Sint - Paulusbekeringxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

of

- Paleken met de roggebroodjes -

In galop met snelle vaart bewoog  zich,

 door de zonnige vrieskoude, een ruiter.

De winter was zo meedogenloos dat

zijn berijmde mantel sterren schitterde.

In een molenaarszak droeg hij

versgebakken roggebrood mee,

die over Galmaarden, geplaagd door de pest,

een weldoend aroma verspreidden.

De manen van zijn zilverwitte schimmel,

overdekten zijn koude handen

die om het lederen zadel klemden;

zijn gelaat leek verstijfd van de kou.

Water was  noodzakelijk,

want hij stopte bij een bron, waarvan het
water,  beschermd door menig struikgewas,
nog niet bevroren was.

Nadat het paard van het

deugddoende bronwater had gedronken,

deelde de nobele man, onder de miserabele

hovelingen, zijn geurige broden uit.

Later begrepen de Galmaardenaren dat

de vrome ruiter, die met zijn brood

de mensen van de pest genas

hun dorpspatroon de Heilige Paulus

was.

Sindsdien  galmt door Galmaarden

rond  Sint - Paulusbekering:  

"Plòaajk!   Plòaajk!"

Karel De Pelsemaeker.