this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
25-08-2010
we feesten nog lekker verder....
Godzijdank moet ik nog niet terug naar mijn diëtiste.
Zondag as. vieren we de eerste verjaardag van Tibo en gisteren waren we uitgenodigd bij lieve vrienden voor een BBQ.
De weergoden waren ons allen nog goedgezind.
Er woei weliswaar een stevig briesje, maar het was toch zonnig en vrij warm en we konden nog lekker buiten in het zonnetje zitten.
Genieten van de zon en lekker eten en een goed gezelschap, wat moet een mens nog meer hebben?
Vamorgen was het echter weer kliniek bezoek.
Een echootje van de buik en een CT scan van dezelfde regio.
Aan de telefoon werd me gezegd : "beide onderzoeken duren samen ongeveer anderhalf uurtje en je moet nuchter zijn en hier moet je dan wat water drinken vòòr het onderzoek."
Wat vergeten ze je echter nog te zeggen ?
Echo:
Dat je best een BH draagt, want alles moet uit behalve je BH en je onderbroekje.
Hier hoor ik mensen zich afvragen : "Watte draag jij geen BH?" waarop ik dan antwoord: "Nee tenzij ik weet dat ik me moet uitkleden tot aan mijn BH, want zo'n folterknelding voelt aan als een korset en ik ben vaandeldraagster van : Let the Boobies hang Free !
Dat de dokter heel kwistig omspringt met glijmiddel en nog jonger is dan je zoon.
Bij de scan:
Dat je een volledige literse fles brak smakend water moet drinken waar één of ander vergif in verwerkt zit.
Dat je daar alle kleding moet uitdoen, maar gelukkig een ziekenhuis schortje krijgt dat je vervolgens langs achter moet proberen toe te strikken.
Dat de behandelende verpleegster een vriendin van je nichtje blijkt te zijn.
Dat ze je daar nog eens prikken en nog meer viezigheid in je lijf gaan stuwen.
Dat die vriendin van je nichtje je bovendien nog een lavement zet. Leuke kennismaking mevrouw (sic) ...
Dat je dat spul ook de hele tijd van de scan moet ophouden.
Dat je helemaal heet wordt en begint te gloeien wanneer de contrastof via het spuitje in je lijf komt.
Dat het uiterst moeilijk is om met 'geknelde kaken' nog op fatsoenlijke wijze afscheid te nemen van de sympathieke verpleegster/kennis van je nichtje.
Dat er geen slot is op de deur van de WC in het kleedhokje.
Dat je iets later in de cafetaria van het ziekenhuis meerdere keren beseft dat je ondanks alles nog steeds niet alles geëvacueerd hebt.
Dat je - nu je dit alles doorstaan hebt - heel blij bent dat je die namiddag toch je afspraak hebt kunnen afzeggen.
Dat je gelukkig nog een nieuwe tube speenzalf in huis hebt.
Maar kom....elke wolk heeft een zilveren randje : de zon schijnt nog en het is buiten in de tuin nog lekker warm en nog belangrijker : 't is niet te ver van de dichtstbijzijnde water closet.
Ons blikken doos had de voorbije Noordzee stormen flink doorstaan en stond nog stevig recht.
Mr. Silver had bij het opzetten niet op een stormkabel of picket meer of minder gezien - onze veelvuldig kamperende Hollandse camping buren noemen onze picketten 'haringen'.
Ik heb een picket vervolgens eens goed bekeken en indien je ze ondersteboven houdt en richting je mond laat hangen, dan zou je er inderdaad met een beetje fantasie wel een Maatjesharing in kunnen herkennen.
Enfin, mijn eerste nacht was nogmaals een slapeloze, dankzij de nu alom gekende buiten alle proportie geproduceerde decibels van de zilveren snurker.
De volgende dag liep ik wegens slaapgebrek rond als een zombie in dikke mist.
Dit resulteerde vervolgens in gescheiden beddenslaap tijdens de daarop volgende nachten. Mr. Silver vindt dit nu zelf ook de beste oplossing, want een niet uitgeslapen Bojako is een wreed ambetant en venijnig suf stuk mens, al zeg ik het zelf.
De lekker uitgeslapen Bojako daarentegen is een opgeruimd vrolijke fietster, die vorige vrijdag gezwind richting Nieuwpoort Bad fietste, tegen de wind in en dit met een grote smile op haar facade. (lippen weliswaar stevig op elkaar geklemd tegen de vliegjes)
De zilveren daarentegen pufte met zware inspannings dyspnoea achter haar aan en hoestte en proestte in het stof van haar electrisch aangedreven stalen ros.
Mevrouw Bojako ging deze keer ook niet met een smak tegen de vlakte en kon daarom nog steeds lachen toen zij vervolgens in Nieuwpoort door haar shopaholic echtgenoot richting braderie werd getrokken en dit zonder zelfs eerst één pint gedronken te hebben.
In de schoentjes die ik aantrek om te fietsen staken sokjes. Het was echter die dag veel te warm voor sokjes en daarom had ik ze niet aan.
Domme domme gans!
Die sokjes dienden niet om mijn voeten warm te houden, nee die dienen om geen bleinen te krijgen bij het lopen. Hoe had ik dat kunnen vergeten?
Ik lijd aan dezelfde ziekte als mijn moeder zaliger. Mijn voeten hebben geen eeltlaag, ze hebben enkel een fijne babyhuid dat bij de minste wrijving begint te bloeden.
Halverwege de braderie begon de miserie, het bloed sijpelde al uit één schoen.
Pikkelend op één been strompelde ik een apotheker binnen om die nieuwe soort plaasters te kopen, precies een tweede huid dat je over de blaar kleeft, enfin jullie weten zeker wat ik bedoel.
Toen gingen we eindelijk iets drinken: oef ....
's Avonds zijn we nog eens naar De Mikke in Oostduinkerke geweest, dat was héél lang geleden.
Mr. Silver sloeg er een halve gegrilde koe in zijn graat en ik de brochette met gegrilde scampi's, die zijn daar heerlijk.
En nu zijn we weer terug thuis.
Ik heb den almanak ( zo noemde mijn bomma de kalender en die oude woorden mogen niet verloren gaan vind ik ) van september bekeken en ik denk niet dat we in die maand nog aan de caravan zullen geraken.
Oeioei ocharme ochheere toch .... (grijns grijns)
Niet te geloven dat de zomer zo snel voorbij geflitst is hé?
In de voormiddag kwam zoon 1 op bezoek met zijn twee zonen, die beiden prachtige kaarten voor me geknutseld en getekend hadden en zij bleven 's middags een boterhammeke eten. Schoondochter 1 moest ocharme op haar Moederkesdag de zieken verzorgen.
Na de middag kwam schoondochter 2 ons en haar ouders met de auto halen omdat ik dan ook een glaasje alcohol zou kunnen meedrinken en die dag geen BOBbette hoefde te zijn.
Zoon 2 had zichzelf overtroffen en zette ons een feestmaal voor om U tegen te zeggen.
Mijn dieëtste krijgt weliswaar een attack wanneer ik daar terug ooit terug op de weegschaal ga staan. Ik stel een volgend bezoek steeds maar uit in de hoop er voordien nog terug wat gewicht af te krijgen.
Deze week hadden we vrijgehouden om nog eens naar onze caravan aan zee te gaan.
Sloeg dat even tegen zeg! De hemelsluizen hadden al het water van juli opgespaard om dit op 15 en 16 augustus in één flinke dretjsh op ons neer te kwakken.
Hahahahahahaha......
Mr. Silver mocht op zijn kop gaan staan, mij krijgt hij met zo'n weer niet meer mee naar onze blikken doos. Ik blijf lekker thuis tot deze herfst-in-de-zomer voorbij is.
Morgen belooft de weerman iets beter weer en pas dan zal ik mijn goed hart laten zien en ik zal mijn rubber laarzen, windjak en zuidwester inpakken en gaan kijken of onze caravan al of niet weggewaaid of ondergespoeld is.
Ik ben ook tot het besluit gekomen dat mijn gezegende leeftijd om een ietsiepietsie meer luxe en comfort smeekt. Derhalve heb ik aan mijn ball and chain gezegd dat ik kamperen écht maar dan ook écht niet meer zie zitten. Nu niet, morgen niet, volgend jaar niet, nooit, jamais, never, enfin het zal wel duidelijk zijn wat ik bedoel zeker?
Kamperen is voor jonge mensen met stevige ruggen, buigbare knieën en een gevoel voor avontuur.
Natuurlijk behoort Mr. Silver nog tot deze categorie. Hoewel hij vier jaar ouder is dan ik blijkt hij de genen van zijn mutti geërfd te hebben en verkeert hij nog steeds in blakende gezondheid en ik hoop uit de grond van mijn peperkoekenhartje dat dit nog lang zo mag blijven.
Tenslotte moet één van ons nog blijven functioneren nietwaar.
Op verzoek van zijn tuingenoot, de vader van schoondochter 2, vermeld ik hier ook het ongelooflijk werk dat zij beiden deze zomer verricht hebben.
We eten al sinds geruime tijd elke dag vers geplukte groenten en aardappelen uit hun geliefde tuin.
Samen trekken ze 's morgens zoals Boer(en) Wortel van Felix Timmermans naar hun stukje grond, dat uitzonderlijk goed bemest wordt door het Crematorium aan de overkant van de straat. Daar aangekomen slaken ze beiden een diepe, gelukkige zucht en bekijken ze woordeloos ( het zijn allebei mannen van weinig woorden ) de vruchten van hun intense arbeid. Ze buigen en spitten nog moeiteloos ( soms toch ) de kilo's aardappelen uit de grond, plukken vervolgens gezwind tomaten en snijbonen. Ze banen zich met machetes een weg tussen de vele netels en brengen ook braambessen en rabarber mee om confituur te maken.
Vuil en bezweet komen ze dan thuis en zetten ze fier de vruchten van hun arbeid op het aanrecht en dan ....
(ik ga niet doen zoals Loewiesa en jullie in spanning laten wachten op het vervolg)
Nee ... en dan ...
Dan begint mijn werk !
Groenten kuisen, patatten schillen, confituur maken en koken ....
hoewel ... hij denkt precies dat er leukere dingen te doen zijn!
vervolgens een familiefeest ter ere van het bezoek van zus en schoonbroer Engeland
het was geen schitterend weer, daarom veiligheidshalve de tenten gezet, maar de weergoden waren ons goedgezind, want het heeft niet echt geregend. Het was een echte Belgische zomerdag.
Schwiegermutti houdt een praatje met enkele van haar achterkleinkinderen
en morgen vieren we moederdag bij zoon 2 en schoondochter 2
aan alle moeders wens ik morgen een heerlijke Moederdag.
“ Oud worden is ons lot, dat weten we. Vaag. Ieder denkt dat hij ervan op de hoogte is, maar het blijft een abstract begrip, en al ben je je bewust van het collectieve lot van de soort, daarmee ben je nog geenszins voorbereid op de eenzame ervaring ZELF oud te zijn en de hartverscheurende ervaring ZELF dood te gaan. Je kunt lang leven en daarbij rustigjes vaststellen dat het een algemene regel is. Sommigen lukt het zelfs zich ervan te overtuigen dat zij een uitzondering zullen zijn ... de sukkels!
Als je eens en voor altijd zou weten dat je 'een oud wijf'' bent, denk ik dat je eraan zou wennen. Het drama is dat je dat in het begin vergeet. Met een beetje geluk gaat het jarenlang op en neer. En dan op een dag moet je het wel toegeven, dan merk je dat je voortdurend oud bent. Dat is echt het moment dat er een omslag plaatsvindt en je alles opnieuw moet leren. Je bent niet alleen een oud wijf, dat kun je nog naast je neerleggen; maar je hebt ook oude botten die poreus worden, een oude maag die dat heerlijk branderig gevoel van alcohol niet goed verdraagt, een oud brein dat niet meer op namen kan komen en vervolgens niet meer op woorden, oude bloedvaten die verslappen terwijl je slagaders verkalken, en je leeft met een oude liefde bij wie je dezelfde symptomen waarneemt, of juist zonder liefde, met alleen een foto, die onveranderlijk in een zilveren lijstje op je nachtkastje staat.
Natuurlijk heb je nog je familie. Maar langzamerhand word je door je naasten steeds minder als individu gezien. Ze hebben het over 'de ouwelui ' waarna ze overgaan op 'arme mama' of 'mijn oude vader'....Ze verwachten geen verrassingen meer, afgezien van een infarct, een gebroken dijbeen, een beroerte of de verschrikkingen van de sluipende ziekte van Alzheimer. “ ...
geschreven door Benoîte Groult
Beoordeling Bojako : geen page turner, maar zeker de moeite waard om als 'oud wijf' te lezen! ;-)
Aan het begin van haar loopbaan gaf Benoîte Groult les aan Courd Bossuet. In 1944 kwam ze in dienst bij de omroepkrant en zou daar tot 1953 blijven. Ze trouwde in 1951 met Georges de Caunes met wie zij twee dochters kreeg, Blandine en Lison. Na het overlijden van Caunes huwde ze de romanschrijver en journalist Paul Guimard van wie ze nog een dochter kreeg, Constance.
Benoîte Groult werkte mee aan verschillende tijdschriften zoals "Elle" en "Parents".
Vanaf haar jeugd had zij plezier in het schrijven. Maar pas op rijpere leeftijd maakte zij haar debuut. Eerst samen met haar zuster Flora: Journal à quatre mains (1963), Le Féminin pluriel (1965) en Il était deux fois (1967).
Haar leven en werk getuigen van de ingrijpende veranderingen in de verhoudingen tussen mannen en vrouwen die in 20e eeuw hebben plaatsgevonden. Het feminisme speelt een belangrijke rol in haar werk.
In 1978 richtte Benoîte Groult samen met Claude Servan-Schreiber een feministisch maandblad op: "F Magazine", waarvoor zij de hoofdartikelen redigeerde.
Tussen 1984 en 1986, nam zij het voorzitterschap op zich van de commissie die verantwoordelijk is voor de feminisering van de namen van beroepen en functies e.d. Deze commissie was ingesteld door Yvette Roudy, toenmalig minister van de rechten van de vrouw. In deze commissie werkten grammatici, taalkundigen en schrijvers.
Sinds 1982 is Benoîte Groult lid van de jury Fémina. In 1997 heeft zij in de jury van het Filmfestival Cannes gezeten. Benoîte Groult heeft de onderscheiding van officier de la Légion d'honneur (Officier van het Legioen van Eer) gekregen.
Gisteren en vandaag kwam Tibo logeren. Zoals jullie weten heeft hij nog steeds wat problemen om vast voedsel binnen te houden.
Deze keer kwam hij met een handleiding specifiek op maat geschreven en ik moest er zo om lachen dat ik het op mijn blog bewaar. Het werd geschreven door zoon 2.
Gebruiksaanwijzingen voor Tibo
6u-8u: opstaan, wordt voorafgegaan met een schril gebleit dat steeds toeneemt in volume; als ge rap zijn tutje erin steekt kunt get misschien nog effe rekken.
8u15: klaar voor het ontbijt, dit zijnde 210ml water snel op lichaamstemperatuur gebracht in de oven met microgolven. Aangelengd met één schep CALOREEN (goed schudden, anders brokken, een brok geraakt niet door speenopening), nadien 7 afgestreken lepeltjes BEBA2 melkpoeder toevoegen en opnieuw stevig schudden anders brokken en ... . Tibo is een echte VdE, dit wil zeggen dat hij zijn tijd neemt om een maaltijd tot zich te nemen. Zoals zijn voorvaders het hem voordeden kan hij meerdere malen pauzeren in één maaltijd.
8u45: klaar om gewassen te worden, hij kan reeds zitten in een klein babybad, maar in een groot bad zijn de benen het noorden kwijt en beginnen ze wild rond te spartelen (een badmat kan helpen), een gewaarschuwde grootouder bespaart zo enkele hartspasmen, want Tibo is dol op het bad, zo dol dat bij het eindigen ervan de keel wordt opengezet. Deze protest actie kan snel gecompenseerd worden door het kiekeboespel. Dit spel kan tevens steeds gebruikt worden bij onverklaarbare huilbuien!
9u00-10u00: klaar voor de stap/ kruip oefeningen: moordend voor de rug maar dolle pret voor Tibo is het stapspel: de (groot)ouder buigt voorover en houdt Tibo vast zodat hij kan stappen. Bij het kruipen is het een kwestie van te kunnen volgen (steekt alles in de mond, elke kruimel elk pluisje; krijgt deuren open; gaat zitten als het echt boeiend wordt (stopcontacten en elektrische draden zijn ook een favoriet).
11u00-12u00: klaar voor de ochtendwandeling, mag een bos zijn, maar een winkelstraat kan hij ook wel smaken.
12u00: klaar voor de eerste maaltijd PATATTEN, vers of in een potje; zijn persoonlijke diëtiste heeft hem aanbevolen om na het verwarmen van de zeer fijn gepureerde voeding 2 koffielepels olie of vloeibare boter toe te voegen. Bij de eerste symptomen van braakneigingen best stoppen. Je kan steeds nog wat melk bijgeven als hij niet voldoende calorieën binnen heeft.
12u30-13u30: klaar voor middag dutje
13u30-16u00: baby activiteiten: kruip/stapoefeningen, kiekeboespel, rol en bol, haartje trek, ik braak en opa kuist, liggen in buggy of relax, ...
16u00: klaar voor fruitpap: bij het potje moet weer 1 SCHEP CALOREEN worden toegevoegd.
16u30-18u00: namiddag dutje
18u00-20u00: grote mensen zien eten!!
20u00: klaarmaken voor bedtijd; pyjama aandoen, slaapzak aandoen!
20u01: klaar voor melkpap (zie boven voor de bereiding)
20u30: slapen
Kan in de loop van de nacht een aantal keren wakker worden, soms helpt het tutje, soms helpt nog een extra papje, soms helpt mee in bed pakken, soms helpt niets (dan hept ge pech)
Ach, ik heb zo'n medelijden met de mensen die nu op vakantie zijn aan zee. Het kon niet blijven duren hé, die heerlijke, lange, hete zomer.
Maar ja... dit is België en daarom moeten we altijd zoveel meenemen als we hier op vakantie gaan. Kleding voor koud, nat en warm weer. Altijd een grote valies vol, want ge weet nooit hoe de volgende dag zal zijn.
Enfin, ik ga niet te zwartgallig zijn. Augustus is nog maar pas bezig en 't kan nog keren hoop ik. Het hoeft voor mij zeker geen 30°C te zijn, maar gewoon : droog en een blauwe lucht, ge ziet dat ik niet veeleisend ben.
Rekening houdend met wat we zien op het nieuws mogen we nog blij zijn. Overstromingen en bosbranden zoals Rusland en Pakistan zijn nog veel erger.
Ooit...vele jaren geleden, reden we tweeduizend kilometer om zeker te zijn van zon en toen hebben we in Spanje ook vreselijk weer gehad en bovendien midden in een overstroming gezeten. Het leek of ons appartementen blok in het midden van de kolkende zee stond. Bangelijk !
De volgende dag hield de regen wel op, maar de schade was toen ook niet te overzien. Van de zeilboot van mijn schoonvader waren er enkel nog splinters over en veel auto's die niet naar hoger gelegen gebieden waren getrokken, hadden tot aan het stuur onder water gestaan.
Het appartementje van mijn schoonouders was op het gelijkvloers en wij huurden op het eerste verdiep.
Drie dagen hebben we dan met z'n allen stinkende modder moeten opkuisen om hun appartementje terug bewoonbaar te krijgen.
Toen hield ik het ook voor gezien en zijn we na tien dagen ipv de geplande maand terug naar huis gereden.
Tweeduizend kilometer rijden om uitgeregend te worden! Nee hoor, geef mij dan maar onze kust, regen of geen regen.
Veel nieuws ten huize Bojako is er niet.
Seppe is aan het bekomen van zijn schommel trauma. Zijn lippen hebben volgens zoon 2 al terug hun normale afmetingen. Hij vond het niet erg om enkele dagen te leven op een dieet van ijskreem en yogurt en hoe het met zijn losse snijtand zal aflopen weet ik nog niet. Gelukkig is het nog een melktandje.
Mr. Silver is terug thuis in gang geschoten en is nu eindelijk aan de eindafwerking van de keuken en bij-keuken bezig.
Tussendoor peddelt hij naar de tuin waar de verse groenten nu volop aan het rijpen zijn. Beide families zijn al goed voorzien van lekkere princessebonen, rode biet, sla en aardappelen. Ik zit likkebaardend uit te kijken naar onze tomaten, die nog aan de groene kant zijn.
Seffens gaan we nog eens kijken of er iets te rapen valt!
Vanmiddag was het feest bij zoon 2 en zijn vrouwtje. Deze keer vierden we hun verjaardagen.
Alles verliep pico bello.
De grootmoeders keuvelden, de kinderen speelden en de grootvaders deden samen een kampioenschap om ter meeste Duvels/pinten/wijn drinken.
Enfin ... ge kent dat hé, Breugeliaanse toestanden: eten en zuipen.
Mijn Lokerse vlaai werd door de meesten met smaak gegeten maar toen ...
...acht kleinkindjes speelden al een hele middag mooi samen in de grote tuin en op het supergroot plein achter het huis, ze liepen terug binnen, keerden terug in de tuin, ze speelden op de glijbaan, op de schommel en toen ...
...Seppe liep net voorbij de schommel toen die vanuit de tegenovergestelde richting hem met een enorme smak vlak op zijn neus en mond velde.
Een ijselijk luide gil en overal bloed, 'k heb nog nooit zoveel bloed zien spuiten.
Nonkels en vader verbraken het wereldrecord snellopen en de papa raapte Seppe op en droeg hem rennend naar binnen. Mama, die net boven Tibo te slapen legde kwam ijlings de trap afgerend. Schoondochter 1, een verpleegster, vond het raadzaam om naar de dichtstbijzijnde spoedafdeling te gaan in Reet.
Zoon 2, schoondochter met een bloedende, huilende Seppe in haar armen, vertrokken naar die dichtsbijzijnde spoedafdeling en alle achtergebleven kindjes en volwassenen zaten in shock urenlang te wachten op nieuws.
Aan allen die in Reet of omgeving wonen : doe geen moeite, ga daar niet naartoe, rij verder naar het UZA, want in Reet word je niet geholpen, zeker niet tijdens het weekend !
Niemand kon nog een hap door zijn keel krijgen, alle borden bleven verder onaangeroerd. De twee Bompa's ruimden in stilte de tafels af en begonnen aan de afwas, zo verwerken mannen hun verdriet. De grootmoeders troostten de kleintjes.
Rond 11 uur kwamen eindelijk de opgeluchte ouders terug thuis en wel mèt een gehavende, maar nu verdoofde en slapende Seppe. Zusje lag tussen beide grootmoeders te slapen op de zetel, ze wou niet naar bed voor ze haar broertje had gezien.
Seppe werd zachtjes, nog steeds slapend, neergelegd in de zetel. Zijn nieuw turkoois/blauw T-shirtje, waar enkel het woord STOER op stond, hing vol bloed. Zijn schattige tuitlippen waren dik en bloederig gezwollen en zijn melktandjes ... of die nog gered zullen kunnen worden valt af te wachten tot ze bij een tandarts kunnen. Er werd een RX genomen om te zien of zijn neusje en kaaksbeen niet gebroken was, dat bleek allemaal in orde en zijn tweede tandjes, die al in de wachtrij staan, zouden ook niet gehavend zijn. De stomatoloog op de spoedafdeling had de wonde in zijn tandvlees gestelpt met speciale wattenstaafjes en Seppe had dit alles bijzonder moedig doorstaan.
Toen zijn opgeluchte ouders hem prezen voor die moed tijdens zijn doorstane trauma zeiden ze dat hij een geschenkje mocht kiezen. Hij hoefde er niet over na te denken en zei prompt : 'ik wil een grote, nieuwe fiets'. Zijn hersenen waren niet dooreengeschud, hij wist verdorie nog heel goed hoe hij van de situatie gebruik kon maken.
Pffft....Je denkt eens je kinderen volwassen zijn : oef ... dat hebben we goed doorstaan, nu komt er wat peis en vree in onze leven, huh...mijn hoela : nu begint alles terug via de kleinkinderen.
Ik heb me stoer gehouden tot thuis, maar daarnet kwamen toch even de traantjes boven om zoveel pijn bij zo'n lief, klein hummeltje, maar het waren ook traantjes van geluk omdat het niet erger was dan we dachten.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
