this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Ziezo : de kogel is ook door deze kerk (sic) met dit verschil : bij mij zal het potentieel kanker bommetje definitief worden verwijderd en niet verbannen worden naar West Vleteren.
Mijn specialiste, zelf niet echt voorstander voor een al te snelle verwijdering, had echter op een studiedag beraadslaagd met collega's en de meerderheid onder hen zou geopteerd hebben voor verwijdering. Zij heeft zich dan vervolgens bij die beslissing neergelegd, temeer daar ik het het zelf ook prefereerde.
Ik ben daarstraks nog eens bij haar op consultatie geweest en ik heb een afspraak met een chirurg in het Middelheimziekenhuis op 4 oktober as. Daar en dan zal beslist worden wanneer ik geopereerd word.
Hopelijk gebeurt het allemaal vrij snel, want nu ik weet wat me te wachten staat zou ik het liefst allemaal zo snel mogelijk achter de rug hebben.
Waarschijnlijk zal ik na de operatie wel flink anders piepen en tijdens het daaropvolgend genezingsproces wensen dat ik het nooit had laten doen, maar 'at this moment in time' voel ik me prima en ik hoop dat ik me daarna ook terug zo zal mogen voelen.
Ik heb wel besloten om momenteel niet mee te doen het het GIE (Gewicht in Evenwicht) programma dat deze week gestart is.
Misschien zou mijn toekomstige chirurg ermee gebaat zijn dat er iets minder vetweefsel rond mijn middel hangt, maar ik wil de resterende weken nog wel lekker genieten van al het lekkers in de culinaire wereld.
Tot daar mijn gezondheidsinfo: ( wordt op een latere datum vervolgd)
Gisteren hadden wij onze twee jongste kleinzoontjes op bezoek van 8 tot 9u en vandaag zijn Mr. Silver en ik er nog van aan't bekomen.
Seppe was nog steeds ziek en moest nog regelmatig aërosollen (nieuw woord, want toen onze kinderen klein waren bestond dit fenomeen nog niet) en hij verdroeg ook heel manmoedig de neusspray.
Zijn voorste tandjes hebben zich allemaal mooi terug vastgezet na het ongeluk met de schommel. Slechts één voorste tandje hangt iets lager dan de ander. Moest er een tandarts van wacht geweest zijn op de spoedafdeling van het ziekenhuis, dan had ook dit tandje mooi terug rechtgezet kunnen worden.
Onbegrijpelijk toch dat er op spoed tijdens het weekend geen tandarts van wacht is! Precies of je gebit is van geen tel.
Tibo was bij ons omdat dit al een tijdje zo afgesproken was. Hij gaat nu naar een andere kribbe, veel verder weg en komt nu nog enkel bij ons logeren 'op afspraak' of wanneer ziek.
We zijn met hen beiden na de middag naar het Nachtegalenpark geweest en we hebben daar op een terras aan de speeltuin genoten van een heerlijke Indian Summer.
's avonds, na hun badje, toen wij dachten dat ze het zouden begeven en in de zetel in slaap zouden vallen, kregen ze beiden een fameuze opflakkering die duurde tot hun papa arriveerde.
Ze waren nog niet goed de deur uit toen Mr. Silver en ik ons met een plof in de zetel lieten vallen en binnen de vijf minuten buiten westen waren.
Heb ik jullie trouwens al verteld dat ik nu 's nachts slaap met oordopjes?
Heerlijk die stilte!
Wel spijtig dat ik onze wekker of telefoon nu ook niet meer hoor
Na enkele dagen lekker uitwaaien aan zee waren we net op tijd terug thuis voor de vijfjaarlijkse Geitestoet van Wilrijk.
Heel veel vrienden en kennissen van ons stapten of reden mee in de stoet en de weergoden waren hen goedgezind, want het bleef droog ondanks alle weervoorspellingen.
Gisteren was't voor mij weer een dagje ziekenhuis waar ik na het drinken van twee liter jakkes jakkes vloeistof, plus een extra twee liter water ‘volledig leeg' mijn specialiste nogmaals ontmoet heb voor een inwendig darmonderzoek.
Gelukkig gebeurde het onderzoek onder een lichte narcose en de uitslag was deze keer goed: in die zin ... er is niets mis met mijn darmen, dus de buikpijn moet van ergens anders komen.
Momenteel kan het me geen barst schelen waar die buikpuin vandaan komt, ik kan geen ziekenhuis meer zien en ik wil even niet meer dienen als speldenkussen. Daarom heb ik ook een mammografie dat voorzien was voor vandaag afgebeld. Dat kon er écht niet meer bij.
Toen ik in het ziekenhuis aan de specialiste zei dat ik heel lang en diep had nagedacht over de toevallig gevonden pancreas cyste en die liefst zou laten verwijderen, kreeg het arm mens het ter plekke benauwd en ze zei: "Maar nee mevrouw, dat moet u zeker niet laten doen, dat is nog veel te vroeg! Al uw kanker testen zijn negatief en we zullen binnen drie maanden nog een scan nemen, maar u moet beseffen dat een operatie aan de pancreas absoluut geen sinecure is."
(Dit gesprek vond plaats waar ik lag , op de onderzoekstafel, in de operatiekamer, niet bepaald de geschikte plaats voor een diepgaand gesprek met uw dokter.)
Toch vond ik nog de tijd om haar te zeggen dat ik het geen prettig gedacht vond om met een tikkende tijdbom in mijn lichaam rond te lopen en verkoos om dit te laten verwijderen voor mijn gemoedsrust.
Toen de anesthesist aanstalten maakte om mij naar het land der dromen te zenden zei ik nog snel : " weet ge dokter, ik ga met u nog een afspraak maken en we gaan dit nog eens serieus bespreken. Ik wil graag de pro's en contra's afwegen en indien nodig zou ik ook graag een tweede opinie hebben".
Ze was het er volledig mee eens en zei dat ze ook zou informeren bij een chirurg.
Ik denk dat mijn beslissing om de cyste te laten verwijderen ook ingegeven wordt omdat ik momenteel twee heel goede vriendinnen zie lijden aan de gevolgen van chemotherapie en indien ik dit kan vermijden door een tijdig ingrijpen, dan wordt me dat misschien bespaard.
Maar zoals ik al zei : "what will be will be..." het lijkt alsof iedereen die ik ken op dit ogenblik ziek is of onder het mes moet.
Misschien zit het ook een beetje tussen de oren. Had ik geen scan laten nemen van mijn darmen, dan zou ik zelfs niet geweten hebben dat ik een cyste had aan de pancreas. Misschien zit het ding er al sinds jaren, wie weet.
Piekeren zal ik elk geval niet veel helpen, integendeel!
Dus .... nu iets helemaal anders.
School is amper twintig dagen bezig en Seppe is weer ziek! Ongelooflijk hé?
Hoge koorts en pseudo kroep, maar hij is al aan de beterhand en zit nu met de autootjes te spelen mijn zijn grootvader, die even terug kind mag worden, huisjes mag bouwen en garages...
't ja dat is mannenwerk nietwaar?
Wanneer ons enige kleindochter komt speel ik mee met de poppen.
Voilà zie, vanacht heb ik redelijk goed geslapen en dan functioneren èn mijn hersenen èn mijn vingers wat beter. Dat helpt enorm bij het schrijven.
Hoewel tot nu toe het gezwel goedaardig lijkt te zijn en nog niet àl te groot (14 mm) sprak het protocol van een 'mucineus cystadnoma'.
Dankzij de goede hulp van een dierbare vriend (dokter R. Milo) beschik ik nu over een beetje meer uitleg.
'Een adenoma is een goedaardige tumor maar die echter kan ontaarden en dat in de pancreas frequent doet.
Wanneer men die tumoren niet wegneemt, zeker het type muscineus cystadenoma (waarvan bij mij sprake) dan kan dan leiden tot een invasieve kanker van de pancreas.
Dit soort kanker is meestal dodelijk.
Hoewel deze tumoren meestal goedaardig zijn, zullen de meesten, indien niet behandeld, veranderen in een kwaadaardige tumor.
80% van deze tumoren komen voor bij vrouwen en de gemiddelde leeftijd is 54 jaar.
De behandeling bestaat uit het verwijderen van de tumor, want - indien men ze niet behandelt - zullen bijna al deze tumoren evolueren tot een invasieve kanker van de pancreas.
Vermits mijn gezwel zich in het staart gedeelte bevindt is dit bij verwijdering ervan de 'lichtste' operatie. De wegname van het staartgedeelte van de pancreas zou volstaan om te genezen.
Volgens Dr. Milo dient men nog wel uit te sluiten dat het niet gaat om :
Serous Cystadenoma of een Pseudocyste.
Verder schrijft hij me: 'globaal gezien is het niet gemakkelijk om de diagnose zuiver te stellen, maar mijn inziens moet men bij twijfel ingrijpen en de cyste verwijderen, indien ze voldoende groot is, want de chirurg moet ze ook kunnen vinden. Meestal zal men de milt, die daar vlak voor ligt kunnen sparen. De ligging in de staart maakt de ingreep minder ingrijpend daar men een klein deel van de staart kan verwijderen en de rest van de pancreas kan sparen en men ook geen last heeft van de uitmonding van de pancreasweg en de galweg die vlak naast elkaar uitmonden in de darm en die men dus met rust kan laten.'
Voilà, that's it in a nutshell.
Maar nu hé?!
Nu valt af te wachten wat mijn specialiste zal zeggen nadat ze de resultaten van de PET scan heeft ontvangen.
Tijdens onze twee ontmoetingen leek ze niet happig om chirurgisch in te grijpen aangezien de Pancreas heel moeilijk te bereiken is, maar stelde zij voor een een afwachtende houding aan te nemen, maw. om de zoveel tijd een scan om te zien of de tumor groeit of niet.
Zelf ben ik de mening toegedaan : waarom wachten en Russische roulette spelen, snij dat vies ding er zo snel mogelijk uit zodat ik terug gerust kan slapen. Nu lijkt het alsof ik met een tijdbom in mijn mooi, Rubensiaans lijfke rondloop. ( mijn dieet moet nog starten )
Pancreas kanker is tenslotte FATAAL en geef toe : ik ben nog ietske te jong en te mooi om dood te gaan.
Mijn beide zonen waren diezelfde mening toegedaan : "eruit met dat beest en wel zo snel mogelijk". Toch lief dat ze hun oude versleten moeder nog wat in the running willen houden.
Mr. Silver wil natuurlijk enkel wat best voor me is, maar zoals steeds wanneer er iets ingrijpends gebeurt slaat hij een beetje tilt en weet hij niet goed wat zeggen. Hij heeft ocharme de laatste tijd weinig tijd gehad voor zijn tuintje, maar spendeerde meer tijd in ziekenhuis wachtkamers waar hij geduldig op mij zat te wachten.
En ... 't is nog niet gedaan. Volgende maandag moet ik binnen voor een darmonderzoek onder volledige narcose.
Daar is het nondepippel allemaal mee begonnen : met een onnozele zeurende buikpijn, maar een pijn die zeker niet kan toegewezen worden aan dat gezwel, want dat ligt volgens mijn arts op een heel andere plaats.
Zo wordt de titel van dit stukje misschien duidelijk.
Doe ik het of doe ik het niet ?????
of beter nog
Doet de arts het of doet ze het niet ????
Ach, van al dat piekeren wordt enkel mijn haar nog grijzer, ik zal er dringend teurg een kleurtje op moeten zetten
Seffens vertrekken we voor een voorlaatste keer naar het zeetje om onze voortent af te breken. Hopelijk waaien we niet weg, want het weerbericht ziet er niet schitterend uit.
Pffft.... een bijzonder drukke dag gehad gisteren.
's morgens om 7.15 u al bij de huisdokter om bloed te laten trekken, nog altijd in verband met de Pancreas.
Na de middag de intake voor het GIE (Gewicht in Evenwicht) programma dat ik samen met broer en schoonzus ga volgen in het Middelheim ziekenhuis. We willen alle drie absoluut wat gewicht kwijt en met z'n driekes is dat plezanter.
Ondertussen was Mr. Silver de uitslag van de NMR gaan halen in een ander ziekenhuis en toen ik het besluit las in de auto werd ik toch een beetje wit rond mijn neus.
Ik begreep niets van al het Chinees dat er geschreven stond, maar las enkel in het besluit : FOLLOW UP ABSOLUUT NOODZAKELIJK.
Met de bibber in mijn kniekes heb ik dan naar de specialiste gebeld en die lieve mevrouw heeft gezegd dat ik morgenvroeg om 9 uur al mag komen. Hopelijk kan ze mij alles wat verduidelijken en natuurlijk hoop ik ook dat zij nog altijd zal zeggen dat het gaat om een 'scheetje in een glas woelig water'.
wordt vervolgd...
Vanmorgen om 9 uur naar de specialiste geweest en ze wil nog dat ik een Pet scan laat nemen en we wachten nog op de uitslag van het bijkomend bloedonderzoek. Als het 'iets' zou zijn dat kwaadaardig zou kunnen worden, dan zijn we er wel vlug bij zei ze, want het is echt per toeval ontdekt door een scan voor iets volledig anders. Ik zal wel in de toekomst regelmatig moeten laten scannen om de evolutie en groei te volgen. Een biopsie van de pancreas is bijzonder moeilijk zei ze, want dan moet je met een naald door de maag.
dus : nu wachten op de uitslag van het bloedonderzoek en de Pet scan, die ik volgende week moet laten nemen.
Well well well ... the story of the three wells... Wat vliegt de tijd toch als je een dagje ouder wordt hé?
Maar als ik niet schrijf, dan blijft mijn dagboek niet up to date nietwaar?
Even nadenken wat er de laatste week zo allemaal gebeurd is.
Vorige zondag was het prachtig weer, dit in tegenstelling tot het miezerig regenweer dat ik nu door mijn raam zie.
Die ochtend heeft Mr. 'Rommelmarkt' Silver mij uit mijn bed gesleurd om naar zijn lievelings rommelmarkt te gaan, die van Edegem. Dat is nog een èchte rommelmarkt waar veel mensen gewoon voor hun garage zitten en hun niet langer gewenste spullen aan anderen voor een spotprijsje willen kwijtraken.
Edegem is ook een heel mooie gemeente en hun jaarlijkse rommelmarkt, met kermis en jaarmarkt, heeft zo iets extra speciaal. Het heerlijke zonnetje en zomerbriesje hielp natuurlijk ook om de kelder- en zoldersfeer van oude rommel weg te denken. Ik heb er enkele pudding schaaltjes gevonden die passen bij mijn servies. De oude bomma die haar trouwservies zo beetje bij beetje zat te verkopen zat er maar wat triest bij vond ik. Ik fantaseerde onmiddellijk dat zij waarschijnlijk nu naar een service flat moet en het meeste van haar gerief moet weg doen. Ze werd begeleid door een zoon of schoonzoon, maar ik zag de weemoed in haar ogen toen de puddingschaaltjes ingepakt werden.
Nadien moesten we ons haasten om op tijd op de BBQ te zijn dat neef en zijn vrouwtje gaven voor de verjaardag van hun zoon. Enfin, zondag was een heel geslaagde dag!
De volgende dag was meer in mineur, want dan moest ik terug naar het ziekenhuis voor een NMR, iets waar ik vreselijk tegenop zie omdat ik zo claustrofobisch ben.
Hierover even een resumé:
De facet infiltraties voor mijn rug in juli hebben prima geholpen. Ik kan me terug bukken, ik kan mijn rechterbeen terug opheffen en ik kan terug zelf mijn teennageltjes knippen... prachtig! Maarrrr... het leek alsof er nog steeds een zenuwpijn zich uitstraalde van mijn rug naar mijn buik of omgekeerd, dus Bibieke terug naar meneer doktoor om te vragen of die pijn nog van de rug kwam.
Meneer doktoor hoorde het in Keulen donderen toen ik de pijnlijke plaats op mijn buik aanwees en zei dat daar enkel een appendix en darmen lagen. Dat had niets meer met mijn rug te maken. Basta !
Ik trok dit even in twijfel en zei dat 'naar mijn bescheiden mening' daar ook nog eierstokken, eierleiders, een baarmoeder, nieren etc. etc. lagen en dat ik ook had gelezen dat er een zenuw van de rug zich naar de buik uitstrekt, maar meneer doktoor kon daar niet om lachen. Hij heeft blijkbaar niet graag dat zijn patiënten blijk geven van enige anatomische kennis.
"Uw appendix is eruit en voor uw gynaecologie moet ge maar eens naar uw gynaecoloog gaan, maar ik denk dat het uw darmen zijn, dus als ge er op staat, dan verwijs ik u door naar een maag- darm specialist."
Het zat hem blijkbaar nog dwars dat niet hij, maar onze goede vriend Ludovicus mij had doorverwezen naar de succesvolle neurochirurg voor mijn rug en dat risico wou hij deze keer niet meer nemen.
Ik zag aan zijn ogen dat hij mij hoe langer hoe meer een van zijn meest ambetante patiënten begint te vinden, maar soit, er zijn nog andere huisartsen.
De maag-darm specialiste was net het tegengestelde. Een ongelooflijk lieve dame, die elke vraag beantwoordde en die inderdaad bevestigde dat er nog een zenuwpijn zou kunnen zijn van mijn rug naar mijn buik, en dat er zich inderdaad nog andere organen bevonden op die plaats in mijn buikholte, maar om meer zicht op de zaak te krijgen zei ze me dat ik best even een CT scan zou laten nemen.
Zogezegd, zogedaan.
Enkele dagen later ging ik met de resultaten terug naar haar en toen maakte ze een opmerking over een orgaan dat zelfs ik vergeten was. In het besluit van de protocol stond dat er 'iets' te zien was op de Pancreas, een orgaan dat zelfs ik niet weet liggen en waar ik helemaal niet aan gedacht had.
Nu wou ze dat ik een NMR zou laten nemen om dat 'ietsje' eens van dichterbij te bekijken.
Zoals alle goei bloggers kwam ik thuis en ik tikte onmiddellijk "Pancreas" in op Google en dat had ik beter niet gedaan. Mannekes, als daar iets mis mee is, dan ziet het er niet goed uit nondepippel.
Nu wacht ik met spanning de uitslag van de NMR af, die ik morgen mag afhalen.
Hopelijk is het "een scheet in een glas water" zoals men het hier in Antwerpen zo prachtig kan zeggen.
Op donderdag 2 september heeft onze lieve blogvriend Henk, geliefde echtgenoot van blogvriendin Thea, ons voor eeuwig verlaten. http://blog.seniorennet.be/thea/
Ik wens, net zoals Huismusje, via deze weg Thea en hun kinderen en kleinkinderen mijn innige deelneming te betuigen en hen sterkte en moed toe te wensen in deze voor hen moeilijke en droeve dagen.
Er zijn geen woorden voor een zieke, van wie je weet; hij redt het niet Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen, je bent bevangen door verdriet. Toch ben je dankbaar voor het einde, dat na zoveel moedig strijden kwam, omdat het niet alleen zijn leven, maar ook zijn lijden overnam. (Uit: Rouwgedichten)
De bomen komen uit de grond En uit hun stam de twijgen En ied'reen vindt het heel gewoon Dat zij weer bladeren krijgen We zien ze vallen naar de grond En dan opnieuw weer groeien Zo heeft de aarde ons geleerd Dat ál wat sterft zal bloeien
Een man, een auto en een computer : allemaal goed als ze werken, maar hopeloos wanneer ze je tegenwerken.
Momenteel is het mijn e-mail programma Mozilla Thunderbird dat me gek maakt en de muren opjaagt, we zullen het maar niet over mijn man en mijn auto hebben.
Ik heb al lange tijd de gewoonte om netjes en proper de te bewaren mails onmiddellijk op te slaan in mappen. Het deleten van gelezen mails laat wel wat te wensen over, ik ben niet perfect.
Een minder goede gewoonte van mij is dat ik absoluut niet kan weerstaan aan de drang om een aangeboden 'upgrade' van een programma te doen.
Maar vanaf nu is't gedaan. Niets meer te upgraden! Nooit meer, jamais, never again. Ik werk vanaf nu verder met een programma dat ik ken en zoals het is en in die staat zal het blijven tot in der eeuwigheid amen.
Waarom al deze frustratie vraagt u zichzelve misschien niet af?
Wel toch schrijf ik het hier.
Enkele dagen geleden was het zover.
Ik open mijn Mozilla Thunderbird mail programma om mijn mails te lezen en in de rechtbovenhoek van mijn scherm flitst ongelooflijk uitnodigend : " upgrade upgrade upgrade " en ja ik kan er weer niet aan weerstaan. Ik sluit alle programma's af en doe een upgrade, want het kan tenslotte alleen maar beter en gesofistikeerder worden nietwaar?
Mijn botten Zjérard.
Al mijn mappen weg en het programma is er helemaal niet op verbeterd.
Wat zeg ik? Het is terug naar het stenen tijdperk gegaan. Ik mankeer nog enkel de steen en de beitel en de tam tam.
Al mijn mooie mappen met bewaarde mails zijn ribbedebie. Ze zullen waarschijnlijk wel ergens in de cyberspace van mijn PC doelloos ronddolen, maar ik zoek er al twee dagen vruchteloos naar.
Aan mijne zilveren moet ik niets vragen, want hoewel die op veel gebieden een heel Handige Harry is, is hij op gebied van IT een serieus dyslectische analfabeet.
Enfin, indien jullie je afvroegen waarom er hier niet geschreven wordt, dan weten jullie het nu.
Ik ben nog steeds vruchteloos op zoek naar verdwenen mappen met mails .... godzijdank werkt de oude trouwe Hotmail nog.
Hotmail vraagt mij nooit of ik wil upgraden. Die doen dat zelf en laten me het dan zelf maar verder uitvissen, maar daar ben ik nog nooit mijn mail mappen kwijt geraakt.
Boehoe, bleit bleit ...
(ziedet ... ik kan hier zelfs geen bleitende ikoontjes zetten omdat ik zo dom ben geweest naar de nieuwe editor van Sennet te upgraden en die zet dan geen rare html regels meer in je tekst, maar die laat dan weer geen icoontjes toe).
't is verdomme altijd iets.
Pffft.... ik heb geen zin meer om te verder zoeken, ik ga nog eens de nieuwe Mahjong spelen op Facebook en terug wat ontspannen. Nèh !
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
