Terwijl Daniel en Louis voor het laatst een poging ondernemen om netjes thuis te komen, nog gauw een verslagje van onze laatste uren in dit fantastich gebied. Gisteravond zijn Eddy, onze begeleider en Bouddhi, onze hoofdsherpa nog langs geweest en hebben we met z'n alles genoten van een zeer smakelijke maaltijd met aangepaste wijnen.
Analyses en conclusies werden gemaakt. Een conclusie staat als een paal boven water. De Langtang trek is zwaar, zeer zwaar. De Annapurna Round ( die Daniel en Willy twee jaar terug hebben bewandeld ) is in vergelijking met de Langtang Trek niet meer dan een rondje wandelen rond de Zoete Waters...
Philip en Brat bekommeren zich snel over een fotoreportage. Op een of andere manier zullen we onze beste kiekjes met jullie delen.
Binnen 3 uur beginnen we aan een lange reis. Thuiskomst voorzien morgen in Brussel rond de klok van achten. Zullen dan ongeveer 24 uur onderweg zijn geweest.
Groetjes.
PS: Sorry Kim dat ik nu weer je vertrek moet missen. Succes in Rusland. Tot over een week of 6.
Het is nu dinsdag, halftien in de morgen. Gisteren, rond het middaguur terug aangekomen in Kathmandu, waar een scheerbeurt en een paar flinke pinten ervoor zorgden dat wij er terug Europees uitzien. Schrijver dezer blijft voor bepaalde reden vandaag ter stede, terwijl de andere vier maten op weg zijn naar Baktapur, een prachtige oude stad in de buurt.
Het spijt ons ten zeerste dat wij niet eerder wat konden " bloggen ', maar tijdens de trek zijn er geen mogelijkheden. We waren al blij als we in de lodge van wat Zonnecellen licht konden genieten. Echt van de bewoonde wereld afgesloten.
Als ik het goed heb hebben we voor het laatst verslag uitgebracht op dinsdag 10 okt. De dag nadien trokken we hoogwaarts naar Sing Gompa. Algemene vreugde want we konden voor het eerst eens genieten van een Westerse WC. Twee jonge meisjes waren zo onder de indruk van de charmes van Bratke dat zij speciaal voor ons de tempeldeur openden.
Donderdag kers op de taart wat bestemming betreft. Via zware tocht over watervallen, langs diepe afgronden aangekomen aan de heilige meren Gosaikunda. We respecteren de lokale godsdient en lopen een rondje rond het heiligste meer. We bouwen met z'n zessen een stenen torentje en lassen een Zen moment is. Terwijl ieder voor zichzelf een wens formuleert is de emotie in de groep voelbaar.
Nog een kers op de taart, maar dan wel wat de inspanning betreft. Vrijdag trekken we weer naar een hoogte van 4 600 meter en beginnen dan aan de loodzware pas naar de volgende bestemming Phedi. Omdat de kwaliteit van de lodge te twijfelachtig is besluiten onze gidsen om er nog extra twee uur zwoegen bovenop te gooien. De volgende lodge kon geen " running water " aanbieden, maar wel een frisse pint. ( Wat op die hoogte niet zo evident is ). We krijgen van Eddy een compliment omdat we " flink gestapt hebben ". We zijn daar heel blij mee.
We blijven flirten met stevige stijgingen en helse afdalingen. In de lodge waar we nu overnachten hebben ze net een geit geslacht en mochten we mee snoepen van een lekker stoofpotje van dat arme beestje. Ons eerste stukje vlees sinds het vetrek van onze trekking.
Onze tocht gaat nu echt naar beneden en komen een wat ouder gezelschap Oostenrijkers tegen. Zij moeten naar boven en we vragen ons af hoe ze deze taak gaan klaren...
't Is ondertussen weeral zondag en belanden we via prachtig gekleurde rijstvelden en onbeschrijflijke panorama's in Chisopani. Gezien we 's anderdaags slechts 3 a 4 uur dienen te trekken en we op wat lagere hoogte zitten, verdelen we onze kleren aan onze dragers en bouwen een feestje. De nacht is iets korter dan gewoonlijk. { Over nachten gesproken: geloof het of niet beste lezers, maar tijdens de trekking lagen we om acht uur 's avonds in bed en dit tot 6 uur 's morgens. Lange nachten... }
Gisteren zware afdaling via duizenden trappen weer in de Township van Kathmandu gesukkeld en na een korte rit per busje, meteen naar de Belgische frituur gespurt en een rustig terrasje opgezocht in de helse, maar zo uitdagende stad.
We wennen aan onze babyfaces en genieten van rust, want daar zijn we aan toe. Morgen ( woensdag ) vertrekken we kort na de middag naar New Dehli en plannen een stadsbezoek in de hoofdstad van India. We laten nog wel iets van ons weten ( met foto's ) van zodra we terug in Belgie zijn. Hopelijk zijn onze spaarcentjes nog iets waard.
Oh ja, wie had het over plannen voor de volgende trip? Staat vast ! Voorjaar 2010 - de hoogste berg van Afrika, de Kille Man Djaro .
Eindelijk een PC'ke tegengekomen en de gelegenheid gekregen om even verslag uit te brengen over onze belevenissen. Eerst en vooral, iedereen stelt het zeer goed en de sfeer in de groep is op z'n minst gezegd uitstekend.
Omdat we maandag in Kathmadu City achternagezeten werden door brullende en agressieve apen heeft onze nooit voldoende geprezen gids Eddy beslist om ons op sleeptouw te nemen naar het Noord Oosten van de Hippy Hoofdstad, een gebied waar geen enkele andere toerist te bespeuren viel. Een dag die in ons geheugen voor altijd zal gegrift blijven.
De dag nadien werden we in een lokale bus geperst naar de plaats waar onze trekking een aanvang zou nemen. Door prachtige bergen en rijstvelden maar een wegdek waar een bus van Van Hool het amper 10 minuten zou uitgehouden hebben. Boven op de bus evenveel passagiers als in de bus zelf, de busreis onderbroken door een landslide waar we tevoet doorheen moesten en aldus onze laatste kans verkenen om nog iets op de blog te ploffen.
We zijn ondertussen donderdag en gooien meteen de bijl erin. 1 000 meter stijgen, een eerste beproeving voor het gehele team.
Vrijdag van hetzelfde laken een broek. Nog maar eens 1 000 hoogtemeters erbij en nog verder afzien. Ondertussen vinden wij 's nachts onderkomen in typische lodges waarvan we de beschrijving even schuldig blijven maar de foto's binnen een paar weken zullen publiceren.
Zaterdag een korte klim om te acclimatiseren. Als beloning een prachtige locatie met besneeuwde bergtoppen. Yaks en paarden lopen wild door de vlaktes. Tijdens de nacht klinkt het hees gebrul van de Yaks zo dichtbij dat men het gevoel heeft dat ze onze kamer delen. De nachten zijn koud en vochtig.
Ondertussen zijn we zondag en nomalieter staat er een rustdag op het programma. Maar we zouden Brat en Company niet zijn mochten we dit zo maar accepteren. Eddy en lokale gids Boudhi loodsen ons naar een top van 4 550 meter. Hoger mochten we niet omdat we onvermijdelijk zouden geplaagd worden door hoogteziekte. Het was zwoegen en afzien maar werden beloond door een " Dramatisch Panorama " Wij sluiten ons aan bij de beschrijving van de prospectus.
Toch even melden dat wij ondersteund worden door twee sherpa's en drie dragers. Deze mensen doen het onmogelijke om ons het leven aangnaam en prettig te maken. De tranen komen ons soms in de ogen.
Gisteren maandag terug afgedaald naar de locatie van donderdagavond. Een ware beproeving voor de kuitspieren en de knieen.
We zijn nu dinsdagavond en via steile beklimmimgem zijn we aangekomen in Shyabru. We stomen ons mentaal klaar om verder te trekken naar de meren en de beruchte Laurebina pas. Hopelijk kunnen we onderweg nog wat informatie kwijt. In elk geval lieve lezers, met ons gaat het uitstekend en hopen van jullie hetzelfde.
Nog even iets voor de insiders: wegens een tiental dagen niet geschoren is een gedeelte van de " Magnificent Seven " veranderd naar: " The ugly two "
Vandaag heel onverwacht aangekomen in een dorpje waar Internet voorhanden is. Snel een kort bericht: het gaat uitstekend met ons allemaal en zullen proberen vandaag nog wat meer details door te geven.
Ietske later dan gepland kunnen wij eindelijk op Internet. Naar aloude traditie is de stad vanavond weer zonder stroom gevallen en dus ook zonder Internet verbinding.
Wij zijn netjes op tijd aangekomen in Kathmandu. Het is hier warm en vochtig en ook wat regen gehad.
Wat onthouden we van de reis? Vooral de transit/stopover in New Dehli. Amerika staat bekend voor zijn strenge veiligheidsregels op de luchthavens maar dat vervalt in het niet bij India, New Dehli.
En dit op drie fronten:
1. Het aantal pascontroles op een paar uur is niet te tellen. 2. De nauwkeurigheid waarmee de handbagage wordt gechecked is bangelijk. 3. De snelheid en efficiente waarmee dit alles wordt uitgevoerd in echt op z'n Indisch.
Tot slot, Philippe is erin geslaagd om tijdens z'n toetje een gedeelte van z'n ijsje in de schoen van Luc te mikken. De geschiedenis herhaalt zich. Luc met z'n schoen op het uitschuiftafeltje, net zoals in de good old days in Rusland.
Vandaag er ook meteen ingevlogen en de klassieke hoogvliegers in Kathmandu bezocht. Apentempel, Durban Square etc. Het gaat heel goed met ons, de stemmimg zit er dik in en zien met belangstelling de volgende dagen tegemoet.
Het klopt wat je schrijft! Toen ik in het zaaltje van de Kortenbergse sporthal jullie film zag van de expeditie naar de Tilicho was ik meteen verkocht. Fantastische landschappen, kleurrijk volk en verscheidene culturen en godsdiensten. Daar bovenop je eigen mogelijkheden qua lichaam en geest verkennen, en een tijdje zonder technologie te leven spraken mij direct aan.
Zo zot als jij om ijs- en sneeuwpieken te overwinnen ben ik niet, maar omdat je voor mij een bron van inspiratie bent geweest in mijn apejaren ( ik denk daarbij aan het vakantiewerk om de prijs per vierkante cm messing te berekenen, ter afwisseling buiten de vensters kuisen en voor mijn eindwerk mocht ik zelfs je fantastische high-tech tikmachine gebruiken ) had ik diezelfde avond al beslist dat ik ook zoiets wou meemaken, en liefst met een ervaren man erbij als jij!
Wat stel ik nu vast? WiGi maakt een blog op het seniorennet senioren ik ben nog maar net de halve eeuw gepasseerd - en dan krijgt die blog nog wel mijn naam. Sterker nog, met verwijzing naar de fantastische plaatselijke rock- en bluesgroep die Sterrebeek één avond rijk was. Brat Company stal destijds de show op de free-podiumavond van JK Tonzent door bij de eerste snaaraanslag de volledige zaal zonder elektriciteit te zetten. Naikke, bazin van de Normandy in Stokkel en fan van BC van het eerste uur, was hiervan getuige. WiGi, where were you when the lights went out in Sterrebeek city?
Maar ach, een gekregen Meutte mag men niet in de muil kijken.
Beste company, ik ben er helemaal klaar voor en ik kijk er naar uit om met de groep een mooie ervaring rijker te worden!
Na het vertonen van de film van mijn vorige tocht ( 2006 ) naar het Annapurna gebied en de Tilicho Peak begon mijn neef Luc Vanderschelde ( in betere kringen gekend als den Brat of Br@ ) aan mijn jasje te trekken om samen ook eens de Himalaya te verkennen. Ik had ergens al een besluit genomen om aan een dergelijk avontuur niet meer te beginnen maar heb het overtuigingsvermogen van Luc onderschat.
Ik ben hem nu al dankbaar dat hij me heeft kunnen overhalen want de gedachte dat ik binnen een kleine week weer tussen de onbeschrijfelijke schoonheid van Nepal met z'n fascinerende culturen en vriendelijke bevolking mag dwalen, maakt mij een gelukkig mens.
Ons team groeide snel aan tot 5 trekkers. Daniël Vanderelst uit Meerbeek, een Nepalist in hart en ziel, Philippe De Coster uit Leuven en vriend van Luc alsmede mijn trouwe vriend Louis Verbiest uit Meerbeek strompelen mee de bergen in.
Het werd helemaal fijn toen we als gids Eddy Ansloos uit Hoboken konden strikken. Daniël, Louis en ikzelf zijn ooit onder zijn kundige leiding gaan trekken in La Palma. Eddy kent Nepal op zijn duimpje en zal ons proberen veilig naar boven te loodsen alsmede ons inzicht te brengen in de plaatselijke culturen en godsdiensten. En dit is in Nepal gene kattepis...
De trekking vertrekt vanop een hoogte van 1 450 m ( Syabrubensi ) via Langtang naar Kyangin Gompa. De geplande rustdag aldaar leveren we in om een top van 5 000+ te bereiken. Onze weg terug loopt via de 3 heilige meren van Gosaikunda en de beruchte Kaurebina pas. ( 4 600 m ).
Op 22 oktober verlaten we Nepal zoals we gekomen zijn, via Dehli ( India ) en komen we terug te Brussel aan op 23/10. Ik zal weer een aantal kilokes moeten inleveren, maar krijg in ruil weer een pak fijne ervaringen...
Meer berichten zullen snel volgen maar deze zullen niet langer in de " ik " vorm zijn maar in de " wij " vorm. Maar elk verhaal en elk boek heeft traditioneel een voorwoord nodig. Vandaar!
.
