't is zes uur 's morgens hier in ons caravanneke aan de Costa del sol Nouvella Porta de Belgica.  Het gebeurt niet snel dat ik zeg dat het te warm was om in bed te blijven, maar dat was zo vandaag en van mij mag het nog een hele zomer zo blijven.  The early bird catches the worm. (heeft er totaal niks mee te maken, want ik lust geen wormen) 

Maar zeg nu zelf, wat doet een mens in een caravan op een camping op dit ongoddellijk uur?  Ik probeer zo stil mogelijk te zijn, want mijne zilveren heeft zijn rust nodig.  Hij wordt een dagje ouder nietwaar?

Vandaag keren we terug huiswaarts en het zal pas vier juli ten vroegste zijn eer we terugkomen, ik kan toch het verjaardagsfeest van kleinzoon 3 en de blogmeeting met mijn maatjes niet missen hé?

Mijn dieet is hier ook volledig de mist in gegaan.   Donderdag werden we uitgenodigd op een heerlijke BBQ bij vrienden die hier ook aan zee zijn en gisteren op een BBQ bij schoonbroer en schoonzus Zee.  Sinds mijn diëtiste me zei dat er veel minder calorieën in een glas Cava zitten dan in een glas fruitsap zijn de BBQ's weer veel plezanter geworden, ik denk wel dat de diëtiste één glas bedoelde en niet driekwart fles, maar soit : het was warm; de Cava was lekker en fris en mein fleisch is zoe zwakskes  

Ik mag niet vergeten om hier in mijn dagboek te noteren dat gevulde champignons met kruidenkaas op de BBQ en spek, in dunne reepjes rond een saté stokje gedraaid,  bijzonder lekkere aperitief hapjes zijn!   Voilà, 't staat genoteerd en het recept is jullie ook van harte gegund.   Ik moet tegenwoordig alles noteren, want mijn korte termijn geheugen wordt er met het ouder worden niet beter op.

Op de camping bereidt men alles nu volop voor op juli en augustus ofte de zomer.   Het zwembad is nu ook open en ik kreeg zelfs Mr. Silver zo ver om zijn body in het water te laten drijven, maar dit enkel en alleen omdat het water ongeveer 37°C was.   Ongelooflijk wat een kou-scheet die man is! (Antwerps woord voor kouwelijke oude man)   Vervolgens deden we een fietstochtje, maar daarna was mijn pijpke uit.   Ik hoop dat ik enkele van die zondige calorieën heb verbrand.

In juli komen we terug naar hier mits enkele kleine onderbrekingen.  Op 9 en 16 juli moet ik naar het ziekenhuis voor de facetinfiltratie.   Alles hangt af van hoe ik me daarna voel en ook een beetje van het weer.   Indien het blijft zoals de laatste dagen, dan zullen we hier snel terug zijn, maar indien het terug koud en regenachtig wordt, dan blijf ik liever in ons huisje.

Ons plantjes in de tuin zullen blij zijn om ons terug te zien.    Ik hoop dat de sukkelaars niet omgekomen zijn van de dorst.   Natoken had me enkele mooie Aronskelken gegeven en die stonden prachtig in bloei toen we vertrokken.   De Dahlia's waren ook flink aan het groeien en ik hoop dat er nu ook al bloemen zijn. (of is dat nog te vroeg Natoken? )

De groententuin van Mr. Silver en de schoonvader van zoon 2 heeft al lekkere nieuwe patatjes, aardbeien en jonge ui voortgebracht, maar momenteel voeren ze beiden nog een verbeten strijd tegen het onkruid.  Geen van beiden kent veel van tuinieren en de helft van de tijd weten ze niet wat onkruid en wat plant is, maar al doende leren ze, de mini groenten die per ongeluk uitgetrokken worden eten we ook op.   Ik zeg bij het eten wel altijd een schietgebedje voor alle overledenen, want de tuin ligt niet zo heel ver van het crematorium.  

Voilà, dagboekje is bijgewerkt, nu snel wat blogjes lezen vooraleer Mr. zilveren Snurker zijn ontbijt wenst.

Dus lieve blogvrienden : bij leven en welzijn zal ik present zijn de eerste vrijdag van de maand !    

27-06-2010 om 07:01 geschreven door BOJAKO  

Zaterdag was het feest in de Ardennen, dit ter ere van het vormsel van mijn petekindje - en vandaag zitten we weer voor enkele dagen in ons sleurhutje aan zee.

Zaterdag in de regen en vandaag terug in de regen, het wil maar geen zomer worden.

Hoewel... Frankske van het weerbericht voorspelde daarnet met een brede smile ongelooflijk goed weer,  maar toch zit ik hier in de caravan te klappertanden en mijn teentjes zijn bevrozen.   Buiten is de lucht nog steeds grijs tot donkergrijs en regelmatig tokkelen de regendruppels op ons metalen dakje.

Ik zit te rillen en te klappertanden, nu zou je denken: doe dan iets warmer aan en bedek je tenen met dikke sokken, maar mijn ventje is weg met de auto en mijn valiesje ligt nog in de koffer, tch tch tch.

Even een korte rewind : vorige keer toen we naar zee kwamen hadden we platten tube onderweg en was Mr.Silver naar Oostende geweest om vier nieuwe banden te kopen.   Sindsdien beweerde hij dat hij een "zjimmie" voelde bij het rijden.  

Vraag me niet wat hij daarmee bedoelde, dat is mannen geheimtaal.   Nu we terug aan zee zijn is hij vanmorgen vroeg terug naar de bandencentrale geweest om die 'zjimmie' te laten nakijken.

Daarnet stond hij hier terug met een zo mogelijk nog bedrukter gezicht.   De 'zjimmie' was weg, maar nu was er een ander geluid wat hem nog meer ongerust maakte.   Ik vroeg om het geluid even te beschrijven, maar daar vond hij deze keer geen 'technisch' woord voor.

't ja ... ons Bieke wordt al een serieus dagje ouder en er mogen niet te veel kosten aan komen of we moeten overwegen of het geen tijd wordt om te investeren in een nieuw bakje.   Spijtig, want ons Bieke, een prachtige donkergroene Subaru,  heeft ons al heel veel zorgeloos rijplezier bezorgd en het moet gezegd worden, ze ziet er nog formidabel goed uit voor haar gezegende leeftijd.   Hopelijk krijgen ze in de bandencentrale dat nieuw vreemd geluid eruit zodat mijne zilveren niet langer moet piekeren.

Vorige week hebben we nog enkele keren Tibo opgevangen.   Sinds het onderzoek met de scoop is wonder boven wonder het euvel verholpen.   Zijn eten blijft er nu in.   Misschien hebben ze toch een kleine vernauwing of webje weggekregen dat niet zichtbaar was bij de vorige onderzoeken.    Hij was korte tijd terug naar de kribbe geweest en wat denkt ge?  

Natuurlijk : weer een virus overgenomen van een ander kindje.    Maar laten we het optimistisch bekijken:  indien hij ze nu allemaal krijgt, dan is hij weerbaar genoeg in de kleuterschool.

Herniaretta daarentegen heeft de twee voorbije dagen weer serieus van haar peretten gegeven.   Zelfs mijn Contramal druppels kregen de pijn amper weg.   Ik ben echt benieuwd of de facetinfiltratie in juli zal helpen.  Langs de ene kant kijk ik er naar uit, maar anderzijds krijg ik het ook wel een beetje benauwd als ik er aan denk.  We zullen maar duimen en hopen dat die dokters weten wat ze doen hé.

Aaaah... dat is beter zie :  ik heb daarnet even in de kasten zitten rommelen en ik heb nog een sjaal en een oud paar sokken gevonden.  

Lang leve de goede Belgische zomers!    Overmorgen klagen en zagen we waarschijnlijk weer dat we het te warm hebben. 

Update wat later op de dag :

Gelukkig is Mr.Silver onmiddellijk terug naar de bandencentrale gegaan.   Bleek dat bij de rechtervoorband alle schroeven los stonden !!!!   Zelfs de monteur was van zijn melk toen hij het constateerde.

Wat het weer betreft : we voelen een merkbare opwarming qua temperatuur buiten en hier en daar is er al een beetje blauwe lucht te zien!   Joepie de poepie. 

21-06-2010 om 15:50 geschreven door BOJAKO  

Even nadenken wat er de laatste dagen allemaal gebeurd is tenhuize Bojako en Mr. Silver.

ah ja ...ik moest weer op de weegschaal bij de diëtiste en deze keer was het 'volgens haar' niet slecht.  Twee kilo eraf, maar het was wel al een maand geleden!   Ik zou natuurlijk liever twee kilo per week afvallen, hoe zou je zelf zijn?  Maar kom, alle beetjes helpen.

Zaterdag zijn we naar het Bananentheater geweest waar er een jubileumstuk opgevoerd werd, geschreven en geregiseerd door de broer van schoondochter 2.   Het was een heel leuke komedie en indien dit zijn eerste poging is tot schrijven,  dan staan er ons in de toekomst nog mooie dingen te wachten.

Zondag was het DE DAG !   Welke dag?   Wel de verkiezingen natuurlijk.   De dag waarop je zoals vroeger veel mensen die je kent op straat ziet lopen en er een babbeltje mee doet.  Het deed me terug denken aan de zondagen van vroeger wanneer iedereen die je kende nog naar de mis ging.

Daarna hebben we de rest van de dag voor ons TV toestel gezeten, benieuwd wie er ging winnen.   De uitslag was heel snel te merken.   Hopelijk zal Tsunami Bartje aan de hoge verwachtingen van half België kunnen tegemoet komen.  Een zware taak en gemakkelijker gezegd dan gedaan vrees ik.  Maar we duimen en hopen, slechter dan het was kan niet.

Maandag hebben we dan de koe bij de horens gepakt bij manier van spreken : we zijn in de auto gestapt en vertrokken naar 't zeetje voor een paar dagen,  donderdag moeten we al terug thuis zijn.

Onderweg een kleine tegenslag.   Het was al heel lang geleden, maar het moest er ooit van komen:  op de autostrade kregen we platte band!   Ik dacht eerst dat mijn fiets van het rek was gevallen. 

Wijle allebei ons fluo vestje aan en gelukkig heb ik nog een man die weet hoe hij een band moet verwisselen en daar ook nog de kracht voor heeft.    Met een 'thuiskomertje' zijn we traag maar zeker aan de caravan geraakt en vanmorgen is Mr.Silver naar Oostende moeten gaan voor een nieuwe band.  

Omdat onze auto een gezegende oude leeftijd heeft bereikt, besloot hij om er ineens vier nieuwe op te laten zetten.  Geen slecht idee, want ze zijn allemaal even oud en als er één begeeft kan het best zijn dat binnenkort de anderen het ook begeven.   Hoewel .. in de kapotte zat een kanjer van een nagel.

Seffens, na het nieuws van één uur, wil mijne zilveren dat ik mee ga fietsen.   Het is droog, bewolkt en hier en daar zien we een beetje blauwe lucht en zon, maar er staat een fikse wind.   Ik vraag me af of mijn ongetraind lichaam tegen die wind bestand is.    Indien niet, dan zullen we snel terug in ons sleurhutje zitten

Winderige zeegroetjes

van Bojako en hare zilveren

15-06-2010 om 13:19 geschreven door BOJAKO  

Comments and Graphics - Gothic Layouts - Photobucket

Ik was daarnet blogjes aan het lezen en belandde bij het blog van Loewiesa, die schreef over haar bezoekje aan ene Madame Soleil ofte een waarzegster, helderziende ... ach, als het kind maar een naam heeft  nietwaar?

Plots herinnerde ik me een eigen verhaal van heel lang geleden :

ooit ...vele jaren geleden...kocht ik voor de lol tarot kaarten en mijn bedoeling was om ze te gebruiken als eventuele party trick.   Ik ben helemaal niet helderziend.... hoewel ..... whoehahahahahah.... (ijselijke lach)

Ik nam ze (de tarot kaarten)  ook mee op een vakantie die we samen met vrienden en schoonouders doorbrachten in Spanje.
Na een lekkere maaltijd met daarbij de nodige glaasjes wijn, drapeerde ik een bad- of keukenhanddoek ('t is al lang geleden) over mijn hoofd en veranderde ik voor de gasten in ...Madame Soleil...whoehahahahahah....(ijselijke lach)

Toen was het de beurt van mijn geliefde Schwiegermutti en ik legde met heel veel show ook voor haar de kaarten.

Op die bewuste tarot kaarten, die ik in de Inno gekocht had, staan korte teksten, dus je hoeft geen uitleg te zoeken, je hoeft zelfs niet te fantaseren,  neeje, je zegt gewoon, met de vereiste drama en poeha wat er op die kaarten gedrukt staat, met een eigen interpretatie natuurlijk... whoehahahahahah....(ijselijke lach)

Toen ik haar kaarten bekeek zei ik  : oeioeioeioei  aiaiaiaiaiai  maar moeder toch... let op, want ik zie dat de kaart die je man voorstelt,  heel heel ver weg van je ligt en je moet oppassen voor die andere knappe, blonde vrouw die dicht bij hem ligt.  

Geloof me hier: ik lieg niet - de kaarten van man en vrouw lagen inderdeed heel ver apart en naast de man kaart lag een andere vrouwkaart nèh !

Achter de rug van mijn schoonma begon (zo hoorde ik later van mijn vriendin) schoonpa een soort wilde dans te doen om mij aan het zwijgen te krijgen zonder dat zijn eega het merkte, een dans die ik natuurlijk niet opmerkte omdat ik met mijn hoofd onder die verdraaide handdoek hing.  

Ik zag natuurlijk ook het verkrampt, boos gezicht van Schwiegermutti niet.

Omdat het plots zo ijzig stil werd in de kamer piepte ik na een tijdje toch van onder mijnen handdoek en kijk, schoonma en pa waren inmiddels naar buiten gelopen en hadden daar een helse ruzie.

Drie weken (bijna de volledige duur van de vakantie ) hebben ze geen woord tegen elkaar meer gesproken.

Hoe kon ik nu in hemelsnaam weten dat ik plots een échte helderziende was geworden??

Mijn kaarten zijn nu veilig en wel weggeborgen...veel te gevaarlijk !!!

 whoehahahahahah....(allerlaatste ijselijke lach)

09-06-2010 om 12:17 geschreven door BOJAKO  

De weerman heeft wel hevige onweders voorspeld maar ik vraag heel lief aan de weergoden of ze nog even willen wachten tot maandag astemblieft, dankuwel.   

Vandaag gaan we naar een jubileumfeest van lieve vriendin Paz en morgen vieren we Mr. Silver zijn 66ste verjaardag.   Het zou heerlijk zijn indien we dit nog zouden kunnen doen in een zonnige, droge tuin en het zou ook heerlijk zijn indien de kleinkindjes in het zwembad kunnen.  

Allez toe,  allemaal schietebedjes opzeggen aub ! 

Met Tibo gaat het sinds de gastroscopie uitzonderlijk goed. (schreef ze met gekruiste vingers en tenen).

Hoewel men niets had gezien via de endoscoop,  of de echografie,  of tijdens het onderzoek met de contra stof, of in het bloed, of in de zweettesten,  vermoeden wij dat de endoscoop 'misschien' toch een kleine, bijna onmerkbare vernauwing heeft weggewerkt.

Enfin zijn vast eten, weliswaar nog heel fijn gezeefd, blijft er sinds dat onderzoek in en hij komt toch elke dag wat grammetjes bij.  

Dindsdag moest hij terug binnen voor een bijkomend onderzoek bij een logopediste.   Beide ouders moesten werken en nana was de oppas voor die dag.

Wat een dag pffft....

Hoewel onze kinderen de week ervoor betaalden voor een eenpersoonskamer, werden we nu bij een ander heel ziek kindje + mama gezet.   De mama van het kindje en ikzelf waren beiden even ontzet.   Haar kindje lag doodziek met een bacteriële longontsteking en daar waar ik vreesde dat Tibo die bacterie zou kunnen overkrijgen,  vreesde de andere mama net hetzelfde.    Bovendien wou zij die nacht ook bij haar kindje blijven slapen en mijn zoon was ook van plan om de nacht bij Tibo door te brengen.   De hele dag heb ik daar zitten zweten in een donkere kamer,  de ramen allemaal toe en ik heb de lievelings DVD van het zieke kindje : Peter Pan tot treurens toe mee bekeken.

Moest het aan mij gelegen hebben, dan had ik Tibo onmiddellijk terug mee naar huis genomen, maar 't ja ... het is mijn kind niet hé en ik kon onze kinderen telefonisch niet bereiken tijdens de schooluren.

De verpleging op de afdeling pediatrie van het UZ liep - naar mijn bescheiden mening - ongelooflijk mank die dag, waarschijnlijk omdat er heel veel kindjes opgenomen waren.   Uiteindelijk belandde ik, na heel veel aandringen, rond vier uur bij de logopediste,  die me observeerde terwijl ik Tibo fruitpap gaf.

Haar conclusie was dat Tibo 'een uiterst gevoelige mondje' had en ik kreeg allerlei raad (opmerkingen) over hoe ik hem moest voeden.

De fruitpap die bij elke lepel bij beetjes terug uit zijn mondje liepen mocht ik met de lepel niet terug opvangen (moeders en grootmoeders zullen wel begrijpen wat ik bedoel) nee ... ik moest alles laten lopen en geloof me ...het liep!   Tot in de plooien van zijn nekje.  

"Kan geen kwaad, kan geen kwaad ....laten lopen" opperde de Hollands sprekende logopediste en "niet te veel op het lepeltje leggen, kleine beetjes mevrouw".   Toen ik dan heel het klodderboeltje op zijn gezicht en in zijn nek met zijn slabbetje wou bijeenvegen kreeg ik weer een opmerking : "nee mevrouw nee .... niet vegen, u moet deppen, kijk even hoe ik het doe !!!"    en ze wees me hoe ik moest deppen.    Ik ben nu een expert depper.

Na die les hingen Tibo en ikzelf vol fruitpap, maar kom ... de dame heeft dit fenomeen op universitair niveau bestudeerd en ze werkt op een universitair ziekenhuis, zij zal het wel beter weten dan ik zeker? 

De rest van de week hebben Mr. Silver en ik wel serieus gelachen bij elke maaltijd, wat een klodderboel!    Ik wist trouwens niet dat er zo iets bestond als een 'gevoelig mondje'.  De logopediste vergeleek het steeds weer met een emmer dat overliep, maar ik begrijp nog altijd niet wat ze bedoelde.   Ik propte zijn mondje niet overvol en wachtte steeds geduldig tot het leeg was om het volgend lepeltje eten te presenteren. 

Ach ... ik herinner me de heel wijze woorden van onze kinderarts destijds : "madammeke ...tegen dat hij naar den troep moet zal hij het wel kunnen" ...

Gisteren namiddag was het de maandelijkse ontmoeting met mijn blogmaatjes op een zonnige terras met een lekker drankje.

Meer moet het niet zijn hé ?  

05-06-2010 om 13:49 geschreven door BOJAKO