Vorige week heb ik veel tijd doorgebracht in het ziekenhuis met Tibo.   Ze hebben hem nu bijna binnenste buiten gekeerd en nog altijd niets gevonden, iets wat op zich een opluchting is, maar daarmee is het probleem nog niet van de baan.

Tijdens het weekend mocht hij naar huis ... oef ... en morgen moet hij terug binnen.   Ik vraag me af wat ze nu verder nog gaan doen of onderzoeken ???  

Het sociaal verlof van beide kinderen is op en zodoende wordt nana opgetrommeld om Tibo gezelschap houden, iets wat ze natuurlijk graag doet.   Ge kunt dat bazeke toch niet alleen in een ziekenhuis laten hé?    Gelukkig is er in de kamer internet aansluiting, dan kan ik tijdens zijn dutjes misschien nog eens bijgelezen geraken op mijn favoriete blogjes.

Zaterdag zijn we naar de trouw geweest van het petekindje van Mr. Silver.   De weergoden waren die dag buitengewoon goed geluimd.    Een prachtige zon scheen op het idyllisch kerkje van St. Martens Latem en de regen kwam pas een tijdje later opzetten.

We hebben ontzettend lekker gefeest in De Pinte (wat mijn dieet écht niet ten goede is gekomen  ) en 's avonds hebben we overnacht in een hotel in Gent.   Kwestie van niet positief te moeten blazen in een zakje van de gendarmen ziet ge ...

Vanmorgen is Tibo hier bij ons, hij doet momenteel zijn dutje,  en na de middag ga ik koffieklatchen bij twee goede vriendinnen, iets wat ons al meerdere psychiaters uitgespaard heeft doorheen de jaren

Hopelijk volgt in het volgend logje wat meer positief nieuws, de tij mag zo stilaan gaan keren nietwaar?

Groetjes aan al mijn lieve blogvrienden....

31-05-2010 om 11:38 geschreven door BOJAKO  

Voilà, de mooie zon verdwijnt stilletjes na een heerlijk lang zonnig en warm Pinkster-weekend, dus vandaag heb ik weer even tijd om mijn blogdagboekje wat bij te werken.

Vorige week moesten we heel dringend naar onze camping aan zee gaan waar onze 'sleurhut' zich bevindt.  We hadden namelijk van de directie een brief ontvangen dat we volgend jaar moesten verhuizen van plaats en vermits de plaatsen zeer beperkt zijn moesten we er super snel bij zijn.

Het kwam allemaal bijzonder ongelegen,  Tibo had nog altijd opvang nodig,   Mr. Silver en ik wilden zaterdag ook heel graag naar de begrafenis dienst van mijn ex-patron/vriend gaan, iets wat door al die omstandigheden spijtig genoeg niet is kunnen gebeuren.

De oplossing voor Tibo was : we nemen hem mee naar zee in de caravan.   Gelukkig was het prachtig weer en hebben we met de buggy lange wandelingen kunnen maken en hij heeft ook de nacht doorgeslapen naast mij.   Hij heeft goed geslapen, maar ik iets minder.   Met zo'n kleine baby naast je doe je bijna geen oog dicht.

Vandaag is hij terug opgenomen in het ziekenhuis voor verder onderzoek.   Zoon 2 belde me daarnet om te zeggen dat bij het onderzoek vanmorgen met de contrastof ook geen vernauwingen, kronkels of web geconstateerd werd.  Hij moet nu nog enkele dagen in het ziekenhuis blijven ter observatie.  Men gaat hem terug vaste voeding geven en kijken hoe alles verloopt en donderdag wordt er vervolgens een gastroscopie gedaan.  

Tot vrijdag kunnen zoon 2 of zijn vrouwtje zelf bij hem blijven, maar vrijdag ga ik, indien hij nog in het ziekenhuis is, een hele dag daar op hem passen. 

't Is allemaal wat nijpen,  want zaterdag trouwt nichtje, het petekind van Mr. Silver in St. Maartens Latem.     Ik zal tussen de dieetsoep en de patatten mijn haar moeten kleuren en mijn nagels lakken vrees ik.   Gelukkig heb ik mijn jurk en schoenen al, nu nog een mooie passende panty en een handtas en ik ben gesteld.   Mr. Silver is vandaag in de koekenstad en ik heb hem net gebeld om de panty alvast te kopen, dat bespaart mij wat tijd.   De handtas zal er eentje worden uit mijn Imelda Marcos verzameling, tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe zal er niet meer inzitten.

Ik ben zoals iedereen nu inmiddels al weet op dieet, maar het is Mr. Silver die vermagert!   Hij moet straks dringend zijn kostuum passen, want ik vrees dat hij bretellen gaat nodig hebben om zijn broek op te houden nu hij zo vermagerd is.   Ik wou dat ik voor mezelf hetzelfde kon zeggen, maar spijtig genoeg verdwijnen mijn vetrolletjes niet zo snel.

Enfin, nu maar hopen voor nichtje en haar man dat het volgend weekend net zo'n mooi weer zal zijn als vorig weekend. (vingers en tenen gekruist)

Zus Engeland stapt vandaag op tram zes, schoondochter 2 verjaart vandaag ook en langs deze weg zend ik hen beiden nog een extra dikke proficiat en drie dikke kussen.

25-05-2010 om 13:40 geschreven door BOJAKO  

Mr. Silver en ik hebben de driedaagse van ons Parochiefeest ofte Vlaamse Kermis nogmaals overleefd.

Donderdag ben ik als een bevrozen ijskonijn naar huis gestrompeld na een hele dag buiten in de kou in een kraampje.  Thuis heb ik vervolgens een lekker warm bad genomen om te ontdooien, een extra dosis pijnstillers genomen voor mijn rug en de volgende twee dagen stond ik weer paraat om de grijpgrage kindjes van speelkaarten te voorzien en de portemonnees van mama's, papa's en grootouders zo leeg mogelijk te krijgen : alles voor het goede doel.

Gisteren was het : 'bezoek de diëtiste dag'.    Dat had best op een andere datum kunnen gepland worden.   

Ondanks de fritjes van de frituur, de hamburgers en de cava's ben ik er  blijkbaar toch ingeslaagd om niet al het goede van voordien ongedaan te maken.  Er was nog een miezerig kilootje af.  Als ik verder doe zoals ik nu bezig ben, dan ben ik tegen de tijd dat ik in mijn doodskist moet een slanke den.

Oei... die doodskist!

Wat een schok die ik gisteren te verwerken kreeg.   Ik vernam dat één van mijn jonge ex-patrons op zeer korte tijd is overleden.   Hij is nog geen zestig mogen worden.

Gelukkig zat ik op de sofa Tibo een papfles te geven of ik was van 't verschieten moeten gaan zitten.  Ocharme, zo jong en zo onverwacht, ik ben er nog steeds niet van bekomen.  Mijn hart gaat uit naar zijn lieve familie.

Gisteren zijn zoon 2 en zijn vrouwtje met Tibo nogmaals naar de specialist gegaan voor alle uitslagen.  

De bloedtesten waren allemaal goed, de echo  en de zweet testen ook.   Langs de ene kant is dat allemaal goed nieuws, maar het heeft een keerzijde.   Nu moet men dringend op zoek naar de echte oorzaak waarom Tibo geen vaste voeding kan binnenhouden.    Voor zover ik mijn zoon begrepen heb gaan ze nu eerst een contrast vloeistof toedienen vooraleer over te gaan tot onderzoeken met een endoscoop, wat een serieuze ingreep is bij zo'n kleine baby.    Deze verdere onderzoeken zouden toch dringend moeten gebeuren want Tibo kan niet voor eeuwig en altijd op papflesjes blijven leven.   Zijn groeicurve gaat in sterk dalende lijn.

Enfin, ik hoop maar dat er snel een oplossing gevonden wordt.   

Eens je kinderen het huis uit zijn denk je dat je zorgen voorbij zijn .... tot je kleinkinderen krijgt!   pffft.... 

Ik heb er vannacht amper van kunnen slapen, het was teveel slecht nieuws op te korte tijd.

18-05-2010 om 12:45 geschreven door BOJAKO  

Snel weer mijn dagboekblogje wat bijwerken,  want seffens is't weer corvee geblazen.

Zoon 2 en de zilveren surfer zijn al sinds gisteren druk in de weer,  samen met veel andere beminde parochianen,  om onze jaarlijkse parochiale gemeenschapsfeesten te organiseren.  Priesters hebben we niet meer, maar we doen nog steeds ons uiterste best om het gemeenschapsgevoel in onze wijk te behouden. 

De Vlaamse Kermis wordt georganiseerd op de speelkoer van onze wijkschool en in de parochiezalen daarrond.   't Is toch leuker dan gewoon in een koude kerk te zitten, zeker tegenwoordig, want na al wat je tegenwoordig hoort in de media begin je je af te vragen of er binnenkort nog priesters zullen zijn. 

't Is gewoon niet te geloven wat je allemaal hoort en leest.   Gelukkig heb ik nog op een nonnenschool gezeten waar 'bijna' iedereen normaal deed.   Laten we even die ene vieze onderpastoor maar vergeten in de biechtstoel ....

Zoon 2 houdt wel rekening met de rug van zijn steeds ouder wordende moeder en ik mag nu 'zittend' aan de info balie (weliswaar buiten in de kou en in de regen) speelkaartjes verkopen aan de vele,lieve, gretige kindertjes.

Vorig jaar was het prachtig weer,  maar nu ziet het er niet echt denderend uit en dat is dan nog zachtjes uitgedrukt.  Ik heb veiligheidshalve maar warme sokken en mijn botinnekes aangetrokken.   Misschien ook best mijn pelsen frak en een dikke muts meenemen, ge weet nooit niet of het van pas komt

Maandag en dinsdag hebben we op onze kleine lieve schat Tibo gepast.   Hij leeft nu terug op papflessen tot de dokters vinden waarom hij de vaste voeding steeds weer uitbraakt.      De uitslagen van het bloedonderzoek zijn al binnen en er werden geen voedsel allergieën vastgesteld, dat is al één geruststelling.  

De uitslag van de 'zweettesten' - wat dat ook mag zijn - daar wordt nog op gewacht.   De echografie toonde aan dat zijn maagje zich bijzonder traag ledigde, maar het zal pas volgende week, na al deze onderzoeken,  blijken of een gastroscopie nodig is om verder naar een oorzaak te zoeken.

Ziek is het baasje niet en pijn lijkt hij ook niet te hebben, dat is toch al een grote geruststelling.  Bovendien kan een baby van bijna 8 maanden nog leven met enkel pap, maar ik vraag me toch af hoelang dit nog kan zonder toevoeging van extra vitaminen.

Broer Ardennen en zijn vrouw zijn veilig en wel teruggekeerd van hun korte vakantie naar zus England.  'De Wolk' was toen gelukkig geen spelbreker.  

Morgen ga ik kwissen en ik heb een bizar voorgevoel dat de naam van die vulkaan één van de kwisvragen zal zijn.   Ik probeer het te onthouden, maar 't is wreed moeilijk.   Momenteel weet ik nog enkel dat het begin klinkt als Heyafella????? - ik denk dat ik zal vals spelen en de naam op mijn schoenzool schrijven ...hèhè....

Gisteren zag ik op TV het vreselijk vliegtuig ongeval in Libië en na onze lange reis naar Australië nog niet zo lang geleden, besef je maar op welk een klein plaatsje een ongeluk ligt.

Mensenlief,  wat snakken we nu allemaal naar wat zon hé, ikke toch ook hoor.   Onze tuin staat zo mooi groen, maar o zo vreselijk nat te lonken.    Ik hoor dat de prijzen van aardbeien en asperges al verdubbeld zijn tegen vorig jaar.   Ik zal, indien het zo blijft,  nog zeer blij zijn dat mijne zilveren met zijn moestuintje is begonnen.   We hebben al sla en radijsjes gegeten van eigen kweek   tof hé.  (ach een kinderhand is gauw gevuld).

Ik merk dat de tijd snel loopt, ik ga nu vertrekken, want onze oudste kleinzoontjes vinden onze Vlaamse Kermis nog stukken leuker dan de Sinksenfoor!    Wat zei ik daarnet van een kinderhand ???

13-05-2010 om 12:31 geschreven door BOJAKO  

Mijn madam zat naast me in de zetel terwijl ik aan 't zappen was.
Ze vroeg: "Is er iets op tv?"
Ik antwoordde: "Alleen maar stof."
't Is zo dat de ruzie is begonnen...



Mijn madam twijfelde wat ze wou voor haar volgende verjaardag.
Ze zei: "Ik wil iets met power dat van 0 naar 130 gaat in 3 seconden."
Ik heb haar een weegschaal gekocht.
't Is zo dat de ruzie is begonnen...



Het grasmachien was kapot en mijn madam stopte maar niet met vragen om 'm te maken.
Maar ik had altijd iets anders te doen: den auto, gaan vissen, mijn maten...
Op een dag, om mij schuldig te doen voelen, zat ze op haar knieën op 't gazon, 't gras te knippen met een kappersschaartje.
Ik heb dus maar een tandenborstel gepakt en gezegd: "Als je klaar bent met 't gras te knippen, wil je dan de gang schuren?"
't Is zo dat de ruzie is begonnen...



Mijn madam bekeek haar eigen in de spiegel.
Ze was niet content met wat ze zag.
Ze zei: "Ik voel me slecht, ik zie er oud uit, dik en lelijk.
Ik heb echt nood aan een complimentje."
Ik antwoordde: "Je zicht is excellent!"
't Is zo dat de ruzie is begonnen...



Mijn madam en ik waren op een reünie van oud-leerlingen van haar school.
Er was een kerel die compleet zat was en glas na glas leegdronk.
Ik vroeg aan mijn madam: "Ken je die gast?"
"Ja", zei ze, "We zijn nog samen geweest.
Hij is beginnen drinken toen we uit elkaar gingen.
Hij is nooit gestopt sindsdien."
Ik antwoordde: "Wie had er ooit kunnen denken dat je dat zo lang zou kunnen vieren?!"
't Is zo dat de ruzie is begonnen...



Toen ik gisteren thuis kwam vroeg mijn madam me om haar mee uit te nemen naar een dure plek.
Ik nam haar mee naar 't tankstation.
't Is zo dat de ruzie is begonnen...



In de supermarkt vroeg ik mijn madam of we een bak bier van 25€ konden meenemen.
Haar antwoord was 'nee', en, zonder mijn mening te vragen nam ze een pot revitaliserende crème van 65€ uit de rekken.
Ik liet haar verstaan dat de bak bier goedkoper was en me meer zou helpen haar schoon te vinden dan haar potje crème.
't Is zo dat de ruzie is begonnen...


Een paar dagen geleden vroeg ik mijn madam waar ze heen zou willen gaan voor haar verjaardag.
Ze antwoordde: "Ergens waar ik al lang niet meer geweest ben."
Ik heb haar voorgesteld naar de keuken te gaan
't Is zo dat de ruzie is begonnen....

 (groetjes van de zilveren surfer)

08-05-2010 om 10:50 geschreven door BOJAKO  

Ik werd al door veel vrienden gewaarschuwd dat er iets niet klopte op mijn blog en ik stel het ook vast, zeker bij IE, want met Firefox lijkt alles normaal.

Daarom ...

ga ik nu rechtstreeks mijn tekst in de editor schrijven en zien of het weer goedkomt.   Is het dan nog niet goed, dan zal ik proberen het vorig bericht te verwijderen en kijken of dan het probleem opgelost is.

tch tch tch ... precies of ik zo al niet genoeg te doen heb.

'k heb geen idee wanneer ik laatst geschreven heb op mijn blog.  Waren we toen al terug van zee?   Waarschijnlijk wel, maar het zou ook kunnen dat ik de vorige tekst geschreven heb vanop mijn laptop aan zee toen we nog daar in onze koekendoos verbleven.

Toen het weer/weder te slecht werd om nog te fietsen of te zonnen, zijn we maar terug naar huis gekomen.   Dat moest toch, want broer 1/Ardennen en schoonzus kwamen hier een paar dagen logeren vooraleer ze met het vliegtuig naar zus Engeland vertrokken.   Vanmorgen vroeg heeft Mr. Silver ze naar Zaventem gevoerd.   't  Was gisteren wel efkes paniek omdat men op het BBC nieuws aankondigde dat vluchten gingen geschrapt worden.  Vulkaan IJsland (vraag me de naam niet  ) was weer een extra dosis rook aan het uitspuwen.   

Wij hebben verder op onze schat Tibo gepast.   Het ventje heeft weer een serieus probleem en hij wordt momenteel onderzocht door een Prof. in het UZA.   Ik hoop maar dat hij geen tweede Seppe wordt ocharme.  Zolang hij borstvoeding kreeg en daarna de papfles, was er geen vuiltje aan de lucht, maar nu hij overgeschakeld is op vaste voeding blijft er niets in.   Hij eet heel smakelijk zijn patatjes op, maar enkele seconden later begint hij te braken en komt alles er terug uit.   Enkel pap blijft erin.

Vooraleer de Prof. wil overgaan tot een gastroscopie moeten er eerst nog andere testen gedaan worden en staat Tibo terug op papfleskes dieet.   Hij ziet er niet ziek uit en is nog altijd even lief en braaf, dus het lijkt ook niet alsof hij ergens pijn heeft.   Natuurlijk zijn we nu allemaal heel ongerust en hopen we dat er niets ernstig aan de hand is.

Mr. Silver is net terug van Zaventem en daarna zijn groententuintje en seffens vertrekken we naar het verjaardagsfeestje van kleinzoon 2,  die al zeven jaar wordt.   Niet te geloven hoe snel de tijd vliegt.   Hij vindt het reuze plezant in het eerste leerjaar en is een echte uitblinker.   Een tijdje terug vertelde hij ons hoe hij zich vroeger stierlijk verveeld had in de kleuterklas.  

Ik ben nog altijd braaf mijn dieet aan het volgen, maar ik kan spijtig genoeg geen spectaculair gewichtsverlies vermelden.   Nochtans doe ik ook braaf mijn oefeningen.  Vorige keer was het hydrotherapie ... dikke madammen die plonsen en turnen in het water (héél leuk) en gisteren was het cardio (véél minder plezant).    Hopelijk wordt het snel terug warm weer en kan ik in ons zwembad dezelfde oefeningen doen die we daar aangeleerd krijgen.

Ik heb aan zee ook al flink gefietst met mijn prachtige nieuwe vélo, maar hier in 't stad moet ik mijn moed nog wat bijeen scharen vooraleer ik me in het verkeer waag.    Schoonzus 2 had me anders aangeraden om op het Schoonselhof te oefenen.   Naar het schijnt is het daar lekker rustig fietsen en hebt ge helemaal geen last van de vele aanwezigen.

Ik heb als kind nooit leren fietsen ziet ge (alles wat ik kan heb ik stiekem geleerd) want mijn moeder was vreselijk bang omdat haar broertje op zijn fietsje is doodgereden toen hij vijf jaar oud was.

Ik kan dus 'een beetje' zwemmen en 'een beetje' fietsen, maar ne mens is nooit te oud om te leren nietwaar.

Voilà zie.   Ik ga nu eens proberen om deze tekst op mijn blog te zetten en eens kijken of alles terug goed komt.  

Hou me op de hoogte indien het niet lukt hé lieven vrienden!

05-05-2010 om 12:23 geschreven door BOJAKO