xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Leesvenster Pajottenland

Hier zijn de daken met vlaaien bedekt!

Land dat Pol de Mont van Sint-Katharina-Lombeek

tot Sint-Pieters-Kapelle zo poëtisch vond.

O bedevaartsoord van Ons-Lievevrouwke te Lombeek,

ik was helemaal van streek als ik in je kerkretabel aankeek.

Ook de Kapitein Zeppos-molen met zijn hoge wieken wenkte,

kom eens, van hier boven kun je ’t land der breugheltafels

zien:  witgekookte hopscheuten in een bed Hollandse saus,

zacht bereidde duifjes liggen in een nest van mals gesmoorde kropsla,

bij een pallet vol kleurige vlaaien lachen oude geuze, kriek en lambiek,

en een stinkrijke ettekeis blaaskaakt zich als heerlijkheid van Brussel.

Wat heb je toch aan een schoon bord als het leeg is?

Heb je trouwens de duiven van Saint-Quentinal eens zien vallen?

In ’t Pajottenland staan de tillen meestal nabij de paardenstallen.

In café De Roskam en bij Wisken in Galmaarden aan

Bruinsbroekstraat, of in Den Duivenbond en de Constateur,

worden nog weddenschappen aangegaan

op de beste duif en de snelste coureur.

In Bever langs de Waalse kant van dit rijke kermisland

fleuren engelwortel, goudsbloem en kamille de akkers op;

en als het zonnetje schijnt

en ’t regent is het morgen kermis Bever!

In het Pajottenland zien ze liever geen beren dansen!

Na een bedevaart, vanuit Geraardsbergen, te voet

naar de Sint-Martinusbasiliek in Halle,

kan je de beren al eens zien dansen  – 

koetong in madérasaus en gegratineerde patatpuree,

god lieve hemel,  dat is wat anders dan zo een entree

met veel mijn-restaurant-chicqué.

In de stad waar het Kanaal en de Zenne vloeien

en frisse velden bloeien, waar eiken en beuken

trots ruisen in het statige Hallerbos,

daar wil de levensgenieter aspergebedden bouwen.

De reis is nog niet gedaan, al ziet men kerk en toren staan.

Wanneer decemberwinden heftig de boomkruinen bewegen

en de wintermaan weemoedig lacht, zit ik over de meest

poëtische plek van het Pajottenland te mijmeren.

Statige Sint-Paulus-gemeente die mijn geest verstrooiing bracht,

mij lijkt… ik hoor weeral een krachtige stem die ‘pluik!’ uitroept.

Een doel is pas bereikt als alles gedaan is.

Karel De Pelsemaeker.