‘k Heb een paar dagen gesukkeld met een mini-virusje en heb in de zetel gelegen, gehangen, geslapen en… TV gekeken.

Meestal spoel ik de reklame spotjes tussen de programma’s zo snel mogelijk door,  maar eentje is me toch bijgebleven en blijft me intrigeren.

Welke ?

Awel die van de Nicorette inhaler.   

God weet wie er geprobeerd heeft om de inhaler op een sigaret te doen lijken,  maar naar mijn bescheiden mening lijkt het onding meer op de inbreng huls van een tampon dan op een sigaret.

’t Zou nog niet zo erg zijn moesten ze bovendien niet heel hard geprobeerd hebben om de advertentie te doen lijken op die van de stoere Marlboro cowboy.  

Nu zag ik enkel een cowboy met een tampon in z’n mond en moest ik elke keer grinniken.

Maar kom : slechte publiciteit is ook publiciteit zullen ze waarschijnlijk denken J

’t Is hier wreed koud op mijn kamertje en volgens de krant gaat het nog fameus kouder worden.

We zullen nog flink moeten stoken om het wat warm te krijgen … daar gaat onze energie rekening weer steil de hoogte in.   Ons Lewieke – zie blog Ludovicus-  maakt zich daar terecht héél boos over.

Bovendien lees ik vanmorgen in de krant dat het zover is:  gepensioneerden zullen dan toch moeten betalen voor tram en trein.

Mijnheer of mevrouw de minister reist dan wel op onze kosten gratis per luxe voituur,  chauffeur incluis.

Eind jaren zestig, begin zeventig kreeg men één of twee keer per jaar extra kindergeld …. tot ik kinderen kreeg en dan schafte men dat af.

De mogelijkheid tot ouderschapsverlof begon toen ik net uit de kinderen was.

Nu ik de pensioengerechtigde leeftijd nader schaft men gratis vervoer af.

Ach …elke keer val ik naast de boot.  Ik berust er al in.

Gelukkig ben ik arm geboren en ik bereid me er al op voor dat ik arm zal sterven indien alles zo verder gaat. 

Waarschijnlijk is dit veel minder erg dan rijk geboren worden en steeds maar dieper in een financiële put zakken.

Wij … de kinderen van net na de oorlog hebben van onze ouders geleerd hoe we met héél weinig kunnen rondkomen als het moet.

Plezant is anders, maar gelukkig weten we toch hoe.

31-01-2012 om 12:05 geschreven door BOJAKO  

 "The Help"

een boek van Kathryn Stockett.  Penguin Books  ISBN 978-0-141-03928-2

In het nederlands uitgebracht onder de naam:  “Een keukenmeiden roman”.

Mijn bedoeling was om het boek even als een tussendoortje te lezen.  

'Congo' is namelijk te dik en te zwaar om in bad te lezen, maar 'The Help' was zo ongelooflijk meeslepend, ik kon het gewoon niet neerleggen.    Na twee uur weken in een bad,  dat op temperatuur gehouden werd door toevoeging van warm water via mijn grote teen aan de kraan, heb ik daarna gewoon verder doorgelezen in de zetel en daarna in bed.  Op twee dagen tijd was het uit! 

Het had sneller gekund, maar een mens moet tot zijn spijt soms ook rekening houden met zijn huisgenoten nietwaar.

voor de lezers onder u : een echte aanrader!

Het verhaal speelt zich af in Jackson Mississippi 1962 waar onderbetaalde zwarte meiden de kinderen van hun blanke werkgevers opvoeden, maar niet hetzelfde toilet mogen gebruiken  als de huisgenoten uit schrik voor contaminatie en het zilver wordt nauwlettend in het oog gehouden …

Omdat ik vanmorgen toevallig in de krant las dat een film met de naam : "The Help" genomineerd werd voor een oscar ging ik uit nieuwsgierigheid even googelen en ja hoor : het is een verfilming van mijn pas gelezen boek.   

Om je eerste roman, uitgebracht in 2009 nu al verfilmd te krijgen en bovendien in aanmerking te komen voor een oscar …dat zegt al genoeg zeker?

25-01-2012 om 11:36 geschreven door BOJAKO  

Zaterdag en zondag hebben we kleinzoon 4 op bezoek gehad.  

Tweeënhalf jaar oud is hij,  een ongelooflijk plezante leeftijd.

Hij heeft flink en lang geslapen en dit is een héél groot pluspunt voor mensen op leeftijd zoals wij. J

Hij tatert en zingt de hele dag lang,  maar vreemde mensen zouden af en toe wel wat ondertiteling kunnen gebruiken.

Molly is en blijft ‘de waf-waf’, hij weigert pertinent om haar bij haar naam te noemen.

Hij is ‘bijna’ zindelijk en draagt nu enkel nog pamper broekjes,  geen luiers meer.

Elke keer hij luidkeels PIPI !!!! riep was het een race om het broekje af te stropen en hem tijdig op het potje te zetten, maar het lukte ons toch vier keer op vijf.

We hadden gisteren zelfs een KAKA!!! en fier bewonderden en prezen we zijn ongelooflijk flinke prestatie, terwijl hij zich met zijn hoofdje naar de grond boog met zijn bloot poepke flink omhoog om proper gemaakt te worden.

Molly keek de hele tijd verward toe … niemand maakte ooit zo’n kabaal over haar hoopjes.

Zaterdag wandelden we richting gemeentehuis, waar we getrakteerd werden op een gratis zakje friet en een glas bier of frisdrank op kosten van de gemeente.

De wandeling er naartoe was droog, maar tijdens de wandeling terug kregen we een flinke plensbui over ons heen.

Zondag namiddag duffelden we ons pagadderke lekker warm in zodat hij in de buggy een middagdutje zou kunnen doen en trokken we voor de dagelijkse wandeling naar het Nachtegalen park.  

Tijdens het heengaan hadden we deze keer wind in de rug, maar bij het terugkomen windkracht tien tegen.   Ik was stikkapot en Herniaretta maakte weer van haar peretten.

Daarom vandaag een rustdag… lekker in de zetel met een boekje. J

23-01-2012 om 15:18 geschreven door BOJAKO  

Ik ben net terug van de kapper en mijn haartjes zijn weer super kort geknipt:  coupe Judy Dench alias 'M' in de James Bond films.

Je zou denken dat zo’n kort kopje gemakkelijker te onderhouden is dan lang haar,  maar dan heb je het mis.

Toen mijn haar lang was stond ik op, borstel erdoor, staartje maken en hupsakee je kon onder de mensen komen.

Nu staat mijn kort haar elke ochtend rechtop in piekskes.  

Tof -  of beter gezegd ‘een must’ wanneer je vandaag de dag een tiener bent met een kort kopje, maar niet te doen als je al op tram 6 zit zoals ik.

Vorige zondag stond ik op en ik had het kapsel van  Steven van Herreweghe ( de jonge, huidige presentator van De Pappenheimers).  

Of je zijn kapsel mooi/tof/idioot vindt of niet, Steven kan er op zijn leeftijd mee onder de mensen komen, maar ik vond het voor mij echt niet meer kunnen. 

Wie zagen we trouwens vorige zondag tot onze verbazing optreden in de Pappenheimers?    Een ex-collega van mijne zilveren, een schat van een vrouw met een bijzonder hoog knuffelgehalte, maar dat merkte Steven ook meteen op.

Omdat het al enkele dagen mooi wandelweer is, bitter koud maar een blauwe lucht en eindelijk zon,  zijn we bijna elke dag op stap geweest met Molly om - volgens de richtlijnen van goeroe Cesar -  haar overtollige energie kwijt te geraken.

Eens thuis blijkt ze toch nog over genoeg reserve energie te beschikken om gaten in de tuin te graven en gisteren had ze zelfs twee vingers van mijn lederen handschoenen geknabbeld.

Mijn fout … ik had ze niet mogen laten slingeren natuurlijk.  

Voor ons is dit geknabbel en putten graven in de tuin allemaal nieuw, want onze vorige viervoeter,  die we zestien jaar gehad hebben,  heeft nooit zulke streken uitgehaald.

We waren verwend vrees ik.    Nu overwegen we een deel van de tuin af te maken voor mademoiselle,  zodat ze daar naar hartelust putten kan graven en ons deel putloos zal laten.

Waarschijnlijk ook omwille van het mooie weer kreeg Mr. Silver ook een snoei aanval en met de kettingzaag werd de Blauwe Regen serieus bijgetrimd en onze oude Rhus boom werd bijna met de grond gelijk gemaakt.  

Geef die man snoeigerief in zijn handen en enkele uren later hebt ge een kaalgeplukte tuin.

Van mijn hoofd moet hij afblijven!   J

17-01-2012 om 16:01 geschreven door BOJAKO  

Vanmorgen belde neef me op om me te vragen met welk schip broer 2 en schoonzus een cruise maakten.

Hij vertelde me dat hij net op nieuws had gehoord dat er een cruise schip in de Middelandse zee gekapseisd was.

Ik wist enkel dat mijn broer en z’n vrouwtje samen met onze goede vrienden donderdag avond vertrokken waren voor een cruise op de Middelandse zee, maar ik wist de naam van het schip niet.

We hadden het er wel over gehad op oudejaarsavond. 

Voor vriendin was het haar eerste cruise en ze had me verteld dat ze toch wat bang was en ik had haar nog lachend gezegd dat de schepen van vandaag niet meer waren zoals de Titanic.   

Ik zal nu die woorden terug moeten nemen vrees ik.

Neef belde daarna naar de dochter,  maar die wist de naam van het schip ook niet.

Ik zond een SMS naar mijn broer … geen antwoord.   Ik zond een SMS naar mijn schoonzus….ook geen antwoord.

Ik keek onmiddellijk op het internet en daarna naar het middagnieuws en was héél ongerust.

Misschien antwoordden ze niet omdat hun GSM’s onder water lagen.

De Belgen aan boord waren gered hoorde ik, dus ik was al enigszins gerust.

Donderdag voor hij vertrok had broer me nog gebeld en nu was ik boos op mezelf omdat ik de naam van het schip niet gevraagd had.

Plots kreeg ik een ingeving.

Ik zond een SMS naar de zoon van onze goede vrienden die mee vaarden.

Daarnet belde hij me op.

Zijn vader had gelukkig alle gegevens genoteerd voor het vertrek en ze varen op de Norwegian Jade en niet op de Costa Concordia.

Oef ….

14-01-2012 om 19:12 geschreven door BOJAKO  

Vrijdag heb ik weer een heerlijke tater namiddag doorgebracht met mijn blogmaatjes.   Ons Myetteke  hebben we enorm gemist, ze was ziek en had bovendien ook nog de winterblues,  ocharme.  

Na onze tater namiddag is het een  traditie geworden dat Mr. Silver en ik nadien een hapje eten in Taverne Den Uil, kwestie van niet te moeten koken.

Er zijn veel tavernes in de buurt, maar ze zijn daar zo vriendelijk en qua prijs/kwaliteit is het er ook dik in orde. 

Zaterdag bij het opstaan voelde ik het echter al aankomen.

Vrijdag had hij me niet meegekregen naar de massale stampede in de uitverkopende Ikea vestiging in onze buurt, hij was dan maar alleen geweest, maar hij kon het weer niet laten.

“Willen we eens gaan zien?   Vandaag zal er bijlange niet zo veel volk zijn”, waarop ik antwoordde : “man toch, zelfs op het nieuws hebben ze gezegd dat Ikea gisteren kaalgeplukt werd door vijftien duizend wilde shoppers, en ….we hebben niets nodig, we hebben al teveel rommel.”

Hij zette dan natuurlijk weer zijn grote Bambi ogen op en ik ben wie ik ben … ik kan er niets aan doen, mijn peperkoekenhartje smolt, ik gaf weer toe en we vertrokken richting Ikea.

Kaalgeplukt was inderdaad het juiste woord.   Her en der zat er nog iemand op een achtergebleven solden zeteltje met een dodelijke blik in hun ogen waarin duidelijk te lezen stond : “Grrrrr….Afblijven, grrrrr...dit is mijn zetel!!!!” 

Brrrrrrrr… om koude rillingen van te krijgen.

“We zouden nog wel zo’n rekje kunnen gebruiken om kleding aan te hangen hé!” zei mijne eeuwige optimist terwijl hij een blik wierp in de gigantische lege ruimte.

Volgens mij heeft hij een speciale engelbewaarder.  

Op de plaats waar vroeger de kinderafdeling zich bevond,  stond een jonge man toch wel net zo’n rekje te bewonderen.  Het allerlaatste rekje in de hele Ikea ruimte vermoed ik.

De man twijfelde ….zou hij het nemen of zou hij niet … de spanning werd ons bijna  teveel.  

Neeje … hij nam het niet, hij liet het staan en mijne zilveren stoof er meteen op af.   

Hoera!   ’t Was nog in solden, want er hing een blauw rond etiketje aan.  

Hij straalde gewoon en troonde het rollend rekje voor zich uit tot aan de uitgang en daarna tot aan de auto.  

Ach,  die vier euro kan er nog af voor zoveel pril geluk.   Het leek alsof hij de lotto had gewonnen.   Toch nog een solden kunnen kopen in de Ikea!  Een kinderhand is snel gevuld. J

Gisteren vertrokken we naar zee.   Er was regen voorspeld, maar de zon scheen en de lucht was blauw en er was geen file, noch heen noch weer. 

We waren uitgenodigd door schoonbroer en schoonzus om samen met Schwiegermutti nieuwjaar te komen vieren.

Het feesten stopt maar niet.  

Ik heb daarnet het recept doorgestuurd gekregen van de bijzonder lekkere paprikasoep van schoonzus…mnjam mnjam… ga ik zeker ook eens maken.

Schwiegermutti en Molly hebben zich allebei vrij goed gedragen en ik heb tijdens de rit heen en weer eindelijk het derde deel van de Millenium Trilogie van Stieg Larsson uitgelezen in de auto. Oef.

Onlangs hebben ze de verfilmde Zweedse versie uitgezonden op  Ned.3 en de verfilming van de trilogie was héél goed.  Indien ze het ooit heruitzenden …. het is een echte aanrader!

Nu begin ik eindelijk aan Congo van David van Reybrouck, weer zo’n dikke kastaar.*

*kastaar

groot persoon, ding of dier

09-01-2012 om 12:54 geschreven door BOJAKO  

Voilà….de feestdagen en de solden heb ik met glans doorworsteld en overleefd.  Het wordt hoe langer hoe moeilijker.   Mijn knoken willen niet zo goed meer mee.

Nu nog de felle storm die ons landje teistert overleven en dan beginnen we met goede moed aan een nieuw jaar.

Oudejaarsavond brachtten we door bij broer 2 en schoonzus, samen met onze goede vrienden en het was heel plezant,  het was middernacht voor we het goed en wel wisten.  Veel te veel eten natuurlijk,  zodat iedereen nadien met een gevulde schotel huiswaarts trok.

Aangezien ik de Bobette van dienst was had ik me beperkt tot een glaasje champagne en een glaasje wijn en daarna sloten koffie,  met als gevolg dat ik de ganse nacht daarop heb wakker gelegen natuurlijk. 

Nieuwjaarsdag waren we uitgenodigd bij zoon 2 en zijn vrouwtje en ook daar was er zoals altijd overvloedig eten en drinken voorzien.   Ook daar vertrokken we weer met een gevulde schotel.

De kleinkindjes lazen hun nieuwjaarsbrief voor en samen met de andere grootouders en overgrootmoeder keken we naar de Geert Hoste show. 

Ik zal eerlijk zijn:  ik keek naar delen van de show, want dankzij de slapeloze nacht vielen mijn kleppen om de haverklap toe.  Het werd door mijn schuld dan ook niet laat en die nacht sliep ik als een roos.

De volgende dag kwam zoon 1 met de twee oudste kleinzoontjes,  ook zij kwamen hun nieuwjaarsbrieven voorlezen.   Schoondochter kon er spijtig genoeg niet bij zijn, want zij had nacht en moest slapen.

“Kom shoeke” zei Mr. Silver de daaropvolgende dag:  “ ’t zijn solden, we gaan naar ’t stad”. 

Ik heb nog nooit een man gekend die zo graag shopt als mijne zilveren.   Niet voor zichzelf, maar voor mij.   Mijn kleerkast puilde al uit, nu barst het aan de voegen. 

Wanneer de lente begint moet ik dringend eens rommelen en wegdoen wat ik niet meer draag.

Ondanks het stormweer is Mr. Silver nu met Molly een flinke wandeling gaan maken, ik geef eerlijk toe dat ik liever thuisbleef.  

Trouwens de weerman had tijdens het nieuws gezegd : “indien ge niet buiten moet, dan moet ge beter binnenblijven.”  J

Seffens moeten we toch nog even naar de supermarkt, want zelfs de muizen vallen hier nu dood van de honger.  Ik heb dringend nieuw voorraad nodig.  De vorige dagen hebben we geleefd van de overschotten die we van de feesten hadden meegekregen.  't Is tenslotte crisis nietwaar?

Op het nieuws hoorde ik het 'goede' nieuws dat gepensioneerden weldra terug zullen moeten betalen voor tram en trein.   Doemme toch ... ik had nog maar twee jaar te gaan om gratis te kunnen rijden en ik val er weeral naast.   De euro ambtenaren daarentegen gunnen zichzelf wel een mooie opslag.   't Is niet eerlijk, maar wat doen we eraan?

Ze weten in Brussel waar ze het geld altijd kunnen vinden hé, bij de zwaksten die zich niet meer kunnen weren.   De gepensioneerden en de zieken.

Ach ...morgen zie ik mijn blogmaatjes terug en ik verheug me er nu al op!  Lekker bijbabbelen en onze zorgen vergeten over pot en pint.

Toedeloekes ….

05-01-2012 om 14:50 geschreven door BOJAKO