Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
BORSTKANKER
EEN EERBETOON AAN DAISY. ENGELS WOORD VOOR PRACHTEXEMPLAAR OF MADELIEFJE. EEN NIEUW LEVEN NA BORSTKANKER.
18-11-2006
BRIEVEN AAN DAISY VAN HAAR FAMILIE
Voor mijn kleine zus. Hallo, Daisy is een zus van mij en heeft zoveel moed gehad ondanks dat zij dit verloren is haar strijd tegen die kanker, Ik zie haar vrolijke lach haar spontaniteit ,haar optimisme. Zij genoot van het leven ,maar helaas was dit niet voor haar gegeven . Zij is een zus uit de duizenden en moeten verliezen is zwaar om dragen haar ogen haar lach haar alles zeg maar te moeten missen haar stem haar bezoekjes. Ik hoop lieve zus dat wij elkaar ooit zullen ontmoeten en dat wij dan weer als vroeger zussen zullen zijn .het doet pijn diep pijn om zo een zus te moeten missen . Het lijden en pijn van haar zijn moeilijk te verdragen , Ik hoop dat het haar goed gaat. Het eerbetoon aan Daisy is fantastisch en laat vele gevoelens de vrije loop. 23-07-2005 om 20:21 geschreven door Carina sanders
Voor de meest moedige vrouw die ik gekend heb. Daisy, Waarom Jij,Jij die iedereen moed gaf,jij die steeds optimistisch was.Zelfs tijden de laatste maanden van je leven was Jij het die iedereen steunde,door er gewoon maar te zijn. Ze zeggen dat je voor alles wat in je leven gebeurd een reden moet zoeken om het aanvaardbaarder te maken,ik zoek reeds lang,maar vind er geen in dit geval. We zullen je levenmoed en optimisme als voorbeeld nemen,en je ma ,dochtertje,broer en zussen te steunen wanneer ze het nodig hebben. Je nicht Ria 07-08-2005 om 09:27 geschreven door Ria Sanders.
mijn "schone" zus Liefste Daisy, mijn "schone" zus Vandaag is het Jutka haar verjaardag. Vandaag zou het een feest moeten zijn. We maken er een feest van zoals jij dat zou willen maar met veel pijn in ons hart omdat je er zelf niet bij kan zijn. Het eerste jaar dat ze geen kadootje van mama kan krijgen, geen proficiat met 8 dikke kussen van haar mama. Je mama, zussen, broer, schoonbroers en schoonzus zullen haar allemaal proficiat wensen en haar overladen met warmte die ze moet missen van jou, Daisy, jouw warmte kunnen wij niet geven. Niemand kan haar geven wat ze in jouw moet missen. Dat is ondraaglijk. We missen jouw heel erg. Waarom kan je niet gewoonweg terugkomen. Zoals we jouw altijd hebben gekend; mooi, vol leven, vriendelijk en gelukkig met jouw dochtertje Jutka. Het leven is niet eerlijk Geef vanavond een teken dat je erbij bent dan is het feest van Jutka toch een beetje van jou!!! Ik mis je Groetjes je schoonzus Ellen You will never leave my mind,... say a word, one word (dit liedje draag ik op aan mijn perfecte schone zus want zo mocht ik haar altijd noemen en was ze ook!!) 07-09-2005 om 12:07 geschreven door Ellen
Broers verjaardag Liefste Daisy, Vorig jaar zaten we allemaal samen voor jouw afscheidsfeest. We hadden het slechte nieuws nog niet goed verteerd maar jij wou een feest. Feest voor jouw afscheid... Nu een jaar later is er terug een feest voor jouw broer maar zonder jou. Dat maakt het feesten niet meer zo leuk. Er wordt wel gelachen en gebabbeld maar telkens om belevenissen van jou! Je leeft nog onder ons maar we kunnen jou niet meer vastpakken.... Er is niets tastbaar. Juist de herinneringen van jou. Ik hoop dat je toch nog altijd met ons mee feest. Bedankt voor jouw kaartje. Als je broer met zijn helikopter hoog vliegt geef hem dan een sein zo weet hij dat je naar hem kijkt. We missen je... Kusjes en misjes Ellen... ik zoek je.... en zal je vinden 18-09-2005 om 20:57 geschreven door Ellen.
Bloemen Een bloem wil ik je geven, iedere dag.... Een roos geef ik je maandag... tulp doe ik dinsdag,... anjer krijg je niet want die brengt ongeluk en verdriet,.... woensdag krijg je een orchidee,..., donderdag een zonnebloem,... vrijdag een magnolia,... zaterdag een paardebloem,... zondag een vergeet-me-de-hele-week-niet!!!..... D'ske, ik mis je!!!! ik wil bij jou zijn!!! 17-10-2005 om 20:53 geschreven door Ellen
Mijn beste vriendin, heb het zo moeilijk om zonder jou verder te gaan... Lieve Daisy, Ik zie nog je vrolijke lach, zo diep in mijn geheugen gegrift. Jouw manier van prachtig doen, die stralende zoveel zeggende ogen... Ik hoor je nog zachtjes zingen, jouw laatste lied voor jouw Jutka,( Shnappi; de krokodil), Woorden die zoveel zeggen wat mis ik jouw stem... Ik voel de tranen van verdriet, van eenzaamheid en pijn nu door te moeten gaan zonder jou, zonder alles wat je bent!! Fantastisch vind ik dit initiatief!! Daisy opende zoveel harten en raakte ze met haar persoonlijkheid!! Een prachtvrouw die ons troost gaf bij haar eigen zware strijd! Altijd klaar staan voor anderen ook al had ze het zelf zo moeilijk, een vrouw , een moeder, een dochter ,een vriendin uit de duizend!! Zal nog veel komen op deze site!! Haar moed, haar vechtlust, haar optimisme zal vele anderen helpen !! Een vriendin die erg gemist wordt!! 23-07-2005 om 14:38 geschreven door Adinda
... Ik wou dat ik kon huilen dat ik kon schreeuwen fel en luid. Ik wou dat ik kon huilen, dan gooide ik alles eruit. Alle angsten, alle twijfels alle spoken in mijn kop. Nu blijven ze maar zitten, krop ik noodgewongen alles op. Ik vecht voor mijn tranen, maar mijn ogen blijven droog Alles blijft maar binnen in me zitten ook al zit het nog zo hoog. En als ik hard wil schreeuwen blijft mijn stem onbegrijpelijk stil. Ach, het is toch om te janken, dat dat huilen niet lukken wil! Ik wou dat ik kon huilen, mijn hoofd over een schouder gebogen van iemand die mij troosten wil zonder mijn tranen te willen drogen Maar zolang ik niet kan huilen kan dichten ook een goede uitlaatklep wezen. Dus...Erg Lief van je, Het gaat wel weer, Bedankt dat je dit wilde lezen! Adinda 16-10-2005 om 12:18 geschreven door Adinda
Zoals jij wou. Lieve Daisy, Ik hoor je woorden nog bij ons bewuste afscheid....herinner mij zoals ik was, je vriendin...wees niet bezorgd ; ik ga bij mijn pa en jouw zoontje ..jij blijft hier bij mijn mama en mijn dochter.. Ik hoor je nu al zeggen; treur niet maar ga verder met je leven, steeds zal ik er staan ; leiden en begeleiden. Zie dit niet als een afscheid maar als een nieuw begin.. Daar aan die andere kant , achter nevelsluiers en prachtige zonneschijn. Het ga je goed meid, samen met je pa en Lorenzo en zovelen zal je wel weten wat echt is en wat niet! En NEEN nooit wordt je vergeten... je leeft verder in ieder van ons die echt om je geven !! x ikke 29-10-2005 om 12:48 geschreven door Adinda
Verjaren zonder jou Lieve Daisy,
Vandaag is mijn eerste verjaardag zonder jou!! Wat mis ik je ... Ik weet dat je daar zeker op me neerkijkt en ook het gemis voelt om samen te zijn.
Weet dat zeker vandaag mijn hart bij jou is en ja ..ik voel jou!! Jouw ma en je lieve dochter hebben me al verrast met een prachtige verjaardagskaart! Tranen kwamen in mijn ogen maar mijn hart werd verwarmd !!
jouw soulmate Adinda xx 01-12-2005 om 09:33 geschreven door Adinda
Kerst en Nieuwjaar zonder jou.. Gedwongen worden afscheid te nemen van een echte vriendin die je volwassen maakte, steeds voor me klaarstond. M'n pijn en verdriet omvormde tot een glimlach, tot vreugde die voor me opkwam, me verdedigde ..die om me gaf en om wie ik gaf, van wie ik hield, waarop ik bouwde en vertrouwde is bijna onmogelijk!!!
Daisy, Het moet vast heel mooi zijn daar, op de plek waar je nu bent. Een plek zonder pijn , verdriet en ongemak ...verlost van je aardse pak. JOU KAN IK NIET VERGETEN!
'Liefde' is voor de mensheid al te groot om te vatten..en 'dood' is nog eens zo groot. Men zegt dat je er moet leren mee leven...vergeten; bedoelen ze dan de dood? Dan vragen ze te veel van mij! Het gedacht dat ik je nooit meer zal zien..Ik denk nog maar eens aan jou! ER gaat een rilling over mijn lichaam..kou? Wetende dat je verlost bent van al je zorgen en pijn vermindert dat gevoel van mijn innerlijke pijn.
ER komen nieuwe vrienden bij , maar dat gat in mijn hart geraakt niet gevuld, niet bij mij! Jij bent niet te vervangen!!!!!!!! Jij bent uniek!!!!!!! Ik mis jou 'alles'..........ik mis jou!!
Adinda xxx om 24.00 op 31 december zal jij en Lorenzo de eerste zijn waaraan ik zal denken en waarschijnlijk een traantje wegpinken.. 20-12-2005 om 18:40 geschreven door Adinda
Lieve Claudine en lieve Jutka Eerst en vooral Claudine..echte vriendschap betekent niet dank u wel te hoeven zeggen..!! Dat hoef je bij mij niet te doen..Ik doe dat vanuit heel mijn hart; als vanzelfsprekend......IK hou van jullie!
xxxxxxx Adinda 20-12-2005 om 18:49 geschreven door Adinda
Daisy het ga je goed, doe de groeten aan iedereen die ik ken.
Morgen ben je jarig ..
Adinda xx 14-01-2006 om 15:25 geschreven door Adinda
Wereldvriendschapsdag vandaag... Vandaag is het wereldvriendschapsdag... Daisy, Vele woorden hoef ik er niet aan te besteden......... Mis je x Adinda 18-02-2006 om 14:14 geschreven door Adinda
Ik blijf aan je denken... Vorig jaar waren we met zijn allen in Lokeren. Daisy gaf haar afscheidsfeest ! Om eerlijk te zijn - ik vond dit een moeilijke stap maar 'k ben blij dat ik hem genomen heb. Afscheid en feest : 't lijkt moeilijk te combineren, maar jij , Daisy, slaagde erin om ons een sublieme avond te geven. Meer dan een mooie herinnering hebben we eraan overgehouden. En mooier cadeau kon je ons niet geven. Je straalde, je was mooi, je was zo typisch Daisy en die Daisy dragen we in ons hart voor altijd... Je bent te bijzonder om te vergeten ... Ik blijf aan je denken Je vriendin, Natalie. Xxx 29-09-2005 om 18:11 geschreven door Natalie Van der Stede
de eerste sneeuw De eerste sneeuw ! Mijn kindjes zijn door het dolle heen ... Het doet me veel plezier om hun geluk voor een sneeuwvlok te zien ... Lieve Jutka, ik wou dat je samen met jouw mama de eerste sneeuwballen kon gooien ... Ik wou dat ook Daisy jouw vreugde om de winterse bui kon ervaren ... Lieve meid, ik denk nog veel aan jouw mama en aan jou en je familie. Dikke zoen van mij Xxx 26-11-2005 om 07:40 geschreven door Natalie Van der Stede
Eerst en vooral bedankt voor je kaartje uit Dworp. Ik wist niet dat je op kamp ging. Hoe gaat het ermee? Alles goed, jazeker? Met mij ook. Verveel je je niet teveel? Bij zulke momenten moet je maar eens afkomen en wil je dan die fotoÂ’s meebrengen, dan kunnen we ze eens bekijken. Hoe gaat met je dwarsfluit-spelen? Krijg je nog steeds les van die meneer de vrijdagmorgen? Jij wordt vast nog beroemd, jaja! Als ik eens passeer zal ik je ook eens bezoeken, als het past maar eerst laat ik je mijn groetjes doorgeven om mÂ’n brief af te sluiten.
Nog vele groeten
En ook aan je mama
23-12-2005 om 16:40 geschreven door Claudine
vandaag Lieve Daisy, vandaag is het een heel bijzondere verjaardag ...
Ik wou dat jouw Jutka je drie zoenen kon geven vandaag. Ik wou dat jouw mama je omhelzen kon vandaag. Ik wou dat jouw broer, zussen, shoonbroers en familie met je feesten konden vandaag. Ik wou dat jouw vrienden je kaarten en bloemen konden brengen vandaag. Ik wou dat iedereen die je graag zag je dit kon vertellen vandaag.
Veel mensen denken aan je vandaag. We missen je elke dag, maar we missen je heel hard vandaag...
Verjaardagszoen van mij, Natalie Xxx 15-01-2006 om 14:54 geschreven door Natalie Van der Stede
14 februari Daisy, nog steeds doorkruis je heel vaak mijn gedachte op eender welk moment, maar nooit komt de gedachte aan jou ongelegen. Ik denk aan je... Vandaag een dikke Valentijnskus Xxx Natalie 14-02-2006 om 18:48 geschreven door Natalie Van der Stede
Lieve Jutka, weet je nog wat je mama je ooit schreef ? " liefste Jutka, telkens jij je eenzaam voelt, sluit je stiekem je oogjes, dan geven we elkaar een warme knuffel en een extra dikke zoen." Jutka, je mama denkt aan je ALTIJD ... Dikke zoen van Natalie Xxx 18-03-2006 om 08:45 geschreven door Natalie Van der Stede
Ik draag je in mijn hart
nooit zal je heel ver weg zijn
'k denk aan je gisteren, vandaag, morgen overmorgen...
'k vergeet je niet Natalie
XXX 10-04-2006 om 20:38 geschreven door Natalie VDS
Lieve Daisy Aan familie en vrienden, die van Daisy houden, weet dat er heel wat mensen aan jullie denken in deze moeilijke tijd. Daisy heeft voor altijd een plaats in vele harten en zal zo altijd dicht bij ons blijven en met ons meereizen. Vind veel steun en warmte bij elkaar. Heel veel sterkte. Ria 15-09-2005 om 10:26 geschreven door ria
Een jaar geleden Daisy, Het is bijna een jaar geleden, dat ik je toevallig tegenkwam in het U.Z. Gent. Je vertelde me toen het slechte nieuws over jouw toekomst. Het was alsof een reuzegrote vuist me een slag op mijn lichaam gaf. Dit nieuws vond ik niet kunnen, en ik brak vanbinnen. Ik kon er nachten niet van slapen. Ik was er helemaal kapot van. Ik heb boeken, internet geraadpleegd, mensen gesproken om toch nog te kunnen helpen. Je had immers nog weinig tijd.
Je was altijd omringd door een prachtige, liefdevolle, hechte, open familie. Je zag je familie zo graag. Er stonden altijd wel bloemen en foto's op de tafel. Je kon je intens verwend voelen met een kopje thee van je ma en iemand die langs kwam om met jou wat bij te praten. Je was zo gastvrij. Ik hoop dat je nog genoten hebt van al die mensen die je zo graag zagen. Ik hoop dat je soms weleens lag te mijmeren: wat ben ik een rijk mens, wat zijn er dierbare mensen om me heen, wat hebben we het goed samen.
Het proces van ziekte en sterven was uitermate pijnlijk, letterlijk en figuurlijk, ook om het te zien. Je geest wou wel, maar je lichaam niet meer. Ik heb veel respect voor jou. Ik heb veel van je geleerd. Je was bezig met het sterven en de dood, met het afscheid van al het dierbare in dit leven, met het afscheid van het leven zelf, met loslaten. Je kwam tot het besef dat de dood een deel van je leven was. Je hebt je intens met de dood beziggehouden. Je hebt erover nagedacht, gelezen, gepraat, opnieuw gedacht en gepraat. Je bent geen enkele gedachte, hoe pijnlijk ook, uit de weg gegaan. Je hebt geregeld wat er te regelen viel. Je hebt gezegd wat gezegd moest worden. Je maakte af wat af kon en moest. Het drama was niet de dood, het drama was dat de dood zo vroeg kwam. Tegelijkertijd was je bezig met wat er nog wel was en wat er nog wel kon. Veel mensen hebben nog zoveel dingen samen gewild. En dat kan niet meer, nooit meer. Dat doet pijn voor zovele mensen. Iedereen die je kent heeft veel verloren en dat verlies doet pijn. Iedereen die je kent is woedend, machteloos, wrokkig, en verdrietig geweest.
Kerst"gemis" Lieve Daisy, Ik hoop dat Kerstmis voor jouw familie en vrienden, die je zo erg missen, een feest van licht, vrede, ontmoeting en verbinding mag zijn. Dat elke dag van het nieuwe jaar hen mensen brengen die hen omringen met liefde, vriendschap, warmte en oprechte genegenheid. Dat droefheid draaglijk is, en dat hun hart en ziel mag gevuld worden met mooie herinneringen en beelden van hoop,... Ik wens het je geliefden, je vrienden met gans mijn hart. Ik denk aan je. Liefs, Ria 25-12-2005 om 09:33 geschreven door ria
Kostbare schat Daisy, Morgen is het een bijzonder moeilijke dag voor al je geliefden. We missen je dan een jaar. ik weet het duidelijk in mijn hoofd en toch snap ik het nog altijd niet ik doe maar voort "flink zijn" "het leven gaat door" "dat is het leven" "je moet het allemaal vlug vergeten" maar ik kan soms niet anders dan denken en praten over jou wel duizend maal en nog een keer opstandigheid over zoveel onrechtvaardigheid de weg die jij moest gaan hatend
Herinneringen aan jou doen pijn en tegelijkertijd kunnen herinneringen aan jou me vreugde geven. Vreugde en verdriet smelt soms samen en dekt elkaar toe. Daisy, je bent afwezig, wordt gemist, maar er is ook is de onredelijke zekerheid dat je zo nabij bent.
in stille ruimtes ervaar ik vrede en je aanwezigheid daar kan ik ganse dagen zitten ik heb er behoefte aan; zwijgend, luisterend zonder pijn, zomaar
muziek dat is ook een godsgeschenk en pure schoonheid ik buig mijn hoofd en mijn hart zingt mee hier raak jij mij in de diepte
ik vond je een vrouw met veel kracht. jouw woorden blijven door mijn hoofd gaan een heel bijzondere vrouw was je gedragen door vele handen jij kon geven jij kon vergeven jij hebt het beste in mensen wakker geschud
jij bent samen met je familie door zoveel ellende en verdriet gekropen jij bent door alle mogelijke menselijke emoties gegaan Door zoveel lijden en pijn maar jij was altijd de sterkste jij kon aanvaarden jij durfde jezelf over te geven en de sprong te wagen naar de armen van god het is alsof jij voor honderden mensen een signaal moest zijn van vriendelijkheid, hartelijkheid, van warmte, van respect voor iedereen en alles. jouw ziekte en dood zijn niet tevergeefs geweest. je hebt een stroom van menselijkheid op gang gebracht. je deed ons zoveel betere mensen worden: zachter,milder, rustiger
ik probeer nu verder te kijken dan de pijn opnieuw denken aan mensen, trouwe mensen, milde mensen ik bewaar je als een kostbare schat. 12-04-2006 om 08:49 geschreven door ria
