(onze elegante Lady Molly)

Ons maandje vakantie aan de Costa Belgica loopt zo zoetjesaan naar het einde toe.  Al met al is de maand voorbijgevlogen en indien we eerlijk zijn : het was voor de Belgische kust een typische maand wat het weer betreft.

We waren natuurlijk rot verwend door de atypische tropische maanden april en mei en daarom leek het alsof wij slecht weer hebben gehad.

Goed, het was geen weer om in badpak op het strand te zitten of in zee te zwemmen, maar dat was dit jaar toch niet mogelijk met onze reeds flink uit de kluiten gewassen Molly.

We hebben toch bijna elke dag een flinke wandeling kunnen maken en ik had niet echt winterkleding nodig.    Ge ziet:  ik ben een eeuwige optimist en mijn glas is altijd halfvol. (West Vleteren bezocht op een minder goede dag)

Onze laatste dagen beloven volgens de weervrouw zwoele,  tropische te worden,  hoewel mijn zicht op 't zeetje dit nu niet echt ziet.   Ik zie voor me een leeg strand ('t is nog vroeg hé) een vrij kalme zee en een grijze, mistige, zonloze lucht.   Maar 't kan verkeren zei Bredero.   't Is in elk geval een pak warmer dan de vorige dagen.   Wie weet, misschien kan ik straks, morgen of overmorgen toch nog de mottebollen uit mijn badpak kloppen en mij in zee wagen... dat zal wel op de foto komen denk ik.  

Gisteren waren het hier Garnaalfeesten,  maar wij waren uitgenodigd bij schoonbroer en zus Oostende.   De twee broers gingen er naar de havenfeesten en schoonzus en ik hebben een heerlijke babbelnamiddag samen doorgebracht.  Molly heeft zich voorbeeldig gedragen.  Mijn opvoeding à la Cesar Millan begint vruchten af te werpen.

's Avonds om 9 uur klokslag wil madam gaan slapen en 's morgens om 9 uur wordt madam wakker en natuurlijk moet ze dan onmiddellijk buiten wegens grote P...s.  Mr. Silver is dolblij dat hij elke ochtend kan/mag uitslapen tot een uur of 9.

Molly eet niet, nee ze vreet ongelooflijke hoeveelheden hondenbrokken, hoewel ze kieskeurig begint te worden.  De Pedigree brokken waren op,  we wisselden dan maar af met wat er in de winkel voorradig was,  namelijk Frolic brokken en madam vond die Frolic superheerlijk en weigerde daarna de Pedigree brokken die we nadien terug gekocht hadden.   Maar dat was buiten de ijzeren lady (moi) gerekend.   De zak Pedigree moest op vooraleer ik terug Frolic kocht.   Een hele dag heeft ze gevast, maar uiteindelijk is ze bezweken.  

Ze begint al goed te luisteren, kent haar naam en weet verdorie heel goed wanneer haar vrouwtje boos is.  Ik zet me dan in ‘de Cesar Millan houding' en straal alzo  blijkbaar machtige energie uit.  Net zoals Cesar vorm ik een klauw met mijn hand en met een duidelijke Tsch... geluid doe ik zoals de moederhond die haar jong corrigeert (liefhebbers van het programma op National Geographic zullen wel begrijpen wat ik bedoel).   We waren van plan om in juli met haar naar de hondenschool te gaan, maar ik  twijfel of dit nog nodig zal zijn.   Wat er wel zal gebeuren in juli is haar sterilisatie.   Dit moet gebeuren voor ze de eerste keer loops wordt en dan hebben we nooit ‘bloederige' problemen of onverwachte puppy problemen.

Mijn laatste operatie zit nog vers in mijn geheugen en mijn hart bloedt al een beetje als ik denk dat Molly nu ook onder het mes moet, maar de dierenarts heeft me verzekerd dat ze goede pijnstillers zal krijgen.

Haar tanden heeft ze nu bijna allemaal gewisseld.   Overal in het appartement vonden we tandjes,  die Mr. Silver met een verterende blik verzameld heeft.   Ik vraag me af wat hij ermee gaat doen - een halsketting laten maken voor haar eerste verjaardag ????

Ik heb niet dikwijls kunnen schrijven en lezen in blogland, maar dit was echt te wijten aan de abnormale perikelen bij Mobistar Everywhere.  Vandaag lijkt het systeem weer te werken, dus vooraleer de hele internet santeboetiek het weer begeeft zal ik snel mijn tekst op mijn blog plakken.

Hou jullie vingers gekruist,  klop op hout of doe wat je normaal doet als je bijgelovig bent .... Mobistar here I come !!!!

26-06-2011 om 08:55 geschreven door BOJAKO  

Het was natuurlijk te verwachten na twee maanden tropisch weer,  dat dit niet  kon blijven duren en ja ... juni werd een druilerige, frisse maand,  met af en toe een beetje zon.

Maar zijn wij oude Belgen of zijn we dat niet?  Wij zijn dat dus niet, maar voelen ons wel zo ingeburgerd dat we gepakt en gezakt zijn vertrokken,  voorzien van kledij voor alle weer.

Het eeuwig probleem is het verschil in energie niveau tussen Mr. Silver en mezelf.   Mr. Silver heeft wat men in België placht te zeggen : geen zittend gat en ik kan gerust een hele dag lamzakken met een goed boek in mijn handen, achter mijn Peecee of voor de teevee.

Thank Buddah dat we terug een hond hebben die regelmatig moet ‘gelucht' worden, zo verveelt mijne zilveren zich niet dood en zo krijg ik een beetje rust.   Dank ook aan de toeristische dienst der Vlaamsche Kusten omdat ze, regen of geen regen, toch allerlei zaken organiseren om de toerist uit zijn villa, appartement, caravan of tent te lokken.

Eergisteren was het braderij in Koksijde.  Onze vrienden en wij vertrokken overmoedig iets te vroeg en we werden aan de hoek van de straat terug ons appartement ingeblazen door de felle stormwind en de pletsende regen.   Nog steeds overmoedig besloten we om tussen de buien door toch te vertrekken en wel met de kusttram om eventuele parkeerproblemen te vermijden.

Wat reed er die dag niet?   Wie staakte er die dag?   Jazeker ... de kusttram!  Dit werd ons na een kwartier wachten gemeld door een passerende taxi chauffeur.

Bon, we geven niet snel op, we vertrokken weer iets later, goed ingeduffeld en voorzien van genoeg paraplu's met de auto naar Koksijde en aldaar hebben we ons een weg gebaand door de massa van de enkele andere gekken en de twee kraampjes die nog niet weggewaaid waren.

De volgende dag - zondag - kwam Laura toch even piepen en was de wind niet zo fel.  Om Mr. Silver te plezieren vertrokken we nu naar de plaatselijke rommelmarkt in Koksijde dorp.   Het was een immense rommelmarkt, een rommelmarkt zonder einde.   Ik wist niet dat er zoveel rommel in Koksijde was!   Ik, de vrouw met een gat in haar hand, kocht zoals altijd wat rommel en enkele boeken.   De lokale cafébaas had houten tafels op straat gezet en hij verkocht hete honden met ajuin en mosterd in een kwart baguette.    Na twee uur rommelen vloog ik als een raket naar een stoeltje en de hete hond spoelde ik door met een heerlijke Westmalle Triple.   Mijn Contramal was intussen uitgewerkt en Herniaretta gaf duchtig van haar peretten.   Het werd tijd om huiswaarts te keren.  Mr. Silver was voldaan,  Molly was voldaan en ik was stik kapot.   Iedereen tevreden.

Vanmorgen keek ik door het raam en mijn moed zakte meteen in mijn Crockskes.  Weer grijs en nat:   wat moest ik vandaag doen om Mr. Silver van de vervelingsdood te redden?  

God dank de katoenen sokskes van de mensen van het Belgisch kust toerisme:    vandaag trokken de Peerdenvisschers in zee en houdoevast ... ze gingen niet enkel vissen, neeje...ze gingen bovendien de garnalen koken en weggeven.   Joepiedepoepie.... Ondanks het feit dat hij geen vis of garnaal door zijn strot krijgt: er was iets te doen, er was een reden om buiten te gaan.

Ik duwde Mr. Silver en Molly bijna de voordeur uit en nestelde me vervolgens met een diepe zucht neer in de zetel met een tas koffie om rustig mijn krant te lezen en een ochtendprogramma te bekijken op ITV. 

Cesar Millan, de hondenfluisteraar op National Geographic en al geruime tijd mijn goeroe,  raadt mensen aan om een hond te nemen met dezelfde graad van energie als zijzelf.  Iemand die niet graag uren wandelt moet dus een bulldog met korte pootjes nemen.    Had ik dat maar geweten bij het kiezen van een man!

Maar kom, we blijven bezig en we hebben goede vrienden.  In de late namiddag zijn we bij hen uitgenodigd voor een drankje en een hapje en zo krijgen we weer een vakantiedag gevuld.

Maar de maand is nog niet om en het weerbericht ziet er echt niet schitterend uit voor de volgende dagen.    Ik zit met mijn handen in mijn haar hoe ik Mr. Silver nog de rest van de maand kan bezighouden, 't is verdorie nog erger dan een kind.    Hij kan maar zo lang met zijn verrekijker staan turen vanop het terras en er is bitter weinig te zien op een leeg strand.   Tot hiertoe heeft hij nog maar één blote boebie gezien en dan nog van een dame op leeftijd (ik heb ook even gepiept omdat ik het niet geloofde)

Vrij grappig maar tegelijk zielig is de reddingsboot die voortdurend over en weer vaart voor een volkomen leeg strand en zee en de arme redders van het openlucht zwembad op het strand, die wachten op zwemmers.

Indien het droog weer wordt,  dan vrees ik dat morgen onze fietsen van stal zullen komen.

En zo krijg ik mijn boeken nooit uitgelezen... tch tch tch ....  Héél diepe zucht!

20-06-2011 om 15:39 geschreven door BOJAKO  

Mijn blogje was amper geschreven en LAP, weer geen internet en weer eindeloze GSM gesprekken met Mobistar. 

Uiteindelijk (omdat ik bijna een zenuwcrisis kreeg) heb ik de telefoon doorgegeven aan Mr. Silver.  Terwijl hij voor de tweede keer de eindeloze reeks vragen doorspartelde sprong het lichtje onderaan de PC aan dat meldde dat we verbinding hadden.
Benieuwd hoe lang

Nu zegt de technische dienst me dat ik terug moet bellen naar de dienst facturatie omdat ze me een fout tarief hebben aangerekend.   115 € is voor roaming in het buitenland en ik had nochtans duidelijk gezegd dat ik in het binnenland zat.   Ik moet nu een kredietnota trachten te bekomen.  Als dat even moeilijk is als een verbinding trachten te bekomen dan staan we er goed voor.   Volgens de technische dienst heb ik enkel een driemaandelijkse extra bundel nodig van 15 € per maand.   Ook genoeg als je weet dat mijn gewoon abonnement herbegint op de 22ste.

Normaal gezien doe ik geen enkele betaling via een domiciliëring, maar het ging niet anders toen we het contract van Internet Everwhere afsloten.  Nu moet ik rekenen op de goodwill van Mobistar om inderdaad op tijd een kredietnota te zenden.   Je zou voor minder terug een container voor hun parking zetten

Ook benieuwd hoe hoog mijn GSM rekening zal zijn op het einde van deze vakantie na al die eindeloze wacht-gesprekken.   Pffft...

Maar kom..om het even over iets plezanter te hebben : 't is hier nog altijd prachtig weer.   We hebben net een flinke wandeling achter de rug.  Molly ligt strijk.

De gezamenlijke verjaardagsfeest (vier jarigen)  van vorig weekend met alle kinderen en kleinkinderen is goed verlopen en we hadden goed weer dus alle kinderen konden buiten op het strand.

 
Meer daarover in een volgend logje ... tenminste als we internet verbinding krijgen

15-06-2011 om 16:34 geschreven door BOJAKO  

tch tch tch ... altijd moet er toch een haar in de boter zitten hé?

Ik gebruik al verschillende jaren Internet Everywhere van Mobistar en ik was een heel tevreden klant...tot vanmorgen, nee tot vorige vrijdag om juist te zijn.

Vanmorgen was ik ziedend!  

Vorige vrijdag:  poef ...gedaan met surfen.  Mobistar had mij geblokkeerd omdat mijn megabytes, gigabytes, bits ...weet ik veel,  op waren.  Heu ???  Ik had zeker niet meer of minder aan de PC geweest dan andere jaren, maar kom, alles is mogelijk.

Ik nam telefonisch (GSM) contact met Mobistar en na de gebruikelijke - op TV heerlijk geparodieerde- honderduizend nummertjes drukken, kreeg ik eindelijk een dame aan de lijn die me een extra 500 dinges verkocht voor een kleine 115 € jawadde Zjérard.   VRIJDAG zei ze me dat ik enkele uren later terug online kon.  Een vriendelijke, behulpzame doch dure madam.

Drie uur later: noppes, niks te internetten.

Zaterdagochtend, eerste werk (er was een lang weekend op komst) terug gebeld (GSM) en weer de hilarische honderduizend nummers gepasseerd tot ik uiteindelijk maar op een nummer drukte, ik wist al lang niet meer op welke dienst ik beland was.  Het bleek de technische dienst te zijn.   Deze lieve, beleefde meneer was verwonderd en zei dat ik nog zeker voldoende bytes, bits ... weet ik veel ...had, na mijn telefoontje de dag ervoor had ik een SMS gekregen dat alles in orde was.  Meneer zag dit ook allemaal op zijn screen en zei dat de fout bij hen lag.  Men was me vergeten te deblokkeren.   Hij ging ervoor zorgen dat het zo snel mogelijk gebeurde.

En weer ... mijn voeten Zjérard.   Zaterdag avond nog altijd niks.   Zondag hoefde ik niet te bellen om van mijn oren te maken, want zondags wordt er bij Mobistar niet gewerkt.

Maandag probeerde ik nogmaals te bellen, feestdag of geen feestdag en in kreeg zowaar weer het antwoordapparaat met de honderduizend nummers.    Na het indrukken van wederom een eindeloze reeks nummers (met GSM) kreeg ik een stem die me verzocht om te wachten, er waren nog wachtende voor mij.   Er waren nog héél veel wachtenden voor mij, want een uur later zat ik nog steeds naar de muzak te luisteren, op regelmatige tijdstippen onderbroken door de stem met het verzoek : gelieve aan de lijn te blijven .... etc.etc...

Na een uur hield ik het voor gezien.  Ik smeet mijn GSM en Mobistar stick op de tafel en besloot om te wachten tot vanmorgen.

Vanmorgen kreeg ik, na mijn eindeloos getoets een feeks aan de lijn die vast en zeker net haar maandstonden had ofwel een fameuze kater.   Het venijn droop uit haar stem.  Ik moest haar niet hebben, ik moest de technische dienst hebben.   Toen ik haar vroeg of ze me even wou doorschakelen sneerde ze : "nee ge moet terug naar het eerste nummer bellen en zo de technische dienst bereiken."    Had ik ze door de telefoon kunnen trekken dan had ik voorzeker haar neus afgebeten en terug uitgespuwd.

Enfin ... terug - ik moet het niet meer zeggen zeker.   Eindelijk !!!! de technische dienst bereikt en zie voorwaar ... vier uur later kan ik weer online!   Wat een service!

Intussen kwamen er twee SMS'n van Mobistar binnen;  of ik zo goed zou willen zijn te antwoorden op hun klanten tevredenheidsonderzoek.   10 was héél tevreden, 1 was niet tevreden. 

Ik heb ze een dikke NUL gegeven.

Nu ben ik benieuwd hoeveel ze me op het einde van de maand zullen aanrekenen.  Ik hou mijn hart al vast.

Zij die haar hond dringend moet buitenlaten (grote P...S) groet jullie allemaal

14-06-2011 om 13:00 geschreven door BOJAKO  

Voilà.. zo zijn we al woensdag den achtste juni,  de dagen zoeven voorbij.

Hier is het vandaag prachtig weer, een stralende zon in een helblauwe lucht boven een grijs-groene-blauwe zee met kabbelende witte kopjes van de golven, héérlijk...wat wil je nog meer?

Gisteren was het een ander verhaal.  Miezerig grijs en nat, maar vermits we kleding bij hebben voor alle seizoenen vertrokken we toch, gekleed in een dikke fleece, anorak en rubber botten,  langs het strand naar Koksijde.   We lopen gewoonlijk richting wind- in- de- rug en komen dan met de tram terug, maar gisteren kwam de wind van de zee, dus het bleef gelijk.   Het moet wel eb zijn, want in mul zand kan ik niet lopen, dan protesteert Herniaretta teveel.  Zelfs bij eb verdoof ik haar met straffe medicatie.  Die medicatie verdooft dan ook een abces dat ik eergisteren plots op mijn tandvlees kreeg boven een hoektand.  Ik heb echt geen zin om hier op zoek te gaan naar een tandarts tenzij de pijn niet meer te harden is.

Broer Ardennen en schoonzus zijn gisteren vertrokken na het ontbijt en nu zijn Mr. Silver en ikzelf alleen op ons eentje tot zaterdag, want dan komen kinderen en kleinkinderen feesten.

Molly groeit als een kool en vreet nog alles op wat ze onderweg op straat of op strand vindt.  Ik weet echt niet hoe we dat moeten afleren.  Ik denk dat ik thuis in de tuin verschillende zaken ga insmeren met straffe Wasabi of pili pili, misschien leert ze het zo af.  

Onze oudste zoon was ook een alleseter en een allesdrinker.   Nadat hij op tweejarige leeftijd alle restjes uit  de glazen van de gasten had opgedronken heb ik de volgende dag op ons salontafel bouillon blokjes als appetizers gepresenteerd met daarnaast in een mooi  glas een mix van maïzena/water/peper  en zout.  Daarna was hij héél voorzichtig vooraleer hij iets opdronk of at.   Nu ik er over schrijf besef ik dat hij nog steeds aan alles ruikt vooraleer hij eet of drinkt.

Zondag was het hier rommelmarkt op de dijk en ik heb voor 30 € een tweedehands fiets-kinderkar kunnen kopen.  Het is onze bedoeling om Molly daar in te krijgen zodat we met de fiets weg kunnen met de kar +Molly. Benieuwd of het zal lukken.

Ik heb vandaag de krant nog niet gelezen, weten ze nu al de oorzaak van de EHEC besmetting?  Ik heb gisteren het lot getart en tomaten gegeten en de dag daarvoor sojascheuten.  Eten is nu, tot men zeker is, een vorm van Russische roulette.

Zij die vandaag een komkommer gaat eten groet u. 

08-06-2011 om 12:50 geschreven door BOJAKO  

geniet nog even van de rust

Happy Birthday Comments Pictures - Photobucket

05-06-2011 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Zoals je merkt schrijf ik weinig, maar dat is een goed teken, het is een gevolg van het super extra mooi weer hier aan zee.

Met zo'n weer zit je niet binnen achter je PC,  maar buiten op een terras met een lekker drankje.   Op het strand zonnebaden mag niet omwille van Molly. 

Toen we hier aankwamen was ik er van overtuigd dat we de zomer gehad hadden, maar gelukkig hadden de weergoden compassie en hebben ze nog voor wat extra mooi weer gezorgd, waarschijnlijk tot groot ongenoegen van de boeren en tuiniers.

De trouwe Mr. Silver had er geen rekening mee gehouden dat onze parochiefeesten ‘met Vlaamse kermis' pal in onze vakantie zouden vallen en hij is plichtsbewust teruggekeerd om daar vier dagen te werken als hulp friturist.  

Broer Ardennen helpt ook elk jaar en zo komt het dat ik hier nu met schoonzus Ardennen als grass widow* aan zee zit.

*1. A woman who is divorced or separated from her husband. 2. A woman whose husband is temporarily absent. 3. An abandoned mistress. 4. The mother of a child born out of wedlock.

We missen onze handige Harry's,  want hoewel het appartement mooi oogt valt alles in duigen wanneer je het aanraakt.   We deden de vaatwasmachine open en de deur viel eraf.  Ik sloot de gordijnen en had ze in mijn handen.   Uit de kranen komt slechts heel lauw water,  wat het afwassen met de hand heel moeilijk maakt.   Ik deed de deur van mijn kleerkast toe en had die ook bijna in mijn handen.   Schoonzus krijgt de deur van haar kleerkast nog slechts op een kier open.  

Ik ben serieus van mijnen tak gaan maken in het verhuur agentschap en ze hebben me beloofd dat maandag iemand naar ons vaatwasmachine zal komen kijken.   Alle andere opmerkingen schuiven ze netjes op de rug van de respectievelijke eigenaars.   " 't ja mevrouw, wat wil je, de eigenaars hé...we zullen het hen melden, maar ze hebben toch een nieuw salon gezet dit jaar..." pfft.. alsof dat al de rest goed maakte.  

Nu Mr. Silver weg is moet ik elke ochtend met Molly de obligatoire ochtendwandeling maken.   Ik ben helemaal geen ochtendmens, dus dit gebeurt met automatische piloot.   Ik laat Molly zo lang mogelijk in haar bench en  trek de eerste kleren aan de ik vind, dan snel snel  een jas aan, ik verstop mijn haar onder een pet en vertrek onfris en ongewassen met Molly naar het duinenpad,  waar ze braafjes haar behoefte doet.   Nog voor mijn ontbijt deponeer ik een warm zakje hondendrolletjes (byeuch,kots kots) in de daartoe bestemde bak en dan keren we huiswaarts.

Gisteren kwam schoondochter 2 op bezoek met haar mama en de kleinkindjes.   Tibo, de jongste, is helemaal niet bang van Molly, maar de twee oudsten zijn nog altijd doodsbang.   Ik dacht dat het zou beteren wanneer ze zagen dat kleine Tibo helemaal niet bang was, maar nee hoor... het zal nog wat tijd en geduld vragen vrees ik.  

Zo, de voormiddag vliegt voorbij en we moeten van deze mooie dag nog profiteren, want morgen kan het misschien gedaan zijn.   We wonen tenslotte in België en niet in Spanje.   Ik moet ook nog een krant kopen om te zien of ze nu eindelijk de oorzaak van de komkommer bacterie gevonden hebben.     Als je de borden ziet wegnemen in  restaurants, dan merk je dat iedereen sla, tomaten en komkommers netjes op het bord laat liggen ... 't ja ... ik zal ook pas gerust zijn wanneer ik weet hoe de vork in de steel zit, of liever ... of de bacterie in de komkommer of de tomaat zit!

04-06-2011 om 10:54 geschreven door BOJAKO