Mijn nieuwe ‘oude’ hobby slorpt tegenwoordig het meeste van mijn vrije tijd op.   

Met een heel dikke, heel oude, handwerk boek voor me op de salontafel probeer ik opnieuw de kunst van het breien onder de knie te krijgen.

Zoals de meeste vrouwen van mijn leeftijd werd deze nijvere bezigheid ons aangeleerd in de lagere school omdat men toen nog dacht dat wij vrouwen allemaal thuiswerkende moeders gingen worden en omdat de moeders van toen al onze truien, sokken, borstverwarmerkes, debardeurkes, badpakken etc.etc. zelf breiden.   

Ik zie het nog zo voor me : alle vrouwen in de familie zaten ’s avonds te breien, het ijverig geklik van de breinaalden stoorde de TV niet, want er was geen TV.

Bovendien werden alle gebreide truien die te klein geworden waren uitgetrokken, de wol werd gewassen en terug opgerold en terug gebruikt.  Op al mijn jeugdfoto’s sta ik met een gestreepte, gebreide trui.

Enfin, met allemaal restjes wol van moeder zaliger – een verwoede breister – brei ik nu vierkante lapjes om al de destijds aangeleerde steken terug uit te proberen.

Omdat het crisis is ga ik deze al of niet foutloos gebreide lapjes aan elkaar haken om er een TV dekentje van te maken.   Tenhuize Bo wordt er zelden iets weggegooid, dat werd me ook door m'n moeder zaliger aangeleerd ... recyclage avant la lettre!

De simpele steken gingen vanzelf:   het is zoals fietsen, blijkbaar verleer je de basisbegrippen nooit,  maar bij een ingewikkeld maneuver durft er al eens iets misgaan.

Mijn eerste kabel motief leek wel op een kabel, maar het leek helemaal niet op de prent in mijn boek, net zoals veel van mijn vorige lapjes wel mooi waren, maar niet leken op de prenten in mijn boek.

Soit … ik geef niet snel iets op en begon aan een volgende kabel patroon en toen zag ik het :

Voor de kenners onder u …

Er stond : 1^ste rij - brei  *3st av en 6 st av.* huh ??????

Ik zette m’n bril goed en keek nog eens en vroeg aan Mr. Silver die in de zetel naast me zat te dommelen: “Shoeke ... gij kunt goed tellen hé, drie steken averechts en zes steken averechts, dat zijn toch negen steken averechts hé?” 

Hij keek me aan alsof hij het in Keulen hoorde donderen en vroeg op die bijzonder intelligente manier van hem  : “ huh ...watte? “

Nadat ik het hem nog eens had uitgelegd, maar dan wat gemakkelijker zei hij : “jaja  drie en zes is negen ja”.

“HUH .....Ik dacht het al, nie moeilijk dat mijn lapjes op niets trekken! ” antwoordde ik terwijl er een Eureka lampje boven mijn hoofd begon te branden en ik mompelde verder : “ hetgeen tussen de asterix staat moet je steeds weer opnieuw herhalen, maar als ik voortdurend negen steken averechts moet breien, waarom staat er dan niet : brei de eerste rij averechts. ???  dedju dedju mijn boek staat vol fouten.”

Ik voelde me opgetogen, blij, uforisch, uitzinnig van geluk, want ik was op school nooit een uitblinker bij handwerk geweest, o contreere … ik breide ooit sokken en die leken meer op slaapmutsen al zeg ik het zelf, bij de hiel liep er altijd iets mis en ik weet nog steeds niet wat. 

Vol moed begon ik op eigen houtje en delvend in de diepe spelonken van mijn geheugen,  kabels te breien zoals ik dacht dat ze moesten gebreid worden en voorwaar …. ik heb nog nooit zo’n mooi lapje gezien, het gaat een pronkstuk worden in mijn lappendeken, het enige lapje zonder fouten (tenzij er nog iets misloopt natuurlijk) J

 Zij die verder gaat breien groet u ... toedeloekes! 

30-11-2012 om 12:12 geschreven door BOJAKO  

Mensenlief toch, het stopt maar niet … is het omdat we een dagje ouder worden?    ’t Ja dat zal wel de oorzaak zijn zeker, maar het lijkt alsof we elke dag slecht nieuws horen.

Gisteren was het een prachtige herfstdag en Mr. Silver en ik gingen wandelen met Molly.  Nog even genieten van het herftszonnetje, want voor de volgende dagen werd regen voorspeld.

Mr. Silver gaat ondanks weer en wind bijna elke dag met Molly naar de hondenwei en heeft daar nu zijn trouwe vrouwenclubje + hondjes.  

Eén van die dames was zo lief om af en toe op Molly te passen indien we eens een nachtje weg waren, zoals bv. onze laatste weekend naar Engeland.   We noemen ze  mevrouw Maat (Maat is de naam van haar hondje) en ze kloeg enkele weken terug over een blijvende, zeurende oorpijn en ging naar een NKO specialist.

Gisteren zagen we haar, ze heeft niet lang moeten wachten op de uitslag van de scan, ze werd opgebeld door het ziekenhuis  … op zes december moet ze geopereerd worden wegens kwaadaardige mondkanker.

Mannekes toch …ik kan me niets erger indenken maar zij hield zich ongelooflijk flink.

Bovendien is ze een alleenstaande vrouw zonder kinderen.   ’s Nachts lag ik in bed me af te vragen bij wie zij terecht zal kunnen na haar operatie.   Wie zal haar bezoeken, verzorgen en troosten zoals mijne zilveren dat bij mij gedaan heeft twee jaar geleden…

Wij zullen in elk geval ons best doen om er te zijn voor haar indien nodig en ik merkte dat ze veel vriendinnen had gemaakt door daar elke dag op de hondenwei op de bank te zitten met haar hondje Maat.

Haar grootste zorg was : wie zorgt er voor mijn Maat, maar er waren al drie dames bereid om hem op te vangen en ik heb haar gezegd dat in geval van nood hij ook altijd nog bij ons terecht kan tot ze weer thuis is…

23-11-2012 om 12:38 geschreven door BOJAKO  

Even een korte blogvakantie genomen en hier ben ik weer.

Na het onverwacht overlijden van onze lieve, jonge vriend Peter was ik geruime tijd van mijn melk, maar ach…we moeten nu eenmaal verder en we moeten van elke dag proberen te genieten alsof het onze laatste is, dat besef ik hoe langer hoe meer.

Vanmorgen ben ik terug op controle bij de diëtiste geweest.  

Ik heb het door haar voorgeschreven dieet héél braaf gevolgd, een voedings-dagboek bijgehouden en het resultaat is bijna verbijsterend.

Na twee jaar hevige buik krampen en misselijkheid ben ik nu tenminste al verlost van de krampen.   Ik kan zelfs mijn medicatie ervoor volledig laten.   Minstens zes pillen per dag minder!  

Het  is een medisch dieet, geen afslank dieet, ik val dan tot mijn grote spijt ook geen microgram af. Suiker en lactose zijn taboe,  maar ik moet vaker eten dan voordien.  Heb ik bv. zin in een banaan, dan is dat goed, maar ik moet er wel een sneetje bruin brood bij eten of een parovita.  Bovendien moet ik ook nog iets eten rond 21 uur en nèt voor ik ga slapen (dat berucht slecht koud maïzena papje met soyamelk ) en zo hopen de diëtiste en ik dat de ochtendmisselijkheid mettertijd ook zal verdwijnen.

Volgende afspraak met haar na de feestdagen.

Vorige week verjaarde zoon 1 en vandaag verjaart  kleinzoon 1.  Hoera ....de feestdagen zijn begonnen…enfin, bij ons is het precies het hele jaar door feest.   Beter zo dan anders hé! J

Ring ring … de deurbel … tiens tiens ... wie zou dat zijn?

Een Ierse bouwvakker stond daarnet aan de deur met de vraag of hij een werkje bij ons kon opknappen.

Huh ….Hij had best aan een andere deur gebeld.   Ik verwittigde hem beleefd doch assertief dat men bijna elke dag op TV en in de krant waarschuwde voor Ierse en Britse werkmannen die heel goedkoop hun diensten aanboden.

Flegmatiek en met uitgestreken gezicht zei hij me geen Brit of Ier was, maar een Schot …‘van Edinburgh’.  

Nu moet je weten dat ik op amper een uurtje rijden van Edinburgh geboren ben, dus in mijn beste ‘Geordie’ ( noord-oost-engels dialect dat heel hard lijkt op het Schots)  zei ik dat hij geen Schots accent had maar wel degelijk een Iers.  (mijn schoonbroer is een Ier,  dus ik kan het weten).

Met een vriendelijke:  ‘Have a nice day’ vertrok hij snel.

Twee nanoseconden later belde hij terug aan.

Verwonderd deed ik terug de deur open en hij stond er met z’n paspoort in zijn handen om me te bewijzen dat hij wel degelijk  in Edinburgh was geboren maar van een Ierse vader en daarna in Ierland had gewoond.

Hoopte hij nu dat ik me zou laten vermurwen en hem toch zou binnenlaten, dan had hij zich nog altijd serieus vergist.    Ik hm’de en ha’de, zei dat het plezant was om een landgenoot te ontmoeten,  maar dat ik een Handige Harry in huis had die de nodige werkjes zelf nog aan kon.

Oeps...Handige Harry hoor ik net binnenkomen, dan is het tijd om voor de innerlijke mens te zorgen.  Zou hij Parovita’s met gerookt vlees een geschikte maaltijd vinden?   J

Ik denk het niet….

Toedeloekes !  

21-11-2012 om 17:21 geschreven door BOJAKO  

vandaag namen we diepbedroefd afscheid van onze lieve vriend Peter.  Hij werd slechts 50 jaar.  

Niet enkel wij maar ook de wetenschap verliest een geniaal man.   

Dank je lieve Peter voor al wat je voor ons betekend hebt.

13-11-2012 om 16:08 geschreven door BOJAKO  

Schrijversblok

Inspiratieloos

Tijdsgebrek

Teveel andere hooby’s

ik was er even niet, de reden ?   kies zelf maar hierboven...!

Vannacht werd ik weer rond drie uur wakker, geplaagd door hevige krampen en misselijkheid.  Het was enkele dagen te goed geweest om waar te zijn. 

Het was zelfs zoooo goed dat ik mijn medicatie niet genomen had om eens te kijken hoe het zou zijn zonder.

Braafjes volg ik ook zo goed mogelijk het voorlopig dieet dat me werd voorgeschreven door de dietiste van het UZA.

Voorlopig proberen we ‘het dumping syndroom’ onder de knoet te krijgen en moet ik suiker en lactose vermijden.   Suiker vermeed ik al lang maar lactose is nieuw.

Binnen drie weken ga ik naar haar terug en dan gaan we verder kijken hoe we mijn vorm van ‘het prikkelbare darm syndroom ofte PDS’ kunnen bestrijden via dieet.

Ik hou nu een voedingsdagboek bij om te kijken of ik daar baat bij kan hebben.

Nochtans vond de eerste UZA specialist dit niet nodig.  Hij zei me dat het zoeken naar een naald in een hooiberg was, maar de tweede UZA specialist raadde me wel een dietiste aan en verwees me door.

Pfft… baat het niet, dan schaadt het niet hé.

’t Is wel een duur grapje, want zelfs indien je door een arts naar een dietiste verwezen wordt, dan nog komt de ziekenkas niet tussen.

Hola Pola ...ik merk dat het tijd is voor mijn verplicht tussendoortje … enkele droge parovita koekjes opknabbelen ...

…Krak krak crumble crumble … voilà die stukken karton zitten er weer in….

’s Avonds voor het slapen gaan is het nog erger, dan moet ik een glas –ofwel water ofwel sojamelk – met twee eetlepels maïzena nuttigen.  Lekkerrrrrr….. !!!

Aangezien Mr. Silver regelmatig boodschappen doet moest hij op zoek naar al deze (voor hem) nieuwe voedingsmiddelen. 
Ik heb hem het doosje Maïzena getoond en toch kwam hij weer thuis met Maïzena roux … die staat nu bij de vier vorig miskoop dozen.

Die bewuste maïzena smurrie was ik gisteren vergeten te drinken en dàt was waarschijnlijk de reden van die verdomde darmkrampen.

Soit … ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om vanuit mijn bed de overwinning van Obama mee te kunnen vieren.  Spannend jongens ....whoehaa.....!!!

Eens ik wist dat hij gewonnen had kon ik eindelijk terug inslapen.  ’t Zal stress geweest zijn denk ik.   
Stel je voor dat Romney had gewonnen. 
Hadden ze mij om raad gevraagd, dan had ik hun daar in Amerika gezegd dat het nu tijd was voor een ‘serieuze’ vrouw à la Hilary Clinton inplaats van weer een schatrijke man die geen flauw idee heeft hoe de rest van de bevolking leeft, maar ja … ze vragen mij nooit om raad hé en nu is het voor hen om zeep.

Ach …nu onze Antwerpse overwinnaar Bartje  -hij is tenslotte nog maar de helft van de vroegere BART-  nog aan het werk krijgen en dan zijn we hier in Antwerpen ook vertrokken.  

Momenteel is er in Antwerpen nog steeds een haantjesgevecht aan de gang.  

Tch tch tch … die mannelijke testosteron toch. 
Patrickske  wil niet weg van het stadhuis en ik dacht dat hij in de privé zoveel meer kon verdienen… maar ja .... macht geeft je zoveel meer status nietwaar?

Voilà, mijn dagboekje is bijgewerkt en mijn nieuwe (oude) hobby roept me … ik hoor de priemen klikken.   

Na een onderbreking van meer dan twintig jaar heb ik het plezier van breien terug ontdekt en ik ben nu volop vierkantjes aan het breien om al de verschillende steken uit te proberen.

Nadien ga ik misschien terug een trui breien,  zo’n Ierse met veel kabels.  Prachtig toch?

Zij die nu een verplicht suikervrij yoghurtje gaat eten en een pot verse munt en gember thee gaat zetten groet u …

Toedeloekes !

07-11-2012 om 14:32 geschreven door BOJAKO