this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
31-12-2011
van oud naar nieuw ...
eentje uit de oude doos
AAN AL ONZE LIEVE VRIENDEN WENSEN WIJ EEN GEZOND EN GELUKKIG 2012
Oef… eindelijk ben ik bekomen van kerstmis en de feestdrukte en kijk zowaar… daar komt oudejaarsavond potvolkoffiemetklontjes weer aangevlogen.
Wat is dat toch met mij tegenwoordig?Gaat de tijd nu echt zo snel of ben ik het die niet meer meekan?
Maar soit, oudejaarsavond gaan we straks vieren bij broer 2 en schoonzus thuis. ’t Zal plezant worden, maar er zal er eentje moeten Bobben en ik vrees dat ik dat zal zijn, want mijne zilveren...'t ja hoe moet ik dat zeggen?
Eens één Duvel in die man is zijn wilskracht en wijsheid in de kan … euh … of iets dergelijks, ik kan spijtig genoeg niet goed dichten.
Morgen vieren we naar traditie nieuwjaar bij zoon 2 en dan lezen de kindjes hun nieuwjaarsbrieven voor.
De vorige week was volzet met ditjes en datjes.
Mr. Silver is bij zoon 2 de keuken mee gaan schilderen, maar gisteren was er eindelijk tijd om samen naar de koekenstad te trekken, want ik had de kerstmarkt nog niet gezien en ik wou ook absoluut een muts dat wat modieuzer was dan de honderd die nu in mijn schuif liggen. J
Nu ik met zeer kortgeknipte haartjes rondloop voelt het wat frisjes aan daarboven op mijnen tokkelater* (Antwerps voor hoofd).
Eens de muts gekocht togen we naar de kaaien, want om een of andere reden had de stad “A” besloten dat de kraampjes op de Grote Markt en in de zijstraten nu al overbodig waren. Pffft… L
In een gesloten hm… hoe moet ik het noemen… soort iglo tentje met een haardvuur… verorberden Mr. Silver en ik een hamburger (hij) en ik een braadworst met sauerkraut (waarvan hij ook nog de helft binnenspeelde).
Van al dat eten hadden we natuurlijk dorst gekregen dus we trokken verder naar zijn stamcafé op de Groenplaats.Stampvol binnen natuurlijk, maar we hadden het weer mee en we konden buiten op het terras zitten.Ik had nu tenslotte een ongelooflijk warme muts op mijn hoofd hé.
Wie zien we daar tot onze grote verbazing voorbij lopen tussen al dat volk ???? Jawel ...medeblogster - vriendin Myette met haar ventje.
Wij maar wuiven, maar denk je dat ze omkeek, no way… ze hadden haast en liepen snel door richting Grote Markt.Waarschijnlijk wilden ze ook nog de kerstmarkt zien vooraleer de laatste kraampjes afgebroken werden.
Terug thuis had Molly weer een mooi cadeautje voor ons.
’s Morgens hadden we al gemerkt dat ze krassen had gemaakt in de keukenmuur en nu had ze onze agenda van de kast kunnen plukken en die aan flarden gescheurd… alles in frennen uit elkaar.Godzijdank was het die van 2011 en was de kalender van 2012 die eronder stak ergens achter gevallen.
We hebben natuurlijk eens goed van onze oren gemaakt, maar of ze het begreep is een andere zaak. Haar Antwerps is niet echt goed, ze komt tenslotte uit Oost Vlaanderen.
Voor ons is deze 'speelse' hondenravage allemaal nieuw, want onze vorige hond heeft nooit - jamais de la vie - zo’n streken uitgehaald.
Vooraleer we in't vervolg weggaan wordt alles zo goed mogelijk buiten haar bereik gelegd.Benieuwd wat ze dan nog zal aanvangen.
Misschien moet ik gewoon een paar oude kranten op de kast laten liggen zodat ze daarop haar lusten kan botvieren, maar langs de andere kant leert ze dan ook deze slechte gewoonte niet af.
Doemme toch dat goeroe Cesar zo moeilijk te bereiken is, ik zou zijn raad goed kunnen gebruiken en hiervan staat niets in zijn boek denk ik.
Voilà dat was het voor vandaag, ik ga me nu al gedeeltelijk optutten voor vanavond, ’t is nodig, want ik zit nog altijd in mijn pyama en 't is al middag. J
Mr. Silver en ik wensen jullie allen een leuke overgang van oud naar nieuw en voor volgend jaar hopen we dat al jullie wensen mogen uitkomen.
wij hebben gisteren Kerstmis gevierd met kinderen en kleinkinderen en vandaag is't overschotjes dag... aan alle trouwe blogbezoekers een zalig kerstfeest vanwege Mr. Silver en mezelf ...
De feestdagen naderen tegen warp speed en ik kan niet meer zo goed tegen die snelheid functioneren.Ik ben meer een boemeltreintje geworden.
Enfin, het huis is versierd, de kerstboom staat en bijna alle pakjes zijn gekocht en verpakt en veilig uit de weg gezet zodat Molly ze niet kan vernielen.Nog één pakje en dan zijn we rond, dat is nog werk voor deze namiddag.
Mijn kerstmenu zal traditioneel zijn, maar het is nog iets te vroeg om daarvoor inkopen te doen.
Mr. Silver is even met zijn tuinmaat naar de gemeenschappelijke moestuin getrokken, want volgens de buurman zou er ingebroken zijn in hun ‘kot’ en zou er een glasraam gebroken zijn.Malheur de malheur.
Veel tijd zullen we deze namiddag niet hebben om te shoppen, want broer 2 en schoonzus geven laat deze namiddag een tuinfeestje met Gluhwein en hotdogs.We moeten goed ingeduffeld en liefst mèt paraplu komen.Gelukkig heeft Mr. Silver nog een Russische muts dat precies van Grizzlyberenhuid gemaakt is en bovendien oorkleppen heeft, want hij is nogal ne kouwelijke.
Gisteren heb ik mijn batterijen wat opgeladen door een echte luie pyama dag in te lassen… in de zetel voor de TV en lekker warm onder een dekentje.Ge zult het weeral zien hé, vlak voor de feestdagen en mijn keel ziet vuurrood.
Bovendien heeft mijne zilveren (denken we) een spier verrokken in zijn dijbeen.
Verdorie zeg : eerst zijn carpale tunnel syndroom, dan naar de dokter omdat hij een vrij grote cyste op zijn vinger kreeg, nu pijn in zijn dijbeen…ik vrees dat hij ook stillekesaan aan’t verslijten is.Zijn dijbeen moet toch pijn gedaan hebben, want hij trok vanmorgen naar de dokter, maar kwam onverrichter zake terug: de praktijk was toe en normaal zou hij naar een vervanger moeten, maar het doet waarschijnlijk dan toch niet zoveel pijn, want hij heeft er gewoon terug wat Voltaren op gesmeerd en is naar ‘den Hof’ vertrokken.
Vorige week vrijdag zijn we met de kinderen naar Urbanus gaan kijken in het Sportpaleis.Het was de eerste keer dat ik hem in levende lijve zag.De show was heel goed, maar eerlijk gezegd, in hetSportpaleis zit ge – indien ge betaalbare plaatsen wilt - zodanig ver van het podium dat Urbanus maar twee cm. groot lijkt.
Daarom moet ge, wilt ge iets zien, voortdurend kijken naar het reuze scherm dat boven hem hangt.
Nu vraag ik me af of ge dan niet beter wacht tot de show ooit op TV komt, dan kost het niets.
Diezelfde avond trad Deus op, dus ge kunt u voorstellen na afloop van beide shows wat een massa volk tegelijk stond te wachten op het openbaar vervoer om weer naar huis te kunnen.Er was ons op alle mogelijke manieren afgeraden om met de auto te komen. ’t Was ook een ongelooflijk pokkenweer.
Ik moet toegeven dat De Lijn zijn uiterste best heeft gedaan om deze enorme mensenmassa zonder ongelukken weg te krijgen, hoewel ik op een gegeven ogenblik vreselijk last kreeg van mijn claustrofobie toen ik tussen de massa zachtjes vooruitgeduwd en samengeperst werd.Dankzij de goede organisatie waren we net op tijd op de tram zodat ik niet van mijne sus gedraaid ben, maar het had geen vijf minuten langer mogen duren.
Allez hup … er wacht me nog een drukke dag, dus ik moet dringend aan de slag!;-)
De nieuwe hondenleiband ‘Illusion’ – een uitvinding van mijne goeroe den hondenfluisteraar aka Cesar Millan - is eindelijk aangekomen uit Amerika.(*zie foto hierboven)
Hier kon je de leiband niet vinden, we moesten het dus via de website bestellen en betalen.De verzendingskosten waren even duur als de leiband zelf en onze vriend Mr. Douane heeft het pakje dan ook nog eens opengemaakt om te zien of we geen drugs invoerden waarschijnlijk, en rekende voor het terug toeplakken van het pakje nog een extra tien euro aan.
Duur leibandje!
Volgens Cesar zou Molly mij met deze leiband niet omver kunnen trekken.
Mr. Silver heeft het al uitgetest en hij zegt dat ze beduidend minder hard trekt omdat de riem door het harnasje netjes onder haar oren blijft zitten.De vorige riemen zakten voordurend naar beneden en wurgden haar bijna, ocharme het dutske.
Toch hebben we ook geluisterd naar de goede raad van blogvriend Ludovicus en nu gaan we ook gewapend met snoepjes (mini stukjes kip) op wandel.Uit haar ooghoek houdt ze het zakje met de kipblokjes goed in het oog, er moest er nog eens eentje uitkomen, stel je voor.
Hopelijk werpt onze investering vruchten af en wandelt Molly binnen afzienbare tijd als een brave hond netjes achter onze hielen aan.
Indien dat gebeurt moeten we ze nog enkel afleren om geen diepe putten in de tuin te graven, niet aan de haal te gaan met de sokken van Mr. Silver,tijdens onze afwezigheid geen kranten of briefwisseling in stukken uiteen te rijten enz. enz.
Vandaag ziet het er echt geen wandelweer uit en ik moet nog dringend op trot om kerstinkopen te doen.Ik heb al bijna voor elk kleinkind de nodige pakjes, maar er ontbreken er toch nog enkele.
De wandeling van Molly zal vandaag een korte moeten zijn vrees ik.
Ligt het aan de winter, ik weet het echt niet, maar Mr. Silver en ik slapen tegenwoordig zoals marmotjes.Lekker warm onder ons donsdeken en daar waar ik normaal rond zeven uur ’s morgens klaarwakker ben moet ik nu om negen uur mezelf dwingen om op te staan.
Heerlijk J
Waarschijnlijk is het ook te danken aan mijn nieuwe medicatie.Ik hou vingers en tenen gekruist terwijl ik dit schrijf, maar het lijkt alsof de Pancreas enzymen me eindelijk van mijn vreselijke zwangerschaps-misselijkheids-gevoel hebben afgeholpen.Nu maar hopen dat het blijft duren.
Ik voel me fantastisch en kan eindelijk weer met plezier koken en eten.
Gisteren kwamen schoonbroer en schoonzus zee en Schwiegermutti op bezoek en ik had pikante pompoensoep klaargemaakt, hespenrolletjes met witloof en kaassaus, puree patatjes, en als dessert appeltaart met vanille roomijs.
Mnjammie … ’t is héél lang geleden dat eten me nog zo gesmaakt heeft.
Of het de anderen evengoed gesmaakt heeft weet ik niet, want ik had me wel een ietsiepietsie laten gaan met de pikante rode peper in de soep.
’t Ja …wat valt er nog te vertellen?
Ah ja … vorige vrijdag zijn we samen met de blogmaatjes naar het Dion theater geweest. Blogmaatje Paz en de twee andere actrices hebben de planken van de scène gespeeld.
Het stuk ‘De Presidentes’ van Werner Schwab kon me spijtig genoeg niet bekoren.
De meningen in onze groep waren wel verdeeld.
Eergisteren heeft Mr. Silver zich weer volledig laten gaan en ons huis is nu het toppunt van kitcherige kerstversiering.Meer ‘over the top’ kan echt niet.Maar ach … hij houdt nu eenmaal van al die bling bling en glitter en wie ben ik om hem dat jaarlijks pleziertje niet te gunnen?
De kerstboom staat geduldig te wachten op mij….die mag ik versieren en daar zal ik nu seffens aan beginnen zie!J
Nooit kwam de goede sint bij ons, hij kende ons zelfs niet en wij kenden hem ook niet.
Enfin later heb ik hem leren kennen toen ik hier in België kwam, maar toen was het te laat.Het kwaad was geschied.Wij stonden niet in zijn geschenkenboek genoteerd.
Gelukkig was er Santaclaus die op kerstavond speelgoed en snoepjes bracht, zo waren we toch enigszins getroost.
We hebben wel negenenvijftig jaar terug één groot geschenk gekregen met sinterklaas : een broertje die natuurlijk de naam van de goede sint kreeg, moeder wist wel dat de sint bestond ziet ge.
Onze kinderen hebben ook de sint gekend en onze kleinkinderen nu ook.Hij komt enkel bij hen thuis.
Toen onze eerste kleinzoon kwam stonden we voor een beslissing : zou de sint ook bij ons langskomen voor onze kleinzoon of niet …. Het werd niet.
Ten eerste vind ik het een feest voor ouders en kinderen en ten tweede vind ik dat de (meeste) kinderen vandaag al veel te veel hebben.
Liefde kunnen ze van ons met bakken krijgen en natuurlijk krijgen ze met kerstmis wel een pakje (of twee) onder de kerstboom.
Tijdens het jaar pik ik her en der iets mee waarvan ik denk : dat is nu iets voor kleindochtertje, of iets voor die of die kleinzoon en dat verstop ik dan tot kerstmis.
Vandaag liggen die koopjes allemaal uitgestald op ons logeerbed en nu moet ik er op letten dat het één kind niet meer pakjes krijgt dan het ander, want het aantal pakjes telt wanneer ze nog zo klein zijn, niet zozeer de inhoud.
Verder kan ik nog melden dan mijn maag- darm specialiste ‘eindelijk’ de uitslag heeft aangekregen van de laatste Pancreas test en die bleek uiteindelijk toch normaal te zijn.Goed nieuws ware het niet dat ik nog steeds lijd aan die verdomde zwangerschapsmisselijkheid.
Zij stelt voor om toch een maand lang een nieuw medicament (enzymen) te nemen om te zien of ze helpen, weliswaar tegen volledige betaling bij de apotheker.
Indien ik er baat bij heb, dan kan ze toch nog een brief schrijven om tussenkomst te krijgen.
Tijd of geen tijd, ik moet en zal vandaag mijn blogje bijwerken of mijn vrienden en trouwe lezers gaan denken dat ik er de brui aan geef.
Mijn excuus : ik ben elke dag van de week op trot geweest.
Gisteren ben ik met twee heel oude vriendinnen, enfin ze zijn niet oud, ik bedoel : ik ken ze al heel lang, lekker gaan bijbabbelen en voilà weer een leuke namiddag voorbij.
Vandaag ga ik op trot met mijn blogmaatjes en zo blijven we bezig. J
De vrije namiddagen zijn ‘Molly namiddagen’ geworden, ze heeft heel veel beweging nodig om haar overtollige energie kwijt te raken (volgens goeroe Cesar Millan).
Op de hondenwei is ze bijlange niet de grootste hond, maar thuis vinden wij dat ze enorme afmetingen begint aan te nemen.
Voor een ‘vrouwtje’ – klinkt beter dan teef – is ze er ook niet echt knapper op geworden.
Ze heeft spijtig genoeg de genen van haar vader meegekregen (Bouvier) en niet die van haar moeder (Beagle).
Maw : ze is groot, ze is zwart, ze heeft een ferme snor en een baard, dus niet echt een lady, ze lijkt meer op een tramp.Wanneer ze blaft horen ze het drie straten verder, ’t is dus ook geen kefferke.
’t Ja dat heb je met een bastaard, je weet nooit echt hoe ze er later gaan uitzien.
Wat we ze niet afgeleerd krijgen is het trekken, daarom hebben we nu de Illusion nek- en leiband van Cesar besteld tegen het trekken.Ik ben benieuwd of dat zal helpen.
Ik wacht nog steeds op de uitslag van mijn laatste onderzoek bij de maag- darm specialiste om te weten of ik nu enzymen moet nemen of niet.
Vriendin Paz belde om te vragen hoe het met me was en ik kon haar enkel zeggen dat ik me voortdurend voel zoals in de eerste drie maanden van een zwangerschap : ‘zo mottig als een krab’ maar ik troost me met de gedachte dat er veel mensen veel erger aan toe zijn dan dat.
Vroeger nam ik Motillium tegen misselijkheid, maar sinds ik in de krant gelezen heb dat het niet ongevaarlijk is durf ik het niet meer te nemen.
Ik zal eens moeten informeren bij mevrouw doktoor….
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
