Zondag 30 juli

S`morgens vroeg ik aan Wim of hij en goede tip had voor iemand met een maagsonde die graag zijn neus zou willen snuiten. Hij stelde fysiologisch water voor. Dat werkte heel goed. In de loop van de namiddag kwamen Ollie en Sjakie terug. Het was heel fijn voor bompa om te weten dat zij er weer waren met zijn allen.

Zaterdag 29 juli

Helena en Isaac kwamen samen met Christiaan op bezoek. Als Helena bompas maagzonde  zei ze:”kijk, bompa heeft een lange neus”. Prachtig.

Zaterdag rond half vijf landden Babette en Jules op Zaventem. Zij kwamen teruggevlogen uit Bordeaux en werden opgehaald door Christiaan. Sjaak en Olivier en Fons reden ondertussen met de caravan naar huis.

Jules en Babette hebben natuurlijk geslapen bij bomma.

Vrijdag 28 juli

Nadat ik door misselijkheid wakker was geworden, moest ik rond 4u30 overgeven. Donkerbruin.

Om 6u30 kwamen zij een maagzonde steken. Dat is niet echt heilzaam. Het doet geen deugd. Tenminste niet tijdens het steken.

Een maagzonde is een doorzichtig zacht plastic slangetje van 5 a 6 mm diameter. Voor het steken werd het slangetje ingewreven met een verdovende zalf. Dan werd hij langzaam, mm voor mm naar binnengebracht langs mijn rechter neusgat. Uiteindelijk was hij diep genoeg, tot in mijn maag. Om het af te maken en om te vermijden dat de sonde eruit zou glippen, zit hij vast aan mijn neus met een grote, bijna huidkleurige, plakker op mijn neus.

Donderdag 27 juli

Enorm goed geslapen, zowel s`nachts als overdag. Ontbijtje gegeten. Bij de lunch was er iets met spinazie. Dan laat mijn geheugen of beter gezegd mijn notities me in de steek.

Je zult merken dat er vanaf nu maar weinig sprake is van eten. Dat komt gewoon doordat ik geen normaal eten meer heb gekregen.
Christiaan bracht zijn pc zodat ik web teksten zou kunnen voorbereiden voor mijn weblog .

Woensdag 26 juli

Kwart na drie de eerste spuit tegen de pijnen en kort daarna goede ontlasting.

Om 7 uur alweer goede ontlasting. Ik was heel tevreden met mijzelf.

In de uren daartussen had een oude dame in een kamer tegenover de mijne, heel de nacht liggen roepen:”zuster”. Ik werd het een beetje moe en vroeg of zij haar bel niet zou kunnen gebruiken i.p.v. te roepen. Zij antwoordde dat zij niet bij de bel kon. Omdat ik weet dat dat weleens gebeurt, zei ik: ik kom even kijken. En inderdaad, haar bel lag buiten bereik. Zij was enorm dankbaar en ik heb haar daarna niet meer gehoord.

Om 8 uur ontbijt: melk, 1 sneetje brood met ham en eentje met aalbessengelei.

Om 14 uur werd ik gecontroleerd: bloeddruk 13 over 8, temp 36,6 en hartslag 95.

Om 15 uur zat ik, met toestemming van de hoofdverpleger, in de cafetaria aan een Westmalle donker. Oh, wat smaakte dat lekker.

Om 18u30 was de tijd voor een pijnstillende spuit en om 22u had ik weer ontlasting.

Dinsdag 25 juli

S`nachts om 2 uur en om 4 uur had ik ontlasting en moest ik overgeven. Ik kreeg een morfinespuit om 4 uur.

Mijn ontbijt bestond uit een klein beetje vette platte kaas met een dosis MS Direct.

Bij de lunch kreeg ik soep, kip met groente en aardappelen  

In de namiddag werd de chemokuur met Taxotere gestart. Omdat mijn bloedwaarden nogal slecht waren, was besloten om de kuur in drie porties te verdelen. Na een dik uurtje was het al over.

Bij het avondeten at ik een sneetje brood met smeerkaas, wat yoghurt en een bekertje melk.

Rond 22 uur at ik nog een potje aardbeienyoghurt.

Maandag 24 juli

De nacht van zondag op maandag was nog slechter dan de voorafgaande nacht. Echt enorme pijnen. Om wat zicht te krijgen op mijn pijn, zijn wij begonnen met een Pijnkaart. Hierop vermelde per dag wanneer ik pijn had, hoe hoog de pijnscore was en wat voor medicatie men heet toegediend. Als basis dienen morfinepleister die in de loop van de behandeling zijn opgedreven van 50 via 75 tot 100 microgram. In het begin werd daarbovenop morfinepillen, MS Direct, gegeven afgewisseld met morfine spuiten, allebei in een dosis van 10 microgram.

Rond 17 uur had ik wat ontlasting en dat luchtte op.