this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
31-01-2010
een weekdagje van Mr. Silver en Bojako ...
Donderdag was het op de school van kleindochter en Seppe een pedagogische studiedag, opvang was nodig.
Zoon 2 vroeg ons of wij het zagen zitten om die dag op beide kindjes te passen en of hij Tibo naar de kribbe moest doen.
Ach..waar er twee zijn kunnen er drie zijn nietwaar?
Ik sprong 's morgens gezwind uit mijn bed - bij manier van spreken dan wel - om onze kleinkroost te ontvangen om 8,30 uur.
Mr. Silver bleef lekker doorsnurken.
Toen de bende arriveerde gaf ik de tweede oudste de toelating om hun grootvader uit zijn bed te trekken, waarop Seppe meteen de trap opstoof.
Seppe is nu wat je kan noemen op: 'orkaan' leeftijd.
Volgens mij geven mijn kinderen hem Duracell batterijtjes als ontbijt, maar hij doet alles met zo'n brede, guitige lach dat je ongewild moet meelachen.
Ik had 's morgens snel een gemakkelijke jogging broek aangetrokken met een gemakkelijke pull, dat ook bestand is tegen de onverwachte bloepjes van Tibo en gemakkelijk kan uitgewassen worden.
Kleindochter bekeek me van top tot teen en zei met smekende ogen : "nana ik wil ook graag zo'n zachte broek", waarop ik in mijn kinder-reserve-kleding-kast dook en voor haar een rode jogging broek en dito T shirt vond.
Zij heeft er de hele dag zo fier als een gieter mee rondgelopen en was heel teleurgesteld toen ik haar zei dat de reserve kleedjes hier moesten blijven.
Seppe daarentegen vroeg me na de middag waarom ik nog steeds in mijn pyama rondliep.
Nu moet ik zeggen, indien ik iets later was opgestaan, dan had ik waarschijnlijk na de middag nog steeds in mijn pyama rondgelopen, want ik had nog geen moment tijd gehad om van kleding te wisselen.
Verbazend hoe zo'n drie kleine kindjes twee volwassen mensen een hele dag in de weer kunnen houden.
Toen hun papa hen rond vier uur kwam ophalen zakten mijne zilveren en ik uitgeput in de zetel.
Ik zei : " Nu begrijp ik waarom men best zo vroeg mogelijk met kinderen moet beginnen, hoe heb ik het vroeger ooit klaargespeeld?"
Mr. Silver kon amper pap zeggen en knikte gewoon ja met z'n hoofd.
Ik moest plots terugdenken aan de blog van Fons van Keukenweetjeswaar ik onlangs een interessante item over de huisvrouw van vroeger had gelezen.
Ik zocht het even terug op en liet het aan Mr. Silver lezen.
Ik ben ervan overtuigd dat Fons het me niet kwalijk zal nemen wanneer ik het hier nog eens op mijn blog plaats.
Nu kan je ermee lachen, maar onze vaders - en echtgenoot -verwachtten inderdaad vroeger die behandeling toen ze van hun werk naar huis kwamen. Jaja... ook mijne zilveren.
Hij moest nu, zoveel jaar nadien, met schroom toegeven, dat kindjes verzorgen bijzonder zwaar werk is en indien hij het toen beseft had, hij zich anders zou gedragen hebben.
Ik gaf hem de heilige absolutie.
Hier dan een:
Echt uittreksel uit een Katholiek schoolboek voor de afdeling "Huishoudkunde" voor meisjes uitgegeven in 1960.
Maak dat het eten klaar is
Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terug keert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem hebt gedacht en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuis komen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke warme verwelkoming.
Wees op tijd klaar
Neem voor jezelf een kwartier rust voor hij thuis komt om te ontspannen.
Werk uw opmaak een beetje bij, doe een band in je haren en wees fris en bevallig.
Hij heeft een zware dag achter de rug samen met mensen die hem overladen met werk en zorgen.
Wees dus opgewekt en een beetje interessanter dan laatstgenoemden. Zijn zware dagtaak moet opgevrolijkt worden en daar ligt ergens jouw taak dat het zo wordt.
Breng orde op zaken
Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis juist voor je man thuis komt.
Verzamel de schoolboeken, speelgoed, papieren enz. en neem nog vlug het stof af op de tafels.
Gedurende de koudste maanden van het jaar
Je moet een gezellig vuurtje aanmaken waarnaast hij zich kan koesteren en ontspannen. Uw man zal het gevoel krijgen van in een ordelijke en rustige haven te zijn aangekomen en dat maakt jou ook gelukkig.
Voor zijn comfort zorgen bezorgt jou een enorme persoonlijke voldoening.
Breng het geluid op een minimaal niveau
Bij zijn aankomst zet je best al het geluid af van wasmachine, droogkast of stofzuiger.
Probeer de kinderen kalm te krijgen. Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon de oprechtheid van uw wil om hem te bevallen.
Luister naar hem
Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wilt vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hem eerst spreken, herinner je dat zijn onderwerpen belangrijker zijn dan de uwe. Maak ongeveer dat het zijn avond wordt.
Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt
Klaag nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft.
Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Instaleer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar.
Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid.
Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas
Als je man vraagt om te helpen wijs zijn voorstel af want hij zou zich kunnen verplicht voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk.
Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interesse punten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.
Uiteindelijk de avond
Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten.
Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen.
Niettegenstaande de vrouwelijke hygiëne
Een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is zonder uitdagend te zijn. Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaapt.
Wat de intieme relaties betreft met je man
Het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren.
Als je man voorstelt te paren
Aanvaardt met nederigheid maar houdt steeds in het achterhoofd dat het plezier aan de man is besteed en veel belangrijker is dan dat van een vrouw. Als hij zijn orgasme bereikt is een beetje gekreun van jou kant niet misplaatst, integendeel het zal hem overtuigen dat jij er ook plezier aan hebt beleefd.
Als je man minder normale handelingen voorstelt
Gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haarverzorging.
Nu mag je de wekker zetten
Om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt.
Even tijd voor een bedenkelijke bedenking, 't is al lang geleden nietwaar?
Ik heb maandagavond laat gekeken naar het eerste deel van een programma op BBC1: "Britain's Really Disgusting food" met Alex Riley, BBC's 'connoisseur of rubbish food'.
Na het bekijken van dit programma word je misschien niet op slag vegetariër, maar er zullen toch vleessoorten zijn die je nooit meer met plezier door je strot zal krijgen, zoals bv. hotdogs, chickenburgers, hamburgers etc.
Neem je tijd en bekijk de video's hierna. Ze zijn spijtig genoeg niet in het Nederlands, maar ze spreken voor zichzelf.
Wanneer je weet dat je goedkope hotdog, hamburger, kippeburger of chicken Kiev voornamelijk bestaat uit de geperste resten vlees én het karkas van een koe of kip, ondermeer ogen, neus, teelballen, beenderen, huid, ofte ... “Ears, eyes, eyelids, noses, brains, lips, nipples, bum-holes, testicles, penises, bones, ball-bags...”, dan ben ik ervan overtuigd dat je hotdog beslist minder goed zal smaken.
In Engeland worden sommige vleesproducten door de FAS goedgekeurd met slechts 10% vlees en de rest is vleesafval en andere toebehoren. Op het etiket wordt dan vermeld : 'Economy' et ça suffit!
Een ander soort vlees dat geldt als 'vlees' op de ingrediënten lijst is MRM vlees ofte Mechanically Recovered Meat. (mechanisch bekomen vlees) - hoe dit gebeurt zie je in de onderste video.
Dit gebeurt niet enkel met kippen, maar ook uit de restanten van hele koe karkassen wordt een 'substantie' geperst dat in de Joekee ook geldt als : vlees.
Godzijdank kent mijn broer I een biologische boer in de Ardennen en kan ik misschien toch nog genieten van mijn volgende biefstuk.
Kleinzoontje IV heeft nog steeds wat men in de volksmond: ' Het Snot' noemt en dit neusslijmvocht en het hoestje, gepaard met koorts is meer dan voldoende voor een duidelijke 'Njet - no entrance - quarantaine' bij de Kribbe.
Begrijpelijk natuurlijk, want anders worden alle andere boelekes ook ziek hé.
Met als gevolg natuurlijk dat Mr. Silver en ik de voorbije week ons jongste schatje nog maar eens lekker vertroeteld hebben.
Dinsdag was er echter een quarantaine dag bij nana, moi dus, omdat ik 's morgens werd ingespoten met een radioactief spul.
Mij werd gezegd dat ik 24 uur uit de buurt van baby's en zwangere vrouwen moest blijven.
Groen-gloeiend (van al dat radioactief spul) zijn Mr. Silver en ikzelf een hapje gaan eten vooraleer ik enkele uren later terug naar het ziekenhuis toog (mooi woord hé?) om aldaar Herniaretta voor de elfendertigste keer te laten scannen.
De uitslag van mijn botscan dwarrelt nog ergens rond in cyberland. Volgende week zal het - bij leven en welzijn - in de PC van mijn huisarts gearriveerd zijn.
Woensdag hebben we kleinzoontjes I en II opgevangen, want op school was het een pedagogische studiedag.
De dag vloog voorbij. Tegenwoordig moet je niet meer buiten om een kinder video te huren, je bestelt het gewoon via de kabel. Lang leve de technologie!
Kleinzoon II wou vervolgens graag tekenen en zijn voorkeur gaat uit naar Dino's zoals je kan zien op de foto. Elke dinosaurus die ooit heeft bestaan kent hij bij naam en hij kan ze allemaal tekenen.
Kleinzoon I daarentegen speelde liever op de computer en samen hebben we, later op de dag, verder gelezen in het spannend boek dat hij bij had.
Gisteren avond zijn we met bijna al onze blogmaatjes gaan kijken naar blogvriendin Paz, die meespeelde in het stuk: "Yerma vraagt een toefeling" bij het Dion Theater, alwaar mijne zilveren -als hobby- elke week meewerkt met de technische ploeg. Zij zorgen ondermeer voor het decor.
Yerma is een stuk voor + 16 jaar omwille van het euh ... liederlijk taalgebruik en de inhoud van het stuk.
Ik denk dat ik niet enkel voor mezelf spreek wanneer ik schrijf dat het ontzettend goed gespeeld werd. Een heel dikke proficiat aan de hele cast.
Mijn woordenschat van Vlaamse scheldwoorden en andere expliciete taal is er serieus op vooruit gegaan.
Hoewel Mr. Silver mee het decor heeft helpen bouwen, moet ik tot mijn spijt zeggen dat ik vond dat het er heel belabberd uit zag. Zo kan ik ook decors bouwen. Ik vermoed dat ze (de technische ploeg) daar op woensdag avond veel plezanter zaken te doen hebben dan decors bouwen
Mr. Silver protesteerde nadien fel, dat het minimalistisch decor een keuze van de regisseur was en dat er bijzonder hard en lang was gewerkt aan het ineen timmeren van een ramp ( euh...oprit ) dat een acteur-echtgenoot toeliet om full speed, per fiets het podium op en af te rijden.
Allez, we zullen dat dan maar geloven hé?!
Morgen gaan we nog maar eens nieuwjaar vieren, deze keer met Schwiegermutti en twee van onze goede vrienden, die mee voor haar gezorgd hebben toen wij in Australië waren.
Vandaag had ik een rustdag ingelast - af en toe moet er zo eentje tussen zitten nietwaar?
Ik besloot om er een echte wellness dag van te maken, maar dan een goedkope, maw. thuis en gratis.
Ik liet mijn bad vol lopen en kieperde er een zakje oranje bollen in - een kerst cadeautje.
Vermits ik normaal nooit 'bollen' in mijn badwater doe, was ik in de veronderstelling dat ze gevuld waren met badschuim.
Ik vleide vervolgens mijn Rubensiaans lijf zachtjes neder in het dampende, warme water waarin de oranje bollen ronddreven en ik kneep er eentje open.
Tot mijn verbazing kwam er olie uit.
Tot mijn nog grotere verbazing waren alle bollen aan het oplossen en even later dreef ik - bij manier van spreken - rond in een oliebad.
Gelukkig was Mr. Silver naar de Reno beurs, want had hij me dan vastgepakt, dan was ik uit zijn armen gefloept van vettigheid.
Ik voelde aan als een paling in een emmer snot. (het liederlijk taalgebruik van gisteren zit blijkbaar nog steeds in mijn hoofd).
Bij nader inzien had ik misschien maar één oranje bol 'per bad' mogen gebruiken, maar ja, al doende leert men.
Ik heb daarna dan maar een douche genomen en me duchtig gewassen met ordinaire Sunlight zeep om het vet te verwijderen, ik vreesde al dat er CIF aan te pas zou komen.
Maar nu ga ik mijn wellness dag verder zetten en me neervleien in de zetel met een glaasje bijzonder lekkere Australische wijn en het laatste nieuwe boek van Ben Elton verder lezen.
Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn, zeg dat ik het gezegd heb! ;-)
Vandaag heb ik wat tijd over - tot nu toch - dus snel even alles up to date brengen.
Maandag en dinsdag was het baby-opvang-dag.
Dat was weer even wennen, zo'n kleine baby vraagt meer aandacht dan de wat oudere kleinkindjes.
Papke erin, boerke eruit, protjes vanonder, eten van gisteren vervolgens eruit in de pamper, verversen en puf ... ge zijt twee uur verder vooraleer ge het beseft.
Daarna een flinke wandeling om het schatje terug in slaap te wiegen.
Bij een broodnodige rustpauze omwille van Herniaretta, die ik sus met een glaasje lekker warme gluhwein, ontmoetten we tot onze grote verbazing Lea, de halve trouwboek van ons aller Ludovicus.
De twee glunderende grootmoeders bewonderen samen de dik ingeduffelde slapende baby en we oooeee'n en aaaa'en er duchtig op los.
Woensdag moest ik babysit forfait geven, want mijn hersenen moesten weer gezapt worden omdat mijn oren niet meer zouden fluiten.
Jaja...als ze niet met naalden in mijn knoesels steken voor mijn rug, dan zappen ze mijn hersenen voor mijn fluitoren.
De ziekenkas zal lachen, maar ik lach ook maar groentjes hoor, 'k ben nog nooit van mijn leven zo dikwijls in ziekenhuizen geweest.
De lieve jongen, diep in de koude kelders van het UZA, zei dat de EEG 'iets' had aangewezen vooraan in het midden van wat nog rest van mijn hersenen.
De vorige keer werd er gezapt op het hersendeel waar het gehoor zich situeert, maar nu ging hij zappen waar er 'iets' was vastgesteld.
Ik zette me schrap en incasseerde verbeten de kleine, venijnige tikjes van de electronische voorhamer tegen mijn hersenpan, ik voelde het daveren en trillen tot in mijn sinussen en mijn tanden.
Ik hoop echt dat die dokters weten wat ze daar doen, want indien ik voordien geen hersenbeschadiging had, dan zal ik dit nu beslist wel hebben vrees ik.
Trouwens ik vraag me af welk 'bruikbaar' deel van de hersenen zich bevindt in mijn voorste hersenkwab, dat ze nu aan het be-stroomstoten zijn.
Seffens verander ik, zoals Jack Nicholson in 'One flew over the cuckoo's nest', in een soort zombie na een lobotomie.
Enfin, de toekomst zal het uitwijzen.
Mr. Silver zegt dat ik altijd al een raar madam ben geweest en dat het zeker niet zal opvallen wanneer ik nog raarder begin te doen.
Van uwen snurk-slaapgenoot zult ge het maar krijgen. (diepe zucht)
Gisteren was het dan weer de bijeenkomst van mijn blogvrienden en ik spreek zeker niet voor mezelf wanneer ik schrijf dat we daar allemaal ongelooflijk van genieten en er naar uitkijken elke maand.
Nu moet ik me heel dringend wat gaan fatsoeneren, want ons voorlaatste nieuwsjaarsfeestje is vanavond en zoals ik er nu uitzie kan ik echt niet onder de mensen komen.
Spijtig, want met dit weer zijn mijn dikke wollen sokken, de dikke warme oma sjaal rond mijn schouders en mijn thermisch ondergoed nog steeds heerlijk om te dragen, in huis dan wel.
Ik heb ook al ongelooflijk geniet gehad van mijn hoge Australische UGG boots, die ik bij grote kou zoals nu zelfs in huis durf dragen.
Ik vraag me wel af wanneer ze zo'n warme botten ooit nodig hebben in Australië ???
Gedaan met feesten, enfin bijna toch. Nog één receptie en één feestje en dan zijn we er door.
2010 begint met wreed spannende kleding! Trop is teveel zei VDB altijd, en de man had gelijk, zeg dat ik het gezegd heb.
Er zijn op deze aardkloot bijzonder sterke vrouwen, die bikkelhard zijn en die kunnen weerstaan aan al het lekkers dat hun voorgeschoteld wordt, maar spijtig genoeg behoor ik niet tot die categorie.
Ik behoor tot de categorie die bij het vertrek thuis altijd denkt : ‘ik ga vandaag enkel water of Cola light drinken en ik zoek tussen al het lekkers een tomaatje en een blad sla' - da's mijn WW training (al drie keer gedaan).
Ik zei dus : ik vertrek thuis met die intentie, maar ‘maain fleish is zoe swak', zou schwiegermutti zeggen, want zodra mij het eerste glaasje bubbels wordt aangereikt, neem ik die met een grote smile aan en zoeven al mijn goede voornemens met warp snelheid uit het raam.
's Avonds in bed lig ik me dan vreselijk schuldig te voelen, maar vandaag meen ik het: enkel water en brood zal het worden!
Vandaag is het niet enkel D-day, maar ook T-day.
Tibo-day.
De mama van Tibo begint vandaag, na vier maanden zwangerschapsverlof, terug te werken en om de stap naar de kribbe (voor beiden) wat gemakkelijker te maken, had ik voorgesteld om hem een tijdje slechts halve dagen naar de kribbe te doen. Mr. Silver en ik zouden hem dan 's middags in de kribbe ophalen en hem na de middag rotverwennen, zodat het kind er ocharme geen trauma aan overhoudt.
Zo'n schattig klein, mollig baby dropke ineens in het diep gooien, dat kan toch gewoon niet hé, zeg nu zelf?!
Maar wat denkt ge ? ..... juist !
Gisteren belde de mama van Tibo :
"euh... nana, ik heb slecht nieuws, Tibo hoest nog altijd en nu maakt hij ook koorts. Hij kan zo toch niet naar de kribbe hé, ziet ge dat misschien zitten om hem een hele dag bij te houden, morgen na het werk gaan we onmiddellijk naar de dokter, want dat hoesten blijft maar duren en nu hij ook wat koorts maakt worden we ongerust."
Mijn grootmoederhart bloedde meteen emmers vol en ik zei : "maar natuurlijk kind, ge kunt dat schatje toch niet ziek naar de kribbe doen, wat is een halve dag meer?"
't zal tenslotte ons laatste 'boeleke' zijn ( eventuele latere ongelukjes buiten beschouwing latend, ne mens moet altijd voorzichtig zijn met wat hij zegt/schrijft nietwaar? )
Voilà en hier zit ik nu, klaar en paraat : 't is zeven uur vijfendertig 's ochtens, buiten ligt er nog een pak sneeuw, 't vriest dat het kraakt en de verwarming moet nog aanslaan, gelukkig heb ik mijn ultra dikke sokken aan en mijn dikke, warme oma sjaal rond mijn schouders hangen.
Knap! Echt een foto om in Vogue te zetten.
Gelukkig ben ik niet beroemd en zijn er geen paparazi die 's morgens vroeg met een camera rondlopen.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
