Ik sta op het strand in de branding,
In de ochtendzon zie ik een zeilschip varend op de volle zee.
Hij is prachtig en ik blijf hem aanschouwen,
Tot hij verdwijnt achter de horizon.
Iemand naast me zegt: "Hij is niet meer."
Hij is niet meer. Niet meer waar?
Hij is alleen uit ons zicht verdwenen.
Hij is nog steeds net zo groot, de masten en de boeg, als toen ik hem zag.
En hij is nog steeds in staat om zijn lading en bemanning naar de plaats van bestemming te brengen.
Het langzaam kleiner worden en zelfs uit het zicht verdwijnen zien allen wij,
Hij ondergaat het niet echt.
En juist op het moment dat iemand naast me zegt:
"Hij is niet meer."
Zijn er andere die hem zien verschijnen aan de horizon,
En daar roept er iemand met blijde stem:
"Daar is hij."
En dat is overlijden.
De horizon is alleen maar een beperking van ons zicht.
Deze kaart maakte ik speciaal bij het overlijden van mijn schoonbroer uit dank voor jullie steun.
Veel te vroeg werd hij ons ontnomen ... vaarwel Michel.