bompa berg
Mijn strijd tegen kanker
Welkom op mijn blog.
Inhoud blog
  • Donderdag 24 aug Afscheid van Bompa
  • Vrijdag 18 aug
  • Donderdag 17 aug
  • Woensdag 16 aug
  • Dinsdag 15 aug
  • Maandag 14 aug
  • Zondag 13 aug
  • Zaterdag 12 aug
  • Vrijdag 11 aug
  • Donderdag 10 aug
  • Donderdag 17 aug
  • Woensdag 9 aug
  • Dinsdag 8 aug
  • Maandag 7 aug
  • Zondag 6 aug
  • Zaterdag 5 aug
  • Vrijdag 4 aug
  • Donderdag 3 aug
  • Woensdag 2 aug
  • Dinsdag 1 aug
  • Maandag 31 juli
  • Zondag 30 juli
  • Zaterdag 29 juli
  • Vrijdag 28 juli
  • Donderdag 27 juli
  • Woensdag 26 juli
  • Dinsdag 25 juli
  • Maandag 24 juli
  • Zondag 23 juli
  • Zaterdag 22 juli
  • Vrijdag 21 juli
  • Donderdag 20 juli
  • Woensdag 19 juli
  • Dinsdag 18 juli
  • Maandag 17 juli
  • Zondag 16 juli
  • Zaterdag 15 juli
  • Vrijdag 14 juli
  • Donderdag 13 juli
  • Woensdag 12 juli.
  • Dinsdag 11 juli
  • Maandag 10 juli
  • Zondag 9 juli
  • Zaterdag 8 juli
  • Vrijdag 7 juli
  • donderdag 6 juli
  • Woensdag 5 juli
  • Dinsdag 4 juli
  • Zondag 2 juli
  • Zaterdag 1 juli
  • Vrijdag 30 juni.
  • Maandag 26 juni
  • Vrijdag 23 juni
  • Donderdag 22 juni
  • Maandag 19 juni
  • Zondag 18 juni
  • Zaterdag 17 juni
  • Vrijdag 16 juni
  • Maandag 12 juni
  • Vrijdag 9 juni.
  • Donderdag 8 juni
  • Woensdag 7 juni.
  • Dinsdag 6 juni
  • Maandag 5 juni
  • Zaterdag 3 juni
  • Donderdag 25 mei
  • Woensdag 24 mei
  • Dinsdag 23 mei
  • Maandag 22 mei
  • Vrijdag 19 mei
  • Woensdag 17 mei
  • Maandag 15 mei
  • Zondag 14 mei
  • Zaterdag 13 mei
  • Donderdag 11 mei
  • Woensdag 10 mei
  • Maandag 8 mei
  • Zondag 7 mei
  • Zaterdag 6 mei
  • Donderdag 4 mei
  • Zaterdag 29 april
  • Vrijdag 28 April
  • Maandag 17 april
  • Zondag 16 april
  • Zaterdag 15 april
  • Vrijdag 14 april
  • Donderdag 13 april
  • Woensdag 12 april
  • Dinsdag 4 april
  • Zaterdag 25 Maart
  • Donderdag 22 Maart
  • Maandag 20 Maart
  • Zondag 19 Maart
  • Maandag 13 maart
  • Zaterdag 11 maart
  • Woensdag 8 maart
  • Dinsdag 7 maart
  • Zondag 5 maart
  • Zaterdag 4 maart
  • Maandag 27 feb
  • Vrijdag 24 feb
  • Donderdag 23 feb
  • Zondag 19 feb
  • Zaterdag 18 feb
  • Vrijdag 17 feb
  • Donderdag 16 feb
  • Dinsdag 14 feb
  • Maandag 13 feb
  • Zondag 12 feb
  • Zaterdag 11 feb
  • Vrijdag 10 feb
  • Dinsdag 7 feb
  • Zondag 5 feb
  • Zaterdag 4 feb
  • Vrijdag 3 feb
  • Donderdag 2 feb
  • Zondag 29 jan
  • Zaterdag 28 jan
  • Maandag 6 feb
  • Dinsdag 31 jan
  • Maandag 30 jan
  • Donderdag 26 jan
  • Maandag 23 jan
  • Zondag 22 jan
  • Zaterdag 21 jan
  • Vrijdag 20 jan
  • Donderdag 19 jan
  • Woensdag 18 januari
  • Dinsdag 17 jan
  • Maandag 16 jan
  • Zondag 15 jan
  • Zaterdag 14 jan
  • Dinsdag 17 jan
  • Donderdag 12 jan
  • Woensdag 11 jan
  • Maandag 9 jan
  • Zondag 8 jan
  • Zaterdag 7 jan
  • Donderdag 5 jan
  • Woensdag 4 jan
  • Dinsdag 3 jan
  • Maandag 2 jan
  • Zondag 1 januari
  • Zaterdag 31 dec
  • Vrijdag 30 dec
  • Donderdag 29 dec
  • Woensdag 28 dec
  • Maandag 26 dec
  • Zondag 25 dec
  • Zaterdag 24 dec
  • Vrijdag 23 dec
  • Donderdag 22 dec
  • Dinsdag 20 dec
  • Maandag 19 dec
  • Zondag 18 dec
  • Zaterdag 17 dec
  • Woensdag 14 dec
  • Dinsdag 13 dec
  • Maandag 12 dec
  • Zondag 11 dec
  • Zaterdag 10 dec
  • Vrijdag 9 dec
  • Donderdag 8 dec
  • Woensdag 7 dec
  • Maandag 5 dec
  • Dinsdag 29 nov
  • Maandag 28 nov
  • Zondag 27 nov
  • Woe 23 - Zat 26 nov
  • Dinsdag 22 nov
  • Maandag 21 nov
  • Zondag 20 nov
  • Zaterdag 19 nov
  • Vrijdag 18 nov
  • Donderdag 17 nov
  • Woensdag 16 nov
  • Maandag 14 nov
  • Donderdag 10 november
  • Maandag 7 november
  • Donderdag 3 november
  • Vr 28 okt - wo 2 nov
  • Donderdag 27 oktober
  • Woensdag 26 oktober
  • Za 22 - Di 25 okt
  • Vrijdag 21 oktober
  • Donderdag 20 oktober
  • Woensdag 19 oktober
  • Dinsdag 18 oktober
  • Maandag 17 oktober:
  • Zondag 16 oktober
  • Zaterdag 15 oktober
  • Vrijdag 14 oktober
  • Donderdag 13 oktober
  • Woensdag 12 okt
  • Dinsdag 11 oktober
  • Maandag 10 oktober
  • Zondag 9 oktober
  • Wat eraan voorafging
  • eventjes voorstellen
  • waarom deze blog
    Zoeken in blog

    Laatste commentaren
  • Welgemeende deelneming. (Dirk, Hilde en Peter )
        op Donderdag 24 aug Afscheid van Bompa
  • deelneming (Julien Van den broeck)
        op Donderdag 24 aug Afscheid van Bompa
  • innige deelneming (bojako)
        op Donderdag 24 aug Afscheid van Bompa
  • Oprechte deelneming (Roger & Chantal)
        op Donderdag 24 aug Afscheid van Bompa
  • Sterkte met het verlies (Bart en Sophie Peeters)
        op Donderdag 24 aug Afscheid van Bompa
  • 09-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dinsdag 22 nov

    Dinsdag 22 november

    Toen ik ‘s morgens mijn gewicht ging controleren, bleek dat ik in 24 uur 3 kilo was bijgekomen ondanks al dat plassen de dag voordien. Dat was even schrikken.

    Kreeg de 2de deel van de chemo gevolgd door 2 zakjes bloed. Het toedienen van het bloed moest langzaam gebeuren dus het was weer voorbij 14 uur voordat ik naar huis kon. Door het bloed voelde ik me ineens veel beter dan daarvoor.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-12-2005, 19:13 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag 21 nov

    Maandag 21 november

    Start van de chemo. Sjaak bracht Margriet en mij naar het ziekenhuis. Wij zaten eerst te wachtten bij de oncologe, Dr. Joanna Vermeij, maar ze bracht me meteen naar de verpleegsters zodat ze wat bloed konden aftappen en laten analyseren.

    Het was de bedoeling dat ik deze dag twee verschillende chemomedicaties toegediend zou kregen, maar doordat ik aan bloedarmoede bleek te lijden, hebben ze besloten om het over 2 dagen te spreiden. Dus na voorbereidingen werd dan de meest agressieve chemomedicatie, zis platinum ,  gegeven. Omdat die heel gemeen is voor je nieren, kreeg ik ook 3 liter spoelvloeistof toegediend en waterafdrijvende middelen. Er zat ook medicatie tegen misselijkheid bij. Totaal duurde het van ‘s morgens 9 uur tot bij 2 uur ‘s middags maar op zichzelf viel het heel erg mee. Door al dat spoelvloeistof en de waterafdrijvende middelen, moest wel heel regelmatig naar het wc op te plassen.

     

    Voor lunch kreeg ik tomatensoep en boterhammen met kaas. Mocht ook vlees kiezen maar kaas had mijn voorkeur. Omdat het mijn eerste chemosessie was, hadden zij me afgeraden om een zware warme maaltijd te nemen. Vond het enigszins jammer want ik weet dat ze ‘s maandags vis serveren en dat lust ik graag maar het waren vissticks en dat is niet hetzelfde als echte vis dus helemaal erg vond ik het niet.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-12-2005, 19:10 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    07-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondag 20 nov

    Zondag 20 november

    Pre-chemo-party

    Omdat een heleboel vrienden van Christiaan al regelmatig bij hem hadden geinformeerd hoe het met me was en ze me ook graag wilden zien voordat ik met de chemo moest beginnen, stelde onze Chris voor om bij hem en Karianne thuis een “Pre-chemo-party” te organiseren. Bruno, David, Freek, Els, Geert, Roel, Johnny, Tom, Lukas, Babette, Sjaak, Christiaan en Karianne en Margriet en ik kwamen allemaal opdagen. Het bleek een hele leuke spontane bedoening te worden. Zij vonden het heel tof dat ik er zo open over kon spreken want dat maakte het gemakkelijk voor hen.

    Hoop vooral dat Freek er iets aan heeft gehad want het zoontje van hem en Cynthia, Seppe, die maar 11 maanden is, lijdt ook aan kanker. Toen ik dat voor het eerst hoorde werd ik woedend. Vond (en vind het nog steeds) zo ongelooflijk oneerlijk voor zo een klein kindje.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-12-2005, 18:53 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zaterdag 19 nov

    Zaterdag 19 november

    Ko, Leonie en Marije kwamen ons opzoeken.‘s avonds gingen wij gezellig “lekker kippetje” eten in de Melkerij. Enorm leuk. Het eten en drinken smaakte voortreffelijk.

    Achteraf nog wat gedronken bij ons thuis en een gezellige avond was weer voorbij.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-12-2005, 18:49 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrijdag 18 nov

    Vrijdag 18 November

    Een  poortje, in vaktaal port-à-cat genoemd, is een apparaatje waarlangs men chemo en andere medicaties rechtstreeks in een bloedader kan toedienen maar ook handig voor het trekken van bloed voor onderzoek. Het plaatsen ervan zou gebeuren in het dagziekenhuis van Ja Palfijn onder lokale verdoving. In afwachting dat ik aan bod zou komen moest ik gewoon thuis blijven totdat ik opgebeld werd. Om 10u30

    Ging de telefoon. Een vriendelijk mannelijk verpleger vroeg hoe lang het ging duren voordat ik in het ziekenhuis kon zijn. Antwoordde circa 15 minuten. Belde Sjaak op en hij kwam meteen Margriet en mij halen. Rond 11u15 kwam een operatieverpleegster me halen. Moest mijn bovenlijf ontbloten maar mocht mijn broek aanhouden. Trok een ziekenhuishemdje aan en na een paar minuten werd ik meegenomen naar de operatiekamer. Ze vroegen me aan welke kant ik meestal slaap. Beide zei ik. Omdat ik rechtshandig ben, stelden ze dan voor op het poortje links te plaatsen. Maar omdat die ter hoogte van het sleutelbeen wordt gezet, vond ik het beter om hem rechts te laten plaatsen. Waarom? Omdat ik anders verwachtte om last te krijgen van mijn veiligheidsgordel in de auto. Dat vonden ze een goede reden en pasten de inrichting van het OK aan.

     

    Mocht dan plaatsnemen op de operatietafel. Een jonge chirurg kwam zich voorstellen en legde kort uit hoe hij te werk zou gaan. Ik moest eerst naar links kijken terwijl hij op mijn vel markeerde war een geschikte ader liep. Dan begonnen ze mijn borstkas steriel te maken en werd ik bedekt met steriele doeken. Een klein prikje kondigde de lokale verdoving aan.

    De operatiezuster dwong me te beloven meteen teken te geven ingeval ik maar de geringste pijn zou waarnemen.

     

    Het plaatsen van een poortje (port-à-cat) zou normaal ongeveer 20 tot 30 minuten duren. Maar bij mij lag dat dus anders.

     

    Voelde dat ze met me bezig waren maar het deed absoluut geen pijn. Horde de chirurg op een bepaald moment zeggen dat de ader die hij wilde gebruiken, niet goed was. Blijkbaar stroomde het bloed er niet goed genoeg door. Ik schat dat ze toen al een minuut of 20 bezig waren en net als toen ik op de “strijkplak” lag voor de PET-scan, begon mijn rug hevig pijn te doen. Vertelde dat onmiddellijk. Ondertussen hoorde ik een vrouwenstem die de jonge chirurg probeerde te begeleiden. Vroeg me eventjes af of dat het een van de 2 operatiezusters was, maar besefte gauw dat het Dr Janssens, de ervaren chirurge was. Blijkbaar had zij de operatie overgenomen want zijn stem heb ik niet meer gehoord.

    Omdat ik bleef klagen over rugpijn, die was echt onverdraaglijk, en niet stil kon blijven liggen probeerde de ene zuster me te helpen door eerst een opgerolde handdoek onder mijn rug te leggen. Toen dat niet hielp legde ze een of ander kussen onder mijn benen. Dat hielp ook niet en op een bepaald ogenblik hebben ze me maar een pijnstillende spuit in mijn bil gegeven. 
    Dat hielp ook niet maar ze moesten wel door doen.
    Ik schat dat ze bijna twee uur bezig waren voordat ik terug dichtgenaaid was. Toen bleek het poortje niet te functioneren maar voordat ze me opnieuw open zouden maken, mocht ik bijkomen op een gewoon ziekenhuis bed. Deed meteen mijn voeten en hoofd omhoog en ineens was de pijn weg. Vertelde dat aan een van de operatiezusters die was komen kijken hoe het met me was en zij zei dat ze dan de rest van de operatie gewoon op dat bed zouden afmaken. Na 20 minuten kwamen zij me weer halen. Dr. Janssens zag meteen wat ermis was, een knikje in een buis. Het was gauw verholpen en ik werd weer dichtgenaaid. 
    Na drie uur was ik er eindelijk vanaf en na een kopje koffie mocht ik weer naar huis.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-12-2005, 18:38 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donderdag 17 nov

    Donderdag 17 november

    Nadat ik de afgelopen maandag al een E-mail had uitgestuurd naar mijn oud-collega’s van Alcatel om weer eens een pintje te gaan pakken tussen de middag in ons stamcafé de Midi aan de hoek van Amerikalei met de Bresstraat in Antwerpen, kwam ik ruim op tijdaan in het café. De eerstvolgende die binnenkwam was Herman Vervoort. Kort na hem kwam Gaston van de Moer eraan gevolgd door Leo Benneke. Toen dook Danny Sioncke, ook een Alcatel-medewerker op. Danny vroeg mij:” hoe is het met de kleinkinderen?” en mijn antwoord “met de kleinkinderen is alles goed.” deed zijn frankske meteen vallen. Vertelde hem kort wat er aan de hand was en die arme jongen schrok zich een beroerte. Ton kwam Jos Van Roosbroeck eraan en als Danny terug was gaan werken kwam Hilde Pellens binnen. Denk dat Hilde al iets van Danny had gehoord, want ze keek alles behalve vrolijk. Heb haar ook het hele verhaal verteld en kon dan mijn best doen om haar te proberen te trosten. Maar wij hebben niet alleen zitten kniezen, het is ons ook best goed gelukt om te lachen en dat is heel hard nodig. Uiteindelijk was het voorbij 3 uur voordat wij vertrokken na een gezellige middag. Ik heb daar ook ontdekt dat mijn mond-collega’s niet alleen maar mond-collega’s zijn maar ook hele goeie vrienden op wie ik kan steunen. Tof.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    07-12-2005, 18:23 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Woensdag 16 nov

    Woensdag 16 november

    Grootouderdag op de school van onze kleinkinderen. Maakte meteen gebruik van de nieuwe video-camera. Margriet en ik waren er samen met oma van Isaac en Helena en Cecilia, de moeder van Karianne.

    Isaac en zijn leeftijdgenoten, de 3de kleuterklas, traden als eerste op om 8u45.

    De juffen en meesters hadden dit jaar alweer leuke ideetjes. Een soort modeshow waarbij elk kind verkleed mocht gaan zoals hij of zij zelf wilde. Wij zagen een heleboel prinsesjes revue passeren, cowboys, indianen, piraten, honden en zelfs een zebra. Superleuk. Isaac was piraat. Voor zijn rechteroog zat een zwart ooglap en het bandje duwde zijn linkeroog dicht. Hij kon dus nauwelijks iets zien. Hij passeerde ons zonder een lachje, het was bloedserieus.

     

    Na de modeshow, mochten wij een kijkje nemen in Isaac’s klas en dan hadden wij eventjes tijd voor een kop koffie en een plakje cake in de grote refter.

     

    Om  9u45 was het tijd voor Helena om op te treden. Zij en haar klasgenootjes waren allemaal verkleed als kleine beertjes. Schattig. Zodra er en juf in de buurt van Helena kwam, wees Helena naar ons en zei ze tegen de juf: “daar, mijn oma en bomma en bompa”. Helemaal anders dan haar grote broer.

     

    Na het tweede optreden even een kijkje bij Helena in de klas en nog eens wat koffie en cake. Daarna namen wij de kinderen mee naar huis, naar Karianne. Daar wachtte ons een huis versierd met vlaggetjes vanwege de grootouderdag en een lekker bordje soep met balletjes.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-12-2005, 18:20 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag 14 nov

    Maandag 14 november

    Afspraak met Dr.Vermeij. Eigenlijk was de afspraak gepland op 16 november maar omdat die dag de grootouderdag op school van onze kleinkinderen en Isaac en Helena voor ons zouden optreden, had ik de secretaresse al  de week daarvoor gebeld om het te vervroegen. Een ander reden was dat ik geen uitstel van de start van de chemo behandeling wou.

    Omdat er een computerstoring ergens was had  Dr.Vermeij ‘s morgens nog geen uitslag van de PET-scan maar onze Christiaan mocht haar ‘s middags bellen. Kreeg meteen een afspraak voor het plaatsen van de port-à-cat voor de aanstaande vrijdag en voor het beginnen van de chemo-kuur de maandag daarop.

     

    ‘S middags ben ik samen met Margriet een nieuwe digitale video-camera gaan kopen. De oude analoge doet het al jaren niet meer goed en ik wilde perse een nieuwe hebben, vooral om bewegen beelden van Cecilia te kunnen vastleggen. Van de 4 oudere kleinkindjes hebben wij al wat filmbeelden maar nog niets van de jongste.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-12-2005, 18:09 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    06-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donderdag 10 november

     Donderdag 10 november

    Vanwege de Pet-scan die gepland stond om 12u00 in het St-Augustinus ziekenhuis in Wilrijk, moest ik alweer nuchter zijn. Maar ik mocht wel water drinken. Sjaak en Babette brachten Margriet en mij er naar toe. Na het inschrijven aan de balie, gingen Margriet en ik naar de ondergrondse verdieping en wij meldden ons daar aan. Een hele vriendelijke verpleger/dokter zei dat ik goed op tijd was. Margriet vervoegde zich bij Sjaak en Babette, die in de cafetaria waren gaan zitten. Ik mocht ook even beschikken, dus ik ging er ook naartoe. Zij hadden ondertussen wat eten en drinken besteld en ik vroeg een plat water. Net voor 12 uur ging ik terug naar beneden. Kreeg daar eerst een valiumpilletje en kort daarna mocht ik plaatsnemen op een bedje in een hokje van 2 bij 2 meter met een eigen toiletje in het verlengde. Dan kreeg ik een infuus aangesloten met radioactief gekleurde glucose. Wou eigenlijk wat lezen, maar dat werd vriendelijk maar beslist afgeraden, omdat je spieren allemaal moesten ontspannen, en bij het lezen zou ik zowel spieren in de arm en hand gebruiken en zelfs mijn oogspieren. Heb dus braafjes geluisterd en mijn boek links laten liggen. Na en halfuurtje was de infuus leeg. Na nog 40 minuten werd ik gehaald. Mocht plaatsnemen op de PET-scanner. Alweer een plankje om op te liggen, op de rug, die door het grote oog van het PET-scan toestel wordt geschoven. Mijn hoofd werd in een soort harnas gelegd zodat ik het zeker niet zou kunnen bewegen. Mijn armen moest ik langszij leggen en dan werd een brede band over mijn buik en borst gespannen zodat ik met mijn torso ook niet zou kunnen bewegen. Kon dus eigenlijk alleen een beetje met mijn vingers wiebelen en mijn benen bewegen. Onder mijn benen werd een driehoekige kussen geschoven en daar lag ik dan. Op de vraag of ik goed lag, kon ik op dat moment alleen ja zeggen Dan werd de scanner gestart voor een sessie van 40 minuten. Het duurde maar een minuut of twee voordat mijn rug begon op te spelen. Probeerde te ontspannen, probeerde mijn benen in te spannen om het onderste van mijn rug een beetje omhoog te kregen. Maar het wou niet helpen. Het was dus een regelrechte marteling voor mij. Op een bepaald moment kreeg ik te horen dat het nog maar 4 of 5 minuten zou duren. Zei dat ik heel blij was om dat te horen vanwege de intense rugpijn. Op het voorstel om de scan meteen af te breken wou ik niet ingaan, liever nog een paar minuten dan riskeren om het nog eens te moeten ondergaan. Zodra ik mocht rechtstaan, begon ik mij rug in alle bochten te wringen, en de pij werd meteen ietwat lichter. Trok dan naar boven naar de cafetaria. Had gezien dat de dagschotel stoofvlees met De Koninckbier was, en dat leek me wel aantrekkelijk. Maar omdat het ondertussen al half 3 was geworden en de kindjes op tijd van school moesten gehaald worden en omdat de bediening niet echt snel was, koos ik voor een broodje Martino en een plat water. De anderen bestelden ook wat en ik liet snel dat plat water vervangen door een Westmalle donker. Het bier en het broodje smaakten me voortreffelijk en ik voelde me gauw weer veel beter.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-12-2005, 18:44 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag 7 november

    Maandag 7 november

    10u30 botscan

    Zoals gewoonlijk waren Margriet en ik ruim op tijd. Ik had gedacht dat de scan meteen zou plaatsvinden maar zo gaat dat niet. Moest even wachten en kreeg dan een radioactieve inspuiting. Dan was ik vrij om te doen wat ik wou tot 14uur.

    Dus wij even weg en een paar uur later keerden wij terug. Ik moest op mijn rug plaatsneemnop het toestel dat lijkt op een strijkplank die door het grote oog van de scanner word geschoven. Eerst werd gecheckt op welke hoogte de scan moest gebeuren over mijn hele lichaam. Dan werd de scan gestart. Ik werd tergend langzaam door het oog van de scanner geduwd en telkens voelde ik hoe de strijkplank in hoogte werd versteld. Kon op een monitor volgen hoe de scan mijn skelet stukje voor stukje ontblootte. Best leuk. Maar het duurde niet lang of ik kreeg hevige rugpijnen van het stilliggen op die harde strijkplank. Gelukkig was het na een twintigtal minuten al afgelopen en zodra ik recht mocht staan was het pijn geleden.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-12-2005, 18:41 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donderdag 3 november

    Donderdag 3 november:

     

    De plannen voor deze dag bestonden uit eerst een CT-scan van mijn buik en dan om samen met Babette en Sjaak en Jules en Olivier een uitstap te maken naar Snowworld in Landgraaf, de grootste indoor skipiste van Europa.

     

    Had best slecht geslapen, veel rugpijn. Moest ook nuchter zijn i.v.m . de CT-scan van de buik/abdomen. Vanwege de scan moesten wij al om 8 uur in het ziekenhuis zijn, dus wat vroeger opstaan dan anders. Dus eigelijk zag ik het niet zitten om nog naar Landgraaf te gaan.

     

    Wij waren netjes op tijd voor de scan en ik meldde me aan bij de receptie. Na 10 minuten kwam een verpleegster met een literfles vol met water en een beker. Zij zei dat ik de hele fles in een halfuurtje moest leegdrinken. Aangezien ik niets meer had gedronken sinds de vorige avond had ik wel wat dorst maar zoveel nou ook alweer niet. De eerste beker ging er rap in. Het smaakte een beetje naar anijs. De tweede ging ook snel. De derde begon al wat tegen te steken en de vierde moest ik echt erin forceren. Maar het lukte. De scan op zichzelf ging best. Het duurde niet te lang en om negen uur konden wij het ziekenhuis alweer verlaten.

    Voelde me stukken beter en wij gingen langs de apotheek voor pijnstillers (Dafalgan) en dan langs de bakker. Ik had honger en reuze zin in een paar koffiekoeken voor bij de koffie. Dan naar onze Babette voor mijn ontbijt.

    Dan gingen wij toch maar mee naar Landgraaf. Ik had best wel willen skiën maar daar was geen sprake van. Dus terwijl onze kinderen en kleinkinderen zich in orde maakten, gingen Margriet en ik zitten het panorama-restaurant. Heb daar heel de dag op een houten stoel gezeten zonder een greintje rugpijn. Het was wel jammer dat je vanuit het restaurant maar de laatste 50 m van de piste kon zien want dat betekende dat wij regelmatig de jongens pas zagen als ze al beneden waren.

    Op een bepaald ogenblik ging Nadine zitten aan de tafel naast het onze. Nadine was een van de vele lieve verpleegsters die mij zo goed verzorgden op afdeling 5B. Het was leuk om haar weer te zien en te spreken en het gaf me een veilig gevoel om een “privé-verpleegster” bij de hand te hebben. Al met al hadden wij allemaal een fijne dag.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-12-2005, 18:39 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vr 28 okt - wo 2 nov

    Vrijdag 28 oktober - wWoensdag 2 november

     
    Rustige dagen, vooral thuis doorgebracht met aan te sterken.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    06-12-2005, 18:35 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donderdag 27 oktober

    Donderdag 27 oktober

    Dr. Nielander kwam me voor de lunch opzoeken en zei dat hij had gehoord dat ik naar huis wou. Ik zei natuurlijk ja en hij zei dat aangezien ik fit was en goed at en dronk, hij geen reden zag om me langer in het ziekenhuis te houden. >Ik belde meteen mijn vrouw op en vroeg haar om aub mijn kleren mee te brengen als zij op het bezoekuur kwam.

     

    Het was een raar gevoel om na dik twee weken eindelijk weer met gewone kleren aan en schoenen op mijn voeten door de gang van de afdeling te lopen. Een heerlijk gevoel. Moest nog wat wachten op alle paperassen maar om 14h30 was het eindelijk zo ver. Nadat ik alle aanwezige verpleegsters had bedankt voor hun hele goeie zorgen nam ik afscheid van zuster Cecilia met een innige omhelzing en drie dikke kussen. Rustig door de gang naar de lift, naar beneden en voor het eerst in 16 dagen weer naar buiten. Sjaak en Babette waren er met hun auto en wij gingen meteen naar hun huis.

     

    Tegen half vier was het tijd om Jules en Olivier van school te halen en ik wou absoluut mee. Kreeg er enorm veel aandacht bij de schoolpoort. Het leek alsof een heleboel moeders best blij waren om me te zien. Kon allee”n genieten van alle aandacht. Dan ging de schoolpoort open en wij mochten de kindjes gaan afhalen. Jules en Ollie waren heel blij om Bompa te zien. Helena de schat zag me plots , liep naar me toe , sloeg haar armen om mijn been, keek omhoog en zei: “ben je nu weer genezen, Bompa?”. Dat doet je wat. Vijf kleinkinderen is een enorme rijkdom en Bompa is de aller mooiste titel die er bestaat.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-12-2005, 18:30 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Woensdag 26 oktober

      Woensdag 26 oktober

    Omdat er voor vrijdag 28 oktober een algemene staking was aangekondigd tegen het generatie pact, begon ik te denken dat het hoogste tijd was voor mij om daarvoor al uit het ziekenhuis losgelaten te worden. Bij een van mijn wandelingen over de gang zag ik de doctores van de afdeling en ik vroeg haar of er nog testen gepland waren voor mij. Zij antwoordde neen en dan vroeg ik of het niet hoodste tijd was om mij naar huis te laten gaan. Zij zei dat zij het zou opnemen met Dr. Nielander, de oncoloog.
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    06-12-2005, 18:21 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Za 22 - Di 25 okt

    Zaterdag 22 - Dinsdag 25 oktober

    Dit moeten hele rustige dagen zijn geweest want ik heb er geen speciale herinnering aan


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-12-2005, 00:00 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    02-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrijdag 21 oktober

    Vrijdag 21 oktober

    Deze keer hadden zij me beloofd dat ik voor de middag zeker zou weten of de operatie wel of niet zou plaatsvinden. Was dus weer nuchter, geen eten of drinken sinds middernacht. Om 11u45 kwamen ze mij een voorbereidend spuitje geven. Had nog net tijd om Margriet te bellen voordat ik werd weggebracht naar het OK. Blijkbaar was ik goed onder invloed van de spuit. Volgens  Nadine, een van de verpleegsters die me naar het OK reed, heeft me naderhand verteld dat ik om de hoek daarvan zei: “ik zie jullie zo graag”. Hun antwoord was: “wij jou ook”.  Heb dus verder niets gemerkt van de ingreep en om 13u30 werd ik terug wakker op recovery. Deze keer hebben ze me maar een klein halfuurtje daar gehouden en voor dat het bezoekuur begon om 14u, was ik terug op mijn kamer. Mij eerste vraag aan de verpleging was:”wanner mag ik drinken en eten”? Erg ben ik hè. Zou om 16 u mogen drinken en om 17 u al mogen eten. Zij hadden mijn warme maaltijd bewaard.

    Dus om 16 u toog ik samen met vrouw en dochter naar de cafetaria en bestelde daar een, ja hoor, een Westmalle donker. Eten en drinken tegelijkertijd. Heerlijk dat dat smaakte


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-12-2005, 18:43 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donderdag 20 oktober

    Donderdag 20 oktober

    Na de lunch, rond 13 uur, kwam een van de cardiologen me vertellen dat er welkwaadaardige cellen waren gevonden in het vocht dat uit mijn hartzak was afgetapt en dat zij me aan de oncoloog zouden overhandigen. Kreeg er een enorme dreun van want dat had ik eigenlijk niet verwacht. Was helemaal van slag.

    Belde meteen mijn zoon op want ik durfde het niet in mijn eentje aan mijn vrouw en dochter te vertellen die ik weer verwachtte een uurtje later. Vond het heel erg maar ik kon niet anders dan hem vertellen wat ik net had gehoord. Vroeg of hij aanwezig kon zijn als het bezoekuur begon.

    Als het bezoekuur aanbrak waren ze er met z’n zessen: mijn vrouw, mijn dochter, mijn zoon, mijn schoonzoon, mijn schoondochter en ons kleinste kleinkind, Cecilia. Probeerde de boodschap over te brengen maar het lukte me niet helemaal. Mijn stem brak. Met de hulp van Christiaan werd de boodschap overgebracht en de stemming was meteen heel triestig. Ik zei dat we best even naar de cafetaria konden gaan want ik had dringend behoefte in een donkere Westmalle. Zo gezegd, zo gedaan. Als wij aan tafel zaten met onze drankjes, kreeg ik plots een goed idee: “weten jullie wat mijn doelstelling is? Ik wil Cecilia’s huwelijksfeest meemaken.” Onze Cecilia is nu 5 maanden. Eindelijk een glimlach op ieders gezicht. Vanaf dat moment is ook de vechtlust gestegen tot 200%.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    02-12-2005, 18:41 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Woensdag 19 oktober

     Woensdag 19 oktober

    De dokteres van afdeling geneeskunde kwam voor de middag eventjes mijn kamer binnen. Zij wist mij te vertellen dat er geen kwaadaardige cellen in het vloeistof gevonden waren. Bedankte haar voor de informatie en zei oprecht dat ik heel blij was om dat te horen.

    ‘S avonds rond een uur of acht kwam zuster Cecilia even goedendag zeggen voordat zij een week vakantie aanvatte. Het was bijna 10 uur dat ik de op de bel drukte omdat ik wat last had van pijn in mijn hartstreek. De verpleegster die kwam zei dat ik opnieuw moest waarschuwen als het niet overging of als het erger werd. Nog geen 2 minuten later kwam zij terug  met een EKG-toestel met wel 11 zuignappen. Zij schakelden het toestel in en probeerden de sensoren met hun zuignappen te doen plakken aan mijn borst, mijn armen en mijn enkels. Maar het wou maar niet lukken. Ondertussen waren er al 4 of 5 verpleegsters aanwezig. Plots zag ik het bezorgde gezicht van zuster Cecilia. Dacht dat als ik had geweten dat zij nog niet naar huis was, dan had ik wel een kwartiertje kunnen wachten met bellen. Uiteindelijk werkte het toestel. De EKG wees uit dat er niets aan de hand was. Gelukkig. Kreeg een pijnstiller en kon daarna toch mijn slaap vatten.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-12-2005, 18:40 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dinsdag 18 oktober

     Dinsdag 18 oktober

    Een bronchoscopie is een onderzoek waarbij men met een videocamera in je bronchiën gaat kijken. Het duurt niet lang, in totaal misschien 15 minuten en het gebeurt onder lokale verdoving. Nadat ik per rolstoel door het ziekenhuis was geduwd tot aan de deur van de dienst, kon ik eventjes blijven wachten in de gang. Toen kwam de assistent mij halen en ik mocht plaats nemen op een hele hoge rechte stoel die eruitzag alsof ie heel oud was. Dan legde de assistent aan mij uit hoe het in zijn werk zou gaan. Eerst een verdoving van de mondholte met een spray. Als die werkte zou mijn keel wat dieper ook verdoofd worden en dan zou een buisje voor de camera naar binnen gebracht worden. Klinkt simpel. Hij waarschuwde me wel ervoor dat ik hoogst waarschijnlijk hoestneigingen zou kregen die ik dan naar beste vermogen best moest proberen te onderdrukken.

    De spray werd toegediend. Smaakte niet lekker maar ook niet echt erg. Na een paar minuten kwam de dokteres de keel verdoven. Zij probeerde mijn tong te pakken te kregen om die opzij te kunnen houden om de keel goed te kunnen verdoven. Maar aangezien ik geen grote koeientong heb gaf dat wat problemen. En ik kon eigelijk niet echt helpen want mijn mond en dus ook mijn tong waren al verdoofd. Wij hebben wel ermee moeten lachen en uiteindelijk lukte het toch.

    Toen begon zij heel voorzichtig de buis naar binnen te brengen. Kreeg onbedaarlijke hoestnijgingen en van onderdrukken was geen sprake. Uiterst onaangenaam. De tranen biggelden over mijn wangen. Toen was de buis te plekke en zij konden kijken. Op een bepaald ogenblik vroeg zij op ik ook wou meekijken. Eigenlijk wou ik er zo snel mogelijk van af zijn, maar door de buis in mijn keel en de verdoving kon ik niet veel zeggen. Dus mijn hoofd werd gedraaid naar de monitor en daar zag ik ze dan, mijn prachtige mooie bronchiën. Het zag er echt goed uit dus ik was best blij.

    Heb er nog dagenlang last gehad van mijn keel, die was echt wel geïrriteerd geworden.

    Bedankte de dokteres en de assistent en ging weer in mijn rolstoel in de gang zitten. Na een paar minuten kwam de assistent naar buiten en toen hij me zag zitten, draaide hij de rolstoel de andere kant uit. Dat is dus het teken voor de rolstoelduwers dat iemand terug naar zijn/haar kamer mag. Grappig, eenvoudig en efficiënt.

     

    S’ middags kwam mijn nichtje Ingeborg uit het Nederlandse Vucht op bezoek. Mijn vrouw en kinderen waren er ook en samen zijn wij gezellig iets gaan drinken in de cafetaria.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-12-2005, 18:18 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag 17 oktober:

     Maandag 17 oktober:

    Geen onderzoeken, dus het was een vrij rustige dag. Ik heb er verder weinig herinneringen aan maar het is dan ook anderthalve maand geleden.
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    02-12-2005, 18:03 geschreven door bompa_berg  
    Reacties (0)
    Welkom op mijn blog!
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek
  • we zijn inmiddels in 2013 aangekomen waar blijft de tijd
  • ik vind het zo spijtig dat de berichten niet te zien zijn
  • nog steeds in mij gedachten
  • pasen
  • 2010 alweer

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Over mijzelf
    Ik ben Anders Gunnar BERG, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bompa.
    Ik ben een man en woon in Merksem (Belgie) en mijn beroep is vroeger SW designer bij Alcatel, sinds 1 augustus 2003 bruggepensioneerd.
    Ik ben geboren op 26/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: mijn kleinkinderen,lezen, gitar spelen, computeren, skien,genieten van het leven.
    Officieel heet ik dus Anders maar iedereen noemt mij of Gunnar of Bompa. Sinds longkanker met metatstases werd vastgesteld in oktober 2005 hoor tot de grote club van kankerpatienten met levenslang lidmaatschap.
    Blog als favoriet !
    Archief per week
  • 21/08-27/08 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006
  • 10/07-16/07 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006
  • 05/06-11/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 22/05-28/05 2006
  • 15/05-21/05 2006
  • 08/05-14/05 2006
  • 01/05-07/05 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 17/04-23/04 2006
  • 03/04-09/04 2006
  • 20/03-26/03 2006
  • 13/03-19/03 2006
  • 27/02-05/03 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 06/02-12/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 26/12-01/01 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 28/11-04/12 -0001
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    mijn 4 oudste kleinkinderen gespot in Ouddorp (NL)
    Van links naar rechts: Jules, Isaac, Helena en Olivier
    Foto
    Mijn jongste kleinkind, Cecilia, ook gespot in Ouddorp (NL)
    Foto
    Fons, het hondje van Jules en Olivier, ook gespot in Ouddorp (NL).
    Foto
    Hierboven een foto van Margriet samen met Nina, de Jack Russel van Ingrid
    Foto

    Mooie particuliere tuin in Nederland

    Foto
    Nina waakt in de tuin

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!