Ok, ik weet het, als je een poll op je blogje zet, moet je er ook een antwoordje geven of een samenvatting van maken. (zal dus even proberen uit te leggen wat RSS is)
blijkbaar zijn er niet veel bloggers die RSS gebruiken, want die ene Ja stem is die van mezelf.
RSS kan je gebruiken om zonder al te veel te moeten rondsurfen op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes op je favoriete blogjes, of andere internetsites. meer info kan je op hier lezen.
je moet enkel een feed reader (RSS lezer)downloaden op je PC, je vindt deze gratis op het net, en daar voeg jij zelf je favoriete links aantoe, (als die site's/blogs RSS aanbieden natuurlijk).
als op die blogs of andere site's dan een nieuw bericht wordt geplaatst komt er bij jou een melding van. en dan heb je de keuze, toch even gaan kijken, omdat je nieuwsgierig bent naar het laatste nieuwtje, (of negeren omdat je nog zoveel ander werk hebt........)
volgende beeld krijg je te zien als je de Reader opent,
klik maar op de prints
na enkele dagen stromen de berichtjes dan binnen en is het moeilijk om aan de verleiding te weerstaan om toch niet op blogtocht te gaan.
misschien hierbij een oproep naar de bloggers om bij instellingen van hun blog de RSS aan te vinken,
en nu ga ik even m'n achterstand inhalen, ik zie dat ik 115 logjes moet bijlezen, zal weer nachtwerk zijn dus....
Het is nu niet de bedoeling om iemand tegen zn schenen te schoppen, maar dit logje staat al een poos opgeslagen in mn kladblok, en toen ik dan ook nog het filmpje van Robbe en zn Antwerpse les toegestuurd kreeg, dacht ik van vooruit, klinkt het nie , dan botst het mor
Als echte sinjoren (Bomma toch) zijn we natuurlijk wel trots op ons Antwerpen en helpen dus graag toeristen die op zoek zijn naar een van vele mooie plaatsen in de stad. En op één van onze wandelingen door Antwerpen, werden we in de buurt van de Statie (Centraal Station) aangesproken door twee Nederlandse echtparen die ons de weg vroegen naar,
dat pleintje met dat fonteintje
Bompa en Bomma trokken al hun registers open maar konden met de beste wil ter wereld niet direct een pleintje met een fonteintje voor de geest halen. Een beetje doorvragen bracht ons toch wat op weg, en na nog enkele aanwijzingen van de heren zoals het is in de buurt van een kerk, aan die kerk is er ook iets met een putje begon het bij ons te dagen. Uiteindelijk bleek dat zij de weg vroegen naar
de Grote Markt (het pleintje), Brabo ( het fonteintje) , De Kathedraal (de kerk) en dan de Put van Quinten Matsys ( het putje).
We hebben hen de weg getoond .. je gaat hier de metro in en dan neem je tram 3 en dan rij je helemaal tot aan de eindhalte we hebben niet gezien in welke richting ze tram 3 hebben genomen, maar zijn wel zeker dat ze een pleintje hebben gezien, alleen dat fonteintje betwijfelen we.
We hebben twee honden gehad, een Duitse scheper Buck en een Boomer, en die gingen meestal ook mee kamperen. Boomer was door ouderdom blind geworden maar Buck zorgde altijd dat Boomer zijn weg overal vond. Als we gingen wandelen lieten we ze op rustige plaatsen vrij rondlopen en Buck duwde dan met zijn snuit links of rechts of ging voor Boomer staan om haar zo te behoeden voor ev. ongelukjes.
Behalve als er water in de buurt was, ...... Zo waren we eens op vakantie in Herbeumont en na een lange boswandeling besloten we om door het water over te steken naar de camping, inplaats van nog enkele km. bij te doen. Heel de familie trok schoenen en kousen uit en waadde door het water, dat echt niet hoog stond, richting overkant. Ook Boomer, die een echte waterrat was,sprong mee in het water en volgde al zwemmend. Behalve Buck die een hemelse schrik van water had, hij bleef aan de kant staan, en weigerde om ook maar een poot in het water te zetten.
We probeerden hem te overhalen, maar zelfs op het geblaf van Boomer, reageerde hij niet, hij bleef gewoon stokstijf staan. Er zat dus niets anders op dan hem maar te gaan ophalen met een kano, en ook dat ging niet zonder slag of stoot, want het duurde wel even voor hij besefte dat hij zo veilig aan de overkant zou geraken zonder het water in te moeten.
Hij is die watervrees nooit kwijtgeraakt en nog datzelfde jaar in Esch-sur-Sure, toen Boomer die, ondanks ze niets zag toch altijd aangetrokken werd door water, in de Sure was gesprongen,zonder dat iemand van ons het had gezien, maar de weg niet terugvond naar de kant, is Buck als een echte boze wolf beginnen blaffen zoals we van hem nog nooit hadden gehoord.
Blaffend en grommend sprong hij om ons heen, liep dan richting water en duwde zo hard tegen Bompa, zodat deze wel in het water moest springen om Boomer eruit te halen.
en gebruik BCC Zo zijn de mail-adressen niet zichtbaar voor anderen.
(Blind Carbon Copy= blinde doorslag. In dit veld komen de e-mailadressen van personen die een kopie van het bericht ontvangen maar niet hoeven te zien naar wie het bericht nog meer verstuurd is.)
Als je e-mails verstuurd aan meerdere personen, zet dan je eigen e-mail adres in het AAN: veld, en al de anderen in het BCC: veld van je e-mail client. Op deze manier worden de adressen van die anderen niet weergegeven bij de ontvangers, enkel jouw naam is zichtbaar.
Je krijgt dan ook zelf je bericht aan, maar het voordeel hiervan is dat je geen e-mail adressen van anderen helpt verspreiden, en daarmee ook de kans verkleind om virussen binnen te krijgen en weer verder doorgestuurd.
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag
Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn
Naast auteur van bekende romans zoals Villa des roses
werkte Willem Elsschot ook als reclamemaker. Tussen 1949 en 1959 schreef hij 9 mosterdverzen.
De armste man en de rijkste vent zijn zonder mosterd niet content
Het beste eten is zonder smaak, maar met mosterd is het een andere zaak als het er is, mijn beste vriend, die waarlijk de naam van mosterd verdient.
En onder ons gezegd en gezwegen, ga langs grote en kleine wegen, ge vindt er maar één in héél het land die echt van mostaard, heeft verstand.
Hoe hij het doet is niet geweten, maar men proeft het dadelijk bij het eten. Wat zegt gij vriend ? Wie mag dat zijn? Weet gij het niet ? gij stom konijn ?
Hij is bekend bij groot en klein en woont in Gent op t Bisschop Seghersplein. Zijn naam is Tierenteyn Ferdinand.
Wacht geen dag, word direct zijn klant, Moge hij ons zijn hele leven Den mostaardzegen blijven geven.
Willem Elsschot
Geen MOSTAARD is zoo fijn als die van FERDINAND TIERENTEYN Alle lekkerbekken weten : er is geen smakelijk eten als er geen mostaard wordt bijgedaan Dan pas is men voldaan Maar wat ik U nog zeggen wil : in mostaard is er veel verschil. Die van Tierenteyn FERDINAND is de beste van heel het land.
Bij het opruimen en rommelen (wegens verhuis) kom ik aan de dozen vol fotos van onze kampeervakanties, en één van die vakanties vergeten we zeker nooit.
Paaszondag 15 april 1990
Naar jaarlijkse gewoonte trekken we met Pasen eropuit met de tent, en dit jaar was de bestemming Kautenbach. Wanneer we s morgens thuis wakker worden ziet het weer er niet zo goed uit, vlug even bellen naar 1709 voor het weerbericht Sneeuw en hagel in de Ardennen en Luxemburg
Wat gaan we doen ?? kamperen of toch maar thuisblijven, dochterlief besluit om met haar neef mee te gaan naar SunParcks, en na nog een telefoontje naar de camping waar we als antwoord krijgen Slecht weer, maar de camping staat wel bijna vol beslissen Bompa en Bomma om toch maar te gaan.
Onderweg worden we getrakteerd op hagel, regen,sneeuw en even komt de gedachte op om ook maar richting SunP te volgen, maar we rijden dan toch maar verder richting Luxemburg.
En ja, als we rond 13 uur arriveren schijnt de zon, en de camping staat inderdaad praktisch helemaal vol, we krijgen helemaal achteraan een plaatsje toegewezen, goed zo, geen passage en mooi zicht op de Clerve.
Nu vlug de tent opzetten, zorgen voor een potje lekkere koffie, en net als alles klaar is begint het vreselijk hard te regenen. De avond brengen we door aan de open haard in de kantine van de camping en na een tas warme choco spurten we door regen en hagel naar de tent. De volgende morgen worden we wakker van de kou en als we ons hoofd buitensteken zien we dat er al veel kampeerders opkramen, ze waren er enkel omdat er dat weekend een kanowedstrijd was.
Op dinsdag stonden we nog helemaal alleen met onze tent op de camping, en aan overkant van de Clerve nog wel enkele caravankampeerders. Het weer blijft slecht de volgende dagen, en nadat we iedere dag beginnen met een stevig ontbijt maken we goed ingepakt een flinke wandeling, en maken nog enkele tripjes in de buurt met de auto.
Ook even langs mijn broers die wat verder in Herbeumont kamperen en langs Pa en Ma in Weiswampach ( die logeerden wel in een caravan). Intussen kleden we ons s avonds voor het slapengaan niet meer om, maar doen we alle kleding aan die we bij hebben, inclusief sjaal, muts, handschoenen en gaan zo in de slaapzak en op ons matje liggen.
Vrijdag 18 april.
De tent is doornat en het ziet er echt niet naar uit dat de zon vandaag gaat schijnen we pakken de tent dan maar nat in om ze thuis in de garage te laten opdrogen. Als we dan eindelijk willen vertrekken raken we ook nog vast in de modder en moet de campingbeheerder er ons komen uittrekken met een tractor. Maar ondanks het slechte weer geven we het kamperen niet op en doen we een omweggetje langs La Roche om alvast een plaatsje te gaan reserveren voor het volgende lange weekend in Mei.
We gaan nog altijd op vakantie rond Pasen, maar de laatste jaren nemen we het vliegtuig richting zon, en kamperen doen we alleen nog in de zomermaanden, ergens op een warm plekje in het zuiden.
Er zijn zo nog van die zekerheden in het leven, en ondanks dat we weer een nieuw jaar zijn gestart, met of zonder goede voornemens, verloopt ook de éérste dag van dit jaar zoals altijd ten huize van Bomma en dit al jaren lang.
Opstaan,afhankelijk van het uur dat we vanmorgen in bed zijn geduikeld,manlief naar de bakker voor pistoletjes en koffiekoeken, en terwijl we dan smikkelen van een pistolet met bruine suiker, genieten van het Nieuwjaarsconcert.
Na de walsjes, polkas brengt de Radetsky mars ons weer terug tot leven en zappen we naar een zender waar het schansspringen in Garmisch-Partenkirchen nog wordt uitgezonden.
Ondertussen hebben we ons al in de zetel genesteld met een tasje koffie en zijn de koffiekoeken aan de beurt.
En waar tot voor enkele jaren de dochter deze dag begon met haar nieuwjaarsbrief is het nu de kleinzoon die hem afsluit met zijn nieuwjaarswensen.
Eigenlijk is dit al vele jaren hetzelfde ritueel, want ook vroeger thuis verliep de éérste dag zo, alleen waren het dan( naargelang het jaar)vijf kinderen die hun brief moesten voorlezen.
Mijn pa zette dan altijd de tape recorder klaar, want al die briefjes moesten toch bewaard worden voor het nageslacht,maar dat betekende dus ook dat we onze brief soms enkele malen opnieuw moesten voorlezen want na het beluisteren van die tape was er altijd wel een kuch of een ander geluidje dat stoorde.
Als alles dan eindelijk op band stond gingen we ook nog eens de oude brieven beluisteren.
De banden zijn in de loop der jaren zoveel beluisterd dat ze nu enkel nog een krakend geluid voortbrengen op een krakkemikkig toestel,
maar de herinneringen zijn onuitwisbaar, die komen ieder jaar vanzelf weer boven
I understand that many of you, can't read the posts, cause most of the written stuff is in Dutch language. Instead, you can take a look at the pictures and the videos :) put yourself on the map and feel free to sign the GuestBook En voor bezoekers die het wel kunnen lezen geldt natuurlijk hetzelfde, zet je op de map en laat wat van je horen....
Door het aanpassen
van eigen webruimte
zijn bij veel berichtjes
de foto's en muziek
verwijderd ,
als ik ooit.....
eens wat meer tijd heb
wordt alles terug geplaatst
dus.... negeer
alle kruisjes maar
