Tijd : enkele weken geleden.

Plaats : ons echtelijk bed om vier uur ‘s morgens.

Ik word wakker omdat ik een heel lichte slaper ben en voor één keer is mijne zilveren ook wakker, iets wat héél zelden gebeurt.   Hij schudt eerst hevig met z’n arm en wrijft vervolgens met zijn linkerhand over zijn rechterhand.

Waarschijnlijk is al dit geschud en gewrijf de reden waarom ik nu ook klaarwakker ben.

Ikke : “wat is er shoeke?   Last van uw arm?”

Mr. Silver mompelt : “mijn vingers zijn helemaal voos, da’s vreselijk ambetant.”

Ikke : “voos ...hmmmm… eens naar laten kijken indien dat blijft duren, zou een zenuw kunnen zijn dat gekneld zit…sloppel.”

Mr. Silver antwoordt : “zzzzzzzzzz”.

Hij slaapt terug,  ik ben  klaarwakker en kijk dan op TV naar de hondenfluisteraar.

Tijd : een week later.

Plaats : bij de huisarts.

Ik ben op consultatie voor maag en darmproblemen en Mr. Silver voor z’n voze vingers.

De dokter vermoedt dat Mr. Silver lijdt aan een carpale tunnel syndroom en verwijst hem door naar de dienst Fysische geneeskunde voor een EMG.

Tijd : gisteren

Plaats : ziekenhuis Sint Augustinus : dienst Fysische geneeskunde

Ik ga mee met mijne zilveren zuiver voor morele steun.   Hij heeft mij het voorbije jaar al zo dikwijls gesteund bij de vele dokters bezoeken.

We zijn op tijd, maar de dokter loopt een half uurke achter.  Ik heb al veel erger geweten.

De dokter is een man van weinig woorden en hij vraagt Mr. Silver om plaats te nemen op een behandelingstafel.   Vervolgens begint hij stilzwijgend met electrische pinnen her en der te steken in de arm en het hand van mijne zilveren.  

Bij een nogal felle electrische schok schrikt Mr. Silver en zegt tegen de zwijgzame arts : “pas op dokter, want als ge zo blijft verder doen vliegen seffens mijn schoenen van mijn voeten.”  

De arts kan er niet om lachen…ik wel.

Nog erger dan de electrische schokken zijn daarna de naalden die in hand en arm gestoken worden.   Ik zie Mr. Silver bleekjes worden rond zijn neus.  

Het onderzoek is eindelijk afgelopen en de dokter zet zich achter zijn bureau en kan plots praten.

“ ’t ja … dat is duidelijk Carpale tunnel syndrome, ofwel kunt ge daar een spuit cortisone in geven, ofwel kunt ge dat bij de handchirurg laten opereren.   Ik zou voor het laatste opteren, dan zijt ge er in één keer vanaf en het is een minimale operatie dat door een eerstejaars assistent kan uitgevoerd worden, zelfde dag binnen en buiten, ge moet zelf maar kiezen….”

Een hele monoloog en er kan zelfs een glimlach af. 

Ook voor deze specialist was het waarschijnlijk een pietluttig iets vergeleken met de zware gevallen die hij dagelijks te zien krijgt.

Plaats : in de auto op weg naar huis

Mr. Silver : “ weet ge … mijn vingers zijn precies veel minder voos, ik zal wachten tot het erger wordt en dan zien we wel hé?”

Ikke : “natuurlijk shoeke, ’t is uw rechterhand en ge zijt tenslotte linkshandig, weet maar te zeggen wanneer het terug erger wordt en dan maken we dan wel een afspraak.”

Mr. Silver : “ maar dat onderzoek deed wel pijn zenne.”

Ikke : “ natuurlijk shoeke, maar ge hebt het ongelooflijk moedig doorstaan”.  J

22-11-2011 om 11:26 geschreven door BOJAKO  

Pffft mannekes….. wat voor een week was dat !

Na ons tweedaags bezoekje aan broer en schoonzus Ardennen kreeg ik - zoals men hier ten velde placht te zeggen -  last van : “het snot”, enfin, ’t was meer een drupneus zoals men ziet bij héél oude mensen, plus pijnlijke spieren en ferme keelpijn.

Nu had ik toch net de week ervoor mijn allereerste griep spuit laten zetten omdat ik nu,  dankzij de Pleuritis vorig jaar, blijkbaar tot de groep  'risico patiënten' behoor volgens mijn huisarts.

Daarbij heb ik nog steeds last van maag en darmen,  dan weet ge het wel zeker… Bibieke was compleet van de kaart.

Maar... Bibieke had geen tijd om van de kaart te zijn, want er was vorige week een drukke babysit dienst voorzien, plus een grootouderfeest op school bij kleinzoon 3 èn een verjaardagsfeest van zoon 1 en kleinzoon 1.

Tussen de soep en de patatten en de Dafalgans permitteerde ik me af en toe een dutje op de zetel, maar van bloggen kwam er spijtig genoeg niet veel in huis.

Was het nu zo ongelooflijk koud in ’t begin van de week, of was ik het?  Ik heb de hele week met mijn UGG’s rondgelopen, zelfs in huis.   De beste koop die ik in Australië gedaan heb. J

Gisteren was het niet meer zo koud en vandaag schijnt er ook een mooi zonnetje en ik voel me godzijdank een stuk beter.

Ik denk zelfs dat ik over voldoende fut beschik om vanmiddag samen met Mr. Silver en Molly een flinke wandeling te maken, wat denkt ge daar van?  Veel beter nietwaar?   J

20-11-2011 om 12:27 geschreven door BOJAKO  

Woensdag ben ik dan naar de maag- darm specialiste geweest, gewapend met raadgevingen van vriend dokter Ronald.

Zij is er nu vast van overtuigd dat ik met een restprobleem zit van mijn Pancreas operatie.  Ik moet nog één onderzoek doen om eventueel terugbetaling te krijgen voor de medicatie via de ziekenkas.

Zij denkt dat mijn Pancreas geen of onvoldoende enzymen meer aanmaakt die nodig zijn voor een goede spijsvertering, maar deze enzymen kunnen desnoods per pil ingenomen worden. 

De terugbetaling is wel noodzakelijk, want ik zou ze zo kunnen krijgen, maar dan moet ik de volle pot betalen en het zijn nogal kostelijke pillekes.   Soit.   Ik zou graag terug goed werkende maag en darmen hebben en terug van mijn eten genieten….

Woensdag avond had ik voor zoon 1 en de twee kleinzonen een jagerschotel gemaakt, maar kleinzoon 2 lustte geen worteltjes … doemme toch, had ik dat geweten, dan had ik wortelpuree gemaakt, dat lust hij wel, een mens moet het maar weten hé! J

Nu hadden ze – indien ik me niet vergis – toch goed weer voorspeld voor vandaag, of heb ik het mis?   ’t Is hier nondepippel grijs en miezerig en we gaan seffens een flinke wandeling maken met Molly.   Veel plezanter wanneer er een herfst zonneke schijnt.

Na de wandeling gaan we op bezoek bij vrienden.    Ik ga dan ook ‘eindelijk’ (bloos bloos) hun boek terugbezorgen met foto’s van de prachtige schilderijen van *Herman Jacobs, zijn kleurenpalet is ongelooflijk, raar dat hij niet echt bekend is.   ’t Zou anders wel moeten!  (*zie foto hierboven)

Morgenavond komen de twee kleinzonen slapen en de dag erna trekken we voor twee dagen op bezoek naar broer en schoonzus Ardennen.    Hopelijk blijft het voorspelde mooi weer duren indien het ooit komt natuurlijk. J

11-11-2011 om 13:34 geschreven door BOJAKO  

Lap, weer een week voorbij, menslievendeugd toch....

Vorige vrijdag was het nog heerlijk weer en zijn we met de blogmaatjes samengekomen, maar de dagen erna was ik weer helemaal van de kaart.  Zo mottig als een krab.

Maag en darmen werken helemaal niet meer zoals het hoort sinds mijn Pancreas operatie.

Ik heb -zoals het tegenwoordig hoort-  dokter Internet afgeschuimd om info te vinden over complicaties na een Pancreas operatie.   Bijna alle bijverschijnselen die ik nu heb lijken te kloppen.

Alles behalve natuurlijk die ene waar ik wel tevreden over zou zijn,  namelijk een groot gewichtsverlies...  Bij mij is er geen gram af. L

De medicatie die ik kreeg van mijn huisarts helpt niet en nu heb ik een afspraak gemaakt met de maag-darmspecialiste,  van wie ik hoop dat zij een oplossing kan vinden.

Zelfs gewoon ons dagelijks potje koken is een probleem wanneer je je zo misselijk voelt.  

Mr. Silver vraagt al drieënveertig jaar lang steevast elke dag : “wat eten we vandaag shoeke?” en tot mijn operatie was dat nooit een probleem, ik kon elke dag een lekkere menu bedenken en klaarmaken.

Wanneer ik nu echter diezelfde vraag hoor,  dan keert mijn maag zich om in een diedubbele salto bij de gedachte aan eten en tegelijkertijd stuurt ze een signaal naar mijn hersenen waar mijn kookinspiratie knobbeltje zit en die weigert nog elke info.  Ik kan niets bedenken dat lekker is.

Ik moet dan spijtig genoeg aan mijne zilveren antwoorden : “ Ik weet het écht niet, kies maar iets, of haal maar iets,  ik zal het wel klaarmaken.”

’t Is nu al zover gekomen dat hij gewoon de vriezer induikt zonder me iets te vragen en het op het aanrecht legt.  

Hij kan ocharme niet koken,  maar zelfs de inspiratie van Jeroen Meus heeft hij niet.... 

Gisteren lagen er op het aanrecht vier zielige, kleine ontdooide  Chicken Pies (spreek uit als : paais*)die we nog in Engeland gekocht hadden.

“Welke groenten eten we bij die pies*” vroeg ik.

“Euh….’k weet niet…misschien wat sla of zo?” antwoordde hij.  

Maar er was geen sla in huis, dus uiteindelijk werd er besloten om er mushy peas en bonen in tomatensaus bij te eten.

Ik weet het :  niet echt een menu om U tegen te zeggen, maar zijn honger was gestild.   Ge merkt dat die man ooit nog in’t leger is geweest.

Vandaag is hij naar zijn wekelijkse bijeenkomst met zijn maatjes en heb ik tijd om hier rustig aan de computer te zitten.

Na de middag is het bijna een dagelijkse gewoonte geworden om met Molly te wandelen tot aan de grote hondenwei bij de mini-golf, daar kan ze eens goed ravotten met de andere honden en daarna doen we een terrasje en dan wandelen we terug naar huis.

Kwestie van allemaal in vorm te blijven, vooral Molly toch, want ‘goeroe’ Cesar Millan zegt dat een hond eerst en vooral beweging nodig heeft, de rest van de opvoeding gaat dan veel vlotter.

Yes Master!  ;-)

Zoon 1, vrouwtje en kinderen zijn allen gezond en wel terug van hun herfstvakantie aan zee.

De vakantie van zoon 2 eindigde in mineur.   Schoondochter heeft zaterdag tijdens het voetballen de gewrichtsbanden van haar knie gescheurd en lijdt veel pijn.   Werken zal er voorlopig niet in zitten en dat met drie kleine kindjes... ocharme.

Maar kom...wij zijn er altijd in noodgevallen nietwaar?

08-11-2011 om 19:38 geschreven door BOJAKO  

Hier zit ik weer in't kot van de nacht achter mijn Pécéke.  

Slapeloosheid is toch een rot vervelend iets en mijne zilveren snurkt onschuldig verder zonder zich bewust te zijn dat zijn eega zijn beddestee (en hem) verlaten heeft.   Het moet zalig zijn om zoals hij elke nacht door te kunnen slapen.  Schwiegermutti slaapt ook zo diep, 't moet in hun genen zitten. 

Pffft...mijn laatste boek is net uit en er is niets deftig op TV op dit ongoddellijk uur, dus dan maar hier een beetje komen lullen, jullie zullen me dat hopelijk niet kwalijk nemen.

't is een rustige week voor ons, de week die komt. 

Zoon 1 en familie zitten aan zee tijdens de herfstvakantie en vermits zoon 2 en zijn eega allebei in het onderwijs staan/zitten/liggen hebben we zelden babysit dienst tijdens vakantie periodes.

Iets anders : ....zelfs 's nachts is het nog steeds zalig weer. 

Hoe ik dat weet?   Omdat ik hier in mijn nachtjapon zit te typen en niet in mijn dikke winter peignoir en pelsen sloefkes.

Peignoir... raar woord hé, dat komt van het Frans zeker, dub dub ... hoe noemt men een peignoir in't mooi nederlands?   'Een kamerjas', dat was het!    Er werken blijkbaar toch nog enkele hersencellen op dit ongoddellijk uur godzijbedanktmerciekes

Deze namiddag ben ik met twee vriendinnen op trot geweest - naar de dierentuin.   Vriendin had twee vrijkaarten.  't was te goed weer om binnen te zitten had ze gezegd.   Volk dat er was, niet te geloven.   't Was precies één of ander schoolvakantie : allemaal oma's en opa's met kleinkinderen   en wij, de drie tetterende madammekes ook natuurlijk.   We zijn dan maar na een korte wandeling rond de zoo in de Paon Royal gaan binnenzitten, daar konden we rustiger praten dan buiten in't gejoel.

Ook op de tram naar stad en naar huis was het ongelooflijk druk.   Mijn tram passeert de Boekenbeurs, dan weet ge het wel zeker.   Als sardiennekes op elkaar stonden we gepakt. Ik durfde niet goed in de boekenbeurszakken kijken, 't waren waarschijnlijk vooral kookboeken van de Piet of de Jeroen.   Zelf ga ik dit jaar niet,  want ik heb nog stapels boeken liggen die ik onlangs in Engeland gekocht heb en Congo en het derde deel van de Millenium Trilogie liggen nog te lonken.

Voilà... vier uur en een kwart en nog altijd niks, nada, gene vaak... doemme doemme toch. 

Ik zal dan nu maar één of ander onnozel spelletje spelen, misschien komt Klaas Vaak dan toch wat zand in mijn oogjes strooien ....   diepe slapeloze zucht!

01-11-2011 om 04:20 geschreven door BOJAKO