Eindelijk een PC'ke tegengekomen en de gelegenheid gekregen om even verslag uit te brengen over onze belevenissen. Eerst en vooral, iedereen stelt het zeer goed en de sfeer in de groep is op z'n minst gezegd uitstekend.
Omdat we maandag in Kathmadu City achternagezeten werden door brullende en agressieve apen heeft onze nooit voldoende geprezen gids Eddy beslist om ons op sleeptouw te nemen naar het Noord Oosten van de Hippy Hoofdstad, een gebied waar geen enkele andere toerist te bespeuren viel. Een dag die in ons geheugen voor altijd zal gegrift blijven.
De dag nadien werden we in een lokale bus geperst naar de plaats waar onze trekking een aanvang zou nemen. Door prachtige bergen en rijstvelden maar een wegdek waar een bus van Van Hool het amper 10 minuten zou uitgehouden hebben. Boven op de bus evenveel passagiers als in de bus zelf, de busreis onderbroken door een landslide waar we tevoet doorheen moesten en aldus onze laatste kans verkenen om nog iets op de blog te ploffen.
We zijn ondertussen donderdag en gooien meteen de bijl erin. 1 000 meter stijgen, een eerste beproeving voor het gehele team.
Vrijdag van hetzelfde laken een broek. Nog maar eens 1 000 hoogtemeters erbij en nog verder afzien. Ondertussen vinden wij 's nachts onderkomen in typische lodges waarvan we de beschrijving even schuldig blijven maar de foto's binnen een paar weken zullen publiceren.
Zaterdag een korte klim om te acclimatiseren. Als beloning een prachtige locatie met besneeuwde bergtoppen. Yaks en paarden lopen wild door de vlaktes. Tijdens de nacht klinkt het hees gebrul van de Yaks zo dichtbij dat men het gevoel heeft dat ze onze kamer delen. De nachten zijn koud en vochtig.
Ondertussen zijn we zondag en nomalieter staat er een rustdag op het programma. Maar we zouden Brat en Company niet zijn mochten we dit zo maar accepteren. Eddy en lokale gids Boudhi loodsen ons naar een top van 4 550 meter. Hoger mochten we niet omdat we onvermijdelijk zouden geplaagd worden door hoogteziekte. Het was zwoegen en afzien maar werden beloond door een " Dramatisch Panorama " Wij sluiten ons aan bij de beschrijving van de prospectus.
Toch even melden dat wij ondersteund worden door twee sherpa's en drie dragers. Deze mensen doen het onmogelijke om ons het leven aangnaam en prettig te maken. De tranen komen ons soms in de ogen.
Gisteren maandag terug afgedaald naar de locatie van donderdagavond. Een ware beproeving voor de kuitspieren en de knieen.
We zijn nu dinsdagavond en via steile beklimmimgem zijn we aangekomen in Shyabru. We stomen ons mentaal klaar om verder te trekken naar de meren en de beruchte Laurebina pas. Hopelijk kunnen we onderweg nog wat informatie kwijt. In elk geval lieve lezers, met ons gaat het uitstekend en hopen van jullie hetzelfde.
Nog even iets voor de insiders: wegens een tiental dagen niet geschoren is een gedeelte van de " Magnificent Seven " veranderd naar: " The ugly two "
So long and good luck.
Brat en Company.
Reacties op bericht (1)
19-10-2008
noodkreet uit de lage landen
Beste allemaal straffe mannen,
Fantastisch! Jullie keken en keken en zagen dat het goed was. Moet nogal een indruk zijn, dat overweldigende. Waar woorden te kort schieten. Panorama's die de adem afsnijden... klinkt als een avondje BRT-tv.
Voor jullie definitief op de vlieger kruipen om terug te keren naar de lage landen, bakermat van de industriële revolutie en al het goeds en kwaads dat daar bij hoort, raad ik jullie aan eerst toch eens de laatste regeringsverklaring, de beGROOTing en de aandelen koersen er op na te lezen. De Senioren onder jullie zouden wel eens beter af kunnen zijn bij de Mawowisten in Nepal. Hier overwegen ze pensioenen met monopoly-geld te gaan betalen. Er is enkel nog een diepgaand maatschappelijk debat aan de gang over wie de briefjes van honderd gaat sieren: Maurice Lippens of Sarah Palin. De ene clown is de andere niet. Andere opties waren Ronald Reagan en Margaret Tatcher, maar die vroegen te veel commissie per gedrukt briefje... Soit... Om maar te zeggen, hier gaat ook alles z'n normale gangetje.
Vermoeide kuitspieren en knieën. Wel mee oppassen naturlijk... Maar ik me laten vertellen dat er daar in Kathmandu uitstekende huizen zijn waar ze met een aangepaste massage daar wel weg mee weten. Ongekende hoogtes naar 't schijnt. En geen sherpa's nodig.
Om kort te gaan, adem nog eens goed in en kijk nog eens heel intens naar de bergen tijdens de laatste dagen. En, tussen ons, zijn er dan nog helemaal geen plannen gemaakt voor een volgende keer?
Geniet nog van de meren en Laurebina pas. Niet te vinden op Google Earth trouwens. Is dat dan verdacht of hebben jullie een berg ontdekt?
Oprechte groeten aan de dragers en sherpa's.
kim
