Een slappe dag en ik voelde me heel zwakjes.

Zaterdag 8 juli

Omdat ik me niet helemaal goed voelde deed ik s ‘morgens heel rustig aan. Op een bepaald moment belde Jules en vroeg of wij hem wilden uitzwaaien voordat hij voor 5 dagen op scoutscamp vertrok. Bomma antwoordde dat bompa nog in zijn pyjama rondliep en dat wij waarschijnlijk niet op tijd zouden kunnen zijn. Bompa dook meteen onder de douche. Toen ik uit de badkamer kwam liep het heel even mis. Ik haalde net de wc. Ik moest hevig overgeven. Daarna ging ik even op mijn chaiselongue liggen. Na vijf minuten zei ik tegen Bomma:” kom wij gaan“. Reed naar Jules thuis maar zij waren al vertrokken. Dan maar naar het scoutslokaal. Gelukkig waren wij op tijd. Ik wilde Jules perse zien want hij komt pas woensdag naar huis en donderdag zit ik een groot deel van de dag weer in het ziekenhuis voor de volgende chemo en vrijdag vertrekt hij weer op vakantie.

In de namiddag spraken wij af met onze kinderen om eentje te gaan pakken in de Melkerij. Tegen half vier kwamen wij bijeen. Olivier en Isaac en Helena verdwenen meteen in de speeltuin. Ondertussen genoten wij van wat lekkere drankjes. Toen Babette ging wandelen met Fons, nam ik Cecilia mee in haar buggy. Even lekker wandelen in het bos. Toen wij terugkwamen hadden Margriet en Christiaan en Sjaak besloten dat wij daar zouden blijven eten. Tegen zes uur kwam ons Karianne ook aan. Wij hadden al besteld en al gauw werd het lekkere eten opgediend. Ik vond het heerlijk dat ik nog zo kon genieten na de slechte start s ‘morgens.

Al om kwart na acht meldden wij ons bij de verpleegsters op afdeling oncologie. Anita en Eva waren van dienst. Het was er weer heel rustig. Een ouder echtpaar, echt een mooi stel, was er voor de eerste keer. Na een voorspoeling begon het eerste zakje bloed te lopen rond kwart voor negen. Wat later kwam Babette langs samen met Jules en Olivier. Het deed me deugd om de jongens te zien. Zij waren superlief.

Tegen kwart na elf was die eindelijk leeg en werd het tweede zakje aangesloten. Rond kwart voor twaalf vroeg Eva of ik wou eten. Ik vroeg meteen een warme maaltijd aan. Het was kervelsoep gevolgd door een stukje gekookte vis met een lekker sausje en rijst. Als toetje was er chocomousse. Het smaakte allemaal lekker. De oudere meneer at soep en boterhammen. Het bleek dat hij ook Taxoterre krijgt. Op een bepaald moment zei hij dat hij blij zou zijn als de chemo hem nog drie jaren zou schenken. Omdat Margriet ik ik vonden dat hij eruit zag als een goed geconserveerde man van 70 - 72 jaar protesteerden wij. Hij zei, dan kan ik mijn 90^ste verjaardag nog vieren. Ongelooflijk.

Donderdag 6 juli

S ‘morgens werden wij gebeld door Eva, een van de lieve verpleegsters van afdeling oncologie van het Jan Palfijn ziekenhuis in Merksem. Zij vroeg of ik in de loop van de namiddag even langs wilde komen  om alvast bloed te laten prikken. Zodoende zouden zij een dag eerder mijn bloed kunnen laten analyseren en (indien nodig) alvast bloed bestellen voor vrijdag. Op die manier mag ik morgen al om acht uur s ’morgens langs komen voor een bloedtransfusie en hoef ik niet zoals vorige  keer te wachten terwijl het bloed wordt besteld en geleverd. Dat scheelt al gauw 2 uurtjes dus tegen 14 uur kwamen wij eraan. Eva haalde meteen alle spullen om mijn poortje aan te prikken en bloed te trekken. Het was snel gebeurd en na nog geen 10 minuten konden wij weer weggaan.

Na het bezoek aan het ziekenhuis gauw even boodschappen gedaan en die naar huis gebracht. Dan gingen wij lekker iets drinken in de Green Garden in tuincentrum Van Gastel.

Nu zitten wij bij onze Babette thuis. Uitzonderlijk heeft Fons, de mopshond, een speelkameraadje Nina, het nieuwe hondje van Indgrid, Margriet’s zuster, is op bezoek.

Nina is een Jack Russel en zij is ongeveer een maand jonger dan Fons. Eerst leek het alsof Nina bang was voor Fons maar al na 2 minuten renden zij vrolijk heen en weer achter elkaar. Olivier vindt Nina precies heel leuk. Hij speelt nu heel de tijd met haar.

Woensdag 5 juli

Een hele goede dag na de slechte dinsdag. Ik had alleen heel eventjes s morgens het gevoel dat mijn bloed beneden bleef hangen toen ik van hurkstand rechtstond. Voor de rest voelde ik me prima.

Dinsdag 4 juli

Dit was een minder goede dag. Ik had heel veel last van constipatie en buikkrampen. Dat is een typisch neveneffect van de chemo, Taxotere, die ik nu krijg. Een ander bijwerking is bloedarmoede. Daar heb ik ook duidelijk last van. De tinteling in mijn benen vanaf de knieën tot en met mijn voeten was er al sinds begin mei en dat gevoel is er nog steeds.

Samen met Sjaak en Babette en de jongens waren wij uitgenodigd op een brunch door Christiaan om zijn 33^ste verjaardag te vieren. Hartstikke leuk. De kleinkindjes speelden allemaal samen in de tuin en wij hadden het allemaal naar onze zin.

Als ik s’avonds laat even mijn e-mails ging checken, vond ik er weer eentje van mijn zuster. Ze schreef dat zij heel blij was met de foto-cd die ik haar had opgestuurd. Die bevatte allemaal foto’s van haar bezoek hier voor haar 60^ste verjaardag. Zij had hem al verschillende keren bekeken en kreeg steeds het gevoel hier terug te zijn. Goed gelukt zou ik zeggen. Met Windows Photo Story 3 lukt dat allemaal heel goed. Foto’s verzamelen, op volgorde zetten, teksten erbij en dan nog muziek toevoegen. Dat programma is echt een aanrader. Met Nero 7 kan je dan nog een CD branden die je op je DVD-speler kan afspelen. Echt leuk.

Omdat ik erop had aangedrongen, gingen wij s ‘middags bij Margriet’s ouders en haar zus langs. Voor mijn schoonouders had ik 2 foto-cd’s gemaakt, een speciaal gericht op Cecilia met foto’s vanaf haar geboorte tot pas geleden, de andere met foto’s van al de kleinkinderen. Ze vonden het blijkbaar heel leuk.

Voor Ingrid had ik ook een foto-cd erbij met foto’s van het laatste jaar. Een paar van haar kleinkinderen maar ook foto’s van verblijfjes in Ouddorp van Ingrid, Laura, Dick en Margriet.

Ik had om 10u30 een afspraak bij de oncologe om mijn bloed te laten checken. Ik wilde mijn bloed laten afnemen door de verpleegsters van afdeling oncologie, maar Eva kon mij overtuigen om dat in het labo te laten doen. Het is goedkoper als het labo het doet. Bij het labo werd ik eerst heel vriendelijk ontvangen door de dame aan de receptie. Na een paar minuten kwam een hele lieve verpleegster mij halen. Ze vroeg me om te gaan zitten en zei dat ze mij eerst een klein beetje ging prikken. Mijn respons was dat ik dan verwachtte om daarna een grote prik te krijgen. Het bleef bij de kleine prik. Ik kon het nauwelijks voelen.

Dan terug naar oncologie. Vrijdags is het daar meestal best rustig en deze Vrijdag was uitzonderlijk rustig. Wij mochten meteen binnen bij de oncologe. Zoals gewoonlijk vroeg zij eerst hoe het was geweest. Ik antwoordde:”eigenlijk heel goed”. Ik druk mijn toestand meestal uit in procenten en Vrijdag was dat zeker 95%. Zo druk ik eventuele pijn ook uit in procenten. 5% is dat ik iets waarneem. Bij 40% neem ik een of ander pijnstiller in omdat ik anders vervelend word van de pijn. Bij 100% zit ik aan de “gilgrens” en bij 200% val ik gewoon flauw. Zij vond dat blijkbaar een hele goede manier om het uit te drukken. Omdat de resultaten van het bloedonderzoek nog niet klaar waren, stelde zij voor dat zij me zou bellen. Dat vonden wij prima. Voor dat wij weggingen kreeg ik nog een toilettas met wat spullen om vooral mijn nagels extra te kunnen verzorgen. Blijkbaar is Taxotere, de chemo die ik nu krijg, heel gemeen voor je nagels. Ik heb daar tot nu toe nog niets gemerkt maar misschien moet dat nog komen.

Bij twaalven belde de oncologe. Mijn bloedwaarden waren allemaal goed behalve de rode bloedlichaampjes. Die zijn me te weinig. Daarom spraken wij af dat ik aanstaande Vrijdag weer mijn bloed moet laten controleren. Dus op 7 juli is het weer zo ver.

De nacht van Zondag op Maandag was voor mij de slechtste sinds ik in oktober in het ziekenhuis lag. Ik sliep niet meer dan een half uurtje aan een stuk en lag tussendoor lang wakker. Eigenlijk mag ik niet klagen. Een slecht nacht in 8 maanden. Ik denk dat veel mensen zouden willen tekenen om zo goed te slapen als ik. In ieder geval kwam het door problemen met mijn darmen. Constipatie.

S ‘avonds na het eten voelde ik plots een aanval van griep. Ik had grieppijnen in heel mijn lijf en rilde van de kou. Eenmaal thuis kleedde ik me gauw om en ging in mijn pyjama op mijn chaise-longue onder mijn donsdeken. Ik voelde me meteen weer helemaal goed. Waarschijnlijk kwam dat „griepaanval“ gewoon door oververmoeidheid.