Dag 27xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dag 28

Dag 29

Goed opgewonden door mail van Dany LENAARTS, een personeelsmedewerker van mijn bedrijf die CV vroeg. (omdat ik in mijn vorige functie werd opzij gezet, en men voor mij een nieuwe job zou zoeken binnen het bedrijf. Ik was opgewonden omdat men na 40 jaar dienst nog een CV durft te vragen.

Door deze opwinding die wel een 3-tal uren aanhield kreeg ik schrik of gedachten zoals "seffens krijg ik hier nog een hartinfarct OF stop snel met die stress of straks slippen je aders weer terug toe...."

Als ik 's morgens op sta voelt mijn borst nog steeds stijf aan alsof er een stijve onsoepele plaat op ligt

Als ik moet niezen, moet ik ook nog steeds mijn borst vasthouden om pijn te vermijden.

In de brief v.d. Cardioloog aan Kinesist las ik dat hartritme onder 122 moet blijven bij inspanningen.

Het probleem is echter dat ik ook al in de natuur ga fietsen en daarbij korte heuvels tegen kom vergelijkbaar met brug over kanaal.

Dankzij een geleende hartslagmeter stel ik boven op de heuvel 125 als hartslag vast.

Ik vraag me af "wat indien men niet over dit apparaat beschikt "

Ook, is er gevaar als je boven 122 gaat?

Ook, na hoeveel weken mag je opvoeren boven 122?

Je blijft met zoveel vragen zitten, waar maar geen antwoord op komt.

Uiteraard ga ik elke dag onder de douche, maar de eerste 30 dagen meed ik het om over mijn borst te wrijven. Dat was steeds te pijnlijk of gevoelig. Maar vandaag heb ik er voor het eerst licht over gewreven en gewassen. Deze borstplek voelt wel heel raar aan.

Door doorgesneden huid, zenuwen of wat dan ook voelt deze plek ongevoelig of raar aan. precies of deze plek behoort niet tot uw lichaam.