this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
29-10-2011
vervolg AhaaaaBraaaa....
Oeshje…dringend tijd maken om blog bij te schrijven, foeikes Bojako… !!
Vliegen bij jullie de weken ook zo snel voorbij of is dat alleen bij mij?
’t Zal vandaag ook een kort logje worden, want ik heb nog heel veel te doen.
Eerst en vooral seffens in mijne AhaaaBra geraken…’k heb een nieuwe methode ontdekt dankzij de hulp van vriendin H.
De AhaaaBra zit als gegoten en is bijzonder comfortabel, maar daar heb ik het al eens in een ander logje uitvoerig over gehad.
Het ding aankrijgen is echter niet simpel en dan druk ik het nog zacht uit.Je moet de elastische BH over je hoofd trekken en dat rolt elke keer op in een worst en daarom had ik steeds assistentie nodig van Mr. Silver. Hij vond dit niet zo erg …
Indien je de advertentie op TV kent, dan merk je dat er twee verkoopsters nodig zijn om het ding aan te trekken op een buste die dan ook nog geen armen heeft, dàt alleen al had al een duidelijke aanwijzing moeten zijn.
Maar kom, ik dwaal weer af…
Dit euvel (het oprollen der Bééhàà) kwam ter sprake tijdens het eten bij vriendin H. waarop zij onmiddellijk antwoordde : “ Mijn zus draagt die ook en zij vindt die BH’s ook zo gemakkelijk, maar zij trekt die niet over haar hoofd aan, ze stapt erin!”
“Ahaaaa!”zei ik
“Hahahahaha” lachtte Mr. Silver en toen ging hij verder en riskeerde hij zijn leven ...: “Gij krijgt dat ding nooit over uw poep.”
Na mijn dodelijke blik switchte hij bijzonder snel van onderwerp.
De volgende ochtend geen Mr. Silver meer nodig bij het aankleden.
Ik stapte gemakkelijk in de AhaaBraa : dikke poep en al,
Tot eergisteren ons Quasimoodooke (Seppe) bijgehouden. De stijve nek was hardnekkig, maar gisteren kon hij weer naar school.
Mr. Silver en ik hebben dan maar van het mooie herfstweer geprofiteerd om een lange wandeling met Molly te maken. Ze speelt dolgraag met de andere honden op de grote hondenwei en nadien gaan we 'natuurlijk' een Duveltje drinken voor we terug naar huis stappen.
Vandaag vieren we de zevende verjaardag van kleindochtertje.
Buiten schijnt een stralende zon, 't is wel aan de frisse kant, maar de kindjes zullen deze namiddag toch allemaal buiten kunnen spelen.
Nana (moi) is haar verjaardags biscuit aan het afwerken en daarom ... weer weinig tijd om te schrijven. ;-)
Kleinzoon 3 ofte Seppe ofte beter gezegd ons Quasimodooke heeft een wreed stijve nek en wij 'mogen' nu twee dagen knutselen met hem. 't is toch een schatje nietwaar? en voor de bezorgde omaatjes ... jaja... 't is maar een stijve nek. Op spoed werd meningitis uitgesloten wegens : geen koorts en veel te levendig
Donderdag was de begrafenis van Mieke. Geen droog oog in de kerk toen men eerst het “Ave Maria” zong, gevolgd door een lied dag ze zelf had opgedragen aan haar lieve man : “Merci cherie” van Udo Jurgens (* tekst hieronder)
Wat later op het kerkhof kwam een stralende zon piepen en het leek me alsof ik Mieke op haar gewone lachende, opgewekte manier hoorde zeggen : “Komaan hé mannekes, is’t gedaan hier met al dat gebleit, de zon schijnt, geniet van het leven, dat zou ik ook doen !”Zo was ons Mieke, de eeuwige vechter en optimist!
Diezelfde dag werd zus Engeland geopereerd.Een niersteen had zich vastgenesteld in haar urineleider en moest onder narcose weggehaald worden en er werd vervolgens een stent geplaatst.Hoewel de dokters haar diezelfde dag nog naar huis wilden sturen (ze hadden blijkbaar de bedden nodig ?!) heeft ze deze keer voet bij stuk gehouden en is ze in het ziekenhuis gebleven, want de hevige pijn die ze heeft is nog steeds onveranderd en men vindt de oorzaak niet.Meestal verdwijnt de pijn na het verwijderen van de steen.Ik verwacht vandaag nog meer nieuws.Ik hoop dat men minstens haar pijn wat kan verlichten.
Vrijdagavond zijn we met broer en schoonzus Ardennen naar de jaarlijkse gastronomische diner geweestdie ons plaatselijk Chinees restaurant organiseert.
Njammie Njammie, ’t was buitengewoon lekker.
De kok bereidt dan heel speciale Chinese gerechten die normaal niet op de kaart staan.
Gisteren, zaterdag, waren we dan weer uitgenodigd voor een tapas diner bij zoon 1 en zijn vrouwtje, samen met onze goede vrienden.
Kleinzonen 1 en 2 hadden flink meegewerkt bij het bereiden van de tapa’s en verdienen beiden een grote pluim voor de bijzonder lekkere hapjes en de vlotte bediening.
Elke leeftijd heeft zo toch zijn bijzondere charme nietwaar?
Strakjes ga ik met hen en hun mama naar een kinder musical dat wordt opgevoerd door ons plaatselijke amateur theater – het Dion theater, waar Mr. Silver als hobby meewerkt in de technische ploeg en waar vriendin Paz meespeelt bij het volwassen toneel.
Zoals ge ziet vervelen we ons niet.Hoe ik ooit moet afvallen is wel de vraag van zes miljoen…. ;-)
* Merci Cherie gezongen door Udo Jurgens
Merci Merci Merci für die Stunden Cherie
Cherie Cherie uns're Liebe war schön so schön
Merci Cherie sei nicht traurig muß ich auch von dir geh'n.
Adieu Adieu Adieu deine Tränen tun weh so weh so weh
Toen Mr. Silver vanmorgen naar zijn wekelijkse vriendenbabbel vertrok zei ik nog : « ge zult buiten op terras kunnen zitten, want de zon schijnt ». Nu ik naar buiten kijk vrees ik dat er van buiten zitten niet veel in huis zal komen, maar ach … dat zal hem niet weerhouden van Duveltjes te drinken.’t Is bijlange nog niet koud genoeg voor Gluhwein en dat lust hij bovendien toch niet.
Vorige week woensdag mocht ik bij Fons van blog ‘Keukenweetjes’ een Engels kookboek komen halen, enfin ’t werd een doos vol kookboeken.Bedankt hoor Fons.
Na de middag kwam kleinzoon 2 op bezoek en zoon 2 kwam tussen de middag een boterhammetje mee eten.
Vrijdag heb ik mijn blogmaatjes nog eens ontmoet en dat doet altijd weer deugd.Daarna waren we uitgenodigd bij vrienden voor een etentje en daar hebben we ook heel erg van genoten, ondanks het feit dat mijn spijsverteringsstelsen nog altijd naar de vaantjes is.
De huisarts is er nu bijna van overtuigd dat mijn pijnen en smarten een gevolg zijn van mijn Pancreas operatie vorig jaar… jaja…’t is al een jaar geleden, ongelooflijk hé.Ik heb nu andere pillen gekregen en die lijken wat beter te helpen.
Zondag heeft Mr. Silver me weer eens meegesleurd naar een zoveelste rommelmarkt en de wandelingen met Molly slorpen nu ook een groot deel van onze tijd op.
Toen kregen we het vreselijk nieuws van Mieke en toen ik op zoek ging naar foto’s van Mieke en onze vriendengroep van 45 jaar geleden werd ik echt nostalgisch.Wat waren we toen allemaal jong, gezond en mooi.Hierboven zet ik er een foto van Mieke van toen.
We zijn vriendinnen geworden op ons eerste werk na school.Achttien waren we zo ongeveer allemaal.We kwamen trouwens allemaal uit dezelfde school.Een non die daar les gaf was familie van onze toenmalige baas.
God wat hebben we daar plezier gemaakt.Zes jonge vrouwen waarbij het ongelooflijk klikte.Toen kwamen onze respectievelijke vrijers en die werden door de groep goedgekeurd en die werden nadien ook vrienden.Je zal maar geluk hebben.
Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder Mieke, net zoals het nooit meer hetzelfde was toen Rosette overleed.
En ik maar zagen over mijn spijsvertering.Ik zou me moeten schamen.
Ik moet nu echt beter mijn best doen om mijn blogdagboek bij te houden, voor je het weet sta je een week achter, maar ja, ik ben weer volop aan het lezen … schoondochter had me de Millenium trilogie van Stieg Larsson geleend en eens je daar in vertrokken bent, ben je een tijdje zoet.
’t Zijn goede, spannende boeken, maar naar mijn bescheiden mening staat er op z’n minst 25% teveel tekst in.
Met heel veel pijn in ons hart nemen we afscheid van onze lieve vriendin Mieke, die zes jaar lang een verbeten strijd heeft gestreden tegen de grote K.
We zullen ze altijd blijven missen en ons hart gaat uit naar haar lieve man en onze dierbare vriend Nap, die we heel veel sterkte toewensen.
al meer dan 45 jaar lang zijn we vriendinnen...
vlnr ...Mieke, Judith, Hedwige en ikzelf
lievelingssport van Mieke de doorzetster, dit zelfs tijdens haar vebeten strijd ...
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
