Om 8u00 werd er bloed getrokken. Er werd me verteld dat ik nuchter moest blijven want de operatie stond op til.
Rond 9u30 kwamen Dr. Van Thielen en Dr. Franzen langs. Dr. Van Thielen zegt dat de operatie niet doorgaat omdat men op chirurgie heeft gehoord dat ik heb geweigerd om naar de ok te komen omdat niemand was gewaarschuwd. Ik sta helemaal perplex en zeg dat ik niet zou weten tegen wie ik zou hebben geweigerd aangezien ik inderdaad van niets wist.
Later neemt Wim de hoofdverpleger alle verantwoordelijkheid voor de weigering op zichzelf. Hij zat s `morgens in de briefing wanneer er werd gebeld dat meneer Berg naar de ok mocht komen. Hij vond dat het niet zomaar kon, want inderdaad was niemand verwittigd en kon ik geen afscheid nemen van mijn familieleden voor de operatie.
Om 10u30kreeg ik een lavement en die werd gevolgd door wat stoelgang..
Ik mocht alleen speciale voeding hebben. Vraag mij niet wat want dat weet ik niet meer.
Dr. Van Thielen wilde eerst proberen de operatie op maandag middag door te laten gaan maar dat lukte niet. Dan werd dinsdag morgen om 07u00 vastgelegd .
Rond 14uur kwam de kinesiste. Zij behandelde mijn longen gedurende 10 minuten met de vibrator. Ik vind dat minder onaangenaam dan het kloppen met de blote handen.
Tijdens het bezoekuur kwamen vanaf 14u30 Margriet, Babette, Lilliane, Henk en Els langs. De een bleef wat langer dan de ander. Tegen 15 uur kwam Robert Lenaerts, wat een verrassing. Al de anderen gingen een halfuurtje wat drinken in de cafetaria zodat Robert en ik wat konden bijpraten.
Deze nacht was gelukkig beter dan de voorafgaande. Ik had veel minder pijn en sliep dus ook veel beter. Ik werd gewoontegetrouw rond 6 uur gewekt voor de dagelijkse temperatuurmeeting.
Tegen 8 uur belde Margriet om te vertellen hoe het met haar en Jules en Olivier was. Allemaal goed. Alleen was het de zaterdagavond een beetje de omgekeerde wereld bij ons thuis. Jules en Olivier lagen in de woonkamer en Margriet in de slaapkamer. Reden? De jongens wilden Pietje Bell kijken op DVD en onze DVD-speler voor de slaapkamer is niet aangesloten. In ieder geval waren de jongens heel lief geweest.
De rest van voormiddag deed ik rustig aan nadat ik rond 10 uur onder de douche was geweest en zuster Hilde mijn steunkousen weer had aangedaan.
De lunch stelde niet veel voor. Ik moest voor mezelf besluiten op de soep nu kervelsoep was of afwaswater. Het 2de voorstel won.
Een teken dat ik me beter voelde dan gisteren was het feit dat ik vandaag erover dacht om naar beneden iets te gaan drinken. Toen Babette dat voorstelde, stemde ik dus meteen toe. Eerst een rolstoel in, de kerstboom laten afkoppelen en dan meteen op weg naar beneden.
Het heeft mij goed gedaan om eventjes tussen de mensen te komen.
Op mijn voorstel gingen wij terug naar mijn kamer. Ik begon een beetje moe te worden. Eenmaal op de kamer viel ik gauw in slaap nadat Margriet en Babette naar huis waren gegaan.
Toen belde Christiaan. Zij waren goed aangekomen na een best lange reis. Van Gent tot voorbij Parijs hadden zij hel felle regenbuien gehad.
17 uur kwam het avondeten. Soep van onbekende afkomst. Ik at alleen een potje yoghurt. Dan kwam Hilde me verzorgen. Zij bleef heel even wachten terwijl de laatste druppels antibiotica doorliepen. Dan spoelde zij alles door voordat zij de voeding weer aansloot. Dan kreeg ik een spuitje. De pijn begon weer op te komen. Dankzij de pijnspuit kon ik snel weer in slaap vallen. Tegen de tijd dat Margriet en Babette na het eten terugkwamen, was ik ver vertrokken in dromenland. Een kwartiertje later kwam Sjaak en de jongens. Sjaak heeft zijn laptop nodig, dus moet ik die nu afgeven voor een paar dagen.
Voor het eerst in een week wat minder geslapen. Ik had last van pijn en dat kan zo allesoverheersend zijn. Nadat ik vrijdagavond rond acht uur een pijnstillende spuit had gehad moest ik om 0u15 mijn steunkousen uitdoen omdat mijn benen zeer deden.
Tegen 06u en opnieuw rond acht uur vroeg ik een pijnstillende spuit. Bij achtten kreeg ik ook Movicol. Na mijn ontbijt ging ik snel onder de douche, in de hoop om en proper en wakker te worden. Het eerste lukte, het 2de niet. Dan maar toegeven en een beetje slapen.
Dan kwam Dr. Nielander langs op zijn ronde. Hij had zijn witte doktersjas niet aan maar gewoon een hemd, een lekkere trui en een sportieve broek. Hij zag ontspannen uit. Hij zei dat hij had gesproken met de longarts en dat hij ook zou gaan praten met de chirurg aanstaande maandag. Het was mij duidelijk dat hij vind dat het hoogste tijd wordt dat zij iets gaan ondernemen. Die indruk gaf de longspecialist gisteren ook.
Rustig aan gedaan tot aan de lunch. Die bestond uit tomatensoep en een schaaltje vanillevla. Dan kreeg ik opnieuw Movicol. Een klein uurtje zit computeren. Tegen half twee vroeg ik een spuit tegen de pijn. Daarna weer geslapen.
Toen kwam het bezoekuur. Margriet en Babette en Sjaak en Jules en Olivier kwamen rond half drie, kwart voor drie aan. Iets na drieën bleef Margriet bij mij terwijl de anderen iets gingen drinken in de cafetaria. Dan kwamen Christiaan en Karianne en Isaac en Helena en Cecilia. Zij hadden een groot rood hart meegenomen met een foto van elk kind. De foto`s van Isaac en Cecilia zitten achter luiken terwijl die van Helena verborgen zit achter een blauw gordijn. Onder Helena`s foto is een glitterrok en glitterschoenen aangebracht. Schitterend. Zij kwamen afscheid nemen omdat zij op vakantie naar Frankrijk vertrokken.
Babette vertrok met de jongens om pizza`s te kopen voor jongens en Margriet. Zelf ging Babette uit eten met Sjaak om hun 11de huwelijksverjaardag te vieren. Dan kwam Babette Margriet halen om te eten met de jongens.
Dan geheel onverwachts doken Ko en Leonie op rond 18 uur. Na 20 minuten gingen zij iets drinken beneden in de cafetaria. Dan kwamen Babette en Margriet even langs en Ko en Leonie kwamen eventjes afscheid nemen.
Omdat ik zo veel pijn had, contacteerde de verpleegster, de dokter van wacht in de hoop dat zij een soort sonde in mijn buik zou durven steken, om de druk te verminderen. De dokteres was daar helemaal niet happig op. Zij wilde eerst spreken met Dr. Nielander om zijn mening te horen. Maar het lukte haar niet om hem te pakken te krijgen.
Met behulp van pijnstillende spuiten, lukte het me uiteindelijk te gaan slapen.
Alweer goed geslapen. Van 23 u tot 6 u. Daarna lekker liggen soezelen. Ik lag te luisteren hoe Simone infuusjes aan het vervangen was. Bij achten kwamen zij mijn ontbijt brengen. Ik had toen net Margriet aan de telefoon. Na het ontbijt had ik drang om naar de wc te gaan. En ja hoor, ik had weer stoelgang. Daar was ik heel blij mee.
Dan kwam Dr. Nielander langs op zijn ochtendronde. Hij luisterde naar mijn longen en buik. Hij was duidelijk van mening dat wat dat zij donderdag nog in mijn bloed zagen, niet van de longen meer van mijn buik afkomstig is. Dat zou dus betekenen dat er niets op tegen is om mijn zo snel mogelijk te opereren.
Nadat Dr. Nielander was geweest, werd ik weer geheel ontkoppeld en kon ik onder de douche. Na de douche duurde het even voor Simone tijd had om mij weer aan te koppelen aan de infusen. Daarna ging ik lekker weer dutten. Rond 11u50 kwam dokter Van Schaardenburg, de longspecialist langs. Zij herkende mij. Knap. Ik heb haar gezien in oktober i.v.m. de bronchoscopie. Een heel sympathieke dokter. Zij luisterde naar mijn buik en longen en het bleek dat zij van dezelfde mening is als Dr. Nielander. De beestjes in mijn bloed hebben niets met mijn longen maar alleen met mijn buik te doen. Zij ging nog spreken met hem.
Als dokter Van Schaardenburg weg was om 12 uur kwam de kinesiste oftewel, de vriendelijke klopgeest. Zij ramde er op los gedurende 10 minuten een wenste me daarna prettig weekeind.
Na de lunch, een heerlijk soepje en een goede rijstpap, belde mijn zuster. Zij wilde weten hoe het met haar broertje was. Daarna hield ik me bezig met internetten. Ik had onlangs een mail gekregen van een lotgenoot en ik had een gevoel dat mijn eerste antwoord niet echt bevredigend was. Het was te weinig een antwoord op zijn verhaal. Ik hoop dat het nu beter lukte. Dan had ik weer een mailtje van mijn nichtje, zonder wie deze website waarschijnlijk niet zou bestaan. Het was bijna 14 uur voordat ik ophield met computeren.
Ik heb dus heel even gerust totdat Kathleen binnenkwam. Zij had een potje met eigengemaakte tomatensoep bij. Lief. Toen kwamen Margriet en Babette eraan en kort na hun Hilde, de buurvrouw van Babette. Dan kwam Herman Viaene binnen. Hij had een leuk boek bij:Internet na 50 van Pascale Vyncke. Vind dat heel toepasselijk voor mij. Herman dacht dat ik het meeste al zou kennen. Ik heb er een klein beetje erin gebladerd en al verschillende dingen gezien die mij wel interesseren of weetjes die wel van pas komen.
Tegen 15 uur gingen zij naar de cafetaria zodat ik wat zou kunnen rusten. Dat heb ik dan ook gedaan. Lekker oogjes dicht.Maar niet voor lang. Ik voelde wat pijn opkomen dus ik drukte op de bel om een verpleegster te attenderen. Maar eerst kwam Dr. De Vriendt, mijn huisarts langs. Hij vroeg natuurlijk hoe het met mij ging en ik antwoordde:Naar omstandigheden belachelijk goed. Hij moest glimlachen. Toen kwam Hilde de spuit zetten. Ik zei tegen mijn huisarts dat zij mij zo ongelooflijk goed verzorgen hier in het Jan Palfijn ziekenhuis. Hij zei dat het aan mijzelf ligt. Ik weet blijkbaar alles naar mijn hand te zetten. Hij vond dat wij beter van A Z Berg i.p.v. Jan Palfijn zouden kunnen spreken.
Dan kwamen Margriet en Babette terug. Zij liepen onze huisarts tegen het lijf bij de liften.
Nadat Babette het oude nagellak had verwijderd en wij nog wat hadden gebabbeld, gingen zij rond 16u15 door om boodschappen te doen en om te koken.
Na hun vertrek sliep ik totdat onze Christiaan met Cecilia om 17u30 op bezoek kwamen. Zij zagen best doorweekt uit dus het was blijkbaar aan het regenen buiten. Cecilia was zoals gewoonlijk weer heel schattig. Dan kwam Ellen een infuus vervangen. Vraag mij niet wat, want dat kan ik niet bijhouden.
Toen Margriet en Babette terugkwamen, was ik diep in dromenland. Heerlijk om zo wakker te worden. Margriet bracht een foto-tje van ons tweeën mee. Wij probeerden het nieuws te volgen. Hopelijk zullen de politiediensten nu de dader van de moord van Katrien De Cuyper te pakken krijgen. Het heeft al veels te lang geduurd. De ouders verdienen dat er opheldering komt.
Dan kwam Ellen van alles weer geven. Een spuitje tegen flebitis. Movicol tegen opstopping. Ik heb wel een beetje stoelgang gehad vanmorgen maar meer mag.
Op het einde van het bezoekuur vertrokken mijn vrouw en dochter. Dan ben ik maar een beetje gaan werken aan deze webtekst.
Tegen het einde van het journaal op nl 1 had ik al veel moeite om mijn ogen open te houden en tijdens netwerk vielen mijn ooglapjes al toe.
Alweer uitstekend geslapen. Ik had een beetje pijn gedurende de nacht maar niets dat een pijnstillende spuit niet kon verhelpen. Zij hadden al vroeg bloed getrokken om te testen.
Margriet belde net voor het ontbijt rond 8 uur.
Om 9u25 kwamen zij me halen voor röntgenfoto`s van mijn longen. Om 10u05 was ik weer terug op mijn kamer. Ik liet een van de verpleegsters mij meteen ontkoppelen van al de infuusjes zodat ik onder de douche kon gaan.
Na het douchen verpleegde Hilde mij:
eerst schoor zij wat borsthaar weg zodat het nieuwe plakband zodat de maagsonde beter zou plakken,
een nieuwe pleister op mijn neus
alles met ether schoongemaakt
nieuwe morfinepleister op mijn rechter schouderblad
Daarna kreeg ik mijn steunkousen terug aan.
Ik heb dan wat gelezen. Niet veel want lezen is een uitstekend slaapmiddel voor mij.
Dan werd mijn bloeddruk en temperatuur gemeten. Allebei heel goed.
Het was weer best druk tijdens het bezoekuur. Eerst rond half drie kwamen Dick en Laura eraan. Heel leuk want, ja alweer, het was heel lang geleden. Wij hebben een hele tijd gebabbeld voordat Margriet eraan kwam samen met Lilliane. Nog wat later kwam Babette met Jules en Olivier, gevolgd door Hilde Pellens en haar 2 dochters. Rond 16 uur gingen zij met zijn allen iets drinken in de cafetaria zodat ik wat zou kunnen rusten. Een uurtje later namen zij allemaal afscheid.
Rond 17u50 kwamen de chirurg en Dr. Nielander mij informeren. Ondanks dat mijn longen beter uitzagen op de foto`s van s`morgens dan op die van afgelopen maandag, bleek uit het bloedstaal dat de longontsteking nog niet verdwenen was. Dat betekent dat zij de operatie niet vrijdag wordt uitgevoerd. Integendeel, de chirurg wilde dat de longspecialist eerst een kijkje komt nemen.
Omdat ik s`nachts weer niet al te best had geslapen, heb ik s`morgens mijn slaap ingehaald.
Tijdens het bezoekuur kwamen Margriet en Babette van 14u00 tot 14u45, Dan gingen zij even boodschappen doen. Om 15uur dook Bruno, een goede vriend van onze Christiaan, op. Hij bleef best lang maar toen Dirk Verheijke eraan kwam om 16u10 was Bruno al weg. Om 16u30 kwamen Leo en Ludwine. Zij moesten met zijn drieën vechten om maar een bezoekersstoel. Om 17u25 waren ze allemaal vertrokken. Voor mij was het een drukke maar fijne middag geweest.
Dan kwam Dr. Van Thielen. Hij liet meteen de maagzonde afknijpen met de mededeling dat als ik tot de volgende middag niet misselijk was geweest, dan zou hij de maagsonde laten verwijderen. Goed nieuws voor mij..
Om 17u38 kreeg ik aërosol toegediend voor mijn longen. Meestal wordt dan ook iets intraveneus ingespoten, iets wat blijkbaar heel goed moet zijn voor je longen. Alleen jammer dat het zo naar zwavel stinkt.
Na alweer een hele goede nacht werd ik pas tegen acht uur wakker. Ik belde Margriet meteen op om haar een goeie morgen te wensen en om te vertellen hoe goed de nacht was geweest.
Dan kwam mijn ontbijt eraan. Ik dronk 0,2 l appelsiensap, at 125 gr yoghurt met aardbeiensmaak en dronk een tasje melk. Dan had ik genoeg.
Na het ontbijt ging ik eventjes naar het toilet maar helaas. Dan maar terug naar bed want ik had weer slaap. Ik lag nog maar net in bed of Dr. Nielander kwam langs op zijn ronde, vergezeld door zuster Simone. Hij luisterde nar mijn longen en mijn buik en zette een paar strepen op mijn buik om aan te duiden waar er vocht zat. Hij leek tevreden met mijn toestand.
Kort na de ronde belde Margriet. Ik was net e-mails aan het lezen. Eentje van Ko, eentje van Hilde. Dan kwam Simone mijn benen nogmaals meten voor de witte kousen tegen flebitis. Blijkbaar was de vorige meting en bestelling de mist in gegaan. Ellen vroeg of ik niet losgekoppeld wilde worden van al de infusen, zodat ik onder de douche kon gaan. Dat vond ik onmiddellijk goed. Dan maar ophangen met Margriet en op naar de badkamer. Toen ik terugkwam op mijn kamer, sloot Simone mij terug aan op al de infuusjes en daarna maakten Simone en Kristine mijn bed op. Daarna ging ik maar weer lekker slapen.
Ik sliep heel diep. Ondanks dat merkte ik wel dat mijn lunch werd gebracht. Maar ik had niet de energie had om te gaan eten. Pas een dik half uur later als Veronique kwam kijken, had ik het in de gaten. De soep was nu maar lauw maar dat vond ik niet erg. Als de soep wat afgekoeld is proeft men de smaak veel beter en meestal smaakt het ook beter. Dus ging ik braafjes mijn soep helemaal opeten. Er was ook vanillevla en die heb ik voor de helft gegeten.
Dan belde Christiaan om te horen hoe het met me was. Hij beloofde ook om wat later binnen te springen. Dat zal dat een heel hoge sprong zijn want ik lig op de vijfde verdieping.
Alweer wat geslapen tot aan het bezoekuur. De eerste die aan kwam was mijn lievelingsnichtje Ingeborg. Zij had een heel leuk boek bij als cadeautje. Pap, vertel `s heet die. Het zijn allemaal vragen van een kind aan zijn/haar pappa.Het is de bedoeling dat de pappa de vragen naar beste vermogen beantwoord om dan als het boekje vol is, het boek terug te geven aan het kind.
Wat later kwamen Margriet en Babette en Jules en Olivier en nog wat later Herman Vervoort.
Margriet ging met Jules en Olivier naar het winkeltje beneden om wat chips te kopen. Wat later toen zij al een hele tijd terug waren, gingen zij allemaal weg behalve Herman. Ingeborg moest op tijd vertrekken om niet te laat aan te komen om haar kindjes op te halen.
Op een bepaald ogenblik was ik best moe en ik zei dat eerlijk tegen Herman. Hij nam afscheid en beloofde binnenkort terug te komen. Ik hoop dat hij zijn woord houdt. Herman kennende doet hij dat.
Ik had niet veel tijd om te dutten. Eerst kwam Christiaan met Cecilia. Dan kwam het avondmaal. Cecilia was net zo moe als bompa, dus Christiaan besloot om naar huis te gaan met haar. Dan at ik een beetje. In een kom zat iets dat eruit zag als soep, kippen roomsoep, maar het smaakte helemaal niet zo. Ik kon het niet thuisbrengen. Slecht was het zeker niet.
Dan kon ik eindelijk rusten. Ergens na 8 uur belde Jos Van Roosbroeck. Wij hebben echt lang gesproken. Veel over pc`s en laptop`s en interne en externe harde schijven. Rond 21u15 verscheen Veronique, de moeder van Sam en Wout, in de deuropening. Ik beëindigde het telefoongesprek met Jos meteen. Veronique kon maar even blijven want om 21u30 begon haar nachtshift op intensieve zorgen. Moe en voldaan na een redelijk drukke dag ging ik dan maar slapen.
Ongelooflijk goed geslapen vannacht. Van 20u s`avonds tot 6u45 s `morgens. Misschien dat ik een of twee keer wakker was om iets te drinken. Toen ik om 6u45 wakker werd moest ik dringend naar de wc. Gewoon goede stoelgang. Omdat ik wat pijn had belde ik de nachtverpleegster die mij met bekwame spoed een pijnstillende morfinespuit gaf. Dan sliep ik nog een uur tot aan het ontbijt. Toen belde ik Margriet even op om goede morgen te zeggen en om te vertellen hoe de nacht was geweest.
Na het ontbijt kreeg ik een nieuwe zak voor de maagsonde. De andere begon een beetje zwaar te wegen. 700 cc gemengd vloeistof dat aan je neus hangt, dat weegt door op den duur. En ik heb al zo `n lange neus.
Om 9u10 kwamen Dr. Nielander, Dr. Franzen en de verpleegster Hilde langs op hun ronde. Geen bijzonder nieuws. Dat er donderdags bloed zal getrokken worden en opnieuw röntgenfoto`s zullen gemaakt worden wist ik al.
Rond 9u40 kwamen zij mijn bed opmaken en verschonen. Vond dat een goed moment om mij te wassen en scheren en om onder de douche te stappen, dus .
Daarna ging ik fris gewassen in mijn pas opgemaakte bed weer slapen. Tot 10 na elf. Toen kwam de kinesiste mij een pakske slag geven. Dat duurde 10 minuten. Aangezien ik tijdens de behandeling bijna terug in slaap viel, kan dat niet echt zeer hebben gedaan.
Dan weer geslapen tot aan de lunch die bestond uit soep en yoghurt met kriekjes.
Na de lunch had ik weer drang om naar de wc te gaan. Opnieuw goede stoelgang.
Dan kwam het bezoekuur. Tom en Kathleen waren er als eersten. Margriet belde om te zeggen dat zij onderweg waren maar dat zij eerst Fonske thuis moesten afzetten. Tegen kwart voor drie waren zij er ook. Ondertussen had ik gezellig gebabbeld met Tom en Kathleen.
Tom is striptekenaar en wie ooit in Clickx-magazine heet gekeken, moet er kennis mee hebben gemaakt. Ik ben een grote fan van zijn benadering van alles wat maar iets met computers te maken heeft. Ga eens kijken op zijn site, www.tomcartoon.be , het is de moeite waard. Zij vertrokken kort nadat Margriet en Babette en de jongens er waren.
Rond 15u30 kwamen Ingrid en Els. Zij bleven ruim een uur. Omdat Ingrid haar hondje Nina mee had in de auto, gingen zij samen met Margriet en de jongens het hondje even uitlaten.
Rond half 5 gingen zij allemaal weg. Plots kreeg ik telefoon. Het was Christiaan. Hij was op weg naar mij toe en had net zijn auto geparkeerd. Het bleek dat het batterij van Ingrid`s auto leeg was en hij wou even verifiëren met zijn vader dat hij de startkabels goed ging aansluiten. Haar auto startte meteen. Wat later kwam Karianne met Cecilia. Het is zo enorm om te zien hoe Cecilia de laatste dagen aan het veranderen is. De baby begint te verdwijnen en in de plaats komt een klein meisje te voorschijn. Zij is gek op jurkjes en op sieraden. Echt een meisje.
Toen kwam Margriet terug. Chris en Karianne en Cecilia bleven nog maar heel even. Margriet bleef tot 19u20 maar vertrok toen omdat het dreigend eruitzag. Hel leek op regen en zij was met de fiets.
Om 19u30 was het weer tijd voor een nieuwe zak voor de maagsonde. Alweer 700cc.
Dan heb ik wat TV gekeken en wat gedut. Rond 20u20 belde mijn zuster Kristina. Heel toevallig was ik al van plan om haar een e-mail te sturen. Telepathie noem ik dat. Ik beloofde haar om alsnog een e-mail te sturen met erin het adres van deze weblog. Dat was dan ook het allereerste dat ik deed als Babette Sjaak`s laptop weer kwam brengen.
De nacht begon met problemen. Net als gisteren ochtend waren er problemen met mijn port-a-cath. Hij verstopte. Tot tweemaal toe moest hij daarom vervangen worden. Het is natuurlijk zo dat het naaldje waarmee de port-a-cath wordt aangeprikt, veel dunner is dan al de rest. Dus als er ergens een verstopping komt, dan is dat de uitgelezen plek. Desalniettemin moet ik toegeven dat het kleine oppervlakte waarin het poortje wordt aangeprikt, na 4 maal prikken, wat gevoeliger begint te worden.
Na een uur heb ik heel goed geslapen. Ik had kunnen denken dat ik tot 7u30 in een ruk had geslapen, maar ik ben een paar keer heel eventjes wakker geweest, als de nachtverpleegster een of ander infuus kwam inschakelen. Eenmaal goed wakker belde ik natuurlijk Margriet op. Rond 8 uur kwamen zij mijn ontbijt brengen. Een kannetje melk, een potje yoghurt, een potje platte kaas en een potje basterdsuiker. Ik at de yoghurt en dronk een kopje melk.
Tegen half negen kwamen Dr. Vermeij en Dr. Nielander langs op hun ronde. Dr. Vermeij onderzocht mij en keek best wel tevreden. Zij zei dat ik vandaag nog eens röntgenfoto`s van mijn longen moest laten nemen. Als de foto`s klaar waren zou zij die bespreken met de chirurg. Zij beloofde later in de dag terug te komen.
Rond negen uur belde Babette. Terwijl wij aan het praten waren, kwam de dame van de vervoerdienst met een rolstoel al aan. Rond kwart na negen zat ik in de rolstoel. Ik moest maar vijf minuten wachten voordat mijn foto`s werden gemaakt. Vijf minuten later was het klaar. En ik moest maar 2 minuten wachtten voordat ik terug werd gebracht naar mijn kamer.
Excellente service.
Na de fotosessie was de tijd voor mij om onder de douche te gaan. Eerst natuurlijk tanden poetsen en scheren. Dan haren wassen en mijn hele lijf onder de douche. Lekker.
Daarna kwam een verpleegster, Ellen, mij terug aan sluiten aan alle baxters en infuusjes.
Dan rond 11u20 kwam de kinesist om mij wat klop te geven. Daarna belde Babette om te waarschuwen dat zij vanmiddag weer langskomt.
De lunch bestond uit een heerlijk kommetje soep en een toetje. Ik kon het toetje niet thuisbrengen, alhoewel ik zeker ben dat ik het als kind ook wel eens heb gegeten. Maar dat is wel heel lang geleden.
Na de lunch hield ik me bezig met mijn web-log.
Margriet kwam eraan rond 14 uur. Toen kwam de chirurg. Zij wist te vertellen dat er op de röntgenfoto`s nog sporen te zien waren van de longontsteking en dat de anesthesist onder geen beding wil opereren voor dat ik helemaal genezen ben van de longontsteking. Op donderdag 10 augustus gaan zij mijn bloed onderzoeken en opnieuw röntgenfoto`s maken om te zien of de longontsteking weg is. Zo ja, zouden zij misschien kunnen opereren op vrijdag 11 augustus.
Kort daarna kwam ook Herman Viaene. Dan kwam Babette en Olivier. Margriet en Babette en Ollie gingen iets drinken zodat Herman en ik alleen konden praten.
Het was echt lang geleden dat wij elkaar hadden gesproken of gezien. Toen ik Herman zag zei ik:je ziet er goed uit. Zij antwoord was:ik wou dat ik het zelfde van u kon zeggen. Herman vroeg of hij iets mocht vragen. Ik zei dat hij alles mocht vragen. Hoe is de prognose? Ik antwoordde dat ik het niet wist en dat ik het, al zouden de doktoren het met grote nauwkeurigheid kunnen zeggen, niet zou willen weten. Want stelt, zij geven je tot datum x. Het maakt niet uit of x 3 maanden of 5 jaren verder ligt. Als je x nu niet haalt, maar eerder sterft, dan ben je teleurgesteld. Of stelt dat je voorbij datum x blijft leven, dan zal je vanaf dag x altijd met angst leven, want eigenlijk had je dood moeten zijn. Laat mij maar genieten van elke dag. Misschien dat ik gewaarschuwd zou willen worden als zij met zekerheid kunnen zeggen dat ik nog maar 2 of 3 weken te leven heb. Dan weet ik dat het tijd is om afscheid te nemen.
Babette en Margriet en Ollie kwamen terug. Kort daarna kwam onze Karianne. Zij kon maar even blijven. Dan ging Herman.
Dan kwam Dr. Vermeij even. Zij vertelde in grote lijnen hetzelfde als de chirurg. Zij sloot af met te zeggen dat zij vanaf dinsdag 8 augustus 2 weken op vakantie gaat.
Alweer heel goed geslapen. Werd wakker rond vier uur omdat ik naar de wc moest. Vrijwel normale ontlasting, Dat vond ik heel fijn. Ik vroeg en kreeg een pijnstillende spuit omdat ik pijn had. Ging dan weer snel terug slapen tot 7u30. Dan belde ik Margriet op. Dan kwam het ontbijt. Een appelsiensap, platte vette kaas, aardbeienyoghurt en een kannetje koude melk.
Dan eventjes op Internet gezeten om de puntjes op de i te zetten voor mijn weblog. Daarna lekker onder de douche. Om 20 na 10 was ik weer lekker fris. Gevraagd of zij mij weer wilden aansluiten op mijn kerstboom met infusen. Dat deden zij heel graag al had het wat voeten in aarde voordat het goed werkte. Dan ging ik maar weer lekker slapen tot aan de lunch rond 12 uur. De lunch bestond uit champignon roomsoep gevolgd door een aardbeienmoes. Allebei uitstekend.
Na de lunch heb ik gerust tot aan het bezoekuur. Margriet kwam rond 2 uur. Neslihan was toen bezig mijn riolering te vernieuwen. Met riolering bedoel ik alle buisjes die lopen van de verschillende infusen via kraantjes naar mijn port-a-cath. Nadat ik vanmorgen onder de douche was geweest, zijn de problemen begonnen. Neslihan heeft tot 2 maal toe mijn poortje opnieuw moeten aanprikken en alles doorspoelen voordat het weer normaal begon te lopen.
Margriet is voor ons allebei een ijsje gaan halen in het winkeltje beneden. Heerlijk om iets fris te proeven. Babette belt tijdens het ijs eten om te horen hoe het met haar pappie gaat. Heel goed nar omstandigheden luidt het antwoord. Wat later, ik denk rond half 4 komen Christiaan, Karianne, Isaac, Helena en Cecilia bij bompa op bezoek. Het is duidelijk dat zij met de fiets zij, korte broek en fietshelmen voor de 3 kinderen. Isaac en Helena namen plaats voor de TV terwijl Cecilia probeerde bij bompa op zijn bed te kruipen. Ondanks alle pogingen lukte het niet, zij was te klein en het ziekenhuisbed te hoog. Maar zij blijft vrolijk. Dan ging bomma naar huis. Zij wilde wat eten klaarmaken en eten zodat zij voor het einde van het bezoekuur zou kunnen terugkomen.
Tegen 20 voor zes vertrokken zij ook naar huis om eten klaar te maken. Bompa deed dan meteen een dutje. Wat later was ik weer wakker. Opnieuw de laptop op schoot. Pleegde een telefoontje naar Margriet om te vragen voor mijn MP3 speler. Zij waren al onderweg naar hier maar nog niet voorbij ons huisje dus dat was geen probleem.
Ik had de mp3 speler gevraagd omdat ik wat achtergrondmuziek op mijn web wilde maar helaas. Seniorennet neemt alleen .mid bestanden aan, dus geen mp3. Jammer.
Na het einde van het bezoekuur heb ik even mijn web tekst voor vandaag verder bewerkt. Iets na acht uur belde Hilde Pellens om en update van mijn gezondheidstoestand te krijgen. Hilde was ooit, heel lang geleden mijn bazin op Alcatel. Zij was de beste baas die ik ooit op den Bell heb gehad en ik heb er veel gehad in de loop der jaren. Daarvan waren vele heel goede bazen maar zij was bij uitstek de beste.
Na het telefoongesprek met Hilde was de hoogste tijd voor mij om mijn ogen dicht te doen.
Maar ik ben goed in goede voornemens bedenken, niet zo goed in het uitvoeren ervan. Dus anderhalf uur later was ik nog aan het internetten. Niet goed dus.
Tegen 23 uur was de overbuurvrouw heel hard muziek aan het draaien. Ik belde de nachtverpleegster en vroeg of zij er iets aan kon doen. Ik hoorde haar tegen de overbuurvrouw zeggen dat de overbuurman had geklaagd en of het goed was dat zij de deur dicht deed. Dat mocht dus ik kon meteen slapen. Een half uurtje later werd ik terug wakker omdat de overbuurvrouw aan het roepen was. Ik ging er naar toe om te zien wat er aan de hand was. Het bleek dat zij dacht dat zij thuis was en ik denk dat zij haar man aan het roepen was. Ik vertelde haar dat zij in het ziekenhuis was en dat het echt niet kon dat zij zo aan het roepen was. Dan heb ik mijn kamerdeur maar dichtgedaan.
Het was een heel goede nacht vrijwel zonder pijn. Maar een onderbreking rond half vier om te plassen. Ik liet toen ook het zakje van de maagsonde vervangen, omdat hij zwaar begon te wegen. Tegen 8 uur werd ik wakker voor het ontbijt. Daarna ging ik onder de douche om dan weer lekker te slapen. Tegen half 11 kwam Dr. Vermeij langs. Ze leek een beetje verontrust toen zij zag dat er blijkbaar bloed in het zakje van mijn maagsonde zat. Dr. Vermeij vroeg of ik wat duizelig was. Inderdaad, voordat ik ging douchen, zakte ik even door mijn rechterknie. Ik was niet sterk genoeg om overeind te blijven. Het duurde maar 3 seconden. Dr. Vermeij vroeg mij om het rustig aan te doen en veel in bed te blijven. Dus toen zij vertrok ben ik maar weer braafjes gaan slapen totdat het tijd was voor lunch.
De lunch bestond uit melk, pompoensoep en vanillepudding. De soep was verrukkelijk.
Na het eten ben ik weer bezig geweest met mijn blog. Tegen twee uur deed ik mijn ogen weer toe. Aangezien dat twee uur het begin is van het bezoekuur, was dat helemaal de moeite niet waard. Zorgde dus ervoor dat mijn ogen weer open waren voordat Margriet en Babette er waren. Dan kwamen Christiaan en Isaac eraan. Isaac is, heel terecht, beretrots dat hij al het diepe kan overzwemmen. Knappe gast. Bompa is daar ook heel trots op. Tegen drieen kwam Pascale er ook aan. Pascale had heel lekker geurende lavendel meegenomen. Christiaan en Isaac konden niet lang blijven want zij moesten naar opa en oma, d.w.z. naar Christiaan` s schoonouders.
Dan was het ook alweer tijd voor het avondeten. Bouillon en yoghurt en platte kaas en een kannetje met koude melk. Ondertussen kwamen Paul en Joline langs. Die vertrokken na 10 minuten samen met Pascale. Dan kwamen Angel en Marcel, Babette`s buren. Babette en Margriet die al op punt stonden om boodschappen te gaan doen gingen weg. Tegen 17u45 vertrokken Angel en Marcel weer. 10 minuten later kwam Angel weer terug met een cadeautje. Zij vond al heel de tijd dat ik een klein kussen voor in mijn nek nodig had, dus . Toch wel heel lief of niet?
Tegen zevenen kwamen Margriet en Babette terug na boodschappen doen en koken en eten. Zij hadden gewokte kip op. Het klonk heel goed.
Na het bezoekuur ben ik vrijwel meteen gaan slapen. Geen internet deze keer. Morgen is er ook nog een dag.
Heel goed geslapen (net een varken) en weinig pijn gehad. Een goede nacht dus.
Al om kwart voor vijf kwamen zij mijn ochtend temperatuur meten. 37.5
Dan sliep ik weer tot tegen 7 uur. Werd toen wakker omdat ik naar de wc moest.
Kwart over negen kwam Dr. Vermeij haar ronde doen. Geen nieuws behalve dan dat ik vandaag voor het eerst weer echt eten mag eten. Platte kaas of yoghurt en een glaasje appelsiensap voor ontbijt, een soepje en een pudding of een ijsje voor lunch gevolgd door een kopje thee of koffie of een bekertje melk of karnemelk en s`avonds een kopje bullioung of soep gevolgd door een ijsje of een puddinkje.
Zat al vol verwachting uit te kijken naar de lunch. En daar kwam die. Hij vloog door de bocht en landde op de grond. En het zag er zo lekker uit. De 2de poging was wel geslaagd. Het smaakte enorm lekker om voor het eerst sinds 27 juli echt eten te proeven. Asperge roomsoep is dan ook niet te versmaden.
Daarna heb ik me wat bezig gehouden met internetten. Wat mails schrijven om mijn vroegere collega`s in Duitsland en India te informeren.
Rond 15 uur kwamen Christiaan en Margriet aan nadat zij van een lekkere lunch hadden genoten in de Melkerij.
Margriet verzorgde dan eerst mijn nagels. Bij de Taxotere, de chemo dus, hoor ook heel speciale nagellak en remover. Dus eerst knippen en vijlen, dan het oude nagellak verwijderen gevolgd door opnieuw lakken.
Rond vier uur kwamen Babette en Jules en Olivier eraan en wat later belde Lilliane om te vragen of het uitkwam dat zij even op bezoek zou komen. Tegen half vijf dook Lilliane dus op om een half uur later weer door te gaan.
Mijn avond eten bestond uit een potje yoghurt, een potje vette platte kaas en een kommetje bouillon. Om 18 uur kreeg ik nog een pijnstillende spuit.
Thea, je opmerking was zeer terecht. Waar stond dat ik sinds 27 augustus geen eten meer had gehad, moest er staan 27 juli. Acht dagen zonder eten was al erg genoeg.
Het was een heel erg rumoerige nacht. Door een of ander infectie maakte ik koorts, 39 graden C. Ik rilde van de kou, letterlijk en figuurlijk. De nachtverpleegster, Hilde, zorgde heel de nacht ongelooflijk goed voor mij. Op een bepaald moment zei ze dat ze de dokteres van wacht ging inschakelen. Wat later werd ik terug wakker. Ik was iemands handen aan het strelen. Ik dacht dat het die van Margriet of Babette was. Toen ik mijn ogen opendeed bleek het die van de dokteres te zijn. Haar reactie was:waren al onze patiënten maar zo braaf . Ik zei;hou op, ik krijg het warm.
Rond 8 uur kwam Dr. Nielander langs op zijn ronde gevolgd door Neslihan. Ondertussen was mijn koorts helemaal gedaald.
Wat later kwam Neslihan bloed bij me afnemen.
Om 9u30 werd ik alweer gehaald voor foto`s. Deze keer ging het over röntgenfoto`s van mijn longen. Ter plaatse bleek er file te zijn. Moest ca 20 minuten wachten voordat de foto`s werden genomen. Als ik klaar was, werd ik meteen teruggebracht naar mijn kamer. Daar bleek dat de buis van mijn maagsonde was losgeschoten van het opvangzakje. Dus vroeg ik hulp en een nieuw zakje. En ik ging mij meteen wassen. Wat is het toch heerlijk elke dag dat je jij kunt wassen.
Om 10u45 kwam een verpleegster mijn EKG nemen. Eerst wilden de zuignappen niet blijven plakken maar het lukte toch. Volgens de verpleegster zag het er goed uit.
Tijdens het bezoekuur kwamen Margriet en Babette stipt om 14 uur aan. Kort daarna kwamen Gastone en Josefine (alias Knabbel en Babbel) eraan. Dat was echt een verrassing. Babette ging de jongetjes uitlaten omdat zij het dringend nodig hadden om wat te kunnen ravotten. Omdat het ondertussen was gaan gieten, zijn ze maar naar Ikea in Breda gegaan.
Terwijl Knabbel en Babbel samen met Margriet iets gingen drinken (Koffie, Ijsthee en Kriek), probeerde ik een dutje te doen. Dirk Verheijke belde. Het was fijn om hem te horen want het was lang geleden. Toen kwamen Karianne, Isaac en Helena.
Karianne ging vrij snel weer naar huis want Isaac had zwemles. Na 5 lessen kan hij de helft van het zwembad al overzwemmen zonder bandjes of blokjes. Dat vind ik heel knap.
Eventjes was ik alleen met Margriet. Dan kwam Dr. Vermeij langs voor een gesprekje. Zij wist me te vertellen dat de operatie met 98% zekerheid wordt uitgesteld omdat ik ook nog longontsteking heb. Wij hadden een heel fijn gesprek. Ik zei o.a. dat ik nooit een ander oncoloog zou willen omdat zij heel belangrijk voor mij is geworden. Terwijl zij er nog was kwam onze Christiaan eraan. Het bleef een heel speciale ontmoeting, er hing gewoon een uitzonderlijk goede sfeer. Dr. Vermeij moest heel hard lachen toen Margriet vertelde dat zij dacht dat ik hallucineerde omdat ik had gezegd dat Dr. Vermeij er op zaterdag ook was geweest. Vooral toen ik zei dat zij haar zoontje bij zich had. Dr. Vermeij zei dat het wel een dochtertje is. Zij had een jurkje aan hoor.
Dr. Vermeij klonk echt verontwaardigd.
De eindconclusie was dus dat de kans heel groot is dat ik pas begin volgende week word geopereerd.
Toen kwam Babette terug. Wat later gingen Margriet samen met Babette boodschappen doen..
Om 20u20 kwam de chirurg, Van De Moortel langs. Zij kon het vermoedden van Dr. Vermeij alleen bevestigen. De operatie wordt uitgesteld tot volgende week ergens. Zij verwacht dat de operatie vrij lang zal duren, ca 4 uur. Tijdens heel de operatie wordt je kunstmatig beademd. Die beademing heeft de neiging de bacteriën nog dieper in je longen te duwen. Dat is dat dus niet ideaal, zelfs ongewenst.
Daarom gaan zij in de loop van maandag nog wat testen doen om te zien hoe het is gesteld met de longontsteking en eventueel vastleggen wanneer de operatie wel kan doorgaan.
In de loopvan de avond kreeg ik nog 2 zakken bloed toegediend.
Dus hoop ik maandag te vernemen wanneer het wel kan doorgaan.
Alweer heel goed geslapen met lange periodes zonder pijn.
Rond 8uur kwam Neslihan langs voor de dagelijkse ochtendlijke verzorgingsroutine. Ik kreeg Movicol en Litican toegediend.
Daarna opnieuw teksten voor de weblog geschreven. Het doet me echt deugd om daarmee bezig te zijn.
Rond 12 uur dook Ciel weer op, terug van een welverdiende vakantie.
Om 14 uur kwamen Babette en Margriet trouw weer langs. Kwart voor vier gingen zij boodschappen doen. Zij waren maar net de deur uit en daar kwam Hilde Pellens met har 2 mooie grote dochters op bezoek. Het was heel lang geleden dat wij elkaar zagen voor het laatst, dus ik was heel blij. De lieve Hilde bracht 2 boeken mee. Een heet WAAROM MANNEN NIETS ONTHOUDEN & VROUWEN NIETS VERGETEN.
Zou zij daar enig bedoeling bij hebben? Ik zou het niet weten.
Wat later kwamen Karianne en Cecilia even langs. Zij waren met de fiets. Daarom had Cecilia Helena`s fietshelm op al is hij veels te groot.
Toen Karianne weer was vertrokken kwam Danny Sioncke langs. Hartstikke leuk. En toen kwamen Kazia en Karel, mijn onderburen, ook op bezoek. Een drukke dag. Kazia en Karel waren maar net de deur uit en Margriet en Babette waren er weer samen met Jules. Zij hadden bloemen bij en Jules is een hele tijd bezig geweest om de rozen op gelijke lengte te snijden.
Om 19u30 was het bezoekuur teneinde en ik kon eindelijk weer rusten.Dat deed ik dat ook meteen. Voordat ik het wist sliep ik als een varken.
Lekker geslapen vannacht. Lange rustige periodes met weinig of geen pijn.
Om 13u45 kwam Dr. Janssens mij informeren dat de operatie vrijdag 4 augustus zal doorgaan. Daarna zal ik verhuisd worden naar zijn afdeling.
Om 14uur kwamen Margriet en Babette mij weer bezoeken en zij bleven anderhalf uur. Sjaak was erbij. Hij bracht zijn laptop zodat ik verder kan werken aan mijn weblog. Daarna gingen zij boodschappen doen en koken.
Om 15u45 werd ik gehaald voor CT-scan. Om 16u05 zat ik weer in de rolstoel in de gang voor de behandelkamer. Omdat er om 16u25 nog niemand was komen opdagen om mij terug naar mijn kamer te brengen, ben ik zelf maar teruggegaan. Ik kan me tenminste uit de voeten helpen, letterlijk en figuurlijk, maar wat doen mensen die dat niet kunnen. Ik zou het niet weten. Hulp, hulp roepen tot dat er iemand komt.
Om 18uur kwam mijn eerste maaltijd. Intraveneus. Ik weet niet wat het is maar schijnbaar heel voedzaam.
Daarna ben ik uren in de weer geweest met de laptop. 20 mails lezen en een aantal daarvan terug beantwoorden vergt zijn tijd. Het was bijna middernacht voordat ik de computer afsloot en ging slapen.
S`morgens vroeg ik aan Wim of hij en goede tip had voor iemand met een maagsonde die graag zijn neus zou willen snuiten. Hij stelde fysiologisch water voor. Dat werkte heel goed. In de loop van de namiddag kwamen Ollie en Sjakie terug. Het was heel fijn voor bompa om te weten dat zij er weer waren met zijn allen.
Helena en Isaac kwamen samen met Christiaan op bezoek. Als Helena bompas maagzonde zei ze:kijk, bompa heeft een lange neus. Prachtig.
Zaterdag rond half vijf landden Babette en Jules op Zaventem. Zij kwamen teruggevlogen uit Bordeaux en werden opgehaald door Christiaan. Sjaak en Olivier en Fons reden ondertussen met de caravan naar huis.
Jules en Babette hebben natuurlijk geslapen bij bomma.
Nadat ik door misselijkheid wakker was geworden, moest ik rond 4u30 overgeven. Donkerbruin.
Om 6u30 kwamen zij een maagzonde steken. Dat is niet echt heilzaam. Het doet geen deugd. Tenminste niet tijdens het steken.
Een maagzonde is een doorzichtig zacht plastic slangetje van 5 a 6 mm diameter. Voor het steken werd het slangetje ingewreven met een verdovende zalf. Dan werd hij langzaam, mm voor mm naar binnengebracht langs mijn rechter neusgat. Uiteindelijk was hij diep genoeg, tot in mijn maag. Om het af te maken en om te vermijden dat de sonde eruit zou glippen, zit hij vast aan mijn neus met een grote, bijna huidkleurige, plakker op mijn neus.
Enorm goed geslapen, zowel s`nachts als overdag. Ontbijtje gegeten. Bij de lunch was er iets met spinazie. Dan laat mijn geheugen of beter gezegd mijn notities me in de steek.
Je zult merken dat er vanaf nu maar weinig sprake is van eten. Dat komt gewoon doordat ik geen normaal eten meer heb gekregen. Christiaan bracht zijn pc zodat ik web teksten zou kunnen voorbereiden voor mijn weblog .
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
Ik ben een man en woon in Merksem (Belgie) en mijn beroep is vroeger SW designer bij Alcatel, sinds 1 augustus 2003 bruggepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn kleinkinderen,lezen, gitar spelen, computeren, skien,genieten van het leven.
Officieel heet ik dus Anders maar iedereen noemt mij of Gunnar of Bompa.
Sinds longkanker met metatstases werd vastgesteld in oktober 2005 hoor tot de grote club van kankerpatienten met levenslang lidmaatschap.
Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
