Ik ben brighteyes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam brighteyes.
Ik ben een vrouw en woon in overijssel (nederland) en mijn beroep is allroundmedewerkster supermarkt.
Ik ben geboren op 05/08/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen met de hond samen met mijn man en mijn zoontje. Uitgaan en winkelen. .
Ik vind mijn gezin en mijn familie het allerbelangrijkste op deze wereld.
Die punctie zou niet echt pijn doen. Je werd eerst suffig gemaakt en toen werd je plaatselijk verdoofd. Toen heeft de gyneacologe de eitjes geprikt en in een bakje geplaatst. Die worden dan samen met de spermazaadjes naar een laboratorium gebracht. Daar word het zaadje in het eitje gespoten en als het dan goed is verschijnt er na een paar dagen een embryo.
5 dagen later moesten we weer terug komen naar rotterdam en werden er 2 embryo's terug geplaatst. Na zo'n 10 dagen mocht je dan een zwangerschapstest doen om te kijken of het aangeslagen was.
Nou na 10 dagen was ik inderdaad zwanger. Ik ben niet gelovig maar ik bedank god nog elke dag voor mijn zoontje. Hij is echt een geschenk uit de hemel. Ben zo gek met mijn mannetje.
Alleen zou hij nooit een broertje of zusje krijgen omdat we nu gewoon geen kinderen meer kunnen krijgen. We hebben het namelijk nog 2 keer geprobeerd maar dat is helaas mislukt.
Ik ben allang blij dat ik dit mannetje heb. Toch doet het wel pijn dat ik nooit meer kinderen zal krijgen. Je ziet zwangere vrouwen lopen en dan ben je toch stiekem jaloers.
Maar ik heb me ernu bij neergelegd en richt me op dit mannetje. Hij verdient gewoon alle liefde en aandacht van mij en dat wil ik hem heel graag geven.
Dit is voor mij heel persoonlijk dus voor mij een serieus onderwerp. Ik heb er met mij man over gesproken en hij vond dat ik het best aan andere mensen mocht laten weten. Nergens om je voor te schamen. Wij zijn niet de enigen op deze wereld.
Ik wil dit graag met andere mensen delen en misschien zijn er ook mensen op dit blog die moeilijk of geen kinderen kunnen krijgen.
Ik leerde mijn man 81/2 jaar geleden kennen. We hadden nog niet eens zolang dat hij tegen mij zei dat hij heel moeilijk kinderen kon krijgen. Hij wou me dit meteen laten weten, want als ik verder met hem wou gaan dan moest ik dit natuurlijk wel weten.
Ik vertelde hem dat er wel andere manieren waren om alsnog zwanger te worden. Maar vertelde hem ook dat ik heel blij was dat hij me dit vertelde, maar dat als het niet zou lukken ik alsnog van hem zou blijven houden en niet bij hem weg zou gaan.
Toen we zo'n 2 jaar samen waren hebben we besloten dat we graag kinderen wouden, we zijn toen naar de huisarts gegaan en die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis. De gynaecoloog in ons ziekenhuis kon eigenlijk niets voor ons doen en heeft ons toen verteld over een icsi behandeling. Maar dat kon alleen in rotterdam of in zwolle. Hij heeft toen eerst met zwolle gebeld maar daar was een wachttijd van zo'n anderhalf tot 2 jaar. In rotterdam konden we meteen terecht.
Bij zo'n icsi behandeling komt wel heel veel kijken. Het is niet zo van dat doe ik even. Eerst krijg je een uitgebreid bloedonderzoek. Om te kijken of je geen aids of andere ziektes hebt.
Dan moest ik mezelf elke dag 2 keer prikken. Dat waren hormonen. En elke keer moest ik in het ziekenhuis(hier in hengelo) laten kijken of de eitjes groot genoeg waren. En dat het er genoeg waren.
Als dat dus zo was moest je je zelf een laatste prik geven en dan 2 dagen later moest je naar rotterdam voor een punctie. Eindelijk mocht ik dus naar rotterdam voor een punctie.
Van 4 t/m 8 december ben ik op vakantie geweest. Het was echt super gezellig. We zijn naar een park geweest wat van centerparcs is.
We waren daar samen met mijn vader, moeder, mijn zusje en haar vriend. Mijn man en ik en zoontje hadden een eigen huisje en mijn vader,moeder, zusje en haar vriend die zaten ook samen in 1 huisje.
Je kan daar heerlijk zwemmen en wandelen. Ook heb je daar een heel mooi maar erg warm overdek stuk waar je kan eten of winkelen.
We hebben daar sinterklaas gevierd en mijn zoontje vond het prachtig. Maar hij was ook erg moe 5 december. Wat wil je als je de hele dag bezig bent, normaal slaapt hij nog tussen de middag maar op vakantie natuurlijk niet. Hij is tenslotte nog maar 2 jaar jong.
Vond het jammer dat we vrijdag ochtend alweer naar huis moesten, had daar best nog wel een paar dagen willen blijven,
Maar ja het gewone leven gaat ook gewoon door.
Mam, pap, zusje en vriend ik heb een top week gehad. Was echt even toe aan vakantie.
hoi allemaal. Ben er even niet geweest maar ben nu weer terug
Ben even niet toegekomen aan mijn blogje omdat ik ontzettend druk was. En ik ben ook nog een weekje flink ziek geweest. Maar ik ben er weer en ik zal mijn verhalen graag aan jullie willen vertellen.
Ze gingen toen een buisje inbrengen waardoor de nieren het vocht normaal konden afvoeren. Helaas was dat makkelijker gezegd dan gedaan.Wat normaal een half uurtje duurde duurde bij mij 4 en een half uur, en toen gaven ze het op. De vernauwing die er zat was zo nauw dat ze iets anders moesten verzinnen..
Ik moest naar groningen,
Had daar een gesprek met een dokter die een behandeling deed aan de nieren die nog in de testfase was. Ik dacht ik probeer het gewoon. Ze hebben me toen in hengelo ov gedotterd en sinsdien heb ik geen last meer gehad van mijn nier. Alleen moet ik elke dag minimaal 2 liter water drinken om mijn nieren schoon te houden. De dokter zei achteraf tegen mij dat ik mazzel had gehad dat ik op tijd in het ziekenhuis was gekomen anders was ik wel een niet kwijt geraakt.
Nog steeds denk ik dat die drugs die avond mijn nieren hebben beschadigd.
zo zie je maar weer dat je helemaal niemand kan vertrouwen en dat je gewoon zelf je drinken moet bestellen en ophalen als je gaat stappen
Krap een half jaar nadat er drugs in mijn glas was gedaan kreeg ik ontzettend veel last van mijn nier. Elke nacht lag ik huilend in bed. Mijn man(toen nog mijn vriend) zei tegen me dat dat echt niet goed was en dat ik een keer naar de dokter moest gaan. Dat hebben we toen gedaan. De dokter zei toen tegen mij dat het wel meeviel en dat ik paracetamol kreeg dan ging het wel over. Maar het ging niet over het werd alleen maar erger. Weer terug naar de huisarts. Die heeft toen bloedonderzoeken laten doen +een urine onderzoek. Daaruit bleek dat ik een urineweg infectie had. Daar schrok hij ontzettend van want daar had hij helemaal niet aan gedacht. Hij heeft me toen doorgestuurd naar het zieken huis naar een uroloog. Wat hij toen gevonden heeft.
Mijn linkernier was wel 3 keer zo groot als mijn rechternier, en ik was inmiddels flink wat zwaarder geworden. Ik hield natuurlijk ontzettend veel vocht vast. De dokter zei tegen me dat er meteen iets aan gedaan moest worden.
Als we op de camping waren in de zomervakantie gingen we elke zaterdag avond stappen. We gingen altijd naar een discotheek in goor. Het was die avond heel erg gezellig, was met mijn beste vriend uit vinkeveen er heen gegaan+nog wat jongens en meisjes van de camping. Die avond was er een act. Een vuurspugende vrouw, was echt hartstikke leuk om te zien. Een jongen die met ons meewas die had voor ons een biertje gehaald. Harstikke aardig zou je zeggen, Nou helaas was dat niet zo aardig bedoelt. Ik voelde op een gegeven moment mijn rechterarm niet meer, toen mijn rechterbeen niet meer, en toen viel ik zo ineens op de grond. Ik hoorde alles maar kon me helemaal niet meer bewegen. Ze hebben me toen naar buiten gebracht en ik hoorde iedereen zeggen van kijk die griet die is straal bezopen, helaas was dat maar zo. Ik werd opgevangen door een uitsmijter, die heel goed voor me zorgde. Ik voelde me heel langzaam wegzakken, het werd langzaam stil om me heen en erg donker. De uitsmijter heeft toen een flinke klap in mijn gezicht gegeven dat ik weer wakker schrok.
Heb veel water daar gedronken in hun keukentje maar ik was helemaal de weg kwijt. Ik had het heel erg koud en wou graag naar huis.
Die jongen die wat in mijn glas had gedaan was hem allang gesmeerd.
Eenmaal thuis gekomen haalde jeroen (dat is mijn beste vriend) mijn ouders uit bed. Mijn vader was laaiend en wou naar die jongen toe gaan, maar ja je kan niets bewijzen.
Deze avond staat voor altijd in onze geheugen gegrift, Jeroen heeft altijd gedacht dat ik die avond niet meer wakker zou worden.
En ik moet toegeven dat het gevoel dat ik toen had erg angstaanjagend was, en ik ook inderdaad zelf dacht dat ik daar terplekke zou sterven.
Sinds mijn 2e ben ik al bevriend met monique. Ze is echt mijn allerbeste vriendin. Ik ken haar nu dus al 26 jaar. We hebben leuke tijden meegemaakt maar ook minder leuke tijden. Ze is nu ook inmiddels getrouwd en heeft 5 kinderen. Ja ja dat is wat he. Ik zal het een beetje uitleggen. Ze had al twee kinderen een jongen van 4 en een meisje van 2. Toen bleek dat ze weer zwanger was. Ze dachten allemaal dat het er 1 was. Maar eenmaal bij de gynacloog bleken het er 3 te zijn. Toen ze in het ziekenhuis lag, lag ik daar ook. Ik was toen ook zwanger van mijn zoon. Ze hebben toen de 3 ling gehaald met een keizersnee en wat denk je. Alle 3 jongens. Ongelofelijk, ze dacht van dat er minstens 1 meisje tussen moest zitten. Maar ze was natuurlijk hartstikke blij met haar 3 ling.
Ze is nu helaas verhuist naar belgie. En ik mis haar heel erg. Ik kan niet zo ff naar belgie gaan dat is me te ver. Ze komt af en toe hier naar toe om haar ouders op te zoeken en dan komt ze ook nog ff bij mij langs. Helaas moesten ze verhuizen, maar ze hebben het ontzettend naar hun zin aan die kant. En daar gaat het om.
Vergeet het nooit meer, dat ene telefoontje op 9 februari 1999. Ik nam op en had een vriendin aan de telefoon. Ze vroeg me of ik het al gehoord had. Ik wist echt niet wat ze bedoelde. En toen vertelde ze het. Raymond was overleden. Het was afgelopen nacht gebeurd. Met de auto hadden hij en een vriend van hem een ongeluk gehad en raymond was verongelukt. Ik had het niet meer. Kon het gewoon niet geloven.
Vroeg aan haar wat er precies gebeurd was. Ze vertelde dat ze het macht over het stuur waren kwijt geraakt en dwars op de weg stil kwamen te staan. Alleen kwam er een auto van de andere kant aan en kon niet meer op tijd remmen en ramde frontaal in het portier waar raymond op dat moment zat. Echt verschrikkelijk.
De condolatie was enorm. Heel veel vrienden. Heel veel verdrietige mensen.
Ongelofelijk maar het gebeurd. Raymond is maar 21 jaar geworden. Dag lieve raymond rust zacht.
hee hallo leuk dat je op mijn blogje bent!!!!! Laat je een berichtje achter dan weet ik wie er op mijn blog is geweest en kan ik ook op de jouwe komen kijken
Tijd van verhalen en mysteries
.gif)
