Zondag 23 juli
De nacht van zaterdag op zondag was echt niet goed. Ik sliep heel slecht.
Sjaak en Babette waren zaterdag middag met de jongens uit Hourtin vertrokken
omdat Jules vond dat Bomma heel zielig klonk over de telefoon en hij (en ook de anderen)
graag dichter bij ons wilden zijn.
Zij waren kort na middernacht aangekomen en Jules en Olivier brachten de nacht door bij Bomma.

Zaterdag 22 juli

S`nachts had ik nog last van de diaree en moest ik ook nog overgeven. Op den duur kon ik niets meer binnenhouden.  S`morgens nam ik een slokje water en moest ik een ½ liter uitspuwen. Dat was niet ok met zulk warm weer en mijn gezondheidstoestand.
Toen ik bij het wassen even op de weegschaal ging staan, bleek dat ik inderdaad 2,5  kilo lichter was geworden op 24 uur. Wij belde Chris op en hij bracht ons naar de spoedafdeling.
Daar werden wij ontvangen door Dr. Franzen, hoofd van afdeling 5b waar ik nu lig.
Nadat er eerst wat bloed was afgenomen, werden er ook röntgenfoto`s van mijn buik genomen.
Dan werd ik weer opgenomen op afdeling 5b. De verpleegster die me een kamer toebedeelde, herkende mijn naam en zorgde ervoor dat ik deze keer een kamer aan de voorzijde van het ziekenhuis kreeg. De kamers aan de voorzijde zijn groter dan die aan de achterkant en zijn ook precies een beetje koeler.

Na het temperatuur- en bloeddruk-meten en het bloedtappen kwamen Dr. Vermeij en Dr. Nielander op hun ronde langs. Zij vertelde mij dat ik inderdaad s ‘middags naar huis zou mogen. Ik belde Margriet meteen op om haar het goede nieuws te vertellen. Zij was samen met Christiaan op jacht gegaan om een mobiele airco te kopen. De ene winkel vroeg ca 1000 Î , een ander meer dan 2000. Een beetje overdreven vonden wij. Uiteindelijk hebben zij bij Media Markt een betaalbaar toestel op de kop kunnen tikken.

Ik was meteen ongeduldig. Ik wou meteen losgekoppeld worden van alle infusen en zo snel mogelijk onder de douche stappen. Maar zuster Cecilia, Cielleke in de wandelgangen, wilde eerst dat ik de infuus met Nexiam zou krijgen. Zij won. Uiteindelijk had die laatste infuus gelopen en ik werd bevrijdt. Onmiddellijk trok ik naar de badkamer. Alle spullen zoals mijn korte broek en polo had ik al lang klaar gelegd. Zoals altijd deed het deugd om te douchen maar omdat ik deze keer niet terug een pyjama aantrok maar “echte” kleren, maakte het helemaal goed.

En dan maar wachten. Door administratieve procedures wordt je pas tegen 14 uur uitgeschreven, dus ik moest wel wachten.

Uiteindelijk was het zover. Een hele vriendelijke verpleegster, de enige soort die zij volgens mijn bescheiden mening hebben in het Jan Palfijn ziekenhuis, kwam mijn papieren en alle instructies over de medicijnen geven. Dan kwamen Margriet en Christiaan en de kinderen en kon ik de afstandsbediening van de TV teruggeven en ik was klaar om te vertrekken.

Het was heerlijk om thuis weer de trap omhoog te lopen en om terug te zijn in ons appartementje. Ik ging meteen op mijn chaise-longue liggen.

Terwijl wij thuis bleven met Isaac en Helena, ging Christiaan een paar boodschappen doen.

Daarna kwam hij ons allemaal ophalen en gingen wij naar hun huis. Margriet en ik werden door onze schoondochter uitgenodigd om risotto te komen eten en zoiets sla ik nooit af.

Omdat het nogal een bewogen dag was geweest voor mij en ik best moe was, bracht Christiaan ons op tijd naar huis. Dan zorgde hij ervoor dat de airco werkte voordat hij naar huis ging.

Na het temperatuur- en bloeddruk-meten en het bloedtappen kwam Dr. Nielander zijn ronde doen. Hij was alleen omdat dinsdag Dr. Vermeij’s vrije dag is. Hij wist me te vertellen dat mijn bloed nog beter was en dat wist ik eigelijk al gevoelsmatig en doordat mijn bloeddruk eindelijk bijna normale waarden had voor een bompa van mijn leeftijd.

S ‘morgens vroeg kwam een verpleegster eerst mijn temperatuur en mijn bloeddruk meten.

Wat later werd wat bloed afgetapt voor analyse. Dit was alle dagen dagelijks kost.

Tussen 8 en 9 deden Dr. Vermeij en Dr. Nielander hun ronde. Zij wisten me te vertellen dat mijn bloedwaarden beter waren en dat ik waarschijnlijk tegen de helft van de week naar huis zou mogen. Ik kon vertellen dat mijn stoelgang niet meer zwart zag.