Mooi loop ik in't gelid,net een geoefend
soldaat. Schouders recht, volle borst vooruit.

Links,rechts,links,rechts...
aan't marcheren komt geen eind...

De loopgraaf ligt te lonken,
nog enkel wachtend op het donker,
zodat ik ongezien,
de loopgraaf te binnen schiet.

Enkel aan de buitenkant,
de vijand in't vizier.
Rondom mij de makkers,
of zijn we doodgewoon,
allemaal arme stakkers ?

We hebben iets gemeen
en dat houd ons op de been,
vroeg of laat,
zonder dat we in een "graf" staan,
kijken we naar de overkant,
om te ontdekken dat daar,
net als hier enkel vrienden staan.
        
                eigen werk 1985