakantie in Kroatië en mijn moederhart doet altijd een vreugdesprongetje wanneer ik ze allemaal gezond en wel terug zie.
Zoon 2 is enkele dagen zijn vrouw en kindjes gaan bezoeken die op vakantie aan zee zijn. De bouwwerf lag dus even stil en mijn ventje genoot ook van twee dagen rust.
Rust is natuurlijk relatief.
Tot een paar jaar terug deed ik de boekhouding van ons gezin, toen besliste ik dat Mr. Silver, die denkt dat het geld gewoon uit de muur blijft komen, eens die boekhouding mocht overnemen nu hij met pensioen was.
Een fluitje van een cent!: zei mijne zilveren met een lachje en twee jaar lang kieperde hij zorgeloos gewoon alle documenten in een grote kartonnen doos.
Eergisteren zei hij : ik zal vandaag het gras eens afrijden Shoeke en ik antwoordde : nee hoor zoeteke, ik heb een heel ander voorstel, ik ga vandaag eens lekker tuinieren, ik heb voor u een veel beter jobke!
Hij zette zich neer aan de tuintafel met een fris pintje en ik ging de grote kartonnen doos halen die ik voor hem op de tafel kwakte.
Hier zie shoeke ge staat een klein beetje achter met uw boekhouding ik krijg maandag bezoek van een vertegenwoordiger van Belgacom en ik zou heel graag weten wat we momenteel betalen voor Internet, TV, kabel, telefoon en GSM zodat ik een vergelijk kan maken.
Ventje keek bedremmeld naar de uitpuilende kartonnen doos en zijn protest was kort en beperkte zich tot het zinnetje : Heu allez zeg moet dat nu echt ? ..heu .
Zonder medelijden en heel kordaat zei ik : En nu ge toch bezig zijt, kunt ge dan ook eens uitrekenen of die verhogingen van Electrabel wel verantwoord zijn! en ik gaf hem een mailtje dat ik ontvangen had van blogvriend Kommaneuker, die met succes geprotesteerd had bij Electrabel en een vermindering had gekregen. Waar onze blogjes toch allemaal goed voor zijn hé!
t Ja ik kom uit een heel arm gezin, en ik zou niet graag na al die jaren hard werken helemaal terug naar af gaan, één keer arm zijn in je leven is meer dan genoeg. Het budgetteren heb ik destijds van mijn moeder geleerd. Ook zij hield tot de laatste dag haar budgetboekje bij.
Eind vorige week stond er bovendien op de voorpagina van de krant dat we binnen enkele jaren elk minstens 250.000 per jaar zullen nodig hebben om ons rusthuis te betalen, en het is nu aan mijn ventje om eens te bekijken hoe we dat zullen kunnen, zodat we nooit een financiële last voor onze kinderen zullen zijn. Er wordt nu van sommige mensen verwacht dat ze rondkomen met een leefloon van 800 per maand (32.272.-BEF). Indien die mensen moeten kunnen rondkomen met dat bedrag, waarom zou het dan in een rusthuis minimum 2.083 (84.028.-BEF) per maand moeten kosten. Voor dat verschil : 1.283 (51.756.-BEF) per maand wil ik gerust thuis blijven en iemand in dienst nemen.
Maar ik ben weer afgedwaald.
Ventje zag aan het verbeten trekje rond mijn mond dat zijn protest of uitvluchten deze keer niet gingen lukken en hij verdween met een heel diepe zucht, voor de eerste keer sinds zijn pensioen, terug achter een hoop paperassen.
Uiteindelijk (twee dagen later) overhandigde hij me alle documenten die ik voor vandaag nodig had, en ik heb nu een mooi vergelijk dossiertje klaarliggen voor straks wanneer Mr. Belgacom langskomt. Ik hoop dat hij evengoed voorbereid is als ik!
Ik ben ook benieuwd of ventje nu terug zijn verticaal klassement systeem in de kartonnen doos zal blijven toepassen.
Blogvriend Uilenspiegel had me een tip gegeven om eventueel mijn rugpijn wat te verlichten door massage van een punt op de hand. Het spreekt vanzelf dat je eerst altijd de raad van je dokter moet opvolgen. Ik neem ook nog medicatie, maar gebruik deze massage nu als aanvulling.
Op aanvraag van de vele ruglijders zet ik hierna de uitleg die Uilenspiegel me gaf :
Een van die punten tegen rugpijn ligt op de bovenkant van de handen en is tamelijk gemakkelijk zelf te vinden. Wanneer je de handen strekt, de handpalm naar onderen gericht, dan zoek je in het verlengde van de wijsvinger naar een puntje dat pijn doet als je er met een vingertop op drukt. Als je juist zit kan het zelfs serieus pijn doen. Er zijn zo vele punten in het lichaam hoor maar dit punt is gemakkelijk te lokaliseren en te masseren. Wanneer je zeker bent dat je het punt gevonden hebt dan druk je er op terwijl je een draaiende beweging maakt en tel je tot negen, dan druk je vijf tellen niet en dan begin je opnieuw negen tellen te drukken. Doe dit een minuut of drie enkele keren per dag.
Gisteren scheen de zon en ik hoorde van iedereen dat de lange hete zomer eindelijk ging beginnen. Iemand blij maken met een dode mus is dat verdorie !
Toen ik vanmorgen wakker werd was het dan ook een heel grote desillusie. Een donkergrijze lucht en geen zonnestraal te bespeuren. Maar ach, we zullen maar blij zijn dat het geen pijpenstelen regent zeker?
Niet dat ik deze week tot heel veel in staat was, maar het gevoel van warme zonnestralen op een pijnlijke rug kan wonderen verrichten. Dankzij blogvriend Uilenspiegel is er toch een klein wonder geschied. Van hem vernam ik dat ik baat kon hebben door op regelmatige tijdstippen een specifiek punt op mijn hand te masseren. Baat het niet dan schaadt het niet dacht ik en ik masseerde er duchtig op los en wonder boven wonder de pijn is sinds gisteren stukken minder. Bedankt hoor Uiltje!
Het zat er natuurlijk aan te komen dat tonnen chappe en stenen versleuren mijnen zilveren Bob-de-bouwer ook wel eens de das zou kunnen om doen.
Eergisteren avond kwam hij naar huis met een pijnlijke nek. k heb een kou op mijn nekspier denk ik mompelde hij en vroeg me om zijn nek in te smeren met Voltaren. Ge hebt waarschijnlijk iets verrokken ja Mister Macho! antwoordde ik. Ik had u nog zo gezegd om wat rekening te houden met uw gezegende leeftijd, ge denkt dat ge twintig blijft zeker? Mopperend trok hij naar de schuif met het kersenpitkussentje, warmde het op in de microgolf oven en legde dit in zijn nek. Een pijnstiller wou hij niet échte mannen bijten op hun tanden!
Hoe meer de avond vorderde, hoe pijnlijker het precies werd. Hij is meestal gezegend met een blakende gezondheid maar als hij iets mankeert dan verandert hij in een hoopje ellende en dan kan hij me zitten aankijken met zon vreselijk droevige hondenogen waar de uitdrukking van pijn héél duidelijk in te lezen staat. Elke beweging wordt ook vergezeld van een zacht gekreun en het lijkt ook altijd zijn stembanden aan te tasten, want na een tijdje zei hij met een heel klein stemmetje : t is echt niet te doen hoor die pijn, t wordt erger en erger! Ik raadde hem nog eens aan om een pijnstiller te nemen voor het slapengaan maar dit weigerde hij weer heel manmoedig.
Midden in de nacht hoorde ik hem kreunend opstaan en toen ik s morgens beneden kwam zat hij moedeloos rechtop in de zetel met zijn vertrouwd kersenpit kussentje nog altijd in zijn nek. k ben moeten opstaan van de pijn, het was niet te houden en ik heb dan maar een pijnstiller genomen piepte hij. Wacht efkes ..ik zal uw pijnpunt op uw hand eens masseren zei ik, want het had bij mij goed geholpen. Ik had natuurlijk ook al enkele dagen mijn rugpillen genomen.
Ik ga best toch eens naar de dokter denk ik, want t is niet normaal zon pijn en zo afzien zei hij en kreunend stond hij recht en slefte weer naar de microgolf oven om er voor de zoveelste keer zijn kussentje op te warmen.
Weet ge ik zal de dokter naar huis laten komen, want zo kunt ge er niet naartoe hé stelde ik voor. De dokter kwam en stelde een spierverrekking vast en vroeg of ik nog voldoende pillen voor mijn rug had en dat ventje die ook best zou nemen. (wat ik tenslotte al vanaf het begin had voorgesteld).
Veiligheidshalve vroeg ik aan Uilenspiegel of ik voor de nek hetzelfde plekje moest masseren en ik kreeg onmiddellijk antwoord dat ik bij een pijnlijke nek op een ander plaats moest masseren.
De uitwerking van de pijnstiller en de spierontspanner was bij ventje natuurlijk spectaculair. Zodra de pijn wat afnam kregen de stembanden van mijne macho terug hun normale volume en verdween de hondstrieste blik uit zijn ogen.
Verdoofd en ontspannen is hij vanmorgen toch terug naar de bouw van zoonlief vertrokken! Ik zal wel stoppen als ik pijn voel hoorde ik hem nog roepen terwijl hij de voordeur achter zich toetrok. Wat een vader lijden wil voor zijn nakomelingen!
Maar ach, nu mijn rug dankzij de medicatie en de handmassage ook terug beter is zal ik morgen ook nog maar wat papier gaan afsteken! Ik zal ook wel stoppen als het terug pijn begint te doen. t Ja binnen vier weken willen de kinderen verhuizen en er is nog enorm veel werk. We hebben zoonlief wel al gezegd dat twee huizen verbouwen op zes jaar tijd genoeg is geweest.
Indien ze nu nog willen verhuizen zullen ze een aannemer moeten zoeken en dat lijkt niet zo simpel als ik lees wat Herkuul op zijn blog over aannemers schrijft.
Snel even mijn dagboek wat bijwerken. Ik heb nog een uurtje en dan moeten we bij schoonma zijn.
Donderdag hebben we schoondochter 2 en de kleintjes op bezoek gehad, want zij zijn nu voor veertien dagen naar zee vertrokken.Ik hoop voor hen dat het wat beter weer wordt.Zoon 2 blijft thuis, want het huis moet bewoonbaar zijn tegen half augustus.
We zijn nu even volledig kinder- en kleinkinderloos tot onze oudsten volgende week terugkomen van Kroatië.
Tijd dus om even bepaalde zaken op orde te stellen waaronder mijn budgetbeheer.
Ik had het beter niet gedaan want ik krijg het ervan aan mijnen tikker.
Ik heb onmiddellijk voor de dag daarop een afspraak gemaakt bij de bank. Ik moet ervoor zorgen dat we onze nog resterende spaarcentjes een andere bestemming geven zodat we niet even arm zullen sterven als we geboren werden.
Ik vraag me af wie er vandaag nog rond komt met een gewoon pensioentje.Die mogen het aan mij eens komen uitleggen.
Nog even en we moeten terug werk zoeken!Ik zie het al voor me : allemaal oude besjes aan de kassa van de supermarkt!
Henrietta liet al een weekje niet meer van zich horen en ik voelde me gisteren helemaal in form.
Ventje ging de hele dag verder Bob de bouwer spelen bij zoon 2 en ik besloot om mee te gaan en me ook daar eens nuttig te maken.
Oud behang van de muren steken is één van de taken die me al dikwijls in het leven is toegewezen en ik vind het een vrij ontspannende job.Je kan je hersenen volledig op nul zetten terwijl je lekker de lagen papier van de muur weekt en steekt.
Om half acht gisterenavond besloten ventje en zoon om te stoppen.De leidingen die ze die dag wilden leggen waren gelegd.Zoon bleef nog even om wat kleine werkjes te doen die hij alleen kon en wijle weg.
Ventje had me al drie nachten na elkaar om het uur wakker gesnurkt en ik zei dat ik na zon zware dag eens een volledige nacht wou doorslapen en in ons logeerbed zou slapen.
Niks van antwoordde mijne alfa man: Ik zal daar slapen, want ons bed is beter en die ben je gewoon.
Ik zorgde ervoor dat alle tussenduren gesloten waren, en om zelfs het geluid van de wind en de regen uit te sluiten sloot ik het venster.Het was in de kamer heerlijk stil en donker en het duurde niet lang of ik lag lekker in de armen van Morpheus.
Plots schoot ik wakker ik keek naar mijn reuzewekker en schrok : 01.30 dat kan niet zijn verdomme!, dacht ik dit moet mijn avond onafgebroken nachtrust zijn. Ik luisterde, maar hoorde vanuit de aanpalende kamer helemaal geen gesnurk, dus dat kon me niet gewekt hebben.
Met een zucht wou ik me omdraaien om terug in te slapen en toen wist ik meteen waarom ik wakker was.Herniaretta had terug toegeslagen!Ik kon amper bewegen.
Toen ik eindelijk terug naar adem kon happen trok ik me voorzichtig recht en viste met moeite een pijnstiller uit mijn nachtkastje.
Ventje vroeg vanmorgen of ik nu eens lekker had kunnen doorslapen.Toen hij me schuifelend zag voortbewegen zei hij : oh nee, ge hebt precies terug prijs, das van al dat rekken en strekken gisteren zeker?
Ik ben dan vanmorgen maar terug aan een kuur ontstekingsremmers begonnen en ik had zo graag volgende week nog willen gaan verder werken.
Ach we shall see said the blind man!
Enfin, het wordt nu tijd om naar schoonma te schuifelen. Ventje zal me wel willen helpen om mijn schoenen aan te trekken zeker! ?
Bukken lukt me nog niet.Das voor straks wanneer de pillen beginnen te werken.
Zestien juli in het jaar des Heeren tweeduizend en acht en ik zit hier verdorie achter de computer met een dikke trui en sokken aan.
De lucht is grijs en de regen varieert van grote druppels naar miezerige motregen. Een mens zou van minder depressief worden.
Gelukkig was het vorige maandag goed weer toen kleindochtertje kwam.
Ventje had ook een dagje vrij, want zoon 2 en schoondochter gingen die dag badkamer, keuken en tegels kiezen voor hun nieuwe woning.
We zijn met kleindochtertje naar het strand van Sint Anneke getrokken.
Als het leven nog veel duurder wordt dan zal dit voor veel mensen terug het trekpleister van weleer worden.Een dagje aan zee wordt dan onbetaalbaar.
Kleindochter is nu drie en half jaar oud en is 'gelukkig' de moeilijkste kleuterperiode voorbij.
Ze babbelt nu honderd uit, luistert flink en kan mooi en rustig spelen.
Ventje en ik genoten op een terras van de schaarse zomerzon terwijl zij in het speeltuintje speelde.
s Avonds hebben we nog met haar mama, papa en Seppe buiten in de tuin gegeten. Eén dagje zon per week, we zullen maar niet klagen zeker?
Ik schrok vorige week toen ik hoorde dat het parochiecentrum in onze winkelstraat mijn vroegere parochie - eind dit jaar de deuren gaat sluiten.
Het was het enige ontmoetingscentrum dat de weinige autochtone katholieke Belgen in de winkelstraatnog hadden.
Meer mensen ontmoeten elkaar daar dan in de kerk. Bovendien heeft het voor mij een nostalgische waarde, want ik heb daar destijds mijn ventje ontmoet.
In de buurt wonen hoe langer hoe minder autochtonen omdat de meeste bewoners van nu ingeweken moslims zijn. Er is een enorme witte vlucht geweest van jonge mensen naar de randgemeenten. Enkel een deel van de oudere generatie bleef honkvast hier wonen. Vrijwel alle winkels worden nu uitgebaat door de nieuwe Belgen.
Maar mag men daarom de weinige nog resterende autochtonen vergeten die niet weggevlucht zijn? Hun kinderen en buren trokken al weg, hun cultuur verdween helemaal uit het straatbeeld waar men zich nu in Marokko waant.
Het Parochiecentrum moet sluiten omdat het geen winst maakt wegens het afnemend aantal bezoekers! Dit bevestigt voor de zoveelste keer dat de katholieke kerk nog steeds enkel aan geld denkt en niet aan haar zeer schaarse nog resterende gelovigen.
De Islam daarentegen zorgt wel goed voor hun gelovigen. Zij zorgen voor ontmoetingsplaatsen en dit zonder enig winstoogmerk, wat trouwens in de islam verboden is.
Zonder ons parochiale ontmoetingsplaats is er geen reden meer om nog naar die winkelstraat te gaan. Het nuttige werd aan het aangename gekoppeld. We wisten dat we daar steeds oude bekenden tegenkwamen voor een gezellig babbeltje over pot en pint.
De katholieke kerk verliest door het sluiten van het Parochiaal Centrum in de winkelstraat zuiver uit winstbejag zijn kleine nog resterende gemeenschap.
Het zal hen een zorg wezen. De opbrengst van de verkoop van het gemeenschap centrum zal waarschijnlijk nodig zijn voor het onderhoud van het Bisschoppelijk paleis.
Zoon 1 is met zijn gezin op vakantie naar Kroatië en het is daar prachtig weer,30°C ik krijg al zin om mijn koffers te pakken. Dat heb je met zo'n pokkenweer !
Zoon 2 heeft ook vakantie, maar hun huis moet bewoonbaar zijn tegen midden augustus.
Elke dag wordt er nu volop gewerkt.
Eergisteren had ventje een rustdag ingelast omdat hij dringend een nieuw scheerapparaat nodig had en omdat het soldentijd is.Elke eurocent is er ééntje nietwaar?
Ik heb dit onmiddellijk rechtgezet door mezelf een nieuwe digitale camera aan te schaffen omdat mijn oude het begeven had. (mijn keuze stond niet in solden, dat ga je altijd zien)
Nadien gingen we Seppe afhalen in de kribbe, want hij kwam bij ons slapen en bleef de volgende dag logeren.
We hadden ook onverwacht een telefoontje gekregen van broer Ardennen dat ons half varken er was. Vermits vers vlees zo snel mogelijk de diepvriezer in moet stelde broer voor om het die avond nog te brengen.Ze zouden dan ook blijven overnachten.
t Was even een beddendans. Het bedje van Seppe staat in de logeerkamer, dus ik vond het maar best dat wij daar sliepen en broer en zus in onze kamer.Snel snel de lakens van ons bed verschoond.
Rond tien uur s avonds arriveerde broer, zijn vrouw en een half varken. Broer was uitgeput, want hij is pas heel ziek geweest en is nog niet echt genezen.Voordien had hij hun helft van het vlees thuis verpakt en ingevrozen.
Mr. Silver kent het verschil niet tussen een kotelet, een filet of een karbonade, maar hij maakte zich nuttig door alles - mits aanwijzing - helpen in te pakken en naar de vriezer te dragen.
Ik was me er niet van bewust dat bij de aanschaf van een half varken er ook een halve kop, twee poten, een staart en enkele ingewanden horen.
Schoonzus had ik gezegd dat ze de kop de staart mocht houden. Bij het bekijken van de poten werd ik al misselijk. Ik begrijp niet hoe mijn moeder en haar zus dat vroeger een lekkernij vonden.
Enfin, tegen één uur s morgens stak eindelijk alles in de vriezer en kropen we allemaal uitgeput in ons bed. Seppe lag vredig te slapen en wij kropen zo stil mogelijk in ons logeerbed.
Ik heb geen oog toegedaan. Om de haverklap werd ik wakker om luid-snurkend ventje een por te geven, ik was bang datSeppe zou wakker worden.
s Morgens waren we allemaal héél vroeg op. Er was maar ééntje fris uitgeslapen : Seppe natuurlijk!
Schoonzus moest op controle naar Leuven en om de files voor te zijn vertrokken ze om 6.30 uur.
Ventje moest om 8.30 bij zoon 2 zijn omdat ze de chappe gingen leggen.
Buiten regende het pijpenstelen.
Ik vraag me af wat het meest vermoeiend is in de bouw werken of een héél energieke, avontuurlijke tweejarige oppassen.
Buite peele zei Seppe keer op keer met zijn snotneusje tegen de veranda deur gedrukt, dit nadat hij elk stuk speelgoed over mijn benedenverdieping had verspreid.
Ge kunt niet buiten spelen schatje, het giet! zei ik.Buite peele, buite peele hield Seppe vol.
Teneinde raad heb ik hem in de buggy gezet, hij lekker droog onder de plastic, ik met mijn waterdichte anorak mèt kap, en wijle op stap door de gietende regen.
Een buggy besturen met één hand en een paraplu lukt me niet. Ik had de kap van mijn anorak wel op, maar iedereen die een bril draagt weet dat je nakorte tijd toch niet veel meer ziet.
Ik wandelde snel richting winkelstraat en kocht een pet, trok daar mijn kap over om zo de regen van mijn bril te houden. Natuurlijk stond alles min 50% behalve die pet.
Ventje had me beloofd dat hij vroeg zou stoppen met werken, want hij weet dat het heffen van Seppe niet bevorderlijk is voor Herniaretta en een kindje van twee moet je nog dikwijls oppakken.
Vroeg is relatief om vijf uur liet hij me weten dat het wat langer zou duren dan ze gedacht hadden maar dat hij om half zeven zou stoppen en dan Seppe naar huis doen.
Seppe was, uitgerust van de wandeling, zo fit als een hoentje. Ik daarentegen, was stikkapot.
De deugnieterij droop uit zijn ogen.Ik plukte hem uit de gordijnen, van de tafel, van de stoelleuningen, van de vensterbank. Ontelbare keren zette ik hem op zn potje, want hij is bijna droog, maar hij vindt het een héél leuk spelletje om telkens weer naar de WC te lopen, broekje uit te doen,er met moeite enkele druppels uit te persen en door te spoelen. Het doorspoelen en het handenwassen vindt hij het leukst. Toen hij om kwart na zes voor de elfendertigste keer kaka doen zei dacht ik : foert hij wil gewoon weer met water spelen.
Plots trok hij zn broek naar beneden en ja hoor wat dacht je alles vol str
Heel voorzichtig pakte ik hem op onder zijn oksels en droeg hem zo voor me uit naar de badkamer boven, stroopte zo goed mogelijk alle kleren af, maar toch speelde hij het klaar om de smurrie overal op te krijgen.
Deze keer moest ik hem helemaal wassen. Eigen schuld - dikke bult, ik had maar naar hem moeten luisteren.
Toen ventje eindelijk arriveerde kon ik geen pap meer zeggen.
Ik kon wel geen pap zeggen, maar een man die net twee ton chappe heeft verzet moet eten hebben. Vraag me niet meer wat we gegeten hebben want ik weet het niet meer.
Om half negen ben ik uitgeput naar boven getrokken en viel als een blok int slaap.
En zeggen dat er vrouwen van zestig zijn die nog kinderen willen ! Goe zot zeg dat ik het gezegd heb.
Ach, nog een half jaartje en dan is de moeilijkste leeftijd weer eens voorbij.
Ik geef het op ik heb de nieuwe editor eraf gegooid laat iemand anders het maar uittesten die meer van html kent dan ik.
Nu maar mijn vingers gekruist houden en kijken of de oude editor het nog wil doen.
Bij elke wijziging aan de instellingen lijkt er daarna wel iets fout te gaan.Ik zie dat de flash, boven onder mijn blognaam, nu weer verdwenen is sakker de sakker de sakker
Ik zal de volgende dagen ook weinig tijd hebben om nog veel meer te doen dan misschien een reactie te schrijven.
Seppe komt twee dagen logeren en Mr. Silver wil absoluut op solden jacht!
Ik ben zo denk ik toch - de enige vrouw met een shopaholic man.
Broer en zus Ardennen komen ons 's avonds het besteld biologisch vlees brengen en zij blijven ook overnachten omdat schoonzus de volgende dag weer op onderzoek naar Leuven moet.
Broer is zelf net ontslagen uit het ziekenhuis, dus het verwondert me wel dat hij niet moet rusten.Hopelijk hervalt hij niet want het is de allereerste keer dat broer 1 zo ziek is geweest.
't ja we worden allemaal een dagje ouder niewaar?
Ik begin gelukkig de werking van het Flash programma een beetje te begrijpen, maar er is nog heel veel werk aan de winkel vooraleer er iets deftig op dit blog zal verschijnen.
Tot dan zullen jullie het met mijn testjes moeten stellen vrees ik.
Zij die nu naar Herniaretta luisteren gaan rusten en groeten u!
Ik ga vandaag nog eens een poging doen om iets in te zetten met "de nieuwe editor". Benieuwd hoe het deze keer op mijn blog te voorschijn zal komen?!
Bij mijn vorig item was de tekst font niet juist, mijn kader was verdwenen en de foto die ik bovenaan had gezet stond vanonder als een apart item.
Maar ik ben een doorzetter. Ik blijf lustig verder knoeien en als we niet proberen weten we het niet hé? Ik merk dat er toch al enkele fouten rechtgezet zijn.
Het spijtige is wel dat voor elk ding dat rechtgezet wordt een ander dan weer fout loopt, maar ik ga vandaag niet te veel moeite doen. Gewoon schrijven, knippen en plakken, misschien met een foto....lukt het niet dan heb ik er niet al te veel tijd in gestoken.
Ik zou vandaag trouwens nog wat willen oefenen met ‘Flashkes' maken. Tot veel meer ben ik spijtig genoeg niet in staat. Ik kan vandaag al terug recht zitten. Tot gisteren lag ik horizontaal, plat, flat-out, K.O., in de zetel of op het bed.
Herniaretta - de lelijke duvel - had me weer in haar wurggreep. Door haar heb ik mijn blogmeeting met mijn vrienden waar ik zo naar uitkeek moeten missen. Vreselijk! Nu moet ik weer een heel maand wachten.
Maar het was dikke bult, mijn eigen schuld.
Donderdag waren kleinzoon 2 en 3 hier en ik voelde me goed, heel goed zelfs. Ik ben me er altijd van bewust dat ik voorzichtig moet zijn, dus toen ik kleinzoon 2 leerde touwtje springen, sprong ik héél voorzichtig.
Kort erna toen ik kleinzoon 3 naar boven droeg om een propere pamper aan te doen, ging ik langzaam met hem op mijn arm de trap op. Ik was er niet op voorbereid dat hij zich plots voorover zou laten vallen en ik ons enkel nog kon redden mits een acrobatische toer dat me zelf verbaasde. Ik wist niet dat ik nog zo lenig was.
Daarna was't natuurlijk prijs ... eerst kwam de knagende pijn, dan de zeurende pijn en dan... yep ... Herniaretta sloeg weer meedogenloos en genadeloos toe. Ik kon amper nog bewegen.
Ik las (en heb het met mijn eigen ogen gezien) dat de zoon van Paz na een rugoperatie ongelooflijk snel goed te been en pijnvrij was, maar ik ben doodsbang om me te laten opereren. Trouwens geen enkele dokter spreekt van een operatie, misschien omdat mijn Herniaretta niet constant aanwezig is.
Enfin, genoeg gezaagd en gezeverd, er zijn mensen die veel erger ziek zijn.
Ventje is vandaag weer de hele dag aan't verbouwen bij zoon 2 en toen ik hem zei dat ik vandaag misschien het gras wel kon afrijden kreeg ik een dodelijke blik en zei hij : "durft niet hé, ge zijt nu eindelijk een beetje beter! Schrijf maar wat op uw computer" - en zoals ge ziet ben ik een héél volgzame, gehoorzame vrouw.
Nog even en we moeten door de tuin met een machete onze weg banen, maar ik zal het toch maar best vandaag nog wat kalmpjes aan doen.
Ik wil wel even terugkomen op mijn vorige item over "de kleuterjuf" op de voorpagina van de Frut.
Een lezer schreef me dat hij het jammer vond dat ik niet dieper ingegaan was ‘waarom' dit artikel voorpagina nieuws was.
Nu, dat was nèt wat me dwars zat : dit artikel had nooit op de voorpagina mogen staan, dit artikel had zelfs NIET in de krant mogen staan.
Ik vraag me nog altijd af waarom de redacteur beslist heeft om dit in de krant te zetten en dan nog wel op de voorpagina.
Kende hij de ouders persoonlijk? Kende hij de school? Kende hij de juf? Was het gewoon sensatie? Is het komkommertijd?
Bovendien vond mijn lezer het jammer dat ik de GVA "de Frut" noemde, maar niet zei waar deze naam vandaan kwam.
Wilt ge geloven dat ik niet weet waarom we het "de Frut " noemen. Misschien is het omdat met in 't Antwerps een friet een frut noemt en gebruikte men vroeger oude kranten om fritten te verpakken in de frituur.
Frut is ook "kop" of "kip-kap" in het Antwerps. Men zegt ook: " 't hangt in frut vaneen." ('t is helemaal kapot).
Ook zegt men "'t is frut.." als het op niets trekt, slechte kwaliteit, slecht gemaakt.
De GVA hoeft nu geen sensatieblad te worden om die naam waar te maken hé!
Dankzij mijn lezer ben ik nu al twee dagen (ik lag tenslotte plat) aan't piekeren over de Frut/GVA. Ik vind geen duidelijke definitie op Google.
Kan iemand me misdschien zeggen waarom we de GVA de Frut noemen?
Trouwens ik was, toen ik dat item schreef over de kleuterjuf, zo boos op de GVA dat ik hen geen gratis reclame gunde en daarom bewust het Antwerps woord Frut gebruikte. (Bij deze is dat dan wel gebeurd)
Ik heb ook geen lezersbrief naar de GVA gezonden omdat de mama en de kleuter ‘nieuwe Belgen' zijn en bij alle kritiek op ‘nieuwe Belgen' wordt men in Antwerpen voor racist uitgescholden of ben je "eentje van het VB."
Ik hoop dat ik de vragen van mijn lezer hiermee enigszins beantwoord heb.
Al een tijdje vraag ik me af : zou ik er over schrijven of niet.
Ja - dan toch maar, want het moet van mijn lever.
Ik heb het over onze krant, De Frut – ik neem het al sinds we gehuwd zijn en gewoon uit traditie.
Vader las het en ik bleef het lezen.
Idem dito met de Humo, maar da’s een verhaal voor een andere keer.
Wat er de laatste tijd gebeurt met mijn krant weet ik niet, maar ik overweeg nu om een andere te nemen. Ik zal u even uitleggen waarom.
Vorige week op de "voorpagina" – een enorm groot artikel: een kleuterjuf die een kindje van vier jaar oud als straf een tijdje in een bezemhok heeft opgesloten.
Mag niet! – ik weet het, en ja ik heb het gelezen – er stonden niet alleen bezems in het bezemhok maar ook detergenten, maar hoeft dit in een krant en meer bepaald : is dit voorpagina nieuws?
Eergisteren hoorde ik van ver in de keuken iets op het TV nieuws over : ‘per ongeluk’ enkele kinderen doodgeschoten in Carcasonne door soldaten.
Ik wou er meer over weten, maar wachtte het late journaal niet af en dacht : ik lees dit morgen wel in de krant.
De volgende ochtend – ik keek naar de voorpagina : niets – noppes – ergens op blz. 12 – onderaan, daar stond het in een piepklein artikeltje.
Zijn we nu helemaal gek aan het worden of ben ik het alleen?
Jullie weten dat ik een zwak heb voor kleuterjuffen. Ze verdienen standbeelden.
Trouwens alle leerkrachten, maar kleuterjuffen zeker.
In het bewuste artikel verwees men ook nog naar die andere grote misdaad : de kleuterjuf die een kind met een sjaal op een stoel had vastgebonden.
Jaja…hoor ik jullie zeggen : maar het zal uw kind maar zijn!
Wel als het mijn kind was, dan zou ik het misschien niet graag hebben en ik zou er met de juf over praten en indien nodig met de directie, maar het zou voor zo iets nooit bij me opkomen om naar een krant te bellen.
Ik stel me de vraag: wat doe je met een vierjarige die het echt te bont maakt in een klasje van wellicht rond de dertig kinderen?
Ik spreek nu uit ondervinding, want mijn oudste zoon was ook ‘onstrafbaar’ toen hij die leeftijd had.
Je bent eerst boos tegen het kind.
Het kind lacht je uit en doet rustig verder.
Je roept. Het kind negeert je.
Je tiert. Idem.
Je zet het in de strafhoek. Het kind loopt weg uit de strafhoek.
En nu ? Wat moet je nu doen als kleuterjuf?
Het kind op de gang zetten? Dan loopt het misschien weg.
Het kind naar de directeur doen? Waar blijf je inmiddels met de rest van je klasje?
Het kind vastbinden op een stoel? Nee hoor, dat stond onlangs uitgebreid in de krant, dat is crimineel.
Je andere kindjes vragen ondertussen om aandacht, het stout kind blijft stout : er is maar één oplossing. Het kind even in afzondering zetten.
Dat deed ik vroeger ook en waarschijnlijk nog met een flinke tik op z’n broek.
Supernanny zal wel een veel betere oplossing hebben, maar Supernanny is op dat ogenblik niet aanwezig.
Bij ons vroeger (jaja-ik weet hetvroeger was vroeger) vlogen de bordvegers en de natte sponzen door de klas – de zogezegde dommeriken kregen een hoed op met ezelsoren – en nog een alternatieve straf was : op je knieën zitten met je handen omhoog op de trede van de juf vooraan in de klas.
Pedagogisch totaal onverantwoord. Ik weet het.
Maar zo ging het nu eenmaal vroeger : helemaal niet goed te praten, maar als vader het nadien hoorde kregen we er nog een extra oorvijg bij en de vermaning dat we ons beter moesten gedragen in de klas.
Nee : tegenwoordig bellen we de krant en krijgt de kleuterjuf evenveel voorpagina plaats als Fritzl de incestueuze Oostenrijkse kinderverkrachter.
Sorry lieve mensen, maar dit gaat nu mijn verstand te boven.
Welke nieuwe, serieuze krant kunnen jullie me aanraden?
Het loopt vandaag totaal fout bij Sennet's nieuwe editor.
Mijn kader is verdwenen en de foto van Seppe vinden jullie wel ergens op mijn blog zeker? Misschien hieronder?
vandaag ga ik gewoon lekker genieten van het zonnetje in de tuin en wat rond plodderen in mijn zwembadje op de tonen van de heerlijke muziek die je kan horen op deze video. (wel even best mijn muziek afzetten - rechts)
Iemand in mijn buurt - ik weet nog steeds niet wie - speelt dit soort muziek een hele namiddag.
Ik doe mijn uiterste best om na een kwartier niet te beginnen gillen en met mijn ogen toe probeer ik mezelf dan maar te overtuigen dat ik ergens op een strand in Turkije lig.
Ik zal me maar gelukkig prijzen dat het geen Heavy Metal Fan is. (rollende ogen) sorry maar de smileys in de nieuwe editor laten wreed te wensen over (grote smile)
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
