Aartsengel is benaming van een aantal engelen die in de Koran,de Herbreeuwse en in de Christelijke bijbel een bijzondere rol spelen,afgezanten van God die de mensen de juiste richting moesten wijzen.De voornaamste is MICHAËL wordt vaak afgebeeld met een zwaard in zijn hand ,in de openbaringen is hij de leider van de goddelijke heirscharen (legertroepen) in de strijd met satan.
Best captures the spirit of this day is "The Wall" by Vietnam Veteran Tim Murphy who received the Silver Star in Vietnam.
"And Every name's a father or a husband or a son or a daughter or a brother or a cousin to someone or a name might be a classmate or a friend you may recall.There's nearly sixty thousand fallen names still waiting at The Wall"
On veterans day in 1982, the Vietnam veterans memorial was dedicated with the names of 58.132 dead or missing American man and women from the Vietnam war.
Boogschutter
05-08-2007
"Het gevoel"
Vlinders in de maag, ijl in het hoofd, een hart dat klopt in de keel, handen die beven.
Een overbevolkte wereld, een huis vol leven...een leven eenzaam...doelloos.
Alléén met je gedachten, waar jezelf een vraag én antwoord in verzind.
Daar je moe bent van verlangen en niet meer naar belangstelling dingt.
Weemoed ervaren naar de dagen waarin je de sterren zag en zweefde van geluk, slechts door met die ene te praten.
Verbittering, bij 't ongenoegen, elkaar niets meer te vertellen hebben en wat telt is alleen het zwoegen...het raden waar en aan wie of wat hij denkt.
Je komt tot besef,je bent stillaan aan 't vervreemden en ondanks jij menig keer in voorbij vervlogen jaren bijtijds je soms bekloeg.
Zodat je aandacht trekken kon, om belangstelling terug op peil te brengen, die nodig is in een "gelukkig samen leven"
Berusting in 't feit... moe gestreden van het trachten verhoudingen beter te maken Ben je de weg naar jezelf kwijt.
Ieder vind het zo gewoon, een helpende hand,een luisterend oor, iemand die zich om je bekommerd in tijden van nood.
Telkens weer een hart vol overgave, weer een trachten op verhouding beter te maken. Kunnen bouwen, je blindelings te vertrouwen.
Telkens weer je hart vol goede voornemens, weer een trachten om me te overhalen, smekent verzoek om datgene te behalen. Slechts jou mond, die de woorden spreken, doch je hart niet voed.
Telkens weer een gebroken hart, pijn te weten dat je mond iets anders zegt dan je geweten.Je ziel die kan rusten wanneer je net iemand wakker hebt geschud.
Het besef van loze kreten,die mij menig maal deerde en telkens weer tijd en meer tijd die nodig is om hetgeen erover is gebleven te helen.
Als ik mijn hand verhef,dan ervoer ik weer pijn,wanneer mijn woorden ontoereikend zijn en dit slechts de enige uitweg lijkt te zijn.
Steeds nog voel ik die onmenselijke drang ineenkrimpend bij harde woorden, beseffent dat er weldra rake klappen gingen komen.
In tweestrijd wanneer ik een korigerende tik wil geven en verdoemde beelden van weleer, die je niet vergeten kan en waarmee je leren leven zal.
Uitputtend is de strijd, die je geweten leverd, of je nu zelf niet bezig bent, waar je indertijd zelf het slachtoffer van was.
Die grenzen liggen zo dicht bij elkaar, dat je nauw moet speuren en best diep in je hart te rade gaat, want je daden zijn onomkeerbaar.
Veel liefde, geduld en begrip doet je hart ontdooien, laat de mens in zich ontplooien.
Weet dat houden van betekent, iemand nemen met zijn goede kanten en zijn gebreken.Het niet aan ons is om een mens zoals klei te kneden,die neemt de vorm aan die je wil.Een mens moet je nemen zoals die is.
Ik zit hier op men kamer en ik staar wat om me heen.Mijn hand zit vol met tranen, want ik voel me zo alleen. Dan dwalen mijn gedachten even terug naar vorig jaar, mijn vader en mijn moeder, waren toen nog bij elkaar. Nu zit ik vol met vragen, maar een antwoord krijg ik niet. Nu is het allemaal anders en dat doet me zulk verdriet. Wat er is gebleven is slechts herinnering, daarom kijk ik af en toe mijn fotoboek maar in.Kijk lieve mama, hier is een foto waar we allemaal op staan, we leken zo gelukkig samen. Toch is papa weg gegaan. Ik kan er niet aan wennen,vraag me af waar hij nu is.Waarom liet hij ons hier alleen en ging hij zomaar van ons heen. Hij had me even kunnen zeggen: "schat ik ga niet weg voor jou, jij blijft mijn meisje, maar weet dat ik niet meer van je moeder hou". Hij laat niets van zich horen doet of dat ik niet besta.Het is toch niet eerlijk ? Nou dat noemt zich mijn pa!
Mooi loop ik in't gelid,net een geoefend soldaat. Schouders recht, volle borst vooruit.
Links,rechts,links,rechts... aan't marcheren komt geen eind...
De loopgraaf ligt te lonken, nog enkel wachtend op het donker, zodat ik ongezien, de loopgraaf te binnen schiet.
Enkel aan de buitenkant, de vijand in't vizier. Rondom mij de makkers, of zijn we doodgewoon, allemaal arme stakkers ?
We hebben iets gemeen en dat houd ons op de been, vroeg of laat, zonder dat we in een "graf" staan, kijken we naar de overkant, om te ontdekken dat daar, net als hier enkel vrienden staan.
Mum, we have a special relationship, that hasn't happened overnight, it s come trough years of learning,sharing...growing... I know ther have been times in my life when I had trouble accepting the things you were trying to teach me... when I thought you were being too strict or old-fashioned... When I thought you did'not understand. But I've come to realise that you understand all along...that you were quiding me, not only with love, but with your experience of life... From the deepest part off my haert, I want to thank you for everything, you have done for me over the years and for the sacrifua you're made for me. I want you to know, that your friendship,("fights") and love mean so much to me. You're always been there when I've needed you.
Thank you, Mum and Dad!!! I love you!!! Evelyn xxx
Steen voor steen ben jij door ijverige handen opgebouwd. Menigeen heb jij bezweet tot vloeken gebracht. Weer en wind trotseerde je. Een heel leven speelde zich af achter jouw muren, onder jouw dak, veilig, beschermd tegen de buitenwereld. Het grootste deel van mijn leven heb ik met je doorgebracht. Herinneringen komen op me af, wanneer ik in 't voorbij gaan naar jou blik, 'k voel een gemis net of een rouwproces zicht in mij voltrekt, nu jij je in vreemde handen bevind, woning van mijn jeugd, ouderlijk huis.
Wanneer jij dromerig voor je uit zit te staren, bekruipt me een wrevelig gevoel, omdat ik je gedachten niet raden kan.
Wanneer je in de verte verdrietig blikt, sluipt angst rond mijn hart dat ik je niet gelukkig maken kan
Wanneer er harde woorden vallen krijg ik een wantrouwig beeld, van klanken, gevoelens die daarachter ligt.
Wanneer mijn hart kreunend van verlangen smacht om een liefdevol gebaar, jou stem die zegt "alles komt wel weer goed",twijfel en verlangen vecht om de eerste plaats.
Wanneer ik achteraf denk bij "nog een kans" en alles me weer tegen slaat, verracht mijn hart en ziel dat zich aan jou te buiten gaat.
Wanneer verstand weet wat het hart niet accepteren kan en je jezelf niet meer in zich terug vind, zich slechts in slaap vergetelheid vind, om zo vrede te hebben met je eigen "ik"
Wanneer de zon schijnt en je denkt dit is niet voor mij bestemd, weet er zijn zovelen die pas reden tot klagen vind.
Wanneer er ons nog een restje liefde, hoop en vergeving rest, wij samen zonder boze tongen,met respect voor elkaar,ons hart terug vergevingsgezind open zouden stellen, ons niet voor onbenullige dingen zouden ergeren aan elkaar
Wanneer wij zonder terughoudendheid alles konden vertellen tegen elkaar,je mijn gevoelens in hun waarde laat, samen oplossingen voor problemen te zoeken,hebben wij elkaar nog heel wat fijns te bieden.
Wanneer wij bij de minste gelegenheid niet als een oester dicht slaan, maar open durven spreken, elkaar de hand geven omdat het de moeite waard is om verder te gaan.
Wanneer wij ongedwongen dingen doen voor elkaar, jij zonder woorden mij verstaat,wij stilaan banden smeden die geen sterveling ooit verbreken kan,Ik jou na deze fase blindelings vertrouwen kan, dan zijn wij koning van elkaar, raak jij bij mij de gevoelige snaar, als we hieraan werken dag na dag, kunnen we samen de problemen van ons leven aan,vermits je beseft we hebben elkaar.
Wanneer al dit verlangen vereeuwigd is, weet ik jij bent moeder, vader, zuster, broeder, vrouw, man, kind, vriend en minaar(es) in één persoon gezeten.
Wanneer ik verliefd werd op jouw eigen ik beging ik de fout zoals zovelen,door jou te "laten" leven , doe dit, doet dat en ik toverde je om in een vreemde.
Wanneer dag na dag mensen met een masker voorlopen,omdat ze dat verwachten van elkaar en je in de spiegel in jezelf een vreemde ziet,berust niet in die kwaal en trek elkaars grimas af die je elkander ongemerkt hebt opgezet.
Wanneer we dan terug onzelf en elkaar herkennen is 't leven terug wonderbaar
Ik was in die diepe put gevallen, was daar helemaal alleen en riep om hulp, maar niemand hoorde mij, de put was te diep, zodat de mensen daarboven mij niet konden horen. Dus moest ik kiezen, sterven in die put of er op eigen kracht eruit te klimmen. Nu enige tijd later, heb ik mijn handen op de grond, zoek ik de kracht om mij op te trekken en met beide voeten ook op de grond te staan. Vraag mij af, of ik dan nog kracht genoeg heb, om die put achter mij dicht te leggen zodat ik er nooit meer inval.
Een woord wisseling in het gezin ,niet op dezelfde golflengte met je vriend.Een sikke neurige baas,een dag die tegen slaat. Een ongeval met je wagen,of niemand bij wie je terrecht kunt met je vragen.Een onverwerkt verdriet dat helaas niemand ziet. Je werk of vriendin verloren,of botte opmerkingen die je hart aan diggelen slaan.Je sukkelt met je gezondheid en rekeningen die de pan uitswingt.
Denk niet dat gebeurd alleen bij mij,en heus ik maak voor jou WEL tijd vrij,ik wil naar je luisteren en weet ,jij staat heus niet meer alleen. Gedeelte smart is halve pijn.Een last word minder zwaar door vele handen gedragen.
Een luisterend oor ,een ruggesteuntje, kan je zoveel moed terug geven, je zelfvertrouwen doet toenemen zodat je terug een doel hebt om te leven !!!
Ik ben Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bruintje.
Ik ben een vrouw en woon in Mol (België) en mijn beroep is verkoopster.
Ik ben geboren op 04/12/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen,lezen,ravotten met Wiskey en Pasja mijn 2 schatten (honden),evenals keuvelen met mijn kinderen en hun uitgebreide vrienden kring.
In een steeds meer eisen stellende maatschappij is het soms zo moeilijk door diverse factoren je "mannetje" te blijven staan.Maar vriendschap en een luisterend oor doen wonderen.Ik zie het elke dag ....
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Deze teksten zijn allen eigen werken,
hebben hun oorsprong gevonden
in hoe ik bepaalde zaken interpreteerde,
of hoe ik me inleefde,
van datgene wat me toevertrouwd werd,
door "iets" of "iemand"
Thank you mum,and dad
