Borderline Persoonlijkheidsstoornissen

Wanneer iemand maatschappelijk vastloopt omdat opleidingen, werk en relaties telkens weer mislukken, kan het zijn dat deze persoon lijdt aan een borderline persoonlijkheidsstoornis, oftewel kortweg een borderlinestoornis. De mislukkingen vinden nogal eens op dezelfde wijze plaats: een zeer enthousiaste start met hooggestemde verwachtingen wordt gevolgd door teleurstelling en afhaken. Het gedrag van patiënten met een borderlinestoornis heeft vaak een alles- of-niets karakter. De stoornis wordt vooral gekenmerkt door sterke stemmingswisselingen en impulsief gedrag. Daarnaast kunnen zich vele andere psychische verschijnselen voordoen, zoals angsten, depressieve klachten, in de war zijn, het horen van stemmen, problemen met het verwerken van schokkende gebeurtenissen uit het verleden en opzettelijke zelfverwonding. Het komt voor dat de stoornis zich eerst presenteert met bijvoorbeeld een eetprobleem of een depressie en dat pas later duidelijk wordt dat het om een borderlinestoornis gaat. Ook als de diagnose eenmaal gesteld is, blijkt dat er vaak nog andere psychiatrische aandoeningen kunnen worden vastgesteld, zoals depressie, angststoornis en posttraumatische stress-stoornis. (In deze serie zijn folders beschikbaar over deze onderwerpen.) De diagnose is dan ook niet zo eenvoudig te stellen. Dit moet gebeuren door een psychiater, na zorgvuldig onderzoek.

Er zijn in Nederland 150.000 tot 200.000 patiënten met een borderlinestoornis, meer vrouwen dan mannen. De stoornis komt meestal in volle omvang tot uiting aan het begin van de volwassen leeftijd, tussen het zeventiende en vijfentwintigste levensjaar. Het is ook mogelijk dat er al in de kinderjaren voortekenen te herkennen zijn die gedeeltelijk lijken op de stoornis op de volwassen leeftijd. Nadat de eerste verschijnselen zijn opgetreden volgen nogal eens diepe dalen met ernstige crises en vele hulpverleningscontacten.

Verschijnselen

De borderlinestoornis kent vele verschillende, soms moeilijk met elkaar in verband te brengen verschijnselen. Het is niet alleen voor de patiënt een moeilijk te begrijpen aaneenschakeling van gevoelens en gebeurtenissen, maar ook voor mensen uit de omgeving van de patiënt.

De belangrijkste verschijnselen zijn:



%temmingswisselingen
De stemming kan sterk en snel, zelfs binnen enkele uren, wisselen. De stemming kan gemakkelijk omslaan na een gebeurtenis waar omstanders minder betekenis aan geven dan de patiënt. Anders gezegd: patiënten reageren vaak -zeker in de ogen van anderen -overgevoelig. Soms zijn deze reacties heftig, in de vorm van woedeuitbarstingen.

Impulsiviteit
Patiënten nemen nogal eens impulsief (zonder er eerst goed over na te denken)een beslissing.I mpulsiviteit kan zich ook uiten in de vorm van: eetstoornissen, wisselende seksuele relaties, geld verkwisten, alcohol-of drugsmisbruik.

Identiteitsproblemen
Patiënten hebben meestal weinig zelfvertrouwen en zijn daarbij overgevoelig voor kritiek. Velen weten niet goed wat te doen en wat te willen met hun leven. Een vaak gehoorde klacht is: een leeg gevoel %u2019 van binnen hebben. Patiënten voelen zich eenzaam, voelen zich snel in de steek gelaten en kunnen moeilijk alleen zijn.

In uitersten denken
Andere mensen of situaties worden beoordeeld als helemaal goed of helemaal fout. De ene dag kan de patiënt ergens zeer enthousiast over zijn, de volgende dag het helemaal niks vinden. Het lijkt of alleen zwart of wit bestaat, grijstinten (nuanceringen)ontbreken. Hierdoor ontstaan vaak werk-en relatieproblemen. Veel patiënten wisselen regelmatig van werk en vriendenkring.

Hoog oplopende spanningen
Spanningen kunnen zodanig oplopen dat zij nogal eens leiden tot opzettelijke zelfbeschadiging, bijvoorbeeld krassen in de onderarmen, tot gedachten aan zelfmoord, tot pogingen daartoe en uiteindelijk soms tot zelfdoding. Deze symptomen zijn ernstig en moeten niet zomaar worden afgedaan met aandachtvragen .

Psychotische verschijnselen
Het gaat om verschijnselen als verwardheid, achterdocht en horen van stemmen. Deze zijn meestal kortdurend (enkele uren).

Oorzaken

De oorzaken van de borderline persoonlijkheidsstoornis zijn niet goed bekend. Bijna altijd gaat het om een combinatie van factoren, waarbij elke factor een bijdrage kan leveren aan het ontstaan van de stoornis.



Aanleg
Impulsiviteit en stemmingslabiliteit zijn mogelijk in aanleg al aanwezig.

Psychologische factoren
In de levensgeschiedenis van veel borderlinepatiënten komen ingrijpende ervaringen voor. Bijvoorbeeld een instabiele ouderlijke gezinssituatie, emotionele verwaarlozing, agressie, seksueel misbruik. Mede hierdoor hebben veel patiënten moeite met het aangaan van een (langdurige) band met andere mensen. Er is aan de ene kant een sterke behoefte aan contact met anderen, maar tegelijk bestaat hiervoor veel angst. Die ander kan je immers in de steek laten of het vertrouwen schaden.

Maatschappelijke omstandigheden
Sommige deskundigen menen dat het wegvallen van maatschappelijke zekerheden (familie-,buurt-en kerkleven) van belang is. Mensen voelen zich eenzaam, meer op zichzelf teruggeworpen en minder veilig.

Omdat er in de levensloop en levensomstandigheden zoveel instabiliteit te vinden is, is één van de hoofddoelen in de behandeling het vinden van stabiliteit.

Beloop

De borderlinestoornis kenmerkt zich door een uiterst grillig beloop met pieken en dalen, ups en downs. Een aantal patiënten komt vroegtijdig te overlijden door zelfdoding. Het is echter ook zo dat het na het dertigste á veertigste levensjaar met ongeveer de helft van de patiënten veel beter gaat. Het is alsof de stoornis uitdooft.

Behandeling

In de meeste gevallen geldt dat de behandeling het beste ambulant of poliklinisch kan plaats vinden. Voor een bepaalde groep is dagbehandeling het meest aangewezen. Soms loopt de spanning echter zo hoog op dat een -liefst kortdurende klinische opname nuttig kan zijn als een time-out , een rustpauze. Voor een bepaalde groep is dagbehandeling het meest aangewezen.
Het streven is meer evenwicht te krijgen in de gehele levenssituatie. Het gaat om orde op zaken stellen en evenwicht vinden in het dagelijkse doen en laten. Vooral het verbeteren of herstellen van de relatie met anderen is van belang.



Psychotherapie
Bij psychotherapie worden de problemen op een systematische wijze besproken en worden wegen gezocht om er op een andere manier mee om te gaan. Daarbij komt bijvoorbeeld ter sprake hoe gevoelens, gedachten en gedrag met elkaar in verband staan. Zo kunnen bepaalde gebeurtenissen -of opmerkingen van anderen -leiden tot vaak optredende gevoelens als Ik voel me niet serieus genomen of zich herhalende gedachten als Ik word nooit serieus genomen . Deze geven vervolgens spanningen. Deze spanningen kunnen leiden tot minder gewenst gedrag: impulsiviteit, zelfbeschadiging, woede-uitbarstingen.
Er kan nagegaan worden welke gebeurtenissen tot sterke gevoelens leiden of welke -vaak negatieve -gedachten zich telkens voordoen. Door middel van lang en intensief oefenen in het anders omgaan met bepaalde gebeurtenissen komt er meer controle over het gevoelsleven, waardoor spanningen minder hoog oplopen.
In elke behandelvorm zal de relatie patiënt-therapeut onder spanning komen te staan. De patiënt met de borderlinestoornis heeft immers moeite een band met iemand aan te gaan en is geneigd in uitersten te denken: de ene keer is de therapeut fantastisch, de volgende keer voelt de patiënt zich onbegrepen en afgewezen. Ook is niet iedere therapeut opgewassen tegen het wispelturige gedrag van borderlinepatiënten. Patiënt én therapeut zullen hun uiterste best moeten doen om tot een goede samenwerking te komen. Dit vraagt om geduld en tijd.

Het is in elke behandeling tevens belangrijk veel aandacht te schenken aan de relaties van de patiënt met anderen in zijn of haar omgeving. Deze zijn in de loop van de tijd meestal fors onder druk komen te staan. Er worden vaak verwijten over en weer gemaakt en er wordt op een overgevoelige, stereotype manier op elkaar gereageerd. Het is nuttig om belangrijke anderen uit de omgeving van de patiënt -met toestemming van de patiënt -uit te nodigen. Dan kan informatie over de stoornis worden verschaft en begrip worden getoond voor de moeilijkheden die door alle betrokkenen worden ondervonden. Indien alle partijen dat willen, kunnen ook adviezen worden gegeven over hoe beter met elkaar om te gaan.
Als de situatie van de patiënt het toelaat, kan een vorm van verwerkingstherapie van eventuele ingrijpende ervaringen uit het verleden plaats vinden. Het gaat niet alleen om het bespreekbaar maken van deze ervaringen en de bijbehorende emotionele reacties, maar ook om het voelen van de vaak diep weggestopte emoties.


Medicijnen
Medicijnen zijn met name in het begin van de behandeling van betekenis. Dit komt omdat het vaak enige tijd duurt voordat psychotherapie effect heeft. Medicijnen kunnen de ernst van de verschijnselen verminderen. Er zijn geen medicijnen die de stoornis kunnen genezen. Omdat er zoveel verschillende verschijnselen zijn, moeten soms verschillende soorten medicijnen (psychofarmaca) worden gebruikt.

Meest aanbevolen zijn medicijnen tegen psychotische verschijnselen (antipsychotica) en tegen depressieve verschijnselen (antidepressiva). Vanzelfsprekend moet bij deze medicamenten, naast de hieronder genoemde gunstige werking, ook rekening gehouden worden met bijwerkingen.
Antipsychotische middelen worden gebruikt omdat deze niet alleen helpen tegen psychotische verschijnselen,maar ook een gunstige werking kunnen hebben op woede-uitbarstingen, depressieve klachten, angsten en impulsiviteit.
Antidepressieve middelen kunnen niet alleen een depressieve stoornis bestrijden, maar ook soms effect sorteren op andere verschijnselen (zoals angst en impulsiviteit). Het is bij de borderlinestoornis noodzakelijk onderscheid te maken tussen depressieve verschijnselen en de vaak gehoorde klacht: een leeg gevoel van binnen . Antidepressiva geven hierop, net zo min als op een negatief zelfbeeld, weinig verbetering.
Soms kunnen medicijnen die stemmingsschommelingen verminderen, zoals lithium of carbamazepine, van nut zijn. Terughoudendheid in het gebruik van kalmerings-en slaapmiddelen wordt aangeraden in verband met het gevaar op gewenning en verslaving (steeds meer medicijnen nodig hebben om eenzelfde effect te bereiken).

Bij veel patiënten kunnen de medicijnen worden afgebouwd als de psychotherapie resultaat begint te geven (wat soms vele maanden kan duren!).

Tips voor patiënten en hun naasten



De patiënt met een borderlinestoornis moet serieus genomen worden want het gaat om een ernstige aandoening.

Professionele hulp is vaak noodzakelijk. Familieleden of vrienden kunnen niet behandelen, wel een goede steun zijn (betrokkenheid op gepaste afstand).

Voor de relaties van patiënten met anderen geldt: open en eerlijk met elkaar blijven praten over de moeilijkheden die wederzijds worden ervaren. Het is belangrijk respect op te brengen voor elkaars beperkingen.

Geduld kan beloond worden: veel patiënten hebben redelijk tot goede vooruitzichten.

Regelmaat en ritme, waaronder het langere tijd volhouden van werk, sociale contacten, de behandeling, zijn belangrijke voorwaarden voor verbetering.

Voor meer informatie, ook schriftelijk, en lotgenotencontact kunnen patiënten terecht bij de Stichting Borderline;familieleden en betrokkenen bij de Stichting Labyrint/In Perspectief. Bij deze instanties is tevens uitgebreider voorlichtingsmateriaal te verkrijgen, waaronder het boekje Alles of niets , informatie en adviezen voor patiënten en betrokkenen.

Voor patiënten

Stichting Borderline,
Oude Gracht 36,3511 AP Utrecht
Tel:030 2767072 Bereikbaar: ma/wo/do:10.30 t/m 16.00 uur
E-mail: stichting@stichtingborderline.nl
Website: www.stichtingborderline.nl


Bron: Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie