this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
29-11-2010
terug van weggeweest ...
Ik ben sinds vrijdag namiddag terug thuis, maar als ik eerlijk moet zijn, ik voel me nog altijd zoals het wrak van de Titanic na de aanvaring met de ijsberg
In totaal werd er 1,600 liter vocht uit mijn longvliezen en andere holtes gezogen, dus ik kan nu ook al wat beter adem halen. Van complicaties gesproken. amaai mijn voeten Zjérard.
Ik ben ook nog vaal en kleurloos bij gebrek aan euh ... hemaglobine... denk ik dat de dokter zei, maar dat komt volgens hem allemaal nog goed. De vorige keer zei hij dat ook, dus ik neem het deze keer met een serieus korreltje zout.
Maar nee, ik moet en ik wil beter worden! Onkruid vergaat tenslotte niet zei mijn vader zaliger altijd.
Lang kan ik nog niet schrijven met mijn bibberhandjes, maar ik wil bij deze al mijn ongelooflijke blog- en andere vrienden danken voor hun ziekenhuisbezoekjes, bloemen, geschenken, telefoontjes, kaarten en wensen.
Pffft....Het wordt zo stillekesaan tijd dat ik wat beter word, want ik begin het zelf moe te worden en het begint zoals wij in Antwerpen zeggen duchtig mijne frak uit te hangen.
Elke keer ik me wat beter voel gaat het de dag erna weer slecht. Ik zit precies op een achtbaan.
Vorige vrijdag moest ik op controle bij de chirurg en die keek me diep en wijs in de ogen na het aanhoren van mijn klachten en zei : "mevrouw, u hebt van buiten maar zes kleine gaatjes, maar van binnen was het wel een serieuze ingreep dat u ondergaan hebt en dat heeft zijn tijd nodig om te genezen. Nog een beetje geduld en het komt allemaal goed." Vervolgens verwees hij me door om nog maar eens mijn bloed te laten controleren (weer twee gaten bij in mijn arm lijf) en ik moest ook een RX van mijn longen te laten nemen. Om vijf uur 's namiddags mocht ik hem bellen voor de uitslag.
Laat dit verdorie nu toch mijn blogvrienden vrijdag geweest zijn... tch tch tch ... Toen ik na de onderzoeken thuiskwam was ik zo vermoeid dat ik me even in de zetel legde en pas terug wakker werd rond vier uur, veel te laat om nog naar mijn vrienden te gaan en bovendien voelde ik me nog altijd even slecht.
Er zit nog steeds vrij veel opgehoopt vocht ergens aan mijn linkerkant dat mijn linkerlong pijnlijk beperkt bij het inademen, het lopen en ook bij het eten. Het voelt aan alsof ik een maag- en een longverkleining heb laten doen.
Toen ik echter om vijf uur de chirurg opbelde voor de uitslag leek hij zelf heel tevreden. In het bloed waren er geen infecties meer te zien en met nog wat geduld komt de rest ook in orde zei hij. Volgende afspraak binnen drie weken.
Voilà.... het is dus gewoon een kwestie van geduld hebben, niet bepaald een van mijn beste eigenschappen.
Vandaag is het precies weer een van mijn betere dagen. Gelukkig maar, want deze namiddag zijn we uitgenodigd bij zoon 2 voor het verjaardagsfeestje van kleindochtertje. Hopelijk val ik weer niet van mijne sus.
Ach ... binnen korte tijd kan ik eindelijk eens over iets anders schrijven dan over mijn wankele gezondheid, dat zal voor iedereen een herademing zijn, letterlijk en figuurlijk.
Het moet tenslotte niet altijd kommer en kwel zijn nietwaar?
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
amaai mijn voeten Zjérard.
