Ik blijf aan je denken... Vorig jaar waren we met zijn allen in Lokeren. Daisy gaf haar afscheidsfeest ! Om eerlijk te zijn - ik vond dit een moeilijke stap maar 'k ben blij dat ik hem genomen heb. Afscheid en feest : 't lijkt moeilijk te combineren, maar jij , Daisy, slaagde erin om ons een sublieme avond te geven. Meer dan een mooie herinnering hebben we eraan overgehouden. En mooier cadeau kon je ons niet geven. Je straalde, je was mooi, je was zo typisch Daisy en die Daisy dragen we in ons hart voor altijd... Je bent te bijzonder om te vergeten ... Ik blijf aan je denken Je vriendin, Natalie. Xxx 29-09-2005 om 18:11 geschreven door Natalie Van der Stede
de eerste sneeuw De eerste sneeuw ! Mijn kindjes zijn door het dolle heen ... Het doet me veel plezier om hun geluk voor een sneeuwvlok te zien ... Lieve Jutka, ik wou dat je samen met jouw mama de eerste sneeuwballen kon gooien ... Ik wou dat ook Daisy jouw vreugde om de winterse bui kon ervaren ... Lieve meid, ik denk nog veel aan jouw mama en aan jou en je familie. Dikke zoen van mij Xxx 26-11-2005 om 07:40 geschreven door Natalie Van der Stede
Eerst en vooral bedankt voor je kaartje uit Dworp. Ik wist niet dat je op kamp ging. Hoe gaat het ermee? Alles goed, jazeker? Met mij ook. Verveel je je niet teveel? Bij zulke momenten moet je maar eens afkomen en wil je dan die fotoÂ’s meebrengen, dan kunnen we ze eens bekijken. Hoe gaat met je dwarsfluit-spelen? Krijg je nog steeds les van die meneer de vrijdagmorgen? Jij wordt vast nog beroemd, jaja! Als ik eens passeer zal ik je ook eens bezoeken, als het past maar eerst laat ik je mijn groetjes doorgeven om mÂ’n brief af te sluiten.
Nog vele groeten
En ook aan je mama
23-12-2005 om 16:40 geschreven door Claudine
vandaag Lieve Daisy, vandaag is het een heel bijzondere verjaardag ...
Ik wou dat jouw Jutka je drie zoenen kon geven vandaag. Ik wou dat jouw mama je omhelzen kon vandaag. Ik wou dat jouw broer, zussen, shoonbroers en familie met je feesten konden vandaag. Ik wou dat jouw vrienden je kaarten en bloemen konden brengen vandaag. Ik wou dat iedereen die je graag zag je dit kon vertellen vandaag.
Veel mensen denken aan je vandaag. We missen je elke dag, maar we missen je heel hard vandaag...
Verjaardagszoen van mij, Natalie Xxx 15-01-2006 om 14:54 geschreven door Natalie Van der Stede
14 februari Daisy, nog steeds doorkruis je heel vaak mijn gedachte op eender welk moment, maar nooit komt de gedachte aan jou ongelegen. Ik denk aan je... Vandaag een dikke Valentijnskus Xxx Natalie 14-02-2006 om 18:48 geschreven door Natalie Van der Stede
Lieve Jutka, weet je nog wat je mama je ooit schreef ? " liefste Jutka, telkens jij je eenzaam voelt, sluit je stiekem je oogjes, dan geven we elkaar een warme knuffel en een extra dikke zoen." Jutka, je mama denkt aan je ALTIJD ... Dikke zoen van Natalie Xxx 18-03-2006 om 08:45 geschreven door Natalie Van der Stede
Ik draag je in mijn hart
nooit zal je heel ver weg zijn
'k denk aan je gisteren, vandaag, morgen overmorgen...
'k vergeet je niet Natalie
XXX 10-04-2006 om 20:38 geschreven door Natalie VDS
Lieve Daisy Aan familie en vrienden, die van Daisy houden, weet dat er heel wat mensen aan jullie denken in deze moeilijke tijd. Daisy heeft voor altijd een plaats in vele harten en zal zo altijd dicht bij ons blijven en met ons meereizen. Vind veel steun en warmte bij elkaar. Heel veel sterkte. Ria 15-09-2005 om 10:26 geschreven door ria
Een jaar geleden Daisy, Het is bijna een jaar geleden, dat ik je toevallig tegenkwam in het U.Z. Gent. Je vertelde me toen het slechte nieuws over jouw toekomst. Het was alsof een reuzegrote vuist me een slag op mijn lichaam gaf. Dit nieuws vond ik niet kunnen, en ik brak vanbinnen. Ik kon er nachten niet van slapen. Ik was er helemaal kapot van. Ik heb boeken, internet geraadpleegd, mensen gesproken om toch nog te kunnen helpen. Je had immers nog weinig tijd.
Je was altijd omringd door een prachtige, liefdevolle, hechte, open familie. Je zag je familie zo graag. Er stonden altijd wel bloemen en foto's op de tafel. Je kon je intens verwend voelen met een kopje thee van je ma en iemand die langs kwam om met jou wat bij te praten. Je was zo gastvrij. Ik hoop dat je nog genoten hebt van al die mensen die je zo graag zagen. Ik hoop dat je soms weleens lag te mijmeren: wat ben ik een rijk mens, wat zijn er dierbare mensen om me heen, wat hebben we het goed samen.
Het proces van ziekte en sterven was uitermate pijnlijk, letterlijk en figuurlijk, ook om het te zien. Je geest wou wel, maar je lichaam niet meer. Ik heb veel respect voor jou. Ik heb veel van je geleerd. Je was bezig met het sterven en de dood, met het afscheid van al het dierbare in dit leven, met het afscheid van het leven zelf, met loslaten. Je kwam tot het besef dat de dood een deel van je leven was. Je hebt je intens met de dood beziggehouden. Je hebt erover nagedacht, gelezen, gepraat, opnieuw gedacht en gepraat. Je bent geen enkele gedachte, hoe pijnlijk ook, uit de weg gegaan. Je hebt geregeld wat er te regelen viel. Je hebt gezegd wat gezegd moest worden. Je maakte af wat af kon en moest. Het drama was niet de dood, het drama was dat de dood zo vroeg kwam. Tegelijkertijd was je bezig met wat er nog wel was en wat er nog wel kon. Veel mensen hebben nog zoveel dingen samen gewild. En dat kan niet meer, nooit meer. Dat doet pijn voor zovele mensen. Iedereen die je kent heeft veel verloren en dat verlies doet pijn. Iedereen die je kent is woedend, machteloos, wrokkig, en verdrietig geweest.
Kerst"gemis" Lieve Daisy, Ik hoop dat Kerstmis voor jouw familie en vrienden, die je zo erg missen, een feest van licht, vrede, ontmoeting en verbinding mag zijn. Dat elke dag van het nieuwe jaar hen mensen brengen die hen omringen met liefde, vriendschap, warmte en oprechte genegenheid. Dat droefheid draaglijk is, en dat hun hart en ziel mag gevuld worden met mooie herinneringen en beelden van hoop,... Ik wens het je geliefden, je vrienden met gans mijn hart. Ik denk aan je. Liefs, Ria 25-12-2005 om 09:33 geschreven door ria
Kostbare schat Daisy, Morgen is het een bijzonder moeilijke dag voor al je geliefden. We missen je dan een jaar. ik weet het duidelijk in mijn hoofd en toch snap ik het nog altijd niet ik doe maar voort "flink zijn" "het leven gaat door" "dat is het leven" "je moet het allemaal vlug vergeten" maar ik kan soms niet anders dan denken en praten over jou wel duizend maal en nog een keer opstandigheid over zoveel onrechtvaardigheid de weg die jij moest gaan hatend
Herinneringen aan jou doen pijn en tegelijkertijd kunnen herinneringen aan jou me vreugde geven. Vreugde en verdriet smelt soms samen en dekt elkaar toe. Daisy, je bent afwezig, wordt gemist, maar er is ook is de onredelijke zekerheid dat je zo nabij bent.
in stille ruimtes ervaar ik vrede en je aanwezigheid daar kan ik ganse dagen zitten ik heb er behoefte aan; zwijgend, luisterend zonder pijn, zomaar
muziek dat is ook een godsgeschenk en pure schoonheid ik buig mijn hoofd en mijn hart zingt mee hier raak jij mij in de diepte
ik vond je een vrouw met veel kracht. jouw woorden blijven door mijn hoofd gaan een heel bijzondere vrouw was je gedragen door vele handen jij kon geven jij kon vergeven jij hebt het beste in mensen wakker geschud
jij bent samen met je familie door zoveel ellende en verdriet gekropen jij bent door alle mogelijke menselijke emoties gegaan Door zoveel lijden en pijn maar jij was altijd de sterkste jij kon aanvaarden jij durfde jezelf over te geven en de sprong te wagen naar de armen van god het is alsof jij voor honderden mensen een signaal moest zijn van vriendelijkheid, hartelijkheid, van warmte, van respect voor iedereen en alles. jouw ziekte en dood zijn niet tevergeefs geweest. je hebt een stroom van menselijkheid op gang gebracht. je deed ons zoveel betere mensen worden: zachter,milder, rustiger
ik probeer nu verder te kijken dan de pijn opnieuw denken aan mensen, trouwe mensen, milde mensen ik bewaar je als een kostbare schat. 12-04-2006 om 08:49 geschreven door ria
