De eerste 6 maanden

Voorwoord

Onderstaande getuigenissen beschrijven de eerste maanden betreffende de gevoelens, angsten, vorderingen of conditie, en levenskwaliteit na een bypass of overbruggingsoperatie (ook vaatomleiding genoemd) van verstopte kransslagaders van het hart, waarbij onder meer het borstbeen werd open gezaagd en aders uit het been (onderste ledematen) werden genomen om een bypass van aders aan het hart te voorzien.

Waarschuwing:

Sommige getuigenissen hebben heel wat cijfermateriaal verzameld zoals bloeddrukcijfers, of polsslagen OF afstanden bij het wandelen of fietsen, cijfermateriaal tijdens de cardiotrainingen enz.  Iedereen is verschillend, ook leeftijd is belangrijk. De cijfers zijn dus enkel een aanwijzing. Pin je daar niet op vast of panikeer niet wanneer je deze cijfers niet behaald. Raadpleeg eventueel bij twijfel of ongerustheid uw arts.

Getuigenis 1 – Louis – 61 jaar

Voorwoord: Levenswijze

Al 10 jaar probeerde ik wat op mijn gewicht te letten, dat gemiddeld rond de 80 kg schommelde. Ik  hield door jaarlijkse controle mijn cholesterol in de gaten die gemiddeld 185 was. Ik nam gedurende 10 jaar een cholesterolverlager simvastatine, en een bètablokker atenolol.

Tijdens de werkweek fietste ik 13 km naar het werk zodat dagelijks 26 km aan sport werd gedaan. In het weekend of tijdens vakanties werd dagelijks gewandeld of gefietst.

Als beroep was ik chef van een ICT-computerafdeling, en had 10 medewerkers. Dit bezorgde heel veel stress, zeker de laatste 5 jaar, vooral omdat ik door het management er steeds op gewezen werd dat de cijfers of doelstellingen niet werden gehaald.

Een 6-tal weken voor de operatie werd ik opzij gezet in mijn functie omdat de cijfers niet werden gehaald. Omdat ik van oordeel was dat ik wel goed presteerde, en omdat ik dit werk graag deed had ik enorm veel verdriet van dit gebeuren.

Overmand door verdriet voelde ik na deze afzetting een pijn in de hartstreek. Ik was van mening dat dit kwam door verdriet. Omdat ik, door deze afzetting, geen taak meer had uit te voeren, en men niet meteen een andere taak had, had ik niets te doen. Ik zat een hele week te “nietsnutten” of met “mijn duimen te draaien”.…. (men kon me ook niet ontslaan omdat ik ambtenaar ben).

Ik legde deze toestand uit aan mijn huisdokter, en deze schreef me 3 weken rust voor. Zonder veel problemen deed ik dagelijks een fietstocht, en na 3 weken ging ik met vakantie aan de westkust, en reed ik dagelijks fietstochten van 30 tot 40 km.

Toen ik terug aan het werk ging, t.t.z. nog steeds zat te “nietsnutten” of met mijn “duimen te draaien”, en tijdens het naar het werk rijden voelde ik af en toe een steekje in de borststreek.
Mijn huisdokter stuurde mij hiermee naar een cardioloog, die na onderzoek voorstelde om een stent te plaatsen.
Helaas, tijdens het onderzoek met vloeistof die in de aders wordt gespoten, en het cameraonderzoek in de aders werd vastgesteld dat het dichtslibben over een te grote lengte was om op te vangen met een stent.

Ik werd uitgenodigd om 14 dagen later 3 overbruggingen of bypass operatie te laten uitvoeren.

De angst slaat toe….

Dag  (min) -14 tot dag  (min) -1  (periode voor operatie)

Het nieuws dat je een bypassoperatie moet laten uitvoeren komt als een schok. Waarom ik? Ik leefde toch redelijk gezond, en mijn cholesterol was toch altijd goed? Ik fietste naar het werk i.p.v. de auto te gebruiken…. Ik nam Becel boter zoals de reclame ons laat geloven dat je dan gezond leeft….Ik nam nooit saus bij mijn warme maaltijden….

ANGST? Ik kon in die 14 dagen voor de operatie aan niets anders meer denken dan de woorden : “a.u.b. NU GEEN hartinfarct krijgen….”
Deze angst had als oorzaak dat ik verbod kreeg van de cardioloog om nog met de auto te rijden.
Ook, ik voelde niks, of ik had geen gezondheidsklachten, en omdat ik maar in de zetel zat vroeg ik aan de cardioloog of ik rustig mijn garagepoort mocht schilderen. Dat werd mij ook verboden…
Toen begon de schrik pas, want dat was voor mij het signaal dat er kans was op een hartinfarct. 1 ader was ook 95 % toe geslibd, de andere 75 %/.
Het gekke is dat ik zo overmand was door angst om een hartinfarct te krijgen, dat ik eigenlijk geen minuut bezig was met de eigenlijke operatie, of om daar schrik van te hebben.
Ik leefde als in een vertraagde film. Ik stapte traag naar de winkel. In huis deed ik alles in vertraagd tempo, en seks werd een onbekende.

Dag (min) -1 (dag voor de operatie)

Je moet je 1 dag voor de operatie in het ziekenhuis aanbieden. De anesthesist komt je dan bezoeken, en er worden wat proeven gedaan, o.a. ECG (film van het hart), bloedafnamen en urineonderzoeken, EEG, longfunctie, onderzoek van de halsvaten, CT-scan van de thorex, maar ook, je wordt van kop tot teen geschoren. Redelijk gênant….
Je dient je ook van kop tot teen te douchen met speciale ontsmettingsgels.
Vanaf dat moment begon de schrik voor een hartinfarct af te nemen, en kreeg de schrik voor de operatie de bovenhand…
Ik kon me totaal niet inbeelden hoe mijn borstbeen zou worden door gezaagd, maar in gedachten zag ik een soort grote slijpschijf, en het doemscenario dat de arts met die grote zaagmachine iets te ver zou gaan en mijn andere organen zou raken….

                Waar ik ook op voorhand gênant voor was, was voor het lavement. Ik had geen flauw besef hoe men hierbij tewerk ging, maar in gedachten zag ik gans mijn bed onder de str….
Maar dat viel enorm mee, de verpleger deed dit zéér discreet, en pas na enkele minuten voel je een aandrang, en heb je nog alle tijd om naar het toilet te gaan.

Gelukkig krijg je in het ziekenhuis ook een boekje waarin beschreven staat wat je allemaal kan verwachten van dag -1 tot dag 7, 8, 9 of 10 wanneer je mogelijk naar huis mag.

In dit boekje stond onder meer beschreven hoe lang je mogelijk op intensive care moest blijven, dat je aan heel wat buisjes, o.a. . buisjes in de keel  en andere controleapparatuur zou gekoppeld worden, maar ook dat je bvb na de operatie een blaassonde of plasbuis en dito zakje aangemeten krijgt. Het is goed om dit allemaal op voorhand te weten.

Ik had een 2-persoonskamer genomen, en ik trof een fijne kamergenoot, zodat wij op de dag voor de operatie onze zorgen en angsten samen wat konden ventileren.
Je kon ook een slaaptablet vragen om een rustige nacht voor de operatie te beleven, maar ik probeerde het zonder. Gelukkig was er op TV wat te beleven, en ging ik redelijk laat slapen, zodat ik vrijwel direct in slaap viel, weliswaar toch met een klein hartje, en de gedachten

“ik moet hier door, ontsnappen kan niet meer…..”

Dag 0 (dag van de operatie)

Ik werd rond 6h00 gewekt en moest alweer een ontsmettende douche nemen.

Nadien kreeg je een inspuiting in je bil om te kalmeren of rustig te worden voor de operatie.

Toen een verpleegster mij naar het operatiekwartier bracht of reed, was ik, I.p.v. rustig, (van de inspuiting) redelijk duizelig. Deze duizeligheid bezorgde mij wat angst. Gedachten zoals, seffens moeten ze de operatie nog uitstellen want die man is veel te duizelig…..

Nadat ik op de operatietafel werd gelegd viel ik redelijk snel in slaap.

Rond 12h00 zou ik naar intensive care gebracht zijn. Ik werd pas half wakker rond 20h00 bij het kwartier bezoek van mijn familie.

Je merkt dat je weinig beweeglijk bent door allerlei slangen, o.a. maagsonde drains en afvoerbuisjes enz…….  De verzorging van de verpleegkundigen is intens en zéér voortreffelijk. De eerste uren zijn de handen ook vastgemaakt, omdat je tijdens je slaap geen buisjes of apparatuur zou kunnen verwijderen.

De slaap de volgende nacht en de daarop volgende ochtend is redelijk onrustig, enerzijds door geluid en lichtinval op intensive care. Gelukkig werd dit allemaal op voorhand in het boekje beschreven, waardoor je dit relativeert.

Dag 1 (van intensive care naar de verpleegafdeling)

Tijdens de voormiddag, dus al 1 dag na de operatie, op intensive care werd ik meer en meer wakker, en kreeg ik wat naweeën van de anesthesie, o.a. de gordijnen die rondom de patiënt voor afscherming zorgen, kwamen precies op me af, of hadden hele vreemde kleuren.
Een vervelende gewaarwording, maar men had mij verteld dat je van een anesthesie bvb. wat depressief, melancholisch e.d. kan zijn.

Tijdens de middag werd ik van intensive care naar de verpleegafdeling gebracht.

Je mag helemaal nog niet uit bed tot dag 2 en er blijven nog wat buisjes gekoppeld. Je mag vanaf dan al drinken, en ’s avonds krijg je al wat beschuit met thee.

Je kunt ook moeilijk in je bed van zijde veranderen door de pijn in je borst (door open gezaagd borstbeen). Veel bewegingsruimte is er dus niet.

Dag 2 (na operatie)

De urinesonde wordt verwijderd, en als de bloeduitslagen goed zijn wordt infuus aan de hals verwijderd. Ook de hartmonitoring wordt tijdens de dag weggehaald.

De eerste keer wordt je naar je tafel begeleidt om te ontbijten. Je mag zelf naar het toilet, en elke dag zal je meer en meer zelf mogen doen.

De oefeningen met de TRIFLO worden herstart. (toestel met 3 bolletjes met verschillend gewicht om je longen te stimuleren en longinhoud te vergroten.).

Terwijl je voor de operatie, de 3 bolletjes moeiteloos naar boven kreeg, ging er op deze dag slechts 1 bolletje met moeite naar boven. Dat was even schrikken.

Je krijgt ook een blaasfles om vanaf nu te oefenen. In tegenstelling tot de treflo, wat inademen is, moet je bij een blaasfles zo lang mogelijk uitademen.

Deze dag startten ook oefeningen met een kinesist, die vandaag nog beperkt zijn tot oefeningen van de onderste ledematen. De kinesist begeleidt je ook met de TRIFLO.

Je wordt gestimuleerd om het bed te verlaten en in de zetel te gaan zitten.

Ik herinner me ook dat ik met 1 persoon (mijn dierbare) die op bezoek kwam meer dan voldoende had. Het talrijke bezoek dat mijn buurman ontving enerveerde mij. (de buurman kon daar natuurlijk ook niets aan doen.

Dag 3 (na operatie)

Je wordt gestimuleerd om in de kamer rond te wandelen.

Naar het toilet stappen viel echt wel tegen. Van die paar stappen was ik uitgeput en buiten adem.

Naar het schijnt komt dit doordat je longen tijdens de operatie werden plat gelegd. Deze zijn nog niet op volume. Dat komt pas door allerlei trainingen.

Een verpleegster komt je dus nog wassen, omdat je zelf uitgeput bent en buiten adem.

Dat vond ik een tegenvaller, en dag 2 en 3 vond ik dat ik sombere gedachten had. Ook vermoedelijk van de anesthesie.

Dag 4 (na operatie)

Vanaf vandaag mag je op de gang je eerste stappen zetten. Deze blijven beperkt tot enkele meters, maar ook om terug het vertrouwen te winnen. Je wordt begeleidt door een kinesist.

Ik heb nog steeds last van teveel bezoek. Ik nodig nog niet teveel familie en vrienden uit.

Dag 5

Idem als dag 4 maar de wandelingen in de gang worden groter bvb. 60 tot 150 meter.

Je mag vandaag ook de eerste maal op de hometrainer. 5 minuten in "souplesse" fietsen.

Conditietrainingen
Dag 6	voormiddag	namiddag	avond	Trapoefening
Wandelen	100 meter	150 meter	100 meter	-
Fietsen in natuur	-	-	-	-
Fietsen bij kinesist	5 min	-	5 min	-

Dag 6

Idem als dag 5, maar je wordt gestimuleerd om meerdere malen te gaan fietsen en te wandelen.

Vandaag mag je samen met de kinesist ook 1 trap bestijgen. (Beperkt tot een halve tussenverdieping).

Conditietrainingen
Dag 6	voormiddag	namiddag	avond	Trapoefening
Wandelen	150 meter	250 meter	250 meter	1/2 verdiep
Fietsen in natuur	-	-	-	-
Fietsen bij kinesist	5 min	5 min	5 min

Dag 7

Tussen de 7^de en 10^de dag kunnen de meeste patiënten het ziekenhuis verlaten.

Bij mij was dit het geval op de 7^de dag.

Ik was hiervoor blij, maar tegelijkertijd nog heel ongerust en onzeker. Je zit met zoveel vragen, en thuis heb je geen verpleging of dokters en kan je je vragen niet onmiddellijk stellen.

Je gaat naar huis met een voorschrift voor 20 maal kinesitherapie-cardio-oefeningen. Het is de bedoeling dat je aan de opbouw van je conditie gaat werken. De kinesist leert je ademhalingsoefeningen aan, en bouwt de oefeningen met de dag op, o.a. door turnen, fitnesstoestellen enz…

Na een 6-tal weken na de operatie zal men je aanbevelen om een doorgedreven cardiotraining te volgen. Dat is 3 x per week een fitnesstraining van 1 uur, nl. fietsen, roeien, stappen, gewichten, kortom de bedoeling om je conditie fel te verbeteren en je zelfvertrouwen terug te winnen.

Je gaat ook naar huis met een aantal voorschriften voor bloedverdunners, bloeddrukverlagers, cholesterolverlagers, en ijzertabletten om op krachten te komen.  (maar dit is voor iedereen verschillend of sommigen dienen nog bijkomende medicaties te nemen).

19-08-2011, 00:00 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (2)

Dag 74

12-10-2011, 00:00 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 76

Ik kan stilaan beginnen stellen dat de conditietrainingen hun vruchten beginnen af te werpen.

IK VOEL ME BETER EN BETER.

Binnenkort kan je hier het vervolg lezen.

12-10-2011, 00:00 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 8 (na operatie – en eerste dag thuis)

Je bent blij met je thuiskomst, maar tegelijkertijd wordt je ook wat door paniek overmeesterd.

Ik had bovendien pech dat mijn huisarts met vakantie was, en dat het weekend was.

De eerste 4 dagen had ik nood dat er thuis een arts op bezoek kwam om allerlei vragen te kunnen stellen en controles uit te voeren. Elke dag zag ik echter een andere arts.

Ik was er ook niet gerust in wat mijn longen betreft. Een arts in het ziekenhuis had me immers verteld dat ik nog een longscheurtje had (door opblazen van de longen) en dat er zich lucht tussen mijn longen en borstkas bevond.

Ik had een heel pak vragen die onbeantwoord bleven. Mocht ik de oefeningen met de TRIFLO ten volle uitvoeren of moest ik voorzichtig zijn. Was het longscheurtje zich aan het herstellen of moest ik nog eens een operatie ondergaan?

Ik voelde aan dat de verschillende huisartsen die op visite kwamen het ook niet zo goed wisten. De ene adviseerde, blijven oefenen, de andere adviseerde, stoppen met oefenen. Onzekerheid troef dus… Bvb. hoe lang moet ik stoppen met oefenen, en hoe lang duurt het vooraleer dit scheurtje hersteld is.

Dag 9

Dag 10

12-10-2011, 14:04 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 11

Dag 12

Dag 13

12-10-2011, 14:08 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 14

Vanaf dag 14 mag je terug met de auto rijden en seks activiteiten terug opstarten.

Mijn huisarts raadde echter af om met de auto te rijden omwille van het feit dat je bij eventuele accidenten de AIRBAG tegen je borst zou kunnen krijgen wat heel nefast is voor je (open gezaagde) borstbeen.

Omdat ik tot op vandaag elke dag met de wagen vervoerd werd, was dus het probleem met de airbag ook heel de tijd aanwezig.

Ik besloot dus om een eerste keer tot in het centrum te rijden  =  500 meter.

Met enige schrik (gaat bvb. de overbrugging niet openbarsten) werd de seks activiteit terug aangevat. Uiteraard werd dit aangevat op een zéér rustige manier…..

Dag 15

Er is het vermoeden dat het met de longen beter gaat, (na het longscheurtje) zodat ik vandaag mijn eerste afspraak heb met de kinesist (van in totaal 20 beurten).

De kiné beperkt zich tot ademhalingsoefeningen, lichte turnoefeningen, en 15 minuten op hometrainer op level 3 (= souplesse) fietsen.

Dag 16

12-10-2011, 14:11 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 17

Dag 18

Vandaag hadden we een BBQ met de familie. (50 km met de auto rijden)

Ik ervaar dit nog als een inspanning. Had wat bang van de grote afstand. Ook omdat je heel dikwijls aan de verschillende familie je verhaal moet doen.

Na de BBQ besloot ik om mijn partner met de auto te laten terug rijden. Ik ervaar dat bij inspanningen het borstbeen nog pijn doet en links en rechts wat steekjes geeft. (van schokken van de auto????).

De borststreek blijft een “voos” gevoel geven. Er is een stuk borst dat precies niet van jouw lichaam is.

Er over wrijven doet pijn.

Dag 19

Dag 20

12-10-2011, 14:12 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (1)

Dag 21

Dag 22

Dag 23

12-10-2011, 14:14 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 24

Ik besluit met Caravan naar Limburg te trekken zo’n 130 km, om daar te gaan revalideren zoals wandelen en fietsen.

Iedereen verklaart me zot hoewel ik me goed voel en besloten had om dit op rustig tempo te doen.

Eens ik aan het rijden was ging het goed, maar een soort paniekaanval maakte me wat onzeker.  Ik werd namelijk toch wat bang dat ik het niet zou aankunnen door niet naar de raad van de mensen te luisteren...

De rit verliep echter vlekkeloos en onderweg heb ik een picknick gehouden, en bij aankomst ben ik even wat gaan rusten, uit voorzorg, hoewel de conditie goed was...

Dag 25

Deze morgen 2 km gewandeld aan 4,5 km/h in heuvelachtig gebied.

Bij een klim deed mijn borst wat pijn, en het is een altijd weerkerende vraag, is dit hartpijn, pijn aan het borstbeen/ribben of spieren weefsel en zenuwen die zich aan het herstellen zijn...

Deze middag fietstocht van 2 x 3,5 km en halverwege een steile brug.

Ook hier weerkerende vraag kan ik niet in het rood gaan, kan de overbrugging niet openscheuren door de druk ....

Door deze gedachten ga je uit schrik gas terug nemen, wat misschien onnodig is...

Dag 26

Af en toe doet je borst nog wel pijn, enerzijds bij hoesten of niezen,  anderzijds een moeilijk te beschrijven pijn.

De omgeving van je borst voelt voos aan, maar soms voel je een steekje of iets knagen.

Zijn dit mijn longen, hart, of is het herstel van zenuwen of huid e.d.

Deze nacht was er even paniek, ik had een knagend of iets samentrekkend gevoel.

Je hoort soms van hartlijders dat ze ook iets knijpend voelen. Tegelijkertijd was ik opgewonden over mijn chef die me op het einde van mijn carrière opzij heeft gezet ondanks goede cijfers.

Ik werd even bang dat deze opwinding en knagend gevoel voor een hartinfarct zou kunnen zorgen.

Gezien mijn hartslag in rust gemiddeld 56 is, besluit ik om nog maar een half pilletje atenolol te nemen.  (atenolol verlaagt immers de hartslag).

12-10-2011, 14:15 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 27

Dag 28

Dag 29

Goed opgewonden door mail van Dany LENAARTS, een personeelsmedewerker van mijn bedrijf die CV vroeg. (omdat ik in mijn vorige functie werd opzij gezet, en men voor mij een nieuwe job zou zoeken binnen het bedrijf. Ik was opgewonden omdat men na 40 jaar dienst nog een CV durft te vragen.

Door deze opwinding die wel een 3-tal uren aanhield kreeg ik schrik of gedachten zoals "seffens krijg ik hier nog een hartinfarct OF stop snel met die stress of straks slippen je aders weer terug toe...."

Als ik 's morgens op sta voelt mijn borst nog steeds stijf aan alsof er een stijve onsoepele plaat op ligt

Als ik moet niezen, moet ik ook nog steeds mijn borst vasthouden om pijn te vermijden.

In de brief v.d. Cardioloog aan Kinesist las ik dat hartritme onder 122 moet blijven bij inspanningen.

Het probleem is echter dat ik ook al in de natuur ga fietsen en daarbij korte heuvels tegen kom vergelijkbaar met brug over kanaal.

Dankzij een geleende hartslagmeter stel ik boven op de heuvel 125 als hartslag vast.

Ik vraag me af "wat indien men niet over dit apparaat beschikt "

Ook, is er gevaar als je boven 122 gaat?

Ook, na hoeveel weken mag je opvoeren boven 122?

Je blijft met zoveel vragen zitten, waar maar geen antwoord op komt.

Uiteraard ga ik elke dag onder de douche, maar de eerste 30 dagen meed ik het om over mijn borst te wrijven. Dat was steeds te pijnlijk of gevoelig. Maar vandaag heb ik er voor het eerst licht over gewreven en gewassen. Deze borstplek voelt wel heel raar aan.

Door doorgesneden huid, zenuwen of wat dan ook voelt deze plek ongevoelig of raar aan. precies of deze plek behoort niet tot uw lichaam.

12-10-2011, 14:17 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 30

Soms ben ik nog wel eens onzeker. bvb vandaag maakte ik met de auto een tripje en bij het rondkijken en zoeken naar een parking was ik precies een milliseconde duizelig.

Komt dit door mijn bril met overgangsglas die een draainisje veroorzaakt of is het toch nog een probleem met hart. De ganse shoppingmiddag bleef ik hierover piekeren.

1 MAAND NA OPERATIE

Dag 31

Gisterenavond toen ik pas in bed lag kreeg ik wat steken in de borststreek.

Gelukkig kwam het meer aan de rechterkant voor dan in de hartstreek

Maar vanwaar komt deze pijn? Tijdens de dag geforceerd bij wandelen of fietsen? Er is niemand die je begeleidt of zegt waar je grenzen liggen.

Er is ook niemand die je zegt dat pijn of steken in je borststreek na 1 maand nog steeds normaal is, of niemand vertelt wat die pijn precies is.

Kortom, je bent misschien ongerust om niets

Dag 32

12-10-2011, 14:19 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 33

Dag 34

Dag 35

Ik stel vast dat ik tijdens een hoestbui minder naar mijn borstbeen grijp, m.a.w. dat is het signaal dat de ribben aan het herstellen zijn.

Bij het ontwaken deze morgen voelde mijn borst echter aantal als een stijve plaat....

Dag 36

Rustdag, geen trainingen

12-10-2011, 14:20 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 37

Dag 38

Dag 39

12-10-2011, 14:22 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 40

Bij de start van de cardiale revalidatie diende ik eerst een test te ondergaan en hier kwam toch een eigenaardigheid aan het licht.

De arts stelde in de door mij bijgehouden statistieken vast dat ik een redelijk lage hartslag had in rust, nl. rond. 50-55.

Ik vertelde de arts dat dit vermoedelijk kwam door de medicatie atenolol,  een bèta blokker,  die ik al 10 jaar inneem.

Deze medicatie zorgt voor een vertraagde hartslag, maar wat meer is, ik vrees al een tijd dat dit geen goed medicament is.

Mijn euro is enkele maanden geleden gevallen toen familie vertelde dat hij een pacemaker moest laten plaatsen en dat dit aan het licht kwam door overmatig zweten.

Welnu, al jaren word ik geconfronteerd met nachtzweten. Soms is mijn hoofdkussen klets nat.

In rust, bij tv kijken ging mijn hartslag soms naar 45, soms wel eend naar 38.

Dus s nachts moet dat vermoedelijk nog lager zijn.

Toen onlangs de cardioloog advies gaf om atenolol slechts ieder over andere dag te nemen indien hartslag onder 60 gaat. Omdat dit het geval is, neem ik nu maar een half pilletje.

Ik hoorde ook vertellen dat Atenolol de adrenaline plat legt, vandaar vorige zondag zo n zenuwachtig gevoel....

Dag 41

Dag 42

Mijn Kinesist laat me tegenwoordig op zijn fitness toestellen gewichtheffen of armspiertrainingen uitvoeren

Weliswaar op een lage stand gewichten of weerstand MAAR ik weet niet of dit nu al een goed idee is.

Ik krijg nl regelmatig steekjes in mijn borststreek of s morgens bij opstaan is borst heel voos of stijf aanvoelend

12-10-2011, 14:23 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 43

Dag 44

12-10-2011, 14:25 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 45

Vandaag gestart met de Cardio trainingen in het Middelheim ziekenhuis, 3 x per week 1 uur fitness, ongeveer 3 maanden.

Bij deze trainingen wordt je conditie vooraf gemeten via een test met een hart- en longonderzoek, en deze wordt maandelijks opgevolgd.

Bij elke fitnesstraining wordt ook je bloeddruk vooraf genomen, en ook na de training.

Dag 46

12-10-2011, 14:27 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 47

Vandaag naar Antwerpen gefietst 2 x 12 km.

Na een terrasje en de herstart om terug huiswaarts te rijden voelde ik iets in de hartstreek.

Het probleem hierbij is dat je niet weet of het je hart is, of een pijn van het herstellen van de borst streek.

Ik vrees dat we met die onzekerheid nog een tijd moeten leren leven.

Een andere vraag is of ik me niet aan het forceren ben.

3 dagen cardiotraining,  3 dagen kinesist,  tussendoor nog fietsen???

Waar ligt de grens?

Dag 48

12-10-2011, 14:28 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 49

Dag 50

Geen conditietrainingen

Sinds 2 weken cursus dreamweaver aangevat.

Ook de dagen worden goed gevuld met allerlei activiteiten zoals auto wassen, boodschappen, bezoeken aan kleinkinderen die wat verder af wonen.

Garagepoort schilderen ....

De borstpijn begint nu ook goed af te nemen.  Je kunt er al eens over wrijven, drukken, steviger aanraken enz.

Tijdens turnoefeningen bij kinesist komen nu ook armspreidingen aan bod, voorzichtig weliswaar, zodat de borst al eens open gerekt wordt.

Bij het ontwaken durf ik me nu voluit uitrekken wat deugd kan doen.

Dag 51

‘ s morgens soms hoge hartslaggevoel, maar de hartslag is normaal….. raar…. Dit gevoel al meermaals ’s morgens gehad….

Als ik het horrorverhaal van mijn werkgever aan mijn familie of vrienden vertel, ( enkele maanden geleden werd ik als chef van een computerafdeling op een rare manier opzij gezet ) dan begint heel mijn borststreek pijn te doen. Niet mijn hart, maar een ganse streek waar zenuwen, huid werd beschadigd door de operatie, of de streek die nog regelmatig voos aanvoelt.

Dus blijkbaar geeft stress een pijn op de borststreek op de zone die werd open gesneden.

12-10-2011, 14:29 Geschreven door lhuybrechts
Reageren (0)

Dag 52

Geen conditietrainingen

Borst voelt bij ontwaken weer aan als een stijve schijf van 2 cm die op mijn borst ligt en wat in de weg zit.

Gisteren te zware fitness gedaan bij de kiné? Mogelijk het unica toestel? (spieroefening toestel voor armen en benen.

Sinds ik atenolol niet meer neem is het nachtzweten opgehouden waarbij mijn hoofdkussen drijfnat was.

Vermoedelijk ging mijn hartslag s ‘nachts tot 35 wat zweten veroorzaakt, maar ook levensgevaarlijk is.

Atenolol is een bètablokker tegen hoge bloeddruk.

Dag 53