|
Mijn heimat xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
is de Vlaamse Ardennen
Geaccidenteerd landschap, beboste heuvels, groene
dalen, peilbaar diep, smalle en lange dreven op
grond van klei en zand door oerzeeën neergelegd,
en boven mij dat zonnig en blauw met witte wolken.
Hier voelt een mens zich klein maar nooit verloren.
De grond puilt uit van vruchtbaarheid: bieten,
aardappelen en graan voeden hier t leven.
De schepping is hier nog lang niet dood!
Elke nieuwe dag brengt zijn verhaal, maar
herkenbaar klinkt tussen struiken de blonde beek
haar stem, een kolkend gezang: t geluid dat
erosie versleept. Hoe standvastig is dit land?
Heuvels uit sedimentaire materie, met kapellen,
kruis- en heilighartbeelden erop; van ver kun je zien
waaraan men nood heeft, maar iedereen voelt zich
in pais en vree met wat ze hier al jarenlang beleven.
Het verglijden van tijd en land,
gaan ook hier, even als geboorte
en sterfte, hand in hand.
In die oerklei hier rusten onze ouders.
Kdp.
|
