Het was weer tijd om bloed te laten onderzoeken en ook om mijn oncologe te zien.
Omdat ik 2 weken geleden weer een blad voor bloedonderzoek had meegekregen meldde ik me bij de verpleegsters een halfuurtje voor de afspraak. Meteen werd het nodige aan mijn poortje aangesloten en een paar spuitjes met bloed werd afgenomen.

Zag ook Erwin Wuyts en zijn vrouw terug. Het was precies een maand geleden dat wij elkaar voor het eerst op afdeling oncologie hadden ontmoet. Ik wist dat ik hem van ergens herkende maar kon niet op komen waar dat was geweest. Erwin en zijn vrouw deden het beter. Hij had min achternaam opgevangen en zij mijn voornaam en de combinatie deed zijn frankske vallen. De man met de pijp op Alcatel Bell. Zo stond ik daar inderdaad bekend.

Bij de oncologe vertelde ik dat zij het bij het rechte eind had gehad toen zij een maand geleden had gezegd dat wij na een vierde chemokuur best een rustpauze zouden inlassen. Maar zij had een verrassing in petto voor ons. Zoals zij toen had beloofd had zij contact opgenomen met een professor aan het VUB die gespecialiseerd is in longziektes. Zijn voorstel was om door te gaan met een vijfde en ook een zesde kuur omdat ik het tot nu toe best goed heb kunnen verdragen en omdat het resultaat beter dan verwacht was. Hij was van mening dat het totaalresultaat veel beter beoordeeld kan worden na het volmaken van liefst zes kuurtjes. De eerste deel de 5^de kuur kreeg ik meteen vandaag en de 2de deel volgt over een week, op de 23ste dus.

Meteen na afloop van de sessie van vandaag gingen Margriet en ik nar de Green Garden om iets te drinken. Dat ik eigenlijk een vaste gewoonte geworden. Een Karmeliet triple smaakt altijd heel lekker na de chemo en doet bij mij de vermoeidheid verdwijnen. Dat wij daarna een heerlijk lekker etentje kregen opgediend door onze lieve Karianne maakte het geheel maar helemaal perfect.

Het effect van de chemo was nog heviger. Ik had duidelijk last van lage bloeddruk en voel dat als zij nu mijn bloedwaarden zouden meten, ik geen hoge score zou behalen.

S ‘middag kwam Christiaan even langs met zijn drie kindjes. Zij waren allemaal heel lief. Isaac had tegen zijn ouders gezegd: “Bompa is ziek maar Bompa gaat nog lange niet dood want Bompa is geen oude Bompa“.

Kort nadat Christiaan en de kindjes waren vertrokken, merkte Margriet dat het beter begon te gaan met mij. Zij zag het voor dat ik het voelde. Ik begon wat meer kleur te krijgen en voelde duidelijk dat mijn bloeddruk wat beter was geworden.

S ‘avonds kwamen Babette en Jules even langs. Omdat wij het hadden gevraagd hadden zij 2 maaltijdjes van Mc Donalds meegebracht.

Om 9 uur s ‘avonds liep het al mis. Moest overgeven. Denk dat het van de chemo komt want Margriet had hetzelfde gegeten al ik en zij mankeerde niks. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik moest overgeven sinds ik met de chemo was begonnen. Niet zo leuk maar ik mag echt niet mopperen. Ik besef maar al te goed dat ik tot nu toe heel veel geluk heb gehad.

Het wordt duidelijk dat de chemo zich begint op te stapelen. Ik begin er echt een beetje last van te krijgen. Voel me slap en moe en misselijk.

Samen met Margriet s’ middags even naar de Troc geweest. Meteen bij het binnenkomen zagen wij een ongelooflijk schattig kinderstoel. Margriet haald meteen het prijsetiket eraf om aan te duiden dat de stoel verkocht was. Wat later zag Margriet een melkkan en een suikerpot en twee vaasjes. Alles tezamen voor maar 19 euro. Leuke koopjes.

Donderdag 2 februari

Toen ik opstond was er eerst niets aan de hand maar wat later ervoer ik een drukkende pijn aan de onderkant van mijn hart. Op een bepaald moment belde Margriet onze Chris op en vroeg hem om langs te komen en om mijn bloeddruk te meten. Hij kwam meteen. Mijn bloeddruk was goed, 13 over 8, maar mijn hartslag was een beetje hoog voor iemand in rust, 100. Hij stelde voor om voor alle zekerheid naar het spoed te gaan om een hartfilmpje te laten maken. Ondertussen was Sjaak ook gekomen. Margriet had Babette en de jongens gebeld, zij waren op de tennisclub. Met 2 auto’s reden wij naar het ziekenhuis. Op het spoed werd ik meteen aangesloten op het EKG toestel. Dan trokken zij bloed om te laten onderzoeken. Uiteindelijk werden er ook röntgenfoto’s van mijn longen genomen. De doctores van dienst, dezelfde als toen ik op 11 oktober naar het spoed werd gebracht, herkende ons. Zij zag wel meteen dat het deze keer niet zo ernstig was als toen. Ondanks dat belde zij de oncoloog van dienst, Dr. Nielander op. Hij wou hebben dat de dienstdoende cardioloog met ook zou onderzoeken. De cardioloog was wel in een conferentie en kon niet meteen komen. Toen hij kwam onderzocht hij mij snel en toen ik vertelde over het resultaat van de chemo tot nu toe was zijn conclusie gauw getrokken. Hij vond het vrij normaal dat het zeer kan doen in je lijf als de tumoren tot minder dan de helft geslonken zijn. En er waren geen tekens dat er iets aan de hand zou zijn met mijn hart. De hartfilm was normaal, alle bloedwaarden ook. Dus hij stelde ons gerust en stelde voor om bij pijn eventueel een pijnstiller te nemen.

Ik werd bij drieen wakker omdat ik naar het toilet moest. Hevige diaree.. Daarna ben ik weer gaan slapen. Stond tegen half acht weer op en at een bordje pap, Brinta, als ontbijt. Bleef daarna rustig in de huiskamer zitten. Tegen tien uur wou ik naar de WC gaan maar in de hal merkte ik dat ik bijna flauwviel. Ik ben dan maar gauw op bed gaan liggen. Ben voor het eerst tot in de late namiddag op bed gebleven omdat ik echt te slap was om op te staan. Kwam ellen even uit bed om een paar sneetjes toast en een zachtgekookt eitje te eten. Ik ging pas tegen vier uur onder de douche en dat was al een hele opgave.

Margriet en ik gingen samen met Christiaan en Karianne en de kleine Cecilia naar de woonboulevard in Breda. De dames wilden eerst naar Trendhopper maar wij waren natuurlijk vergeten dat vele winkels in Nederland ‘s Maandags pas in de namiddag open zijn. Dus dan maar naar Ikea. Eerst wilde Karianne een ronde doen door de winkel en dan een ontbijtje eten maar omdat het al 10 voor 11 was, besloten wij om het in de omgekeerde volgorde te doen. Na het ontbijtje deden wij ons rondje en dan was het tijd voor bompa om te gaan zitten. Ik was gewoon een beetje moe. Na een glaasje fris in het restaurant gingen wij door. Terwijl ik een bezoek bracht aan Media Market gingen de anderen naar Trendhopper. Daar zochten zij een mooie lampenkap en 2 mooie kussens uit die Karianne van ons kreeg, zij was immers pas jarig geweest.