28-08-2009 om 11:21 geschreven door BOJAKO  

Zelf ben ik nog steeds op de sukkel, allemaal sinds die verdraaide pillen affaire- constante buikloop waar ik maar niet vanaf geraak. Pffft. 

Mijn huisarts, nu terug uit vakantie,  beweert bij hoog en bij laag dat het allemaal stress is en dat ik een stresskieken ben,  ik zal hem nog moeten gelijk geven.

Gisteren ging ik – na drie maanden wachten op mijn afspraak – naar het UZA om mijn fluitende oren te laten nakijken (tweede opinie, want ik was inmiddels al naar een andere NKO specialist geweest).

Net zoals de vorige keer constateerde men dat ik stoppen in mijn oren had, waar blijven die van komen nondepippel?

Men constateerde voor een tweede keer dat ik nog ‘redelijk’ goed gehoor had voor mijn gezegende leeftijd.  Prima dus.

Er is geen oorzakelijke afwijking voor mijn fluitende oren:  minder prima.

Men nam geen tweede MRI en berustte in de vorige : Prima.

De NKO arts (ze worden alle dagen jonger) dacht ‘misschien’ ook dat het stress gebonden was, dus ik moet mijn huisarts nog gelijk geven.

Ik moet ook mijn potje lekkere koffie opgeven en overschakelen op décaf.  Mr. Silver is nu naar de winkel op zoek naar een lekkere koffie décaf.

Ik kon pas na onze reis naar Australië bij de Neurochirurg komen (ivm met de stress oorzaak)
Het UZA (afdeling oorsuizen) is overrompeld en afspraken krijgen duurt bijna even lang als in the Joekee.

Het zijn ook de Joekee’ers die komen, vergezeld van horden Nederlanders.

Misschien zitten de NKO artsen in Nederland en Engeland nu met hun duimen te draaien en kan ik sneller daar terecht.

Mijne ‘jonge’ NKO arts (ik kan er nog niet van over, hij leek zelfs jonger dan mijn zonen)  keek wel héél bedenklijk naar de medicatie die mijn huisarts voorgeschreven had en schreef iets anders voor.

Ik ben als de dood voor alle nieuwe medicatie sinds mijn slechte ervaring van een maand geleden.   Ik durf nog amper iets nemen.

Gelukkig had de NKO arts wel goede raad voor mijn oorpijn bij het landen en stijgen van het vliegtuig en de doofheid nadien.

Hij schreef een neusspray en nog een ander pilleke voor.

Ik word nog een wandelende, rammelende medicijnenkast. Bij de grenscontrole gaan ze denken dat ik een drugdealer ben.

Na het onderzoek (circa  4 uur, wachten inbegrepen en zonder MRI ) gingen Mr. Silver en ik shoppen in Wijnegem en 's avonds had  mijne rug het weer begeven. - waarschijnlijk door het lang en veelvuldig slenteren -

Later op de avond heb ik bijna een moord begaan, (wijt het aan mijn stress niveau )

Mijn - *€§x:?* - :  (* liefste) mutti-in-law was aan de telefoon

en van uit mijn bed (ik lag plat omwille van Herniaretta) belde ik naar beneden naar mijne luid snurkende zilveren, die met geen stokken wakker te krijgen was - 't was nog maar 8 uur hé !!!! 

Ik belde zelfs op zijn GSM (in zijn broekzak) – nada, noppes, niks !

Vloekend, strompelend en sissend mompelend tegen mijn  -*€§x:?*- : ( *liefste) baarster van mijn teerbeminde vechtgenoot, die nog steeds non-stop tetterend aan de lijn hing,  ben ik de trap af gesukkeld en heb met één ferm gemikte mep mijne lekkere wakker gestompt !

Ik had met evenveel plezier met de telefoon op z'n hoofd geklopt.

Daarna ben ik even luid sakkerend de trap terug opgekropen en deze ochtend kon ik alweer wat bewegen.
Oef.

26-08-2009 om 12:56 geschreven door BOJAKO  

Vandaag is weer voorbij gevlogen.
Tibo is gisteren naar huis vertrokken met mama en papa en hangt nu in een net tegen het plafond om hem uit de grijpgrage handjes van Seppe te houden (grapje!)

 Nana en 'Doeshka' jaja zo heet Mr. Silver - gij Engels,  dan ikke Russisch zei hij destijds -   lopen nog altijd gelijk twee kiekens zonder kop van jut naar jaar en nana heeft vandaag enkel tijd om wat foto's op haar blog te zetten.

Gewoon om wat meer tekst te hebben ook wat uitleg over de naam :

Baby names info for Tibo:

• Gender: a boy name
• Syllables: 2
• # of Characters: 4
• Pronunciation: not available

Alternate Forms/Spellings:

• Tibold Theobald

The boy's name Thibaut th(i)-baut is a variant of Theobald (Old German),
and the meaning of Thibaut is "brave people".

The baby name Thibaut sounds like Thibaud and Tiebout.
Other similar baby names are Thibault and Thebault.

Thibaut is a very rare male first name and an uncommon surname (source: 1990 U.S. Census).

The boy's name Theobald the(o)-ba-ld is of Old German origin,
and its meaning is "brave people". Literary: the variant Tybalt is the name of an important character in Shakespeare's "Romeo and Juliet".

Theobald has 16 variant forms: Dietbald, Dietbold, Ted, Teddy, Teobaldo, Thebault, Theo, Thibaud, Thibault, Thibaut, Tibold, Tiebold, Tiebout, Tybald, Tybalt and Tybault.

Babynaam:	Tibo
Geslacht:	Mannelijk
Oorsprong:	Germaans
Betekenis Tibo:	De jongensnaam Tibo komt vooral voor in Friesland. Tibo is een verkorting van de Germaanse naam Diebert en betekent "stralend volk".
Afgeleide namen:	Tabe, Tabbe, Tibbe, Tibe, Tibo, Tybe, Tibeau, Thibau, Thibaud, Thibauld, Thibault, Thibaut, Thibe, Thieben, Thibo

 

en nu de foto's  :

24-08-2009 om 20:49 geschreven door BOJAKO  

Was me dat verschieten toen ons jongste en waarschijnlijk laatste kleinzoontje zo plots besloot dat het veel te benauwd werd in de buik van mama.

Zijn geboorte was voorzien voor de 25^ste en tegenwoordig met al die machinerie en technologie zitten de dokters en nooit ver naast.

Ze wisten al dat hij bijna 4 KG woog.

Schoondochter vond het helemaal niet erg om van haar lastje verlost te worden met die hitte.

Ze is ongelooflijk.  
Klein en fijn, maar ze perst er zo’n grote kinderen uit – zonder verdoving – alsof het een fluitje van een cent is.

Bovendien zijn het ook altijd zo’n pracht exemplaren dat ze aflevert.

Tibo (we kunnen bijna een voetbalploeg beginnen met al die mannen en jongens nu) woog bij de geboorte 3.860 kg en mat 54 cm.

Eten ging onmiddellijk heel vlot en het kwam er ook allemaal even vlot uit na een tijdje, het zou me niet verwonderen dat hij al bijgekomen is,  hoewel de meeste baby’s wat afvallen.

Voor mij lijkt hij – buiten het neusje – helemaal op zijn papa, maar dat zeggen waarschijnlijk alle grootmoeders.

Seppe en zijn zusje moeten het allemaal nog wat verwerken.   Seppe snapt het nog niet helemaal en kleindochter was een beetje teleurgesteld want ze had liever een zusje gehad.

Bovendien hebben ze haar nieuw broertje Tibo genoemd en zij had liever Robbe gehoord.

Nu had ik ook verwacht indien het een jongen was,  dat hij Robbe zou heten en wel omdat de twee hard zwoegende, huis bouwende bompa’s allebei Robert heten.

Zoonlief keek heel beteuterd toen ik dit zei.  
Hij wist niet dat Robbe een afkorting was voor Robert. (slim zijn doet niet zeer zegt men in Antwerpen)  maar ja … ze worden dan ook allebei Bob genoemd en dat zal hem helemaal in de war gebracht hebben.

Maar kom, we vonden Tibo allemaal een prachtnaam en dat toverde al onmiddellijk terug een lach op het gezicht van zoon 2.

Hierboven de allereerste foto van Tibo.

De blauwe kleur op z'n wangetjes was gisteren al weggetrokken, hij lag omgekeerd en was waarschijnlijk met zijn oren efkes blijven hangen en had zijn adem iets te lang moeten inhouden.

Nu was hij mooi roze,  met zwarte haartjes en af en toe keek hij me aan met een zeer bestuderende blik uit donkerblauwe kijkers.  

Het leek alsof hij zich afvroeg : ‘wie is dat nu weer die me vasthoudt’.

Ik ben benieuwd of hij na een tijdje ook witblond wordt met helblauwe ogen zoals zijn zus en broertje.   Seppe was van bij de geboorte blond en van kleindochtertje kan ik het me niet helemaal meer herinneren. 'K heb tenslotte twee gaten in mijn hersenen nietwaar?!

De eerste nacht had Tibo mama toch wat rust gegund, hij had geslapen van 1 tot zes.   Hopelijk voor zoon en schoondochter blijft hij zo rustig.

Zijn vingertjes zijn precies die van een pianist – heel fijn en lang.

Enfin, jullie merken het zeker, mijn nana hart is weer volledig veroverd door onze jongste kleinzoon.

Seppe lijkt nu enorm groot wanneer hij naast zijn broertje staat.

Grote zus wil hem natuurlijk op de schoot en we moeten wel heel goed opletten dat ze hem niet zoals haar pop behandelt. ( als ze het moe is smijt ze die gewoon efkes opzij ziet ge).

Ik ga me nu klaarmaken, want we gaan hem vandaag natuurlijk nog eens bewonderen, want elke dag verandert hij.

Vandaag mag ik niet vergeten mijn camera mee te nemen.

Gisteren – omwille van die hitte – hadden we schoonma uitgenodigd om in onze tuin in de schaduw te komen zitten, want op haar appartement was het niet om uit te houden.
Bovendien kon ze dan ook mee naar het moederhuis.

Ik dook tijdens de namiddag regelmatig in mijn zwembadje om wat af te koelen.   Waren alle zomers maar zo prachtig hé.

Maar kom, ons staat nog warm weer te wachten wanneer we eind september naar Australië te vertrekken.   Ik denk dat de lente daar even warm is als de zomer hier.

Vandaag is het wat koeler en dat zal voor veel mensen toch beter zijn, zeker de oudere mensen ( ik reken mezelf daar nog niet bij zoals ge ziet).

21-08-2009 om 14:46 geschreven door BOJAKO  

vergroten we ons mannen bastion met

TIBO
ergens op de middag
meer uitleg volgt ....

MySpace Comments - MySpace Layouts - Photobucket

19-08-2009 om 15:06 geschreven door BOJAKO  

Hier in Antwerpen vieren we vandaag Moederdag - vraag me niet hoe dit komt, iemand zal wel de juiste uitleg weten zeker

Voor alle mama's en grootmoeders (zoals ik) die nu met spanning op de geboorte van een nieuw kleinkindje wacht,  mijn allerbeste wensen op deze prachtige dag!

Mothers Day Comments, Graphics
MySpace Layouts - Photobucket

15-08-2009 om 13:44 geschreven door BOJAKO  

Dit hoor je tegenwoordig iedere senior zuchtend zeggen:  - ' ik kom tijd tekort ' - natuurlijk ligt het aan onze veranderde levensstijl.
We kruipen later in onze tram (bed Thea) en staan daardoor 's morgens natuurlijk ook later op.

Vervolgens bij een lekker ontbijt, doorgespoeld met enkele tasjes geurige verse koffie, lezen we uitgebreid de krant, uiterst gelukkig omdat de gijzelaars van mijn nichtje en haar familie weer achter tralies zitten!

We zorgen daarna voor onze dagelijkse 'ablutions' en dan laten we de rest van de dag rustig op ons afkomen.
Elke dag is bij ons een verrassing, we weten nooit wie er zal langskomen, maar soms 
is het wel gepland.



Maandag en dinsdag kwamen Seppe en zijn zusje nog eens op bezoek.
Kleindochter had met haar grote blauwe ogen gevraagd : "nana'ke wanneer mag ik nog eens bij u komen slapen?"  en wie kan er weerstaan aan die kinderogen hé?



't was dan ook net Jaarmarkt en kermis hier, dus we wisten waar naartoe.  
Een paar ritjes op een paardenmolen kost tegenwoordig een klein fortuin.  

Nadien even verpozen, wij met een pintje en één kind met een kinderijsje met koude chocomelk, de ander een pannenkoek met een fristi ( beide zaken wat later door de grootouders opgegeten,  omdat de kleine oogjes groter waren dan de kleine buikjes).

Hun mama en papa konden dan rustig shoppen en de kamer in orde brengen voor ons volgend kleinkindje, dat binnenkort verwacht wordt.
Of het een jongen of een meisje wordt, wordt goed geheim gehouden.
Ik heb kleindochter met alle mogelijke trucjes trachten te ontfutselen of ze het wist, maar ze loste niks, enkel indien het een jongen was dat ze dan graag Robbe hoorde als naam.  Hmmmmm..... ????? 't zou wel kunnen hé, beide grootvaders zouden zich er goed bij voelen, maar ja, zo heet haar lievelingspop ook.



Schoondochter is nog geen gram bijgekomen, net zoals bij Seppe, ze is zelfs afgevallen, maar de baby groeit als een kool. 
De zwangerschap verliep deze keer niet zo prettig, maar het zal de laatste keer zijn verzekert ze ons.   
Gelukkig was het niet de eerste keer, anders hadden we minder kleinkinderen gehad.



Onze twee andere kleinzonen zijn ook al een paar keer op bezoek geweest.   Ook zij zijn hun (ver)nieuwe slaapkamers mee met hun papa aan't schilderen.

Kleinzoon 2, een dinosaurus fanaat, vertelde me plechtig dat hij van zijn kamer een museum gaat maken.
Bezorgd vroeg hij me of ik het niet erg vond om een entree ticketje te kopen voor 10 cent als ik op bezoek kom.
Ik verzekerde hem dat dit geen probleem zou zijn en dat stelde hem al gerust.

We hadden deze week niet veel tijd meer over voor de computer, maar het leek alsof alles wat elektronisch was deze week z'n geest gaf.

Mijn verdraaide Aldi laptop heeft het weer eens begeven en nogmaals ben ik een volledige systeemherstel aan het doen.
't heeft niet veel gescheeld of ik kieperde het ding door de venster.
Momenteel is het weer al enkele uren zoet met een upgrade van Windows Vista - wat volgens Medion niet aan te raden is - want quote : "zolang het ding werkt in kooptoestand, is er volgens hen niets aan de hand. " 
De garantie loopt af volgend jaar en indien het ding eens echt helemaal finaal wou crashen dan kon ik het terug naar Medion doen. 
Maar elke keer ik een volledig systeemherstel doe naar kooptoestand draait het sakkerse ding weer korte tijd goed.

Ik noem het mijn laptop, maar meestal zit ik boven aan de vaste computer te werken.   Ook die had het deze week laten afweten.   Sinds Scarlet door Belgacom is overgenomen valt internet om de haverklap uit.
Maar kom, ik wil niet blijven zagen, ook dat lijkt nu ook weer opgelost.

Zo heb ik toch tijd gehad om naar het bijzonder interessante programma 'Zomergasten' te kijken op Nederland met als gaste Prof. Trudy Dehue over haar boek : De depressie-epidemie

Onze telefoon had het ook begeven toen ik zo ziek was en in de solden hebben we toen een nieuwe gekocht.  

Hoewel mijne Handige Harry op bijna alle markten thuis is, vindt hij electronica maar niets, dus : "shoeke gij zet er wel de nummers in hé?"
....dus shoeke weet weer wat doen tussen de soep en de patatten.
Ik probeer ook nog altijd mijn smartphone 'voor de derde keer' operationeel te krijgen. 
Jakkes ....ik kan geen electronisch machine meer zien!

Toen we naar de jaarmarkt gingen was het ook feest bij Oxfam, ze gaven die dag een korting van 20% op alles.
Mijn vorige computers kwamen allen van daar en ik ben er altijd heel tevreden over geweest.
Omdat we zo sukkelen met onze laptop ging Mr. Silver eens kijken en wonder boven wonder hadden ze net twee laptops te koop, iets wat zelden gebeurt.
We hebben dan ook geen seconde getwijfeld en voor een goed prijsje een tweedehands laptop gekocht.

Voelt ge het al aankomen?
Thuis .... :  "euh shoeke ... kunt ge misschien eens alles aansluiten?"  
Shoeke zag het echter helemaal niet zitten die dag en ventje belde dan maar naar neef die vijftien minuten later het boeltje gefikst had.

De volgende dag zag ik het al wat meer zitten, maar zo fier als een gieter riep mijne zilveren me om te komen kijken, hij had potvolkoffie zelf Google Earth gedownload en zelfs een paswoord op de laptop gezet.
Ge ziet wel dat mannen het kunnen wanneer ze willen hé.
Onnozel staat jong, is een Antwerpse uitdrukking.

Zelf deed ik nog even een upgrade naar Explorer 8 en zette er de Google toolbar op en wat denkt ge.... bij het heropstarten vraagt ons Lappie naar het paswoord, ik tik het in en nada, niks, noppes .... met of zonder hoofdletters - weer een werkloos apparaat bij.

Gelukkig geeft men bij Oxfam ook garantie en zijn ze altijd ongelooflijk behulpzaam en vriendelijk indien ge om wat hulp komt vragen.

Mr. Silver vertrok onmiddellijk met de laptop onder zijn arm terug naar de winkel, daar heeft het een nachtje doorgebracht en seffens - als de Medion laptop voor de elfendertigste keer weer gerepareerd is, kunnen we de herstelde Oxfam laptop uittesten.
Ik kan geen elektronisch machine meer zien, t'is om er een degout van te krijgen.

Ik merk tussen twee haakjes dat de zon er weer doorgekomen is, ik ga seffens eens kijken wat de temperatuur is van 't water in ons zwembadje en als het enigszins kan even een paar rondjes zwemmen.  
Deze zomer hebben we al echt veel plezier gehad van ons zwembad.

Nu snel zorgen dat deze tekst op mijn blog komt, mijn blogmaatjes zullen zich al zorgen maken en denken dat ik weer ziek ben.
Zelf zit ik me dan weer zorgen te maken over Knuffel en Natoken.  
Ik ga nu eens kijken of er van hen al nieuws is.

13-08-2009 om 17:01 geschreven door BOJAKO  

Benoïte Groult

10-08-2009 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Ik voel me eindelijk weer een beetje mens, waarschijnlijk dankzij de nieuwe pillen de mijn huisarts me nu voorgeschreven heeft. 

De stuiptrekkingen die ik nu heb horen bij mijn normaal gedraag -volgens mijne zilveren- en hij beweert dat mijn rare kuren ook niet anders zijn dan vroeger.  Hij heeft er mee leren leven. ( arme sukkelaar)

Ooit had ik een postnatale depressie, we spreken nu anno 1976,  maar toen wist ik helemaal niet wat een depressie was en de meeste dokters ook niet vermoed ik.

Het gevolg was dat ik het toen helemaal uit de hand heb laten lopen en op de duur niet meer buitendurfde en een vreselijke claustrofobie ontwikkelde, iets waar ik nog steeds een beetje onder gebukt ga.

Omdat ik deze keer de symptomen van een depressie wel herkende - bleiten, bleiten en nog eens bleiten, enfin .... onophoudelijk bleiten ... was ik vrij snel bij de huisarts,  die gewoon is van een zonnige, vrolijke Bojako op bezoek te krijgen.
Ook hij stelde daarom onmiddellijk de correcte diagnose.

Zijn fout was misschien dat hij me onmiddellijk een paardenmiddel voorschreef die me bijna het leven kostte.
De pil die ik nu neem is een oude vertrouwde en men krijgt er hoogstens wat buikloop van.

Enfin de zon schijnt nu niet alleen buiten,  maar ook terug in mijn leven en ik kan alles terug relativeren, iets wat je niet meer kan als je in een depressie belandt.

Vroeger, voor anno 1975 dacht ik ook wanneer ik een depressief persoon zag : "bijt op je tanden en wees flink" , maar eens je zelf een echte depressie hebt doorgemaakt heb je veel meer begrip voor de ziekte.
Eens het je in z'n greep heeft kom je er moeilijk zonder medische hulp door.

Misschien liet men je vroeger maar wenen tot je vanzelf wel stopte, maar ik ken mensen die door de angst van een niet behandelde depressie agorafobie kregen (angst om buiten te komen) en jaren niet meer uit hun huis zijn geweest.
Hadden ze misschien tijdig medicatie genomen dan was het nooit zo ver gekomen.

Enfin, gisteren was het onze blogvriendenvrijdag en het deed deugd om al mijn goede vrienden weer te zien.
Zelfs Labo/Chia/Mimi - een blogster van het allereerste uur,  die mij en veel anderen bijna alles wat bloggen betreft, aangeleerd heeft, was deze keer van de partij en het was heerlijk om haar eindelijk eens te ontmoeten.

Natoken had voor iedereen een grote zak bij met rabarber en andere groenten - ze heeft een enorme moestuin.  
Wij nemen die heerlijkheden natuurlijk graag aan en nu staat mijn rabarber te trekken in hetzelfde gewicht suiker om er morgen confituur van te maken.

Ik heb daarnet ook drie biscuits -met hulp van Mr. Silver versierd- (ze waren al op voorhand gebakken) om seffens mee te nemen naar een feestje voor de schoonvader van zoon 2 , die met pensioen gaat.

Voor Natoken haalde ik onderstaande tekst uit de oude doos omdat de rabarber mij er terug aan deed denken.
Sorry lieve schat dat het in het Antwerps is, maar ik heb geen tijd om het in het AN te zetten want ik zit hier om 14.30 uur nog steeds in mijne PJ! 
Schandalig hé, maar ik klodder altijd verschrikkelijk als ik met room en dergelijke zaken bezig ben, dus ik ga nu een lekker fris douchke nemen en mijn mooie kleedjes aantrekken.

08-08-2009 om 14:34 geschreven door BOJAKO