Olivier kwam slapen. Hij mocht net als zijn broer Jules bij Arne en Amber gaan slapen maar hij koos om de nacht bij Bomma en Bompa door te brengen voor twee redenen:
- Arne en Jules praten zoveel in bed dat Olivier niet kan slapen
- anders waren Bomma en Bompa helemaal alleen.
Zoals men kon verwachten was hij superlief. S morgens wou hij ontbijten zoals Bompa op zn Zweeds: boterhammen, een zachtgekookt eitje en Zweedse haring.
De afgelopen dagen was er telkens verbetering in mijn toestand. Voelde me elke dag sterker dan de voorgaande dag, sliep beter doordat ik minder hoestte s nachts en ik had het gevoel dat mijn bloeddruk verbeterde.
Margriet had afgesproken om samen met Babette boodschappen te doen. Omdat ik me weer beter voelde, ging ik me meteen na het ontbijt wassen. Tegen hal tien kwamen Sjaak en Babette eraan. Sjaak stelde voor om bij mij te blijven maar ik wou absoluut even de deur uit. Ik was al drie dagen binnen geleven en daar voel je je echt niet beter van. Dus met zn vieren naar de Carrefour. Wij deden rap alle boodschappen en dat was maar goed ook. Tegen de tijd dat wij thuis waren was mijn kaars bijna uit. Maar na de dagelijkse portie fruit en een eenvoudig lunchje voelde ik me weer beter. Ik hoop dat het nu in stijgende lijn zal gaan.
Ik begrijp nu ook beter waarom Dr. Vermeij voorstelde om na de 4de chemokuur een rustpauze in te lassen. Dat had zij heel goed gezien. Het veldslag van de chemo in mijn lijf begint nu echt sporen achter te laten en ik heb het gevoel dat ik een rustpauze heel goed zou kunnen gebruiken. Het wordt tijd om mijn lijf de kans te geven om wat op adem te komen en om aan te sterken.
Het effect van de chemo was nog heviger. Ik had duidelijk last van lage bloeddruk en voel dat als zij nu mijn bloedwaarden zouden meten, ik geen hoge score zou behalen.
S middag kwam Christiaan even langs met zijn drie kindjes. Zij waren allemaal heel lief. Isaac had tegen zijn ouders gezegd: Bompa is ziek maar Bompa gaat nog lange niet dood want Bompa is geen oude Bompa.
Kort nadat Christiaan en de kindjes waren vertrokken, merkte Margriet dat het beter begon te gaan met mij. Zij zag het voor dat ik het voelde. Ik begon wat meer kleur te krijgen en voelde duidelijk dat mijn bloeddruk wat beter was geworden.
S avonds kwamen Babette en Jules even langs. Omdat wij het hadden gevraagd hadden zij 2 maaltijdjes van Mc Donalds meegebracht.
Om 9 uur s avonds liep het al mis. Moest overgeven. Denk dat het van de chemo komt want Margriet had hetzelfde gegeten al ik en zij mankeerde niks. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik moest overgeven sinds ik met de chemo was begonnen. Niet zo leuk maar ik mag echt niet mopperen. Ik besef maar al te goed dat ik tot nu toe heel veel geluk heb gehad.
Samen met Margriet s middags even naar de Troc geweest. Meteen bij het binnenkomen zagen wij een ongelooflijk schattig kinderstoel. Margriet haald meteen het prijsetiket eraf om aan te duiden dat de stoel verkocht was. Wat later zag Margriet een melkkan en een suikerpot en twee vaasjes. Alles tezamen voor maar 19 euro. Leuke koopjes.
Tijd voor de 2de sessie van de 4de chemokuur,d.w.z. een portie Gemzar. Omdat Joanna Vermeij op vakantie was (welverdiend) werd ik deze keer door haar collega, Dr. Nielander onderzocht. Alles bleek goed, bloed, bloeddruk, gewicht. Wij hadden de röntgenfotos van afgelopen Zaterdag meegenomen en Dr. Nielander bekeek ze tegen de lichtbak. Hij was zeer verbaasd dat mijn longen er zo goed uitzagen en dat zij zo scherp afgetekend waren. Zeer positief.
Toen ik opstond was er eerst niets aan de hand maar wat later ervoer ik een drukkende pijn aan de onderkant van mijn hart. Op een bepaald moment belde Margriet onze Chris op en vroeg hem om langs te komen en om mijn bloeddruk te meten. Hij kwam meteen. Mijn bloeddruk was goed, 13 over 8, maar mijn hartslag was een beetje hoog voor iemand in rust, 100. Hij stelde voor om voor alle zekerheid naar het spoed te gaan om een hartfilmpje te laten maken. Ondertussen was Sjaak ook gekomen. Margriet had Babette en de jongens gebeld, zij waren op de tennisclub. Met 2 autos reden wij naar het ziekenhuis. Op het spoed werd ik meteen aangesloten op het EKG toestel. Dan trokken zij bloed om te laten onderzoeken. Uiteindelijk werden er ook röntgenfotos van mijn longen genomen. De doctores van dienst, dezelfde als toen ik op 11 oktober naar het spoed werd gebracht, herkende ons. Zij zag wel meteen dat het deze keer niet zo ernstig was als toen. Ondanks dat belde zij de oncoloog van dienst, Dr. Nielander op. Hij wou hebben dat de dienstdoende cardioloog met ook zou onderzoeken. De cardioloog was wel in een conferentie en kon niet meteen komen. Toen hij kwam onderzocht hij mij snel en toen ik vertelde over het resultaat van de chemo tot nu toe was zijn conclusie gauw getrokken. Hij vond het vrij normaal dat het zeer kan doen in je lijf als de tumoren tot minder dan de helft geslonken zijn. En er waren geen tekens dat er iets aan de hand zou zijn met mijn hart. De hartfilm was normaal, alle bloedwaarden ook. Dus hij stelde ons gerust en stelde voor om bij pijn eventueel een pijnstiller te nemen.
Ik werd bij drieen wakker omdat ik naar het toilet moest. Hevige diaree.. Daarna ben ik weer gaan slapen. Stond tegen half acht weer op en at een bordje pap, Brinta, als ontbijt. Bleef daarna rustig in de huiskamer zitten. Tegen tien uur wou ik naar de WC gaan maar in de hal merkte ik dat ik bijna flauwviel. Ik ben dan maar gauw op bed gaan liggen. Ben voor het eerst tot in de late namiddag op bed gebleven omdat ik echt te slap was om op te staan. Kwam ellen even uit bed om een paar sneetjes toast en een zachtgekookt eitje te eten. Ik ging pas tegen vier uur onder de douche en dat was al een hele opgave.
S avonds aten wij samen met Sjaak en Jules en Olivier. Margriet had gehaktpannenkoek met kriekjes en broccolistamppot klaargemaakt. Voor het eerst maakte ik mee dat mijn smaakzin helemaal verstoord was. Als ik blind had moeten proeven had ik misschien de broccolistamppot kunnen raden maar voor mij smaakte de rest allemaal eender.
Margriet en ik gingen samen met Christiaan en Karianne en de kleine Cecilia naar de woonboulevard in Breda. De dames wilden eerst naar Trendhopper maar wij waren natuurlijk vergeten dat vele winkels in Nederland s Maandags pas in de namiddag open zijn. Dus dan maar naar Ikea. Eerst wilde Karianne een ronde doen door de winkel en dan een ontbijtje eten maar omdat het al 10 voor 11 was, besloten wij om het in de omgekeerde volgorde te doen. Na het ontbijtje deden wij ons rondje en dan was het tijd voor bompa om te gaan zitten. Ik was gewoon een beetje moe. Na een glaasje fris in het restaurant gingen wij door. Terwijl ik een bezoek bracht aan Media Market gingen de anderen naar Trendhopper. Daar zochten zij een mooie lampenkap en 2 mooie kussens uit die Karianne van ons kreeg, zij was immers pas jarig geweest.
Tijd voor de eerste sessie van de 4de chemokuur. Wij waren er al om kwart na acht. Omdat ik deze keer niet langs de dokter moest, liep het niet helemaal zo als het had gekund. Het duurde allemaal wat langer dan normaal. Uiteindelijk na bijna 2 uur kon het toedienen van de chemo eindelijk beginnen. Het was bijna 3 uur voordat het allemaal klaar was.
De grote dag. De afspraak met de oncologe was gepland voor 9uur30. Bijna alle stoelen in de gang van oncologie waren bezet met wachtende mensen. Sjaak en Babette kwamen er ook aan. Een beetje later dan de afspraak mochten wij binnen bij de dokter. Zoals gewoonlijk vroeg zij eerst hoe het was geweest sinds de vorige keer. Ik vertelde dat het niet mijn beste periode was geweest. Ondertussen zaten Margriet en ik op hete kolen. Wij wilden zo snel mogelijk weten hoe de scan eruit zag. Uiteindelijk begon zij te vertellen dat de scan eigenlijk goed was, zelfs beter dan stabilisatie, ja in feite waren allen tumoren en klieren tot minder dan de helft gereduceerd. Ongelooflijk hoe ik mij voelde. Ik kon wel vliegen. Was al heel tevreden al de toestand was gestabiliseerd geweest, ik had wel met momenten durven hopen dat de gezwellen ietwat kleiner zouden zijn geworden maar dit. Dan werden wij betrokken bij de verdere behandeling. De oncologe zei dat er drie mogelijkheden waren en dat vanwege het feit dat cis-platinum niet meer dan zes keer toegediend kan worden, daarna worden de bijwerkingen te hevig. De opties waren:
Ÿmeteen een rustperiode van 2 maanden
Ÿnog een kuurtje en dan een rustperiode van 2 maanden
Ÿmeteen doorgaan met nog 3 cycli
Zij zei dat het onmogelijk was om te voorspellen wat in mijn geval het beste zou zijn maar op haar aanraden kwamen wij overeen dat de tweede misschien het beste zou zijn. Zij beloofde ondertussen contact op te nemen met een professor in Brussel die wat meer ervaring heeft met behandeling van kankers om zijn advies in te winnen. Dan was het tijd om mij te onderzoeken. Margriet vroeg of zij even naar buiten kon gaan om Babette en Sjaak het goede nieuws te vertellen. Dat mocht natuurlijk. Dan luisterde zij naar mijn hart en longen, voelde over mijn buik, nam mijn pols en mijn bloeddruk. Mijn bloeddruk was 10 over 6, een beetje aan de lage kant. Dan even op de weegschaal. Zij constateerde dat ik een kilo lichter was geworden maar dat liet zich verklaren door die ellendige buikgriep. Dan ging zij even naar het secretariaat om een dag voor de vierde kuur vast te leggen. Babette kwam even naar mij toe. Zij huilde van geluk.
Nadat datum en tijd voor de volgende chemo waren vastgelegd, gingen wij met zn vieren meteen naar de Green Garden om te vieren.
Sjaak en Babette gingen naar school om de jongens af te halen en Margriet en ik wilden net naar Putte in Nederland gaan voor wat boodschappen toen onze Christiaan belde. Hij had het goede nieuws al gehoord en wilde graag met ons een pintje gaan drinken. Dus eerst naar Chris en dan naar de Melkerij. Daar hebben wij meteen maar geluncht. Dan naar Putte. Toen wij net klaar waren met de boodschappen belde Sjaak om te vertellen dat deze dag niet zomaar voorbij kon gaan. Hij had al gereserveerd voor ons allemaal om te gaan eten in de Melkerij. Op de terugweg van Putte zei Margriet dat als ik er zin in had, wij even konden kijken of de meisjes, Ria, Monique, Godelieve, Mieke en Hilda, er waren in de Green Garden. Zo gezegd zo gedaan. Zij waren er en ook de oudste dochter van Godelieve, Ilse. Babette had al een SMSje gestuurd naar Ria dus de dames waren al op de hoogte van het goede nieuws.
Om zes uur kwamen wij bijeen in de Melkerij. Mijn kindjes, mijn schoonkindjes en al mijn kleinkindjes waren er al. Het was formidabel. Wij hebben lekker gegeten en gedronken en genoten en gelachen. Wie had dat kunnen denken toen me in oktober werd verteld dat ik kwaadardige cellen in mijn lijf had. Ik vind het ongelooflijk wat mijn lijf gepresteerd heeft sinds ik met de chemo begonnen ben. Knap
Heb veel last van slijmen gehad. Gelukkig was de buikgriep bijna helemaal over. Wij hadden graag een wandeling gemaakt maar ik was er te slapjes voor. s avonds kwam Babette weer trouw langs. Zij vroeg of ik nog niet in spanning was. Eigenlijk niet antwoordde ik. Er waren maar 3 opties: de tumoren zijn groter geworden of zijzijn stabiel of ze zijn kleiner geworden. Aangezien de 2 laatste opties positief waren, vond ik mijn kansen redelijk goed. Rustig de Maandag afwachten.
Dit was de slechtste dag tot nu toe. Had waarschijnlijk de buikgriep die mijn zoon afgelopen Maandag teisterde overgekregen. Kort na het ontbijt kwam die er in een golf eruit. Rond 11 uur had mijn fruitcocktail gedronken, een appelsien, een appel, een banaan en een paar flinke lepels yoghurt. Na de lunch, een paar sneetjes brood liep het weer mis. Alles eruit.
S middags kwam Ingrid op bezoek. Eerst lag ik op bed maar na een tijdje ging ik toch bij de meisjes zitten. Vroeg Margriet voor een glaasje melk en een zacht wafeltje. Had een beetje maagpijn omdat mijn maag leeg was. Het deed me deugd. Nadat Ingrid was vertrokken moest ik even naar de wc. En ja hoor, de wafel kwam er ook uit. Daarna heb ik allen kleine teugjes water gedronken.
Margriet had een moeilijke dag. Denk vaak dat het voor haar veel moeilijker is dan voor mij. Ik heb nu eenmaal een vrij berustend mentaliteit. Maak me bij voorbaat niet druk over wat er zal komen. Ik ben natuurlijk ook best gespannen naar de uitslag die wij Maandag aanstaande zullen horen. Heeft de chemo effect gehad. Is de groei van de tumoren tot stilstand gebracht, zijn ze nog gegroeid of zijn ze kleiner geworden. Dat zijn de drie opties.
Om Karianne een beetje te ontlasten had Margriet beloofd om stoofvlees klaar te maken. Tegen vijf uur kwamen wij allemaal bijeen bij Karianne. Het stoofvlees was weer subliem en iedereen heeft er heerlijk van genoten.
Moest om half negen bij garage de Beuckelaer zijn voor een klein onderhoud van mijn wagen. Had de wekker gezet maar voor een of ander reden deed hij het niet. En Margriet vond dat zij mij maar lekker moest laten slapen. Werd om half acht zelf wakker en schrok me natuurlijk een ongeluk. Rap eten en dan tanden poetsen, scheren onder de douche. Was er uiteindelijk op tijd bij de garage. De voorbanden waren erg versleten dus die heb ik maar meteen laten vervangen. Op een klein uurtje was alles gebeurd.
Tijd voor de evaluatie scan. Moest daarvoor me al om kwart na acht melden aan de inschrijvingsbalie van het ziekenhuis. Nuchter. Om kwart voor negen kreeg ik het bekende literflesje met een naar anijs smakende vloeistof. Bij de vorige scan van het abdomen moest ik dat ook drinken. Een paar minuten na half tien mocht ik naar binnen. Uitkleden in een kleedhokje, mocht allen onderbroek, sokken en mijn horloge aanhouden en een badjas die ze ter beschikking stellen. Dan mag je op je rug gaan liggen op de scantafel, een spuitje met contrastvloeistof wordt aangesloten op een ader in je arm. Het spuitje mag je zelf vasthouden. Dan de armen omhoog boven je hoofd en het kon beginnen. Eerst schuif je langzaam omhoog tot je middel zich in het centrum van de scanner bevindt. Dan moet je diep ademhalen en je adem inhouden. Dan schuif je wat sneller omlaag tot je hoofd zich in het centrum van de scanner bevindt. Hetzelfde werd nog eens gedaan voor de scan van de thorax. Binnen twintig minuten was het klaar en ik weer aangekleed.
Omdat ik honger had besloten Margriet en ik om te gaan ontbijten bij de Lunch Garden. Dat smaakte me best. Daarna gingen wij boodschappen doen bij Carrefour. Dan even lang Sjaak en Babette en de jongens. Ik had weer honger dus at ik meteen een boterham. Daarna even langs huis zodat ik wat kon rusten.
Om half vier stonden wij klaar bij school om de jongens op te halen. Martine kwam even bij mijn arm inhaken om te vragen hoe het met me was. Martine is echt een schatje. Dan met de jongens naar huis, hun huis, om huiswerk te doen.
Heb me vandaag veel beter gevoeld dan de afgelopen week, bijna terug de oude.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
Ik ben een man en woon in Merksem (Belgie) en mijn beroep is vroeger SW designer bij Alcatel, sinds 1 augustus 2003 bruggepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn kleinkinderen,lezen, gitar spelen, computeren, skien,genieten van het leven.
Officieel heet ik dus Anders maar iedereen noemt mij of Gunnar of Bompa.
Sinds longkanker met metatstases werd vastgesteld in oktober 2005 hoor tot de grote club van kankerpatienten met levenslang lidmaatschap.
Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
