De nacht van Vrijdag op Zaterdag was wat rustiger. Geen bloedneus, ik moest maar weinig hoesten en had bijna geen last van slijmen. Ik had wel weer last van brandend zuur in mijn keel en ik moest een keer overgeven. Nadat ik had overgegeven voelde ik me onmiddellijk beter en de rest van de nacht kon ik lekker rustig slapen.
Overdag rustig aangedaan en wat gekeken naar de olympische winterspelen op TV.
S avonds gingen wij naar Laura en Dick. Het was heel gezellig en wij hadden elkaar sinds december niet meer gezien. Er was nog meer volk en zoals bekend, hoe meer zielen hoe meer vreugde. Margriet en ik waren blij dat wij erheen kon gaan want als je chemo krijgt is dat niet vanzelfsprekend.
De nacht van Donderdag op Vrijdag was er een van veelvuldige bloedneuzen, veel hoesten en veel slijm. Moest ook een keer overgeven.
Overdag ging het weer veel beter. Geen last meer van het bovengenoemde. S avonds had ik wel veel last van brandend zuur in mijn keel. Allemaal effecten van de chemo.
Het was weer tijd om bloed te laten onderzoeken en ook om mijn oncologe te zien. Omdat ik 2 weken geleden weer een blad voor bloedonderzoek had meegekregen meldde ik me bij de verpleegsters een halfuurtje voor de afspraak. Meteen werd het nodige aan mijn poortje aangesloten en een paar spuitjes met bloed werd afgenomen.
Zag ook Erwin Wuyts en zijn vrouw terug. Het was precies een maand geleden dat wij elkaar voor het eerst op afdeling oncologie hadden ontmoet. Ik wist dat ik hem van ergens herkende maar kon niet op komen waar dat was geweest. Erwin en zijn vrouw deden het beter. Hij had min achternaam opgevangen en zij mijn voornaam en de combinatie deed zijn frankske vallen. De man met de pijp op Alcatel Bell. Zo stond ik daar inderdaad bekend.
Bij de oncologe vertelde ik dat zij het bij het rechte eind had gehad toen zij een maand geleden had gezegd dat wij na een vierde chemokuur best een rustpauze zouden inlassen. Maar zij had een verrassing in petto voor ons. Zoals zij toen had beloofd had zij contact opgenomen met een professor aan het VUB die gespecialiseerd is in longziektes. Zijn voorstel was om door te gaan met een vijfde en ook een zesde kuur omdat ik het tot nu toe best goed heb kunnen verdragen en omdat het resultaat beter dan verwacht was. Hij was van mening dat het totaalresultaat veel beter beoordeeld kan worden na het volmaken van liefst zes kuurtjes. De eerste deel de 5de kuur kreeg ik meteen vandaag en de 2de deel volgt over een week, op de 23ste dus.
Meteen na afloop van de sessie van vandaag gingen Margriet en ik nar de Green Garden om iets te drinken. Dat ik eigenlijk een vaste gewoonte geworden. Een Karmeliet triple smaakt altijd heel lekker na de chemo en doet bij mij de vermoeidheid verdwijnen. Dat wij daarna een heerlijk lekker etentje kregen opgediend door onze lieve Karianne maakte het geheel maar helemaal perfect.
Margriet en ik gingen s middags samen naar Brasschaat. Eerst wandelden wij langs de zuidkant van de Bredabaan, dan maakten wij een rondje door het park en keerden dan weer terug langs de noordkant van de Bredabaan. Eventjes boodschappen gedaan bij DelHaize. Daarna gingen wij gezellig iets drinken in de Green Garden voordat wij naar Sjaak en Jules en Olivier gingen. Samen met de jongens hebben wij dan heerlijk gegeten voordat wij moe en voldaan teruggingen naar huis.
Het ging weer stukken beter dan de dag voordien dus wij zijn op de goeie weg.
Margriet en ik gingen samen naar het shoppingcenter in Wijnegem. Eerst lunchten wij heerlijk bij Tast-Toe, Margriet at een Bami Java en ik een klein Indonesisch rijsttafel. Het smaakte heerlijk. De rijstafel stond aangekondigd als zeer pikant maar zo erg was dat niet, gewoon lekker pikant. Daarna gingen wij op zoek naar en ribfluwelen broek voor mij maar helaas, dat hadden ze nergens.
S avonds belde Herman. Het was best lang geleden en wij waren allebei blij elkaar stem te horen. Wij spraken af dat ik een bijeenkomst in de Midi zal regelen zodra ik Donderdag van de oncologe weet hoe mijn behandeling verder zal verlopen.
Margriet en ik wilden graag een wandeling maken maar de weergoden beslisten anders. Heel de dag viel er natte sneeuw en dat is niet het ideale weer om een chemo-patiënt uit te laten.
Olivier kwam slapen. Hij mocht net als zijn broer Jules bij Arne en Amber gaan slapen maar hij koos om de nacht bij Bomma en Bompa door te brengen voor twee redenen:
- Arne en Jules praten zoveel in bed dat Olivier niet kan slapen
- anders waren Bomma en Bompa helemaal alleen.
Zoals men kon verwachten was hij superlief. S morgens wou hij ontbijten zoals Bompa op zn Zweeds: boterhammen, een zachtgekookt eitje en Zweedse haring.
De afgelopen dagen was er telkens verbetering in mijn toestand. Voelde me elke dag sterker dan de voorgaande dag, sliep beter doordat ik minder hoestte s nachts en ik had het gevoel dat mijn bloeddruk verbeterde.
Margriet had afgesproken om samen met Babette boodschappen te doen. Omdat ik me weer beter voelde, ging ik me meteen na het ontbijt wassen. Tegen hal tien kwamen Sjaak en Babette eraan. Sjaak stelde voor om bij mij te blijven maar ik wou absoluut even de deur uit. Ik was al drie dagen binnen geleven en daar voel je je echt niet beter van. Dus met zn vieren naar de Carrefour. Wij deden rap alle boodschappen en dat was maar goed ook. Tegen de tijd dat wij thuis waren was mijn kaars bijna uit. Maar na de dagelijkse portie fruit en een eenvoudig lunchje voelde ik me weer beter. Ik hoop dat het nu in stijgende lijn zal gaan.
Ik begrijp nu ook beter waarom Dr. Vermeij voorstelde om na de 4de chemokuur een rustpauze in te lassen. Dat had zij heel goed gezien. Het veldslag van de chemo in mijn lijf begint nu echt sporen achter te laten en ik heb het gevoel dat ik een rustpauze heel goed zou kunnen gebruiken. Het wordt tijd om mijn lijf de kans te geven om wat op adem te komen en om aan te sterken.
Het effect van de chemo was nog heviger. Ik had duidelijk last van lage bloeddruk en voel dat als zij nu mijn bloedwaarden zouden meten, ik geen hoge score zou behalen.
S middag kwam Christiaan even langs met zijn drie kindjes. Zij waren allemaal heel lief. Isaac had tegen zijn ouders gezegd: Bompa is ziek maar Bompa gaat nog lange niet dood want Bompa is geen oude Bompa.
Kort nadat Christiaan en de kindjes waren vertrokken, merkte Margriet dat het beter begon te gaan met mij. Zij zag het voor dat ik het voelde. Ik begon wat meer kleur te krijgen en voelde duidelijk dat mijn bloeddruk wat beter was geworden.
S avonds kwamen Babette en Jules even langs. Omdat wij het hadden gevraagd hadden zij 2 maaltijdjes van Mc Donalds meegebracht.
Om 9 uur s avonds liep het al mis. Moest overgeven. Denk dat het van de chemo komt want Margriet had hetzelfde gegeten al ik en zij mankeerde niks. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik moest overgeven sinds ik met de chemo was begonnen. Niet zo leuk maar ik mag echt niet mopperen. Ik besef maar al te goed dat ik tot nu toe heel veel geluk heb gehad.
Samen met Margriet s middags even naar de Troc geweest. Meteen bij het binnenkomen zagen wij een ongelooflijk schattig kinderstoel. Margriet haald meteen het prijsetiket eraf om aan te duiden dat de stoel verkocht was. Wat later zag Margriet een melkkan en een suikerpot en twee vaasjes. Alles tezamen voor maar 19 euro. Leuke koopjes.
Tijd voor de 2de sessie van de 4de chemokuur,d.w.z. een portie Gemzar. Omdat Joanna Vermeij op vakantie was (welverdiend) werd ik deze keer door haar collega, Dr. Nielander onderzocht. Alles bleek goed, bloed, bloeddruk, gewicht. Wij hadden de röntgenfotos van afgelopen Zaterdag meegenomen en Dr. Nielander bekeek ze tegen de lichtbak. Hij was zeer verbaasd dat mijn longen er zo goed uitzagen en dat zij zo scherp afgetekend waren. Zeer positief.
Toen ik opstond was er eerst niets aan de hand maar wat later ervoer ik een drukkende pijn aan de onderkant van mijn hart. Op een bepaald moment belde Margriet onze Chris op en vroeg hem om langs te komen en om mijn bloeddruk te meten. Hij kwam meteen. Mijn bloeddruk was goed, 13 over 8, maar mijn hartslag was een beetje hoog voor iemand in rust, 100. Hij stelde voor om voor alle zekerheid naar het spoed te gaan om een hartfilmpje te laten maken. Ondertussen was Sjaak ook gekomen. Margriet had Babette en de jongens gebeld, zij waren op de tennisclub. Met 2 autos reden wij naar het ziekenhuis. Op het spoed werd ik meteen aangesloten op het EKG toestel. Dan trokken zij bloed om te laten onderzoeken. Uiteindelijk werden er ook röntgenfotos van mijn longen genomen. De doctores van dienst, dezelfde als toen ik op 11 oktober naar het spoed werd gebracht, herkende ons. Zij zag wel meteen dat het deze keer niet zo ernstig was als toen. Ondanks dat belde zij de oncoloog van dienst, Dr. Nielander op. Hij wou hebben dat de dienstdoende cardioloog met ook zou onderzoeken. De cardioloog was wel in een conferentie en kon niet meteen komen. Toen hij kwam onderzocht hij mij snel en toen ik vertelde over het resultaat van de chemo tot nu toe was zijn conclusie gauw getrokken. Hij vond het vrij normaal dat het zeer kan doen in je lijf als de tumoren tot minder dan de helft geslonken zijn. En er waren geen tekens dat er iets aan de hand zou zijn met mijn hart. De hartfilm was normaal, alle bloedwaarden ook. Dus hij stelde ons gerust en stelde voor om bij pijn eventueel een pijnstiller te nemen.
Ik werd bij drieen wakker omdat ik naar het toilet moest. Hevige diaree.. Daarna ben ik weer gaan slapen. Stond tegen half acht weer op en at een bordje pap, Brinta, als ontbijt. Bleef daarna rustig in de huiskamer zitten. Tegen tien uur wou ik naar de WC gaan maar in de hal merkte ik dat ik bijna flauwviel. Ik ben dan maar gauw op bed gaan liggen. Ben voor het eerst tot in de late namiddag op bed gebleven omdat ik echt te slap was om op te staan. Kwam ellen even uit bed om een paar sneetjes toast en een zachtgekookt eitje te eten. Ik ging pas tegen vier uur onder de douche en dat was al een hele opgave.
S avonds aten wij samen met Sjaak en Jules en Olivier. Margriet had gehaktpannenkoek met kriekjes en broccolistamppot klaargemaakt. Voor het eerst maakte ik mee dat mijn smaakzin helemaal verstoord was. Als ik blind had moeten proeven had ik misschien de broccolistamppot kunnen raden maar voor mij smaakte de rest allemaal eender.
Margriet en ik gingen samen met Christiaan en Karianne en de kleine Cecilia naar de woonboulevard in Breda. De dames wilden eerst naar Trendhopper maar wij waren natuurlijk vergeten dat vele winkels in Nederland s Maandags pas in de namiddag open zijn. Dus dan maar naar Ikea. Eerst wilde Karianne een ronde doen door de winkel en dan een ontbijtje eten maar omdat het al 10 voor 11 was, besloten wij om het in de omgekeerde volgorde te doen. Na het ontbijtje deden wij ons rondje en dan was het tijd voor bompa om te gaan zitten. Ik was gewoon een beetje moe. Na een glaasje fris in het restaurant gingen wij door. Terwijl ik een bezoek bracht aan Media Market gingen de anderen naar Trendhopper. Daar zochten zij een mooie lampenkap en 2 mooie kussens uit die Karianne van ons kreeg, zij was immers pas jarig geweest.
Tijd voor de eerste sessie van de 4de chemokuur. Wij waren er al om kwart na acht. Omdat ik deze keer niet langs de dokter moest, liep het niet helemaal zo als het had gekund. Het duurde allemaal wat langer dan normaal. Uiteindelijk na bijna 2 uur kon het toedienen van de chemo eindelijk beginnen. Het was bijna 3 uur voordat het allemaal klaar was.
De grote dag. De afspraak met de oncologe was gepland voor 9uur30. Bijna alle stoelen in de gang van oncologie waren bezet met wachtende mensen. Sjaak en Babette kwamen er ook aan. Een beetje later dan de afspraak mochten wij binnen bij de dokter. Zoals gewoonlijk vroeg zij eerst hoe het was geweest sinds de vorige keer. Ik vertelde dat het niet mijn beste periode was geweest. Ondertussen zaten Margriet en ik op hete kolen. Wij wilden zo snel mogelijk weten hoe de scan eruit zag. Uiteindelijk begon zij te vertellen dat de scan eigenlijk goed was, zelfs beter dan stabilisatie, ja in feite waren allen tumoren en klieren tot minder dan de helft gereduceerd. Ongelooflijk hoe ik mij voelde. Ik kon wel vliegen. Was al heel tevreden al de toestand was gestabiliseerd geweest, ik had wel met momenten durven hopen dat de gezwellen ietwat kleiner zouden zijn geworden maar dit. Dan werden wij betrokken bij de verdere behandeling. De oncologe zei dat er drie mogelijkheden waren en dat vanwege het feit dat cis-platinum niet meer dan zes keer toegediend kan worden, daarna worden de bijwerkingen te hevig. De opties waren:
Ÿmeteen een rustperiode van 2 maanden
Ÿnog een kuurtje en dan een rustperiode van 2 maanden
Ÿmeteen doorgaan met nog 3 cycli
Zij zei dat het onmogelijk was om te voorspellen wat in mijn geval het beste zou zijn maar op haar aanraden kwamen wij overeen dat de tweede misschien het beste zou zijn. Zij beloofde ondertussen contact op te nemen met een professor in Brussel die wat meer ervaring heeft met behandeling van kankers om zijn advies in te winnen. Dan was het tijd om mij te onderzoeken. Margriet vroeg of zij even naar buiten kon gaan om Babette en Sjaak het goede nieuws te vertellen. Dat mocht natuurlijk. Dan luisterde zij naar mijn hart en longen, voelde over mijn buik, nam mijn pols en mijn bloeddruk. Mijn bloeddruk was 10 over 6, een beetje aan de lage kant. Dan even op de weegschaal. Zij constateerde dat ik een kilo lichter was geworden maar dat liet zich verklaren door die ellendige buikgriep. Dan ging zij even naar het secretariaat om een dag voor de vierde kuur vast te leggen. Babette kwam even naar mij toe. Zij huilde van geluk.
Nadat datum en tijd voor de volgende chemo waren vastgelegd, gingen wij met zn vieren meteen naar de Green Garden om te vieren.
Sjaak en Babette gingen naar school om de jongens af te halen en Margriet en ik wilden net naar Putte in Nederland gaan voor wat boodschappen toen onze Christiaan belde. Hij had het goede nieuws al gehoord en wilde graag met ons een pintje gaan drinken. Dus eerst naar Chris en dan naar de Melkerij. Daar hebben wij meteen maar geluncht. Dan naar Putte. Toen wij net klaar waren met de boodschappen belde Sjaak om te vertellen dat deze dag niet zomaar voorbij kon gaan. Hij had al gereserveerd voor ons allemaal om te gaan eten in de Melkerij. Op de terugweg van Putte zei Margriet dat als ik er zin in had, wij even konden kijken of de meisjes, Ria, Monique, Godelieve, Mieke en Hilda, er waren in de Green Garden. Zo gezegd zo gedaan. Zij waren er en ook de oudste dochter van Godelieve, Ilse. Babette had al een SMSje gestuurd naar Ria dus de dames waren al op de hoogte van het goede nieuws.
Om zes uur kwamen wij bijeen in de Melkerij. Mijn kindjes, mijn schoonkindjes en al mijn kleinkindjes waren er al. Het was formidabel. Wij hebben lekker gegeten en gedronken en genoten en gelachen. Wie had dat kunnen denken toen me in oktober werd verteld dat ik kwaadardige cellen in mijn lijf had. Ik vind het ongelooflijk wat mijn lijf gepresteerd heeft sinds ik met de chemo begonnen ben. Knap
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
Ik ben een man en woon in Merksem (Belgie) en mijn beroep is vroeger SW designer bij Alcatel, sinds 1 augustus 2003 bruggepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn kleinkinderen,lezen, gitar spelen, computeren, skien,genieten van het leven.
Officieel heet ik dus Anders maar iedereen noemt mij of Gunnar of Bompa.
Sinds longkanker met metatstases werd vastgesteld in oktober 2005 hoor tot de grote club van kankerpatienten met levenslang lidmaatschap.
Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
