MANNELIJK LICHAAM MET HUID

En hier ben ik dan met nog enkele aanvullingen voor mijn dagboek.

Vorige donderdag kleindochter verzorgd,  ze had uit solidariteit de roodvonk van haar broertje overgekregen.

Vrijdag vertrokken op Valentijn weekend met onze goede vrienden en broer 2 en schoonzus. 

Zondag even wat bekomen en gisteren met schoondochter naar Brussel geweest.

Enkele jaren terug was er de eerste tentoonstelling van KÖRPERWELTEN.
Toen ben ik niet gaan kijken, maar vrienden van ons waren bijzonder enthousiast en vonden het een tentoonstelling die je moest gezien hebben.

Hun enthousiasme prikkelde natuurlijk mijn eeuwige nieuwsgierigheid en daarom zijn schoondochter 1 en ik gisteren nog snel naar Brussel afgereisd,  want de tentoonstelling, die al verlengd werd,  loopt af op 1 maart.

Of deze tentoonstelling onder de noemer ‘kunst’ valt vind ik niet, net zo min ik de ‘Fenomenale Feminatheek’ met ondermeer ‘Het Lolita-meisje’ van L.P.Boon, kunst vind.

Maar anderen zullen het zeker niet met me eens zijn, daar ben ik van overtuigd en dat is hun goed recht, maar dat is voor een andere keer anders dwaal ik weer af.
 

De wetenschappelijke/medische uitleg die je krijgt via de gehuurde Phone bij Körperwelten,  geeft je de indruk dat je rondwandelt in een driedimensionale medische encylopedie.

Griezelig vond ik het ook zeker niet, het is absoluut niet te vergelijken met de vroegere freakshows die je op grote kermissen kon bezoeken.

Ik denk dat elke bezoeker deze tentoonstelling benadert vanuit zijn eigen perspectief. 

Bij mij is dit dus zuiver nieuwsgierigheid en bij mijn schoondochter die verpleegster is, speelt haar medische background voor een groot stuk mee.   Zoon 2 vond het als leraar biologie dan weer interessant.

Ik betrapte mezelf erop dat ik de ischias zenuw en het wervelkolom, in meerdere plastinaties zeer goed te zien,  intensief bestudeerde en nu wist wie de grote boosdoener was die Herniaretta elke keer wakker schudt en mij zo’n felle pijn bezorgt.

Verder bekeek ik ook aandachtig een geplastineerde foetus, ongeveer even groot als ons volgend kleinkindje op dit ogenblik. 
Het is toch ongelooflijk hoe perfect gevormd zo’n mini mensje in dat stadium al is.

Bij de longen (rokers en niet rokers) was ik blij dat ventje en ik vele jaren terug onze slechte gewoonte hadden opgegeven, maar bij de levers besefte ik pas wat de cardioloog bedoelde toen hij tegen Mr. Silver zei dat zijn lever ‘Bourgondische’ afmetingen had.  

Nu mijne zilveren de ‘prostaatleeftijd’ heeft bereikt, werd deze klier ook aandachtig bestudeerd.  Het verwonderde me wel dat er bij de vrouwelijke delen ook sprake was van een prostaatklier, ik dacht dat wij er geen hadden!

De vele scholieren rondom ons giechelden natuurlijk zoals je van die leeftijdsgroep verwacht.  De meeste geplastineerde lichamen waren mannelijk en een in het ijle bengelende penis met daarnaast twee bengelende teelballen zouden mij ook hebben doen giechelen op die leeftijd.

Het viel me trouwens op dat al die geplastineerde lichamen vrij klein waren, waarop ik me dan weer afvroeg of ze krimpen wanneer ze geplastineerd worden, de lichamen natuurlijk, niet de penissen.

Toen ik daarna het gecompliceerde pezen- en zenuwnetwerk op een handpalm van dichtbij bekeek,  wist ik ook waarom mijn handchirug niet happig is om in die warboel naar mijn Keltische knobbel te zoeken.   Eén peesje of zenuw verkeerd doorgeknipt en een andere vinger staat stijf of valt slap.

Er lagen ook formulieren klaar om in te vullen indien je zelf donor wou zijn, maar dan geef ik nog liever mijn nog onbruikbare resten aan de wetenschap, de bruikbare mogen nog herbruikt worden.   (euh… jullie begrijpen wel wat ik bedoel zeker!)

Ik vermoed trouwens dat de aanwezige  plastinaten nog jonge donoren waren,  want ze hadden bijna allemaal een vrij gaaf en volledig mooi gebit.   Ik zag ook enkel elegant gevormde voetjes, daar waar de tenen van oudere mensen doorgaans iets minder appetijtelijk zijn.

Voor je naar buiten ging kon je nog een filmpje bekijken waarop je de schepper/ uitvinder van het plastineren, anatoom Dr. Gunther von Hagens, mèt hoed, aan het werk zag.  

De tentoonstelling lag naast of onder wat ik denk een slachthuis was,  en bij het zien daarna van de uitgestalde vleeshompen bij de vele slagers in de straat, had ik plots geen honger meer. 
De ligging (slachthuis) vond ik dan wel heel toepasselijk.

’s Avonds in bed dacht ik terug aan het filmpje met de lichamen,  helemaal ondergedompeld in een bad met één of andere oplossing,  en plots moest ik terugdenken aan Andràs Pàndy …..

 Kommaneuker zegt dat een blogje best kort is, dus :

Wil je nog meer weten over Dr. Gunther von Hagens, dan kan je alles terugvinden op deze Wikipedia link:  http://en.wikipedia.org/wiki/Gunther_von_Hagens

Gelieve alle kleding te verwijderen bij einde wasbeurt.....

Ik kijk naar mijn vuile keukenvloer en besluit dat het een dringende wasbeurt nodig heeft. 

Ik loop naar t‘kot om emmer en schuurborstel te halen en halfweg besef ik dat ik de brievenbus nog moet leegmaken. 

Ik loop naar buiten, de brievenbus zit propvol met de krant, reclame en enkele rekeningen.  Vooraleer ik begin te kuisen ga ik eerst de krant snel lezen, de reclamefolders weggooien en de rekeningen bekijken.

Ik  wil de krant en  de reclamefolders in de recyclagebak gooien en merk dat de bak propvol is, er kan geen papiertje meer bij.

Ik leg alle post terug op de tafel en besluit om eerst alle papier en andere rommel naar het recyclagepark te brengen.   Ik neem mijn autosleutels.

Hm….vermits ik de bank passeer op mijn weg naar het recyclagepark kan ik misschien best even de rekeningen betalen die bij de post zaten en wat geld afhalen. 

Ik ga op zoek naar mijn handtas waar mijn bankkaart in zit.  

Mijn handtas staat binnen op de tafel en ernaast staat een glas sap dat ik voordien wou opdrinken. 

Ik rommel rond in mijn handtas op zoek naar mijn bankkaart, maar eerst moet ik het sapje wat opzij zetten zodat ik het niet per ongeluk omver gooi.   Ik voel dat het sapje inmiddels te warm is geworden en loop naar de frigo waar ik het sapje even zal terugzetten om af te koelen. 

Op weg naar de keuken valt mijn oog op de vaas met bloemen die dringend water nodig hebben.  

Ik zet het sapje neer op het aanrecht in de keuken en vind daar mijn leesbril terug waar ik al de ganse dag naar gezocht heb.   Ik ga ze veiligheidshalve maar op mijn bureau leggen, maar ik ga toch eerst de bloemen even water geven,  dus leg ik de bril terug op het aanrecht.  

Ik vul snel een emmer met water en zie plots de afstandsbediening van de TV liggen.  

Iemand moet het op de keukentafel hebben laten liggen. 
Ik besef dat we ons straks een ongeluk zullen zoeken omdat we de afstandsbediening nodig hebben om TV te kijken en ik dan waarschijnlijk niet meer zal weten waar het ligt.  

Ik zal het wel onmiddellijk terug op zijn plaats te leggen, maar eerst ga ik toch die arme bloemen water geven.  

Ik giet wat water uit de fles in de vaas,  maar mors een beetje op de vloer.   
Ik leg de afstandsbediening, die ik onder mijn oksel geklemd had dan maar even terug op de keukentafel terwijl ik een doekje neem om het gemorste water op te kuisen. 

Ik hoor honden blaffen.  Verwonderd kijk ik rond want we hebben geen hond meer.   Ik besef plots dat het mijn nieuwe smart Phone is.  Ik moet er dringend terug een gewone beltoon op zetten.   Ik probeer me te herinneren op welke knop ik nu moet duwen om op te nemen, ik druk op een groene en terwijl ik hallo zeg zoek ik de handleiding.  
Te laat, de beller heeft al opgehangen. 

Nu hoor ik wel degelijk een bel rinkelen.   Ik zoek mijn gewone draagbare huistelefoon, ik vind het in een zetel achter een kussen.   Ik druk op het groene knopje, niets.. er wordt weer gebeld, het blijkt de bel van de voordeur te zijn.   Ik ren naar de videofoon om te kijken wie er staat maar ik zie niemand .  Ik doe de voordeur open en zie net een auto wegrijden.  Spijtig! 

Het geblaf begint weer en ik besef dat ik de smart Phone nu heb laten liggen waar de andere telefoon lag.   Ik ren terug naar de zetel en puffend neem ik op, net op tijd.  
Zoon aan de telefoon.  Kleindochter is  heel ziek en mag ze morgen komen aub?   Natuurlijk, ik heb me tenslotte opgegeven als noodopvang grootmoeder.  

Ik wou morgen wel mijn haren wassen en alles klaarleggen voor ons Valentijn weekend, dat zal dan tussendoor moeten gebeuren.

Ik hoor weer rinkelen…de gewone telefoon, oei die ligt nu in de hall op de kast.   Ik ren er naartoe en ben net op tijd.   Vriendin is aan de lijn.

We babbelen een tijdje over koetjes en kalfjes.

Ik kijk op mijn horloge en besef dat ik dringend moet beginnen koken.   Ik neem afscheid van vriendin en op weg naar de keuken zie ik een emmer vol water en ik vraag  me af wat ik eigenlijk van plan was te doen.  

Op het einde van de dag is de vloer niet gekuist.

zijn de rekeningen niet betaald,

staat er een glas warme sap op het aanrecht,

hebben de bloemen niet voldoende water gekregen,

steekt mijn bankkaart nog steeds in mijn handtas,

kan ik de afstandsbediening en mijn leesbril niet vinden en weet ik niet meer waar ik mijn sleutels heb gelaten.  

Ik pieker me suf hoe en waarom ik die dag niets gedaan heb, want ik weet héél goed dat ik de hele dag bezig ben geweest en ik ben ook héél moe.  

Krrrtsss tsjjjjjjj auwwww vonk….. Krrrtsss tsjjjjjjj auwwww vonk…..

Ik weet niet of ik het alleen heb, maar ik als tegenwoordig iemand een kus geef of een hand schud, dan springen er echt vonken in het rond.

Mijn fijn babyhaar vliegt alle kanten uit indien ik er geen stevige dosis haarlak op spuit en ik knetter als gek wanneer ik een trui over mijn hoofd trek.

Ik ben zo statisch geladen dat ik amper nog een deurklink durf vast te nemen.  

Waarschijnlijk is het te wijten aan de droge koude lucht, maar ik was nooit goed in wetenschappen, ik zal het eens moeten opzoeken.

Straks moeten we om vier uur bij zoon 2 zijn om op de twee kleintjes te passen (oudercontact op school) dus het zal een korte invulling van mijn dagboek zijn.

Veurige week : de week die voorbij is dus en die begon met Chinees Nieuwjaar:

Maandag : zoon 2 komt eten tussen de middag – ’s avonds babysitten bij hen thuis.

Dinsdag : ventje op trot met zijn ex-collega’s en ’s avonds zijn we uitgenodigd bij broer 2 en schoonzus voor een heel lekker en gezellig etentje met onze andere goede vrienden.

Woensdag: kleinzonen 1 en 2 van school halen tot mama wakker wordt na haar nachtshift -  ventje ’s avonds naar het theater waar hij als hobby meehelpt in de technische ploeg.

Donderdag : babysit ‘alle kleinkindjes’ oudercontact en bezoek aan gynaecoloog en ’s avonds blijft iedereen eten – gezellige drukke boel.   Mooie echo van ons toekomstig kleinkindje.

Vrijdag : efkes bekomen - ventje gaat shoppen met schoonma.

Zaterdag : petekind komt nieuwjaarsbrief voorlezen samen met mama (mijn nichtje) en haar twee andere zusjes en broertje.   Vandaag een broodmaaltijd en een lekkere taart die nichtje heeft meegebracht.   De kindjes vinden onze speelhoek leuk en zijn heel braaf. 

Zondag : rustdag - eindelijk leren werken met nieuwe DVD recorder.

Voilà dat was het zo’n beetje.  
Ik hoorde daarnet de bel en nu hoor ik de stem van neef. 

We zullen nog maar een potje koffie zetten zeker?!