this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
26-03-2012
weekendje Ardennen ...
Schoonzuster Ardennen had zaterdag voor broer 1 een surprise party geregeld omdat hij verjaarde en met pensioen ging. We hebben heerlijk genoten van het feest èn het bijzonder goed weer.
Broer 2 en schoonzus hadden in de regio een huisje gehuurd en wij mochten daar na het feest overnachten en blijven indien we dat wilden.
Omdat we Molly naar een nieuwe kennel hadden gedaan voor één nacht konden we spijtig genoeg niet samen met hen blijven genieten van het prachtig zomerweer, maar moesten we na het ontbijt vertrekken, want de kennel sloot op de middag.
Molly had haar nachtje op hondenhotel ongestresseerd doorgebracht, maar was toch blij ons terug te zien en wij haar ook natuurlijk
Terug thuis moesten er weer oordruppels gedrupt worden en zoals jullie kunnen zien had ik deze keer de camera bij de hand ...
Onze vorige hond was een volbloed vuilbakkenras, het aantal voorouders was niet te tellen. Hij is zestien jaar oud geworden en nooit ziek geweest.
Molly is practisch van adel : ‘bijna’ een rashond, ze is half Bouvier en half Beagle. De arme Beagle was haar mama en baarde moedig zeven pups van papa Bouvier.
Molly heeft de looks van haar vader. Een goede lezer begrijpt hieruit dat ze niet echt een beauty is, maar kom … ze ontpopt zich hoe langer hoe meer tot een zachte, lieve schat.
Vorige week hield ze ons enkel nachten wakker met haar geblaf, tot het eindelijk tot me doordrong dat er misschien iets fout was. Ze heeft tenslotte een beetje pedigree en zulke honden zijn gevoeliger dan honden zonder pedigree nietwaar? ;-)
Maar hoe onderzoek je een hond?
Ik voelde aan haar neus, want ik heb ooit ergens gelezen dat een zieke hond een warme, droge neus heeft, maar haar neus was koel en vochtig. Noppes.
Ik keek vervolgens in één oor, dat zag eruit als een normaal hondenoor, toen keek ik in het ander en dat zat vol vuil en de huid was beduidend roder dan het ander oor.
Besluit : misschien heeft ze een oorontsteking.
Vorige vrijdag gingen we dan maar veiligheidshalve bij de apotheek druppeltjes halen voor een honden-oorontsteking. Honden zijn net als kinderen, ze worden altijd ziek voor een weekend.
Maar wat bleek …. Molly heeft niet graag dat er aan haar oren gefrutseld wordt. Molly heeft ook niet graag dat er druppels in haar oor moeten.
Malheur de Malheur!
Wanneer Molly me met de baby wipes en het druppelflesje ziet afkomen, dan kruipt Molly vliegensvlug in haar bench en maakt ze zich zo klein mogelijk tegen de achterkant.
Herniaretta laat me niet toe om mee in de bench te kruipen om aldaar te wipen en te druppelen, maar Mr. Silver is nog lenig genoeg om dat wel te doen.
Maandag gingen we voor alle veiligheid de oren van Molly toch maar laten controleren door onze dierenarts en die bevestigde mijn diagnose en behandeling. (ervaring verkregen na twee kinderen en vijf kleinkinderen)
Terwijl ik dit schrijf ligt Mr. Silver alweer op z’n buik in de bench samen met Molly en ik wou jullie dit beeld niet onthouden … volgende keer neem ik een foto!
Hmmmm….oud en op pensioen zijn heeft toch z’n voordelen, zeg nu zelf.
Vorige week hebben we van elke mooie dag genoten. Wandelingen gemaakt met Molly en daarna lekker op een terrasje in de zon gezeten met een drankje en een hapje, wat moet een mens nog meer hebben?
Vrijdag zaten we op een terrasje aan de boord van de Schelde met broer 2 en schoonzus en onze goede vrienden, en ’s avonds gingen we allen bij ‘den Italiaan’ in de buurt een hapje eten.
Wie kwamen we daar onverwacht tegen? Zoon 2 met zijn gezin èn Schwiegermutti. Zij werd door hen getrakteerd omdat ze niet op haar verjaardagsfeest kunnen aanwezig zijn en omdat zij niet op het verjaardagsfeest van schoondochter zal kunnen aanwezig zijn.
We zijn nu eenmaal een familie van feestvierders. Geen wonder dat ik niet kan vermageren!
Zondag namiddag … de enige regendag in de week natuurlijk … vierden we hier thuis mijn verjaardag. Ik heb het dit jaar heel simpel gehouden : afhaal chinees en geen zelfgebakken biscuit., maar taarten van de supermarkt.
Ons huis begint echt te klein te worden voor indoor activiteiten: met achttien gasten en een grote hond was het soms wel een beetje wringen.
Kleindochter heeft een diploma gekregen omdat ze eindelijk - bijna - praktisch - niet meer bang is van Molly. We gaan er echt op vooruit, ze durft Molly al aaien en strelen. Flinke meid die kleindochter van ons, ze heeft het doorzettingsvermogen geërfd van haar grootmoeder denk ik.
Schwiegermutti was ook heel gelukkig en deelde iedereen het goede nieuws mee : ze heeft ook een appartementje gehuurd aan zee tijdens de maand juni. Wij zijn die maand op dezelfde plaats op vakantie, en zo kunnen we samen genieten van onze vakantie, maar toch apart als jullie begrijpen wat ik bedoel …(sic)
Haar enige angst is dat ze daar geen alarm heeft zoals hier thuis. Ze probeert nu weer haar GSM te leren gebruiken, maar ik vrees ervoor. We hebben het allemaal al jarenlang met handen en tanden proberen uit te leggen maar wanneer je 89 bent wordt zo iets ontzettend moeilijk.
Ik zeg dit natuurlijk met alle respect voor andere 89 jarigen die het wèl snappen, niet iedereen heeft hetzelfde IQ.
Tiens … IQ...dit doet me aan een poewezieken denken …
Mijn lieve vriend dichter Ronald Milo zal me wel vergeven dat ik jullie hier laat meegenieten van een van zijn kunstwerkjes :
Q1. In welke oorlog ging Napoleon dood? * Zijn laatste oorlog
Q2. Waar werd de onafhankelijkheidsverklaring ondertekend? * Onderaan de pagina
Q3. In welke staat stroomt de rivier de Mississippi? * vloeibare
Q4. Wat is de belangrijkste reden voor echtscheidingen? * huwelijk
Q5. Wat is de belangrijkste reden voor falen? * examens
Q6. Wat kun je nooit voor het ontbijt eten? * lunch en diner
Q7. Wat ziet eruit als een halve appel? * de andere helft
Q8. Als je een rode steen in een blauwe zee gooit, wat wordt hij dan? * nat
Q9. Hoe kan een man acht dagen zonder slaap? * hij slaapt ‘snachts.
Q10. Hoe kan je een olifant met een hand optillen? * Je zult nergens een olifant met een hand vinden.
Q11. Als je 4 appels en drie sinaasappels in je ene hand hebten 4 peren en drie mandarijnen in je andere hand, wat heb je dan? * Heel grote handen
Q12. Als het 8 mannen 10 uur kostte om een muur te bouwen, hoe lang duurt het dan voor 4 mannen hem gebouwd hebben? * Geen enkele tijd, want de muur was al gebouwd.
Q13. Hoe kun je een rauw ei op een betonnen vloer gooien zonder dat hij breekt? *Zoals je zelf wilt, want betonnen vloeren breken niet zo makkelijk.
Hupsakee … ‘t is weeral dinsdag. Ik weet dat omdat mijne zilveren weer op de lappen is en ik het kot vrij heb.
Toch schrik ik wanneer ik zie dat het weer een week geleden is dat ik mijn blogje bijgewerkt heb, de weken vliegen met warp speed voorbij. Niet te geloven dat het al half maart is.
Ik weet niet of iemand het zich herinnert, maar ik had een tijdje terug voorspeld dat het altijd tegen mijn verjaardag zonnig en warmer wordt en dat is dit jaar ook weer zo.
Of het blijft duren is dan weer een andere vraag, want het zou niet de eerste keer zijn dat het met Pasen sneeuwt.
Natuurlijk hebben wij ook van deze eerste zon en warmte gretig geprofiteerd en elke dag een flinke wandeling gemaakt en een terraske gedaan.
Vorige vrijdag was het met een goed ingeduffelde kleinzoon 4, die zijn elfendertigste keelontsteking had. Waarschijnlijk worden tijdens de zomermaanden zijn amandelen verwijderd. De pijnstillers die hij nam deden wel hun werk, want de hele wandeling heeft hij geen seconde gezwegen.
Onderweg moest en zou ik met hem héél lang blijven staan kijken, want een prachtige villa werd daar met een bulldozer met de grond gelijk gemaakt. Samen zongen we meerdere keren het liedje : Bob de Bouwer …..♫♫♫ ...nou en of !!!…♫♫ Ik zou die afgebroken villa in dank aanvaard hebben in de staat waarin het zich bevond, maar er zijn blijkbaar rijke mensen op deze aardkloot.
Godzijdank is de kantine van de mini-golf weer open en kunnen we daar halverwege onze wandeling naar de hondenwei en het park een pitstop inlassen. Spijtig genoeg was er op de golf geen Myette te bespeuren, dat zullen we wat beter moeten afspreken.
Zaterdagavond kwamen broer en schoonzus Ardennen overnachten en ontbijten en zondag namiddag hebben we met Schwiegermutti, schoonbroer en schoonzus zee ook daar op het terras een pintje gedronken en nogmaals genoten van de lentezon.
Gisteren zijn we even een kennel gaan bekijken die ons aangeraden werd en het was er inderdaad stukken properder dan de kennel waar we Molly al eens naartoe hebben gedaan. We kregen een rondleiding en hoewel het iets duurder en iets verder is, zullen we Molly daar met een gerust hart naartoe doen wanneer we enkele dagen weggaan.
Wat Molly vannacht had weet ik niet maar het was precies of we terug een baby hadden. Om de haverklap blafte ze ons wakker en omdat onze buren dat zeker niet op prijs zullen stellen liep Mr. Silver keer op keer naar beneden om haar kalm te krijgen. Tot nu sliep ze de hele nacht als een roos in haar bench. Ik vraag me af of er iets mis is. Haar ene oor leek me vanmorgen bij inspectie veel roder dan het ander. Misschien toch eens laten nakijken door de dierenarts. Nochtans zou ik denken dat ze bij pijn zou janken en niet blaffen….
Ik keek vanmorgen door het raam naar buiten en zag tot mijn grote verbazing een beetje blauwe lucht en ik meende zelfs een sprankeltje zon gezien te hebben. Was het een hallucinatie? Ik weet het niet zeker ...
Tot mijn grote spijt moet ik zeggen dat de lucht terwijl ik hier zit te typen stilaan terug grijzer en grijzer begint te worden…maar ik wanhoop niet, de lente komt eraan, daar ben ik steevast van overtuigd. Ik hou me vast aan strohalmen.
Het is even rustig in huis… dinsdag is de dag dat Mr. Silver op stap gaat naar de koekenstad om zijn vrienden te ontmoeten tussen pot en pint en dan krijg ik de gelegenheid om even ongestoord aan de computer te zitten.
Ik had me voorgenomen om nooit meer vanzeleven een rommelmarkt te doen, maar mijne zilveren heeft me dan toch weer zover gekregen. Hoe hij het klaarspeelt is me een raadsel.
Mr. Silver organiseert - samen met anderen in ons parochiecentrum - twee keer per jaar een rommelmarkt en daar is hij van donderdag- tot zondagavond zoet mee. Ieder zijn hobby.
Omdat wij, zoals de meeste mensen na verloop van tijd, toch altijd wat rommel verzamelen vroeg hij me of ik geen zin had om één dagje te verkopen.
Wel om eerlijk te zijn, ik verveel me stilaan rot na die eindeloze winter en liet me zonder al te veel moeite weer eens overhalen, zo kom ik ook nog eens onder de mensen.
De afspraak is wel : al wat niet verkocht is na de rommelmarkt gaat naar Oxfam of de kringloop winkel en zo geraakt mijn huis stilletjesaan rommelvrij, dat hoop ik toch tenminste.
Hoewel … ik denk dat Mr. Silver stiekem rommel verzamelt, want ik bleek plots de trotse eigenaar te zijn van een bowling bal en wij hebben naar mijn weten nooit bowling gespeeld of moet ik zeggen gebowld???
Omdat de rommelmarkt plaatsvindt in ons lokale Gemeenschapshuis zie ik daar mensen terug die ik al lang niet meer gezien heb, al moet ik bekennen dat de meeste passanten/kopers geen traditionele Europese kledij droegen en amper nederlands spraken.
Enfin, ’t is weer achter de rug.
Ik voel echter al in mijn knoken dat echtgenoot en zoon 2 me weer zover zullen krijgen om mee in te springen tijdens de Vlaamse Kermis in de maand mei, een kermis die ze elk jaar met de moed der wanhoop organiseren, wanhoop omdat ze steeds minder mensen vinden die zich een lang weekend willen vrijmaken om vrijwillig mee te werken voor het goed van de gemeenschap.
Bovendien wordt de autochtone bevolking in onze wijk elk jaar precies wat kleiner en het merendeel van de allochtone bevolking schijnt nog steeds niet goed te begrijpen wat het woord ‘integreren’ wil zeggen.
Goed nieuws was er ook : vorige zaterdag heeft kleinzoon 1 een plaats weten te bemachtigen in de middelbare school naar hun keuze, iets wat de dag van vandaag geen sinecure blijkt te zijn.
Enfin, zij gelukkig, wij gelukkig … zo gaat dat met kinderen en kleinkinderen nietwaar?
Ik kan amper geloven dat ik al een kleinzoon heb die naar het middelbaar gaat, het lijkt pas alsof hij gisteren geboren werd.
Zo zie je : de tijd vliegt snel, gebruik het wel … daarom nu snel even dit logje posten en daarna even bijlezen bij m’n blogmaatjes.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!