Maandag 2 juni werd bij Francisca haar rechterknie vervangen door een kunstknie. Zij kon bijna niet meer lopen van de pijn. Het kraakbeen tussen de botten was totaal weg. Dus er zat niets anders op! Zondagmiddag moest ze om zes uur op het AZ Vesaliusziekenhuis in Tongeren zijn. Stom genoeg was er bij de receptie niemand, die haar kon helpen. We moesten wachten tot 8 uur. Dus daarna moesten nog alle onderzoeken vóór de operatie de volgende dag gebeuren. Ook een gesprek met de anestesist. Daar was de chirurg Dr. Meire helemaal niet over te spreken. Hij zou klacht indienen bij de ombudsman.
Maandag om kwart voor een werd ze geopereerd. En om 5 uur werd ik al gebeld, dat ze op haar kamer was. Ik had net mijn avondeten in de magnetron gedaan. Gauw uitgezet en meteen naar haar toegegaan.
Na 9 dagen mocht ze naar huis. En Francisca maakte natuurlijk ook weer haar grote fout door onmiddellijk het werk te gaan doen, wat volgens haar moests gebeuren. De was, strijken, swifferen, enz. Maar daar kreeg ze toch wel de terugslag van. Ik moest toch naar onze huisarts voor een voorschrift voor het wit-gele kruis om de witte kousen (tegen trombose) aan te doen. Toen heb ik hem gevraagd om ook even naar ons te komen, om haar te vertellen, dat ze wat rustiger aan moest doen. Hij heeft haar toen goed de waarheid verteld. Gelukkig is ze daarna wat rustiger aan gaan doen. Want een nieuwe knie is niet niks!!! Ze vindt, dat alles veel te langzaam gaat. Maar men zegt, dat je niet in weken moet denken, maar in maanden. En dan zal het best wel beter zijn! Over een paar weken, misschien een maand zal ik verder verslag geven van de ontwikkeling. En dan misschien met een lach.
