De eerste dag van onze vakantie aan zee kregen we nog héél mooi weer, het prachtig weer dat wij (de boeren niet ) al goed gewoon waren en waarvan we wensten dat er geen einde aan kwam tot minstens eind september.

Het einde kwam echter de tweede dag van onze vakantie.  Frisjes, stevige wind, af en toe een regendruppel, maar kom...nog te doen.  We konden nog een flinke strandwandeling maken tot in Nieuwpoort.

De derde dag idem dito, zelfs nog wat beter.  Zou het terug zomer worden?

Vierde dag : brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.........  koud maar droog.   Maar een goede Belg is meer gewoon.  Over het topje een truitje, daarover een fleece, daarover een windjak.  Inplaats van sandalen terug sokken en schoenen en hup....terug op stap, maar een ietsiepietsie kortere wandeling.

Molly vindt alles hier zalig.   Door de pannen op het strand pletsen met het vrouwtje, aan een lange leiband alle kanten op- en aflopen door het zand.  Heerlijk gewoon.   Vervolgens thuis lekker bekomen en slapen aan de voeten van het vrouwtje.

Op dit strand mag Molly enkel nog aan de leiband op twee ‘gedoogzones' eentje links en eentje rechts.   Stom wanneer je ziet dat paarden wel op het strand mogen.  Waarom mogen mensen met paarden wel op het strand en mensen met honden niet?   Zou het kunnen omdat mensen met paarden welstellender zijn en daarom meer invloed hebben op het gemeentebestuur, of is een eventuele boete gewoon peanuts voor hen?

Hier in Oostduinkerke mag je met een hond niet meer op het strand (buiten de ‘gedoogzones') na eind maart.   In Nieuwpoort,  enkele stappen naar rechts,  mag je tot midden juni met je hond op het strand.   Begrijpe wie het kan. 

Natuurlijk is dit een gevolg van mensen die het vuil van hun honden in het verleden niet opgeraapt hebben.   Wij zijn goede burgers, ouders en grootouders en wij hebben ook niet graag dat onze kleinkinderen tussen de drollen moeten spelen.   Alles wordt netjes opgeraapt en in een vuilbak gedeponeerd - vuilbakken die je op de ‘gedoogstranden' niet vindt trouwens.   Daar loop je dan als hondenbaasje met een zakje stront dat je niet kwijgeraakt.    

Maar de paarden .... Moeten die stoppen en hun hoop in een plastic zakje steken?   Huh... wat denk je?    Paardenstront is goed voor het milieu!     Voor een zak goede paardenstront moet je waarschijnlijk geld betalen.

Jaloers op de paardenmensen?   Wie ikke?  

Natuurlijk!   Wat dacht je dan?

28-05-2011 om 17:39 geschreven door BOJAKO  

We zijn veilig en wel aangekomen aan zee.   De auto was barstensvol, dat is altijd het nadeel als je op appartement gaat en niet op hotel.   Je moet dan ook al je linnen meebrengen.

Wanneer je naar de Vlaamse kust komt moet je ook altijd voorzien zijn voor vier seizoenen, dus je eigen bagage is ook mucho mucho meer dan voor een trip naar het zonnige zuiden. 

Bovendien moesten we nu ook rekening houden met Molly,  die nu al meer dan tien KG weegt.  Haar grote  bench moest samen met de strandstoelen boven op de auto en heel de weg naar zee werden we overspoeld door een oorverdovend gerammel.   Ik blokkeerde het hels lawaai en luisterde naar muziek via mijn spiksplinternieuwe mp3 speler en las rustig verder in mijn spannend boek van Dan Brown.   Voor ik het besefte waren we goed en wel gearriveerd.

Het appartement was door omstandigheden onze tweede keuze en wel omdat er overal tapis plein ligt, niet echt mijn ding en ook niet bepaald praktisch aan zee.  Toen we het huurden wisten we ook niet dat we met een puppy zouden arriveren.   Thuis is Molly volledig zindelijk,  maar dit was haar eerste verblijf in een appartement.   Bovendien had ze voor de allereerste keer de spaanse spetter, dat gaat ge nu altijd zien hé.    Waarschijnlijk heeft ze weer één of ander plant uit onze tuin opgegeten ofwel is het een gevolg van haar twee laatste spuiten en de ontwormingspillen.  Ik rekende ook op haar gezond verstand om niet van het terras te vallen.  't was even spannend toen ze haar hoofd tussen de spijlen stak, maar dieren zijn slimmer dan je denkt. (hoop ik toch).

Bij aankomst heb ik veiligheidshalve (om de tapijt te sparen) urenlang met haar langs zee en duin gewandeld terwijl Mr. Silver de inhoud van de auto naar boven sleurde,  maar mademoiselle lostte geen druppel!  

Toen we flink wat later voorraad insloegen in de lokale supermarkt kon ze buiten op straat haar blaas en darmen eindelijk niet meer baas en kreeg Mr. Silver de buitengewoon plezante taak om haar ‘lopende productie' van de straatstenen te schrapen met een plastic zakje.   Godzijdank is er aan zee altijd zand  voorhanden, zelfs in de zijstraten.

Het appartement is heel ruim en we hebben een ruim terras aan de voor- en achterkant.  Ik zit nu voor me uit te kijken naar een zonnig strand en zee...heerlijk!   Maar... ik meen gehoord te hebben dat we vandaag nog één prachtige dag krijgen, maar dat het dan gedaan is.  Finito sunshine.  't  Ja, dat mooi liedje kon gewoon niet blijven duren hé.   Bovendien zijn alle boeren op hun blote kniekes tegen de sterren op aan het bidden voor regen.  Daar kunnen de weergoden niet tegenop.

Ach wat, ik heb mijn regenkleding ook bij, zelfs mijn rubber botten.

Maar ik dwaalde weer af ...de keuken is bijzonder klein en niet bepaald goed uitgerust.  Geen oven en een slecht werkende microgolf oven.   Wel een afwasmachine.  Waarschijnlijk hopen de verhuurders dat we elke avond op restaurant zullen gaan, kwestie van de horeca ook iets te gunnen.

Af en toe uit eten gaan zit wel in de planning, maar toch is het de bedoeling om ook veel thuis te eten, zijn we senioren of zijn we dat niet?  Twee drankjes op een terrasje en je bent al gauw 10€ kwijt.  Dat kan onze bruine elke dag niet trekken!

De internet verbinding via Mobistar Everywhere verloopt hier uitstekend, maar gierige Mr. Silver wil dat ik probeer om aansluiting te krijgen via het internet van een ander (men zegge dit niet voort) zoals Ludovicus dat meestal doet.   Ik heb echter geen flauw idee hoe dat moet, Ludovicus zal me dat eens moeten uitleggen.

Vandaag gaan we profiteren van een dagje rust en lekker zonnen.   Spijtig genoeg is het zwembad nog niet open, dat zal pas na 18 juni zijn.. doemme toch.    De zee zelf is nog veel te koud.

Langs deze weg wil ik ook mijn zus en mijn schoondochter een héél gelukkige verjaardag wensen!

Zo, dat was het voor vandaag.

Zonnige zalige zeegroetjes aan al mijn lieve lezers!

25-05-2011 om 07:59 geschreven door BOJAKO  

Het is weer even geleden, maar vandaag heb ik wat tijd om te schrijven. Niet veel, want onze vakantie aan zee nadert met rasse schreden en Mr. Silver zit achter mijn veren om lijsten af te drukken en zaken al klaar te leggen om mee te nemen (hij heeft een aardje naar zijn moeder).

De lijsten afdrukken wil ik met plezier doen, maar nu al beginnen inpakken voor volgende week vind ik een beetje teveel van het goede.

Ik vrees zelfs dat we nooit alles in de auto gaan krijgen, zeker nu we al het gerief van Molly ook moeten meenemen.

Vorige week hebben we ons niet verveeld zoals je kan zien aan de foto's en dan staan er de helft nog niet op.

Zo was er nog het prachtig feest van kleinzoon 2 (camera vergeten) - de dag dat Tibo geweest is (geen tijd gehad om de camera te nemen) enfin, we vervelen ons nooit.

Kleindochter en kleinzoon 3 zijn doodsbang van honden wat nu wel een probleempje is wanneer ze een dagje op bezoek komen. Ofwel moet Molly de hele tijd aan de leiband, ofwel staan de kleinkinderen gillend boven op tafel.

kleindochter oefent haar rolschaatsen met Molly veilig ver weg aan de leiband achter in de tuin bij Mr. Silver.

samen hebben ze een mooi kamp gebouwd en Molly mag (nog steeds aan de leiband) even op bezoek komen.  Kijk eens hoe relax kleindochtertje is

(de knuffelstoel was ook een goede ontsnappingsplaats met veel kussens rond hen ter bescherming.)

't ja ...Ik moet absoluut iets bedenken om hen van die panische angst af te helpen.

Kleinzoon 1 is natuurlijk al wat ouder en hij is helemaal niet bang, want hij herinnert zich nog heel goed ons vorig hondje Flor.

Kleinzoon 2 was bang, maar doet zijn uiterste best om dit moedig te overwinnen. Samen hebben we naar een video gekeken hoe je puppy's moet trainen en nadien hebben ze die training op arme Molly proberen toe te passen. Het arm dier heeft op ultra korte tijdspanne leren zitten en liggen dankzij het doorzettingsvermogen van de twee kleinzonen.

Tibo (de jongste) is helemaal niet bang van Molly, hij neemt een koekje, trekt haar muil open en duwt het erin, maar omdat ze beiden even groot zijn en mentaal even oud (allebei peutertjes) zijn wij doodsbang om hen uit het oog te verliezen. Gisteren heb ik van pure vermoeidheid Molly achter het hek gezet om even tot rust te komen, maar het was niets gekort want Tibo stak gewoon zijn handje voortdurend door de stijlen... pffft....

Volgende keer gaan we gewoon vele kilometers wandelen met z'n allen en dan ben ik niet alleen moe maar zij ook en dan lukt het misschien wat beter wanneer ze uitgeput terug thuiskomen.

Voilà, veel meer nieuws is er niet van het thuisfront tenzij ...

Ik heb mezelf wel eindelijk een MP3 speler aangeschaft met een goede hoofdtelefoon zodat ik tijdens de lange autoritten niet meer naar het gezever en de tjingel tjangel moet luisteren dat mijne zilveren zo graag op de radio hoort.

Mijn CD's op de computer rippen naar MP3 mode en die dan overzetten naar de MP3 speler hebben me ook een flink tijdje zoet gehouden. Zo ben ik nog ergens een dagje kwijtgeraakt.

Bovendien heb ik aardbeien confituur gemaakt met de versgeplukte aardbeien uit de tuin van de tuinierende bompa's. De asperges mocht Mr. Silver zelf kuisen en invriezen, mijn pijp was uit.

We zijn tussendoor ook nog even op bezoek geweest bij nichtje Gent (petekind van Mr. Silver) om hun eerstgeborene te bewonderen.

Maar nu ga ik wel stante pede de orders van mijne zilveren opvolgen en de reislijst opzoeken en afdrukken voor hij terug thuis komt van zijn dagje uit met z'n ex-collega's. Ik zou echt niet willen dat hij zenuwachtig begint te worden.

Molly ligt daarna rustig te bekomen in haar supergrote bench en hieronder zie je hoe groot ons drie maanden oude puppy al geworden is.

17-05-2011 om 13:01 geschreven door BOJAKO  

Ons vorig hondje Flor was een mini kleine puppy dat je de eerste maand in je handpalm kon vasthouden en hij bleef redelijk klein en ...bang en schichtig en hij had een wreed slechte spijsvertering. Soms schrok hij van zijn eigen schaduw.

De eerste maanden nam ik hem mee naar mijn werk in een kartonnen doosje waarin hij zich veilig voelde.

Toen de doos wat te klein begon te worden vond ik het tijd om hem een groter nestje te geven maar dat lukte niet, hij was zijn doos kwijt en wilde nooit iets anders meer. Zestien jaar lang heeft hij altijd aan mijn voeten gelegen en onder ons bed geslapen. Ik kan de keren niet tellen dat ik over hem gestruikeld ben of op zijn staart heb getrapt.

Vanaf het begin had ik me voorgenomen om het met Molly volledig anders aan te pakken, zeker omdat de kans erin zat dat ze groot zou kunnen worden.

De kleine bench die we ooit gekocht hadden voor Flor kwam uit de kelder en Molly liep erin alsof het altijd haar lievelingsplekje was geweest en het was vanaf de eerste nacht haar slaapplaats: beneden zoals het hoort. Wanneer het te druk is met de kinderen of wanneer ik tegen haar van mijn oren maak, dan is het haar toevluchtsoord, ze voelt er zich veilig.

Maarrrr... Molly groeit als een kool. Wat zeg ik? Molly groeit als bamboo, ze schiet gewoon de hoogte in, ge hoort ze warempel groeien. Het is ons nu overduidelijk dat ze de genen van haar vader heeft geërfd en wij zijn er van overtuigd dat we meer een Bouvier/ Beagle hond gaan krijgen dan een Beagle/Bouvier.

Omdat ze zo tegen warp snelheid groeit kon ze nog amper in haar bench. Ik porde Mr. Silver al een tijdje aan om een nieuwe, veel grotere bench aan te kopen, maar zuinig zoals altijd ging hij eerst eens op het web kijken of er geen tweedehands te koop stonden.

Raar maar waar, er waren er zelfs veel te koop, tot in Limburg toe. Naar mijn mening spaar je niets uit indien je van Antwerpen naar Limburg rijdt voor een occasie bench gezien de prijs van de benzine. Maar we hadden geluk : via Lier konden we in Vilvoorde een XXL (maat Duitse Scheper) overkopen voor de redelijke prijs van 35 €. De eigenaars vroegen 40 €, maar zuinige zilveren wist nog iets van de prijs af te dingen.

Rekening houdend met het verleden (Flor die ocharme geen nieuwe bench wou na zijn versleten kartonnen doosje) besloten we om eventuele gelijkaardige problemen met Molly listig te omzeilen.

Ik wandelde met haar naar schoondochter 1 en bleef daar terplekke terwijl Mr. Silver de nieuwe bench stiekem verwisselde voor de oude. Zodra alles in orde was belde hij me op om te zeggen dat de kust veilig was. Haar deken en speeltjes lagen nu in de XXL en de X-Small was terug verbannen naar de kelder.

Gespannen keken we toe terwijl Molly naar haar nieuw verblijfplaats toe wandelde en er aarzelend haar poot in zette. ‘t Is een heel slimme madam en je hoorde de radertjes in haar hoofd draaien en piepen. Ik bengelde langs boven een lekker sneetje droog brood door de roosters (haar lievelings snoepje) en alle twijfel verdween meteen.

Als er brood was, dan was het thuis. Het ijs was gebroken. Ze vleide zich neer, kon voor de eerste keer in lange tijd haar poten helemaal terug uitstrekken in alle richtingen en ze was gelukkig. Wij ook natuurlijk

Vannacht heeft ze geen kik gelaten, ze heeft geslapen als een roosje en absoluut niet getreurd om haar vorig nestje.

Oef !

Weer een zorg minder.

10-05-2011 om 13:09 geschreven door BOJAKO  

Af en toe even ontstressen is meer dan noodzakelijk en daarom zijn we maandag met goede vrienden voor drie dagen naar Wiltz (Groot Hertogdom Luxemburg) geweest.  Het hotel was proper en netjes.  We kregen een verzorgd ontbijt en een bijzonder lekker viergangen menu 's avonds.

 aankomst hotel

al 36 jaren dikke vriendinnen

Tijdens de dag gingen we de omgeving verkennen zoals je kan zien op de foto's.

 boottochtje van 2 uur op een stuwmeer

 op de terugweg naar huis eerst een kasteel bezocht, daarna in Maredsous een lekkere boterham met kaas en ham gegeten en een frisse pint gedronken  en daarna via  naar de tuinen van Annevoie naar huis...

 en op 't einde van de tuinwandeling even uitrusten!

Amper terug thuis was het een overrompeling.   Tibo was de dag ervoor naar het ziekenhuis geweest om poliepjes te laten verwijderen uit zijn neusje en om buisjes in z'n oren te laten steken.  Er was aangeraden om hem enkele dagen daarna rustig te houden en daarom kwam hij bij ons.  Hij had aan zijn operatie geen trauma overgehouden en was zijn eigen zichzelve: gezond en gelukkig.   Laat ons nu hopen dat hij wat minder neus- keel- en oorinfecties krijgt.

Molly had de drie dagen en vier nachten kennel ook overleefd en zij was ook dolgelukkig om terug thuis te zijn en wij waren even dolgelukkig om haar gezond en wel terug te krijgen.

Broer en schoonzus Ardennen moesten heel vroeg donderdag ochtend in een ziekenhuis in Antwerpen zijn voor een onderzoek en zij zijn daarom de nacht ervoor bij ons komen slapen.

Vandaag is het wat minder hectisch,  Tibo is naar de andere grootouders, want het is de eerste vrijdag van de maand en vanmiddag zie ik mijn blogmaatjes nog eens.

Het mooi weer blijft maar duren, dus - vingers gekruist - hopelijk nog zeker één middag zon zodat we buiten op een terrasje nog wat extra vitaminen D  kunnen opladen.

06-05-2011 om 12:02 geschreven door BOJAKO