De verkenning !!!

Het gaat hierbij om alle gedeeltelijke zelfidentificaties uit de weg te ruimen. Dat wil niet zeggen dat je ze personaliseert. Integendeel. Je ruimt de kapstok op om de kapstok (het Zelf) zelf te kunnen zien en ervaren. De kapstok ben jij, niet al die jassen, die nog vaak die van anderen zijn (zoals de toegeschreven rollen). Sommige jassen zijn versleten en gebruik je niet meer. Toch heb je er last van, want ze nemen nog ruimte in.

Bekijk ze, gebruik ze, berg ze op of gooi ze weg (geef er geen aandacht meer aan).

Je moet jezelf gaan ervaren en bekijken, teneinde te kunnen schiften wat bij jou hoort en wat niet. Het gaat er om, dat je je niet meer identificeert met de gevoelens, verplichtingen en de inhoud van de verschillende rollen. Je speelt ze en met overtuiging, maar je kern is het niet. Je kan daarom de rollen met meer afstand bekijken en evalueren en daarop bijstellen, en wanneer de rol niet nodig is en vervangen moet worden door een andere, je beter bijstellen.

Het is de vraag in hoeverre dit een bewust proces is. Want ook dat is een ogenschijnlijk wijzer ego, dat besluit rollen te laten vallen. De rol valt weg, omdat door hem steeds te zien, ergens in jou de energie uit die rol wordt teruggetrokken. Het is geen punt meer van inspanning. Het is inzien. en inzien is niet het resultaat van denken, maar van zien, kijken, gewaar worden.

Het gewaar worden

Het gewaarworden door het zelf middels je vijf zintuigen van lichamelijke toestanden leert jou, dat het lichaam niet jouw Zelf is. Je voelt pijntjes, terwijl dat niet goed uitkomt. Je wondjes herstellen, zonder dat je bewust iets doet. Je wordt ziek op verkeerde momenten etc. De gewaarwordingen zijn te afwisselend, te vluchtig en te veranderlijk. En vaak nog tegenstrijdig. Ze hebben een oorzaak, die moet je nuchter en objectief opsporen zodat ze hun kracht verliezen.

Het leren ontdekken- en gebruiken van het gevoel vormt de basis van onze aanpak.


Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

Van voelen naar aandacht !!!

Wij starten onze tocht naar binnen vanuit de aanwijzingen van de psychologie en de 'gevoelsleer.' De psychologie vertelde ons dat wanneer wij de grenzen opheffen tussen ons 'ik' en ons onbewuste (ofwel onze schaduw) wij een psychologische eenheid gaan vormen, niet langer innerlijk ver­scheurd door tegenstellingen. De 'gevoelsleer' leerde ons dat door het weghalen van de barrières tussen ons innerlijk en ons lichaam, wij in wezen één kunnen worden in deze wereld en kunnen gaan leven vanuit het gevoel.





Maar dan nog steeds zijn wij een eenling in een grote boze wereld. Het innerlijk ervaren dat ons stoffelijke lichaam (dat in diezelfde) uiterlijke wereld leeft, toch ook onszelf is, hebben wij al een brug geslagen tussen ons innerlijk en de uiterlijke wereld. Ons lichaam is de brug, de poort naar dat andere. Met het vanuit het gevoel leven is een eerste stap gezet richting een leven, dat niet een invulling krijgt vanuit het eigen streven, dat niet gevormd is vanuit maatschappelijke normen en andere vormen van condi­tionering.

We kiezen dan voor een leven dat niet langer vanuit het kleine 'ik' wordt vormgegeven, maar door het Leven zelf. Het leven gaat dan stoelen op iets anders, op iets veel groters, op iets dat het kleine 'ego' verre te boven gaat. Wij merken dat o.m. door intuïtieve invallen en zaken die ons -onverwacht- toevallen, allen gebeurtenissen die later een betekenisvol patroon blijken te hebben.

Het juiste begrip van het voelen is een eerste en noodzakelijke stap in de richting van een verdere geestelijke bewustwording. De 'gevoelsleer' geeft de nodige aanwijzingen van hoe we vanuit het voelen naar ons werkelijke zelf kunnen komen. Willen wij nu nog verder, naar ons dieper gelegen Zelf, dan is echter een gedegen Inzicht nodig in de rol welke het denken speelt in het bereiken van die andere -onbekende- staat. Wij gaan dan beseffen dat wij via het denken, het willen en het doen geen enkel blijvend resultaat zullen bewerkstelligen.





We komen dan tot de onontkoombare conclu­sie, dat de mens via zijn Willen en zijn Streven nooit zijn Doel zal bereiken. Het 'ik' (jijzelf dus), dat je tot het zoeken heeft aangezet, blijkt notabene de enige sta in de weg te zijn. Ook het gericht zijn op het voelen blijkt dan een hinderpaal. Pas in het radicaal opgeven van jouw ik, van al het Eigene, van elk willen, van elk plan kan zich de deur naar dat Totaal-Andere zich openen.

Naast het verkrijgen van inzicht is er maar één alternatief: leven vanuit een staat van aandacht. Aandacht is een kwaliteit van het leven zelf, waarbij het denken, het menselijk brein dat de oorzaak van onze gevangenschap is geen enkele rol speelt en tot zwijgen komt.

Tijd is slechts een illusie !!!

Eén van die afstotende krachten voor doelgerichte creatie  is de saboterende werking van ons ‘geheugen’.

Als we ons bijvoorbeeld telkens ons ‘miserabele’ verleden herinneren, met al de pijn en de ontberingen die we hebben ervaren, besef dan dat we ons verleden terug doen herleven in het heden.

We kijken met pijn terug naar ‘gisteren’ zonder ons te realiseren dat we daarmee ‘morgen’ weer aan het ontwerpen zijn !

De universele geest kent het verschil niet tussen een emotie van ‘nu’ of een emotie die voortkomt uit een herinnering.

Ze houdt enkel rekening met de gevoelsvibratie die wij afleveren om ons leven samen te stellen.

Klaagzangen dragen weinig bij tenzij we ons leven opnieuw willen programmeren met al die ellende die we eigenlijk toch liever niet willen.

Bedank het verleden want het heeft ons gekneed tot een bewuster wezen.

Elke ontgoocheling of elke kwetsuur heeft ons antwoorden gebracht om dichter bij ons zelf te komen en ons herinneringsproces te versnellen.

Laten we ons niet langer kruisigen aan de ‘dwarsligger’ van een pijnlijk verleden en alle acteurs en figuranten vergeven waarmee we vroeger onze drama’s uitgespeeld hebben.

We zijn er gesterkt uitgekomen, emotioneel stabieler en bewuster.

Het verleden heeft ons gereed gemaakt voor de volgende stap in onze evolutie naar meesterschap … !

De planeet aarde biedt door haar vrij hoge densiteit (grofstoffelijkheid) een ideaal oefenterrein om het scheppingsproces te bestuderen en het ons eigen te maken.

Nu, met de steeds verdere verhoging van de trilling van de aarde naar een multi-dimensionaal bewustzijn, gaat alles veel sneller.

We evolueren naar het moment dat schepping bijna onmiddellijk plaatsvindt …

We weten immers dat de uiterlijke wereld niet vast is.

Meesters die bewust meesterschap demonstreren creëren zo goed als onmiddellijk, zonder tijdselement, want tijd en ruimte hebben ze overstegen.

De materie is zoals klei in hun handen, plastisch.

De universele substantie waaruit alles is opgebouwd verdicht zich vrijwel ogenblikkelijk tot tastbare vormen.

Zodoende houdt de materiele wereld voor hen geen beperkingen meer in.

Omdat ze vrij zijn van negativiteit en innerlijke weerstand  hebben ze rechtstreeks zichtbare invloed op hun omgeving.

Daardoor zijn ze in staat om met hun licht lichaam over water te lopen, de eeuwige jeugd te behouden, brood en vissen te vermenigvuldigen, de stormen te stillen, de elementen te trotseren, en alles wat zij verder nodig hebben rechtstreeks uit de universele substantie te betrekken.

Stel je voor dat wij ook onmiddellijk konden scheppen, dat elk gevoel direct – zonder tijdselement - werd uitgebeeld op het scherm van ruimte en tijd.

Zouden we dat echt wenselijk vinden op ons huidige evolutieniveau ?

Misschien wel voor die dingen die we prettig vinden.

Maar zouden we ook willen dat alle lagere emoties onmiddellijk voor ons gemanifesteerd werden, zodat we ook direct zouden ervaren waar we bang voor zijn ?

Waarschijnlijk niet…

Om ons het meesterschap op aarde eigen te maken is hier rekening mee gehouden en is tijd als een veiligheid ingebouwd om het ons mogelijk te maken onze  gevoelens in de gaten te houden en eventueel bij te sturen vooraleer ze zich manifesteren :

De bedoeling hiervan is dat we ons onderscheidingsvermogen leren gebruiken om te bepalen of het gewenste wel echt ons hogere goed dient.

Niet alles wat we willen, is automatisch voor ons hoogste goed.

Soms kunnen het ook compensatiewensen zijn met de bedoeling onszelf te bewijzen of indruk te maken op anderen.

Het universum heeft geen waarde-oordeel, en dus kunnen compensatie-wensen ook best vervuld worden (door volharding en doelgerichtheid), maar de vraag is natuurlijk of ze ons echt gelukkiger maken.

Een atleet met een winnaarsmentaliteit, kan door doelgerichte visualisatie een aantal uitmuntende prestaties of overwinningen creëren, maar zijn wens om de beste te willen zijn is misschien niet de wens van z’n ziel.

Zijn gedrevenheid en dwingende energie (‘ik moet winnen… want anders …) kan op langere termijn fysieke blessures veroorzaken waardoor het universum hem noodzaakt om bij z’n intenties stil te staan.

Hij dient dus z’n onderscheidingsvermogen te gebruiken en te bepalen of hij z’n waarde nog verder wil laten afhangen van z’n prestaties.

De vraag is : ‘Wil ik op de oude manier verdergaan  of ga ik wat zachter voor mezelf zijn ? en “Ben ik ook iemand zonder mijn sport of zonder ‘titel’?”

Mooie gevoelens !!!

Prettige gevoelens worden heel gewaardeerd en men streeft daar altijd naar. Die worden zelfs gelukkig zijn genoemd, optimisme, sterke persoonlijkheid, evenwichtig zijn, gezonde kijk op het leven, positief denken en dergelijke.

Lekkere gevoelens geven echter lang niet altijd de Waarheid aan. "Daar voel ik me lekker bij,'  'ik voel me er goed bij', ik doe wat prettig aanvoelt', zijn bedrog als ze worden veroorzaakt door sentimentaliteit, romantiek, verliefdheid in brede zin (je bent op alles verliefd waar je emotioneel afhankelijk van bent). Of als je je lekker voelt bij succes, eer, roem, voldoening, (schijn)zekerheid, tradities, idealen, wetenschap, principes enz. In wezen zijn dit allemaal afhankelijkheden, waarvan er veel voortkomen uit en ondersteund worden door de kuddegeest/groepsdwang en de emotionele beschadigingen daardoor.

Boodschap van de kaars !

Het kijken in de vlam heeft op iedereen een haast hypnotiserend effect. Met weinig moeite dwaal je af naar andere werelden. Het is de ideale manier om je te concentreren of te mediteren.
Vuur kan op zichzelf niet bestaan. Daarvoor heeft het andere elementen nodig. Hieruit leiden we af dat zij een transformerend karakter heeft. Vuur correspondeert met passie, wilskracht en autoriteit. Van al deze eigenschappen maak je gebruik met kaarsenmagie.





Als je de kaarsjes van je verjaardagtaart hebt uitgeblazen terwijl je een wens deed, heb je in feite al aan kaarsenmagie gedaan. Want alle principes van magie kwamen aan bod: Concentratie: het uitblazen van alle kaarsjes, Visualisatie: de wens en Wilskracht: het geloof dat de wens uitkomt.
Kaarsenmagie is een van de meest toegankelijke vormen van magie. Het vergt weinig ritueel en de benodigdheden zijn overal te krijgen. 
Als je kaarsen aanschaft hou dan rekening met de maat. Het is bij de meeste rituelen de bedoeling dat de kaars in zijn geheel opbrandt. De zogenaamde kerstboomkaarsjes zijn hiervoor de ideale maat. Binnen twee uur zijn deze opgebrand. Zorg ook altijd voor een veilige plek waar de kaars kan opbranden als je er niet bij wilt blijven zitten.

De meeste heksen vinden het niet gepast om de kaars uit te blazen. Gebruik een kaarsendover of knijp de vlam met natte vingers uit.
Je kunt natuurlijk ook zelf kaarsen maken. Een smalle hoge pan zoals de aspergepan werkt goed om de kaarsen in te trekken. Je kunt de was kleuren met voedselkleurstof. Veel heksen hechten er waarde aan dat de kaars door en door gekleurd is. Mijn eigen ervaring is dat andere kaarsen ook kunnen werken. Niet alleen het feit dat de kaars door en door gekleurd is geeft de doorslag of je magie zal werken. Er zijn meerdere facetten waarmee je rekening kunt houden om het geheel kracht te geven. Uiteindelijk doen je eigen concentratie, visualisatie en wilskracht dat.
De kleur van de kaars is aangepast aan je intentie en daarbij kun je de kaars nog versieren met inscripties. Denk hierbij aan de symbolen van de dierenriem, alchemistische symbolen, runen of zelfgemaakte. Allen dienen te corresponderen met je wens.

Het is van belang dat je altijd een maagdelijke kaars gebruikt. Kaarsen die al gebruikt zijn hebben vibraties opgepakt die je intentie kunnen verstoren. Overweeg om je kaars aan te steken met een actieve bron, zoals een houtspaander of een kaars die je daar speciaal voor gebruikt. Lucifers bevatten namelijk sulfer, een element dat correspondeert met bannen. Je intentie kun je opschrijven op een papiertje. Ook hier kun je weer met kleuren en symbolen werken. Het papiertje wordt in de kaarsvlam verbrand. Zorg voor een vuurvaste schaal waarin je het brandende papiertje kunt laten vallen.

Als het papiertje is verbrand neem je de tijd om naar de vlam te kijken, terwijl je concentreert op het doel van je ritueel. Dit is de tijd dat de vlam van zich kan doen spreken. Wees je bewust van de grootte van de vlam, de rook, de kleuren die zich manifesteren en de bewegingen die ze maakt. Let ook op geluiden zoals sissen of knappen.

Als je de kaars aansteekt en er is zwarte rook: Negatieve energie uit je wens worden verwijderd.
Witte rook: Je doel zal bereikt worden maar er zijn nog wat strubbelingen te verwachten.

Een sterke vlam: De kaars stuurt veel energie naar je doel.
Een zwakke vlam: De energie van de kaars werkt langzaam. Er kan sprake zijn van negatieve vibraties in je intentie of tegenwerking voordat je doel bereikt wordt. Is je doel duidelijk genoeg?
Springende vlam: Je doel bevat sterke emoties. Zijn je intenties positief? Ben je geaard en geconcentreerd?




Rook naar het noorden: Je werk voor het doel zal vruchtbaar zijn.
Rook naar het zuiden: Succes komt snel maar zal van korte duur zijn.
Rook naar het oosten: Je zult geduld moeten hebben en slim moeten zijn. Wellicht moeten je motieven opnieuw onderzocht worden.
Rook naar het westen: Je bent te emotioneel betrokken. Neem afstand en verhelder je gedachten.

Af en toe geluiden: Teken van intieme conversatie en pure gedachten.
Constant mild geluid: Teken van aanwezigheid van een autoriteit.
Frequent sissen en knappen: Teken van onenigheid.
In het algemeen geldt: Hoe meer geluid, hoe meer tegenwerking je zult ondervinden.

Mocht de kaars om wat voor een reden dan ook uit gaan, dan is het werk gedaan. Het is niet de juiste tijd of je intentie kan geen doorgang vinden.

 

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan 

Het belang van Contrast in je leven !!!

Om een expert te worden in het creëren van ons leven, is het van het allergrootste belang dat we vaarwel zeggen tegen onze gehechtheid aan een slachtoffer-houding. Dat doen we in het besef dat wij het heft in eigen handen dienen te nemen, dat elk van ons als énige in z’n leven een positief verschil kan maken. Onze levensomstandigheden zijn immers een product  van hoe wij denken en voelen dat het leven ‘is’.

Daarom zijn wij de énige die werkelijk iets kunnen veranderen aan de beleving van onze omstandigheden. Niemand anders kan dit in onze plaats doen. Een diepe erkenning van deze waarheid zal voor een keerpunt in ons leven zorgen. Geleidelijk dringt het tot ons door dat onze ervaring een product is van de manier waarop we onze energie hanteren. Als er zich pijnlijke of beperkende  omstandigheden aandienen, is dit slechts een signaal dat we onze energie niet efficiënt genoeg beheren en dat we haar (nog) niet tot een bondgenoot hebben gemaakt. Hoe onze medemensen zich ook in ons leven voordoen, wij zijn het die kiezen en bepalen op welke wijze wij ons met hen willen verhouden.

Alles wat er in ons leven gebeurt, geeft ons de gelegenheid te beslissen wie wij willen zijn in relatie hiermee !

Dit is de wijze waarop we onszelf manifesteren in de wereld. Als er op de aarde alleen maar liefde was, konden we onszelf dan werkelijk als liefdevol ervaren ? Precies door onszelf in een ruimte te zetten die minder liefdevol is, kunnen we – omwille van het contrast - ervaren hoe het is en voelt om liefdevol te zijn. Wij – op de voorgrond – kunnen slechts onszelf ervaren als wie wij verkiezen te zijn, tegen een achtergrond (de omgeving) die ‘anders’ is. Zo is een huis pas zichtbaar op de voorgrond als de achtergrond ervan verschilt.

Willen we onszelf als ‘klein’ ervaren, dan kan dit slechts binnen een omgeving van mensen die ‘groter’ zijn dan wijzelf.

Als je niet weet wat moe zijn is, weet je ook niet wat fit zijn betekent. Daarom zijn we allemaal ‘anders’ en uniek in onze expressie, want het zijn precies de verschillen die het ons mogelijk maken te kiezen… Om te ervaren wie we kiezen te zijn, hebben we ons in een kader of omgeving geplaatst die overeenkomt met wie we niet kiezen te zijn.

Als we nu deze omgeving veroordelen, ontnemen we ons de kans om een bewuste keuze te maken. Moet iemand z’n armoedige omstandigheden afkeuren als deze hem inspireren om meer overvloed van binnenuit toe te laten Het contrast tussen onze huidige realiteit en onze gewenste realiteit, creëert immers een verlangen om te kiezen. Zonder dit contrast kunnen we onszelf onmogelijk opnieuw definiëren.

Veel ‘oude’ zielen onder ons hebben zichzelf niet altijd een gemakkelijke ‘start’ gegeven in dit leven. Ze hebben niet de perfecte, onbezorgde jeugd gehad waar iedereen van droomt. Sommigen kregen te maken met misbruik, kleinering, onbegrip of het vroege overlijden van (één van) de ouders. Anderen stonden als kind open voor de lichtwerelden, maar werden niet serieus genomen ; ze werden uitgelachen en als wereldvreemde zonderling beschouwd. Om zichzelf te kunnen handhaven, moesten ze uiteindelijk wel naar binnen gaan en zichzelf leren erkennen en respecteren. Ze moesten hun anders-zijn leren aanvaarden en ervoor durven uitkomen, temidden van de mensen die nog slapende waren en hen raar bekeken.

Begrijp je dat we - in functie van maximale groei en ontwikkeling - onszelf dikwijls zware uitdagingen geschonken hebben als ‘uitlokker’ van onze latente, innerlijke Kracht ? We hebben onszelf NIETS te verwijten als we inzien hoe mooi het proces van ontwaken is waarin we ons hebben geplaatst. Het Leven is een eeuwigdurend spel tussen de tegenstellingen, tussen licht en duister, tussen ‘ik’ en de ‘anderen’. Net zoals bij een damspel heb je spelers en tegenspelers nodig.

De één vertegenwoordigt de ‘witte’ pionnen, de andere de ‘zwarte’. Het damspel zelf voltrekt zich in de interactie tussen de ene partij en de oppositie. Als de ene partij aan zet is, kan de tegenpartij zijn positie bepalen en een tegenzet doen. Op dezelfde wijze definiëren we onszelf in de wisselwerking met alle medespelers in onze wereld.

Sommigen zullen we herkennen als de ‘witte’ pionnen (de gelijk-denkenden), anderen als de ‘zwarte’ (de anders-denkenden). De ‘zwarten’ zijn niet slechter dan de ‘witte’.

Nu begrijpen we wellicht dat we onszelf op aarde tussen (schijnbaar) niet-verlichte wezens hebben geplaatst, om te kunnen ervaren hoe het voelt om een licht in de wereld te zijn !

Dat is de reden waarom onze ziel of Ware Zelf geen enkele situatie of emotie afkeurenswaardig vindt.

De ziel weet dat ELKE situatie recht heeft van bestaan omdat ze er vreugde in schept om te kiezen wie of wat ze wil zijn in de interactie met deze situatie !

Ze veroordeelt geen enkele gedachte, geen enkele emotie of daad die zogezegd ‘liefdeloos’ is, omdat ze beseft dat alleen genoeg liefde een tekort aan liefde transmuteert of opheft.

Sterker nog, onze ziel zegent al het ‘onvolmaakte’, al het tijdelijke duister, omdat ze wéét dat haar licht hiermee mooier contrasteert !

Bedank je Verleden !!!





Eén van die afstotende krachten voor doelgerichte creatie  is de saboterende werking van ons ‘geheugen’.

Als we ons bijvoorbeeld telkens ons ‘miserabele’ verleden herinneren, met al de pijn en de ontberingen die we hebben ervaren, besef dan dat we ons verleden terug doen herleven in het heden.

We kijken met pijn terug naar ‘gisteren’ zonder ons te realiseren dat we daarmee ‘morgen’ weer aan het ontwerpen zijn !

De Universele Geest kent het verschil niet tussen een emotie van ‘nu’ of een emotie die voortkomt uit een herinnering.

Ze houdt enkel rekening met de gevoels-vibratie die wij afleveren om ons leven samen te stellen.

Klaagzangen dragen weinig bij tenzij we ons leven  opnieuw willen programmeren met al die ellende die we eigenlijk toch liever niet willen.

Bedank het verleden want het heeft ons gekneed tot een bewuster wezen.

Elke ontgoocheling of elke kwetsuur heeft ons  antwoorden gebracht om dichter bij ons Zelf te komen en ons herinnerings-proces te versnellen.

Waarom zouden we het dan veroordelen … ?

Laten we ons niet langer kruisigen aan de ‘dwarsligger’ van een pijnlijk verleden en alle acteurs en figuranten vergeven waarmee we vroeger onze drama’s uitgespeeld hebben.

We zijn er gesterkt uitgekomen, emotioneel stabieler en bewuster.

Het verleden heeft ons gereed gemaakt voor de volgende  stap  in onze evolutie …..

Blokkades !!!

Blokkades ontstaan doordat je dingen niet hebt geaccepteerd. Het stroomt niet omdat iets niet doorwerkt is. Je bent blijven steken. Je ontloopt een verantwoordelijkheid, een confrontatie, een gevoel. Je laat dingen liggen. Je weigert iets in te zien. Je weigert iets toe te laten.
Wanneer een handeling, een gedachte, een ontmoeting gepaard gaat met pijn, met angst, met een vluchtneiging, dan ben je op een blokkade gestoten.

De pijn, de angst, de emotie, zij komen allen uit een verborgen onbewust gebied van jouw geest. We noemen dat het schaduwgebied. Het is niet alleen het negatieve wat daar verborgen ligt. Ook positieve eigenschappen of vermogens, kwaliteiten die je niet in je leven hebt ontwikkeld, kunnen blokkades vormen.

Wanneer je eenzijdig met het denken werkt en nooit toekomt aan rust en creatieve uitingen kan dat evenzeer vanuit het onbewuste treffen, als wanneer je 'slechte' neigingen hebt onderdrukt.

De sleutel tot de oplossing is wat in de duisternis van het onbewuste ofwel de schaduw verborgen ligt, in het licht van het bewustzijn te brengen. Licht verdrijft altijd de duisternis. Zie wat er is, wat er gebeurt. Durf te kijken. Durf te zien dat ook dat verborgene 'jij' bent. Je bent niet alleen het door jou erkende 'ik'. Wat bij jou verborgen blijft, zal zich altijd naar buiten toe manifesteren. Al zeg je iets niet, mensen zullen het voelen. Wanneer je iets onbewust verstopt, zal zich dat ook aan jou en aan anderen kenbaar maken.

 


Uiteindelijk ben je heel de mens, met alles wat daar in zit en dat is niet altijd even fraai. Laat het toe, zie de beelden, ervaar de gevoelens. Beleef de pijn. Loop er niet voor weg. Veroordeel niet, want anders bouw je weer nieuwe weerstand op, je gaat immers een strijd aan met de aan het licht gebrachte tendensen. Deze werken in het verborgene, en derhalve valt het niet te voorspellen hoe zij zullen reageren, wanneer je ze wegdrukt. Jouw 'ik' heeft daar geen enkele zeggenschap over. Elke bewuste actie van jou kant roept alleen maar een tegengestelde reactie op. Roep het dus ook niet op, maar laat het vanuit zichzelf opbloeien wanneer het zich aandient, wanneer het er is. Laat het komen, maar leef het niet uit. Ga er bewust helemaal in zitten. Beleef de opkomende gevoelens, schrijf ze op, teken ze, beeld ze uit.

Je kan zo wellicht ontdekken wat hun bron is. Kom je er niet alleen uit, ga er dan niet alleen mee zitten, maar deel ze met een vertrouwd iemand. De biecht was zo gek nog niet, wanneer hij gemeend was en niet bedoeld als een gemakkelijke afkoopsom.

Wanneer je iemand -bewust of onbewust- gekwetst hebt, deel dan je inzicht met die ander. Je kan zo aan beide kanten de problemen oplossen.

Laat alles maar aan het licht komen, want zo wordt het aan de duisternis onttrokken en verliest het zijn tegen jou gerichte energie. Je luistert nu serieus naar jouw innerlijk. Dat is genoeg. Span je niet in. Loslaten is toelaten. Ga niet spitten, zoek niet, analyseer niet, maar zet alleen de deur open.

Wanneer je je zo opstelt, en er geen gevecht meer plaatsvindt, zullen vanzelf innerlijke aanwijzingen volgen, die per definitie constructief van aard zijn.

Het leven streeft naar een totaliteit, het leven wil de tegenstellingen verenigen, zodat er Eenheid ontstaat. Alles bestaat als een manifestatie van die Eenheid. Elke afwijzing van een deel van het geheel zal het Leven beantwoorden met pogingen om het afgewezene alsnog te doen aanvaarden. Wanneer je je opstelt zoals voorgesteld, werk je dus mee aan de bedoelingen van het Leven zelf. Vandaar dat het Leven je de aanwijzingen zal geven voor je verdere stappen.

Vrijheid van onze wil ???

Wat is de wil en wie of wat gebruikt de wil? Volgens het woordenboek is de wil een mentaal vermogen dat bewust wordt gebruikt om te besluiten op welke manier men zal handelen. In de filosofie wordt de wil beschreven als een vermogen om te kiezen waarbij de mens, gebruikmakend van zijn vrijheid van handelen, de mogelijkheid heeft om beslissingen te nemen. In de theosofie wordt de wil omschreven als een neutrale kracht die door het denkvermogen kan worden gebruikt voor goede of slechte doeleinden. Hij behoort tot het gebied van bewustzijn en intelligentie waar we kwaliteiten zoals altruïsme, mededogen, liefde en vergevensgezindheid aantreffen.

Als we kijken naar het kleinste levende organisme staan we verbaasd over het levensraadsel. Zelfs een microscopisch kleine hoeveelheid protoplasma vertoont groei, voortplanting, beweging, en kan zich voeden. Daarmee vergeleken is de mens een complex wezen, en de enige manier om het levensraadsel op te lossen is door onszelf te onderzoeken en te aanschouwen hoe ver de wil in ons bewustzijn doordringt en hoe hij zich aan onze innerlijke zintuigen kenbaar maakt. Wanneer we onszelf onderzoeken, ontdekken we dat we niet slechts wezens van vlees en bloed zijn, maar ook een ‘samenstelling van begeerten, hartstochten, belangen, stemmingen, meningen, vooroordelen, beoordelingen van anderen, voorkeuren en aversies . . .’ Deze samengestelde bundel van kwaliteiten hoort bij het vergankelijke zelf.

Het oude Hermetische gezegde: ‘Achter de wil staat de begeerte’, duidt erop dat de wil een kracht is die door begeerte in beweging wordt gezet. Begeerte staat centraal in de constitutie van de mens, en afhankelijk van de hoeveelheid geestelijke ontwikkeling die de monade heeft doorgemaakt, kan de begeerte opstijgen naar het geestelijke of afdalen naar het dierlijke. Bijvoorbeeld: begeerte is in dieren een instinctieve kracht omdat ze nog niet voldoende zelfbewustzijn hebben ontwikkeld, terwijl ze in de mens een intuïtieve of verstandelijke kracht kan zijn. De meeste mensen schijnen te leven in en naar hun begeerten, en verwarren die vaak met de wil. Begeerte verandert voortdurend en is onstabiel, terwijl de wil constant en stabiel is, een spirituele kracht in ons wezen. In ons dagelijks leven hebben we vaak niet genoeg wilskracht om een week lang één pad te volgen, laat staan een jaar.

Zowel wil als begeerte zijn creatieve krachten; ze vormen ons en onze omgeving. We vormen ons overeenkomstig het beeld van onze begeerten, maar door onze wil te gebruiken zouden we ons kunnen vormen naar het beeld van het goddelijke. We hebben een tweevoudige plicht: ten eerste om onze wil te wekken en sterker te maken door hem te temmen en te gebruiken en hem de absolute leiding in het lichaam te geven; en ten tweede om onze begeerte te zuiveren. Om dit te bereiken hebben we twee werktuigen nodig: kennis en de wil. Kennis geeft ons een basis voor groei en het bereiken van wijsheid; en als de wil onzelfzuchtig wordt gebruikt, stimuleert hij geestelijke groei.

Naast de wil en begeerte beschikken we over andere belangrijke vermogens zoals verbeeldingskracht en discipline. De verbeelding is een vermogen dat, wanneer het door de wil wordt gebruikt, creatieve krachten opwekt en wat door deze wordt voortgebracht. Pythagoras noemde de verbeeldingskracht de herinnering van onze vroegere levens. Ze kan worden gebruikt voor het vergeestelijken, maar ook voor het verstoffelijken, van beelden die in het denkvermogen zijn gevormd, om de gevolgen teweeg te brengen die we verlangen, goede of slechte. Ze kan ons overheersen en ons binden aan de illusies die we hebben gecreëerd, of als we dit vermogen gericht gebruiken en weerstand kunnen bieden aan haar fantastische ingevingen, een krachtig instrument worden om ons leven en onze bestemming vorm te geven.

Discipline is een woord dat we associëren met training in zelfbeheersing en is iets dat we zien als een beperking van onze vrijheid; maar zoals Swami Ranganathananda opmerkte, ‘De slaaf stoort zich aan discipline, de vrije mens verwelkomt echter elke gelegenheid tot zelfdiscipline. . . . [Ze] is de weg om wilskracht te krijgen, ruimdenkende sympathie, een edel karakter en daardoor in alle opzichten een sociale en geestelijke doelmatigheid’ (The Message of the Upanishads, blz. 202). Discipline bevrijdt ons uit de slavernij van onze begeerten, en is essentieel voor menselijke groei:

De wil is werkelijk overal en door iedereen te gebruiken, en we moeten leren er verstandig mee om te gaan en onze begeerten te beheersen. Wie is eigenlijk verantwoordelijk voor hoe we leven en wie we zijn? Niemand anders dan wijzelf.

Lavendel !!!

Één van de belangrijkste etherische oliën is lavendel. De olie is veelzijdig, past bij jong en oud en is relatief veilig. Ze is één van de weinige oliën die onverdund gebruikt kan worden. Deze olie hoort eigenlijk in elke EHBO kast thuis.

De Lavendel is afkomstig uit het Middellandse zeegebied, maar is hier grotendeels verdrongen door de Lavandin, een hybride met een veel grotere opbrengst maar minder rijk aan actieve bestanddelen. Het is een groenblijvende houtachtige struik tot 1 meter hoog met prachtige violetblauwe bloemen. Lavendel wordt nu overal ter wereld gecultiveerd, de olie komt o.a. uit Frankrijk, Spanje, Italië, Engeland, Australië en Griekenland.




De olie wordt verkregen door waterdampdistillatie van de verse bloemtoppen of van de gehele plant onder lage druk. Zij is kleurloos tot lichtgeel met een zoete, bloemige kruidige geur en een houtachtige ondertoon.
Lavendel (lavare = wassen) wordt veel gebruikt voor zeep, parfums, oliën en baden. Lavendel heeft een rustgevende werking, helpt bij depressiviteit en brengt emoties in evenwicht. De olie is geschikt voor littekengenezing en brandwonden. Het heeft een antibacteriële werking, pijnstillende eigenschappen en geeft rust aan de huid. Lavendel geeft in de aromatherapie rust, frisheid en reinigt de kamer.





Enkele recepten

Brandwonden: eerst koelen met koud stromend water, dan 1-2 druppels Lavendel op de wond aanbrengen. Dit ieder uur tot de pijn vermindert.

Insectenbeten: Lavendel olie puur op de pijnlijke plaats aanbrengen. Of 2-3 druppels op een vochtig watje aanbrengen en dit op de gewonde plek houden.

Bijen/wespen steek: de angel verwijderen en de steek onmiddellijk met pure Lavendel behandelen, zwelling en pijn blijven dan uit.





Jeugdpuistjes: 10 druppels Lavendel en 5 druppels kamfer in een glas gekookt water doen en hiermee 2x per dag de huid afspoelen of deppen.

Eczeem: meng 5-10 druppels met 50 ml. basisolie en wrijf hier het eczeem dagelijks mee in.

Slecht slapen: 5 druppels Lavendel op het hoofdkussen sprenkelen of 6-10 druppels in de slaapkamer verdampen.

Geurend wasgoed: Voeg een paar druppels toe aan het laatste spoelwater.

Schoonmaak: Voeg 10 druppels per liter toe. Gebruik hiervoor de goedkopere variant Lavandin. Het helpt het huis te ontsmetten en het ruikt heerlijk fris.




Voorzichtig !!!

Omdat Lavendel een licht menstruatiebevorderend middel is, kan het de maandelijkse bloedingen oproepen of stimuleren. Lavendel moet gedurende de eerste drie maanden van de zwangerschap worden vermeden. Lavendelolie is veilig voor alle leeftijdsgroepen, maar mensen met hooikoorts of astma kunnen er allergisch voor zijn.
Hogere doseringen etherische olie >1 gram kunnen slaperigheid veroorzaken. Niet combineren met jodium en ijzerzouten.

Gevoeligheid en afsluiten !!!

Het is mogelijk om je te leren afsluiten als je gevoelig bent. Ik bedoel met afsluiten dat je goed voor jezelf gaat zorgen en leert om dingen los te laten. Dit gaat allemaal niet vanzelf en kan heel moeilijk zijn. Of het moeilijk is of makkelijk dat bepaal je zelf. Gevoeligheid toelaten dat vraagt nogal wat van jezelf. Waarschijnlijk omdat je het er best moeilijk mee hebt, heb je geleerd om je op de verkeerde manier af te sluiten. Afsluiten betekent niet dat je alle deuren dicht gooit. Het kan ertoe lijden dat je alle wegen naar jezelf afsluit. Daardoor kan je bijv. heel moe worden, depressief of ziek.

Afsluiten is bedoeld op een positieve manier. Het is een manier om alles wat er bij je binnenkomt te beperken en los te laten. Het klinkt misschien heel moeilijk maar het valt best mee. Het kan zijn dat dat betekent dat je elke dag moet oefenen en misschien wel meerdere keren.

Wat je leert is jezelf te gronden (aarden). Zo leer je om bij jezelf te blijven. De grondoefening vind je onder het kopje meditatie of klik hier. Door deze oefening regelmatig te herhalen leer je sterker en steviger in je schoenen te staan. Gronding kun je ook doen door te eten, lopen in de natuur of ademhalingsoefeningen. Het kan dus op verschillende manieren en probeer het zo vaak mogelijk te doen als maar kunt. Je bent gevoelig dus eigenlijk is het een pre.

Nog een vorm om je goed af te stuiten is te proberen zoveel mogelijk positieve dingen om je heen te hebben. Dit is niet altijd mogelijk maar probeer het zo vaak mogelijk te doen. Ge bijv. niet naar de buurvrouw als je heel veel klaagt. Ga haar niet opzoeken omdat ze zielig is. Wil je op een positieve manier met haar omgaan en haar helpen, vertel haar dan wat je voelt. Ga niet om met mensen die je alleen maar neerhalen. Of beperk je omgang en ga gronden als je toch met deze mensen omgaat. Grond voor dat je deze mensen ziet en erna. Wat ook heel goed is een klank meditatie.

Wat heel belangrijk is dat je jezelf goed leert kennen. Waarom doe je de dingen die je doet? Ga na waar je handelingen vandaan komen en of ze nog bij je passen. Wat je kunt doen is een leuke cursus waar je jezelf goed leert kennen.Wees niet bang om jezelf eens onder de loep te nemen. Jezelf leren kennen betekent dat je sneller naar jezelf zult luisteren waardoor je sneller je grenzen aangeeft.

Grenzen aangeven is dan ook heel belangrijk. Leer kennen wat je wel en niet leuk vind. Zo kun je sneller de stopknop indrukken als er iets gebeurt wat je niet leuk vind. Waarom zou je het toelaten? Om een ander geen pijn te doen? Waarom denk je dat je een ander pijn doet?

Heel veel handelingen die je hebt zijn vaak niet nodig en zijn je waarschijnlijk heel erg tot last. Veranderen is de enige manier om met gevoeligheid om te gaan. Het is vervelend een ander hoeft dat toch ook niet. Waarom jij wel? Gewoon omdat je gevoelig bent en jij een manier wilt vinden om er mee om te gaan.

Nog een belangrijk punt is, leef vandaag. Je kunt maar een dag tegelijk leven en dat is vandaag. Morgen ben je weer bezig met een nieuwe dag. Ga geen tijd verspillen aan wat komen gaat. Ga ook geen zorgen maken over andermans verantwoordelijkheden. Als een ander het nalaat te doen wat hij moet doen ga het dan niet oplossen. Doe wat jijmoet doen en blijf alleen daarbij. Probeer dit zoveel mogelijk te beperken. Blijf bij jezelf.

Een gevoel van werkelijkheid !

Wat is kennis? Deze moeilijke vraag richt zich op de basisbouwstenen van het denken en logisch redeneren van de mens. Als we eenmaal openstaan voor de mogelijkheid, dan kunnen we ons afvragen of de wereld die we zien en gewaarworden inderdaad wel werkelijk is. Het is waar dat wij gebonden zijn aan de zintuigen die onze schakel vormen met de wereld om ons heen en dat deze zintuigen feilbaar zijn. Maar welke aanwijzingen zijn er die ons kunnen doen geloven dat de wereld waarmee we in wisselwerking staan gedeeltelijk denkbeeldig is? Dromen – scheppingen van ons bewustzijn en onze verbeeldingskracht die zijn samengesteld uit een stel oorzaken die overal binnenin ons kunnen ontstaan – kunnen alleen die natuurlijke vormen aannemen die ons bewustzijn kan bevatten. Zouden we deze scheppingen vergelijken met wat we in de waaktoestand zien, dan zouden we zien dat onze droombeelden veel weg hebben van kindertekeningen die bestaan uit vormen en schaduwen.

Indien de wereld niet is voortgekomen uit ons eigen bewustzijn maar op zichzelf bestaat, hoe zit het dan met de feilbaarheid van de menselijke waarnemingen? De fysieke menselijke zintuigen zijn in wezen meetinstrumenten, veeleisend en prachtig, maar beperkt. Als we bijvoorbeeld alleen onze vijf zintuigen zouden gebruiken om te proberen de gemoedsgesteldheid van iemand te peilen, dan zouden we moeten afgaan op fysieke reacties zoals tranen of een glimlach. Maar als mensen zo gemakkelijk te doorzien waren, dan zouden we niet gedwongen zijn om taal te gebruiken om gemoedsgesteldheden mee te delen en te begrijpen. En evenzo, als we proberen de natuur te begrijpen met alleen de vijf zintuigen, dan zouden we geen besef hebben van veel van wat zich binnenin ons afspeelt. Deze zintuigen zijn aangepast aan het fysieke en zijn gespecialiseerd in het peilen van de wereld die ze waarnemen. Maar in ieder mens gebeurt zoveel meer dat niet kan worden begrepen door uitsluitend de stoffelijke zintuigen te gebruiken. Als we alleen afgaan op onze fysieke waarnemingen, dan zou veel van wat men over de wereld te weten kan komen en daarvan kan begrijpen, afgesneden worden en latent blijven.

Er zijn natuurlijk niet-fysieke zintuigen. Stel u een vriend voor die van streek is en uithuilt in uw armen. Waarom zou u zelf zijn pijn en angst voelen als er niet meer dan alleen maar tranen en snikken werden overgebracht? Het zou moeilijk zijn deze situaties te verklaren, en onze reacties daarop, als de fysieke zintuigen onze enige informatiebron waren. Hoewel deze emotionele toestanden fysieke neveneffecten voortbrengen, zoals het schokken van het lichaam, zijn deze effecten niet de oorzaak van de reactie in u. Het is algemeen bekend dat oorzaak-en-gevolg-verbanden ingewikkeld zijn. Als een dam doorbreekt en een overstroming veroorzaakt die een stad verwoest, is dan het bouwen van de dam de oorzaak van de overstroming of een constructiefout in de dam? Er is duidelijk een verband tussen de overstroming en de dam, maar de zaak zo te versimpelen door te zeggen dat het bestaan van de dam de enige oorzaak is van de overstroming, gaat voorbij aan het feit van de foute constructie. Als we bij het analyseren van het menselijk lichaam evenzo proberen te betogen dat alles fysiek is en negeren wat er gebeurt tussen de fysieke reactie en onze eigen emoties, dan kunnen we, omdat het emotionele niet wordt begrepen, geneigd zijn het buiten beschouwing te laten.

Wat ‘werkelijk’ is, roept een andere vraag op: hoe weten we dat wat we denken, voelen en zien de werkelijkheid is, en in hoeverre kunnen we onze waarnemingen vertrouwen? Iemand met een psychische aandoening kan dingen waarnemen die de meesten van ons niet zien. Hoe kan zo iemand zijn waarnemingen vertrouwen die anders schijnen te zijn dan wat de meesten van ons zien en voelen? Zijn waarnemingen maken zijn werkelijkheid zo anders dan de norm dat hij misschien niet langer in staat is om met een groot deel van de samenleving in contact te komen. Ieder van ons is echter zoals deze ‘gek’, in zoverre dat we worden geconfronteerd met heel verschillende werkelijkheden die we met elkaar proberen te verzoenen. Als samenleving maken we gebruik van gemeenschappelijke opvattingen, ethiek, moraal, religie, en gewoonten in een poging de verschillen te verzachten die ontstaan door wat we individueel zien en geloven, zodat we het gemakkelijker onderling eens kunnen worden.

Terwijl we begrijpen dat we direct zijn beïnvloed door de wereld waarin we leven, kunnen we ons afvragen wat er zou gebeuren als we twijfelden aan dat waarvan we denken dat het de werkelijkheid is? Wat zou er gebeuren als we zouden proberen de wereld te zien buiten de context die ons is geleerd te aanvaarden en in plaats daarvan zouden proberen met onze eigen ogen de natuur te zien die de wereld om ons heen bezielt? Zouden we worden bestempeld als buitenstaanders die het niet eens zijn met ervaringen waarover men het algemeen eens is, en een wereld zien die de materialistische logica versteld zou doen staan? Indien we de darwinistische evolutiegedachte als feit accepteerden, wat zouden we dan denken als we twee honden zien vechten op straat? Hoe zou het zijn als we niet blindelings accepteerden dat we niet méér kunnen weten over het mens-zijn dan wat we met behulp van onze vijf zintuigen kunnen meten of met de prachtige werktuigen die de wetenschap heeft uitgevonden om ze te versterken? Wat zouden we zien als we naar de wereld probeerden te kijken anders dan met ogen die eenvoudige materiële hypothesen trachten op te stellen die gevolgen verklaren maar de oorzaak zijn innerlijke schoonheid ontzeggen?

Indien er antwoorden op deze vragen zouden zijn, dan kunnen die niet in geschreven woorden worden vervat; ze kunnen alleen worden gevonden door gebruik te maken van de fantastische kracht van het denken, die ieder mens bezit. Als we de vraag stellen: ‘Wat is werkelijkheid?’ dan moeten we naar binnen kijken en de wereld bezien zoals ieder die voor zichzelf schept. We moeten denkwijzen loslaten die proberen controle uit te oefenen op wat we zullen zien voordat we het zelf hebben gezien, en ons keurige universele antwoorden geven die gemakkelijk doordringen in het denken van allen die erdoor worden geraakt. De werkelijkheid is individueel, en de enige manier om die te begrijpen is dat ieder van ons er met zijn eigen ogen, verstand en hart naar kijkt.

Aanraken? Van levensbelang !!!


 

Lekker veel knuffelen. Daar groeit een baby goed van. En wie is er niet blij met een troostende arm om z’n schouder als je verdriet hebt? Aanraken en aangeraakt worden is van levensbelang

Een hand op je schouder of een arm om je heen. Wie geen partner heeft mist het knuffelen – soms nog meer dan seks. Niet verwonderlijk, want aanraken is van levensbelang. Als je niet wordt aangeraakt ga je dood. Althans, zo voelt het van binnen. En zo werkt het ook echt. De prikkeling van de huid wordt via de zenuwen doorgegeven aan de kleine hersenen, en dat is precies het gebied waar de menselijke emoties worden geregeld. Met andere woorden: een aanraking brengt je via de hersenen heel direct in contact met je gevoelsleven. Dat leidt ertoe dat je lekker en gezond in je vel steekt. Het is geen aangeboren kunst: de huid en de hersenen moeten ‘leren’ met elkaar te communiceren, de huid moet in de jaren na de geboorte worden gestimuleerd om een kind emotioneel tot bloei te laten komen. Dat blijft gelden voor volwassenen.




Praten helpt niet altijd

Uit onderzoeken van de etholoog Harry Harlow uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, blijkt dat baby-aapjes die waren weggehaald bij hun moeder en in een laboratorium werden opgevoed door kunstmatige nepmoeders, op oudere leeftijd sociaal onderontwikkeld waren. Ze sloegen zichzelf en wiegden zichzelf eindeloos heen en weer. De resultaten van dat experiment zijn ook van toepassing op mensen. Bij baby’s die niet genoeg worden aangeraakt, geknuffeld en gekoesterd, zie je eenzelfde ontwikkeling: de ontwikkeling van de hersenen en het zenuwstelsel komt in de knel. En dan voornamelijk díe hersendelen die ervoor zorgen dat we vertrouwen kunnen opbouwen in onszelf en in anderen, dat we liefde en intimiteit kunnen geven en ontvangen. Wie dat als kind heeft moeten missen, heeft grote kans later in z’n leven relatieproblemen te krijgen.

Uit de seksuologie is bekend dat mensen die vroeger niet of nauwelijks zijn geknuffeld, als volwassene angst voor aanraking ontwikkelen”, zegt psychologe en seksuologe Ingeborg Timmerman. Zij ziet veel mensen in haar praktijk die een muurtje om zich heen hebben gebouwd. Zoals de vrouw van begin veertig die moeite had om te vrijen met haar nieuwe partner. Hij deed haar aan haar broer denken, die haar vroeger veel had gepest. Van haar ouders had ze weinig troost en steun gehad. Om zich toch veilig te voelen, liet ze zich niet kennen. Haar partner probeerde daar doorheen te breken door haar een beetje te jennen. Dat raakte haar wel, maar op een verkeerde manier, waardoor ze zich nog meer voor hem afsloot.
Bij de seksuologe kwam de vrouw niet verder. “Praten is niet altijd de beste manier om dergelijke gevoelsproblemen op te lossen”, zegt Timmerman. “Sommige mensen kunnen zo goed verwoorden wat hen bezighoudt, dat het ze heel goed lukt de gevoelens die daarbij horen, buiten de deur te houden.” Timmerman stuurde de vrouw naar een haptotherapeut.( een haptotherapeut doet wat de ouders hebben nagelaten, raakt mensen aan, geeft ze het gevoel dat ze veilig zijn ). Die kan, kort gezegd, de ‘aanraakschuld’ die mensen in hun jeugd hebben opgelopen, inlossen. Hij doet wat de ouders hebben nagelaten: hij raakt mensen aan, geeft ze het gevoel dat ze veilig bij hem zijn. “Bij hem leerde de vrouw haar muurtje af te breken”, zegt de seksuologe. “Toen ze daarna weer bij mij kwam, konden we wel over haar probleem praten en het oplossen.”




Psychologe Tiffany Field van de Universiteit van Miami weet dat iedereen van aanraking profiteert, of je nu een ‘aanraakschuld’ hebt of niet. Zij werd ooit moeder van een te vroeg geboren kind. Op de intensive care-afdeling voor vroeg geboren baby’s waar ze werkte, zag ze dat de kinderen beter groeiden als ze op een tepel konden zuigen terwijl ze via een slangetje voedsel kregen. Als aanraking van hun mondje al helpt, dan zal aanraking over het hele lichaam vast een nog groter effect hebben, vermoedde ze. Die gedachte stond aan de wieg van de vijf ‘Touch Research Institutes’ die wereldwijd onderzoek doen naar de geestelijke en lichamelijke effecten van massage. Te vroeg geboren kinderen groeien inderdaad sneller als ze worden gemasseerd, zo blijkt uit onderzoek van het TRI. Ze kunnen gemiddeld zes dagen eerder naar huis.

Lekker aangeraakt worden is even belangrijk als een gezond dieet en lichaamsbeweging.

Maar massage doet meer. Het helpt ook bij depressieve volwassenen. Volgens Field doordat door de aanraking minder van het stresshormoon wordt aangemaakt en juist meer serotonine, het lichaamseigen anti-depressivum. Massage helpt ook bij slaapproblemen en pijnbestrijding. Het gaat nog verder: ook jezelf masseren heeft gunstige effecten. Rokers die willen stoppen, roken minder sigaretten wanneer ze hun eigen hand of oorlelletje masseren – drie keer daags, een maand lang.
Nog een voorbeeld van de genezende werking van aanraken? Ouderen die op verzoek van het TRI een maand lang kinderen masseerden, voelden zich goed en hadden minder last van depressies. Dit effect was zelfs sterker dan wanneer ze zelf gemasseerd werden, mogelijk omdat ze gemasseerd worden als ongemakkelijker ervoeren dan zelf masseren. Field is ervan overtuigd: aanraken moet, aanraken doet goed. Ze zegt: “Ga naar een masseur of vraag een naaste om je aan te raken. Lekker aangeraakt worden is even belangrijk als een gezond dieet en lichaamsbeweging.”

Gemakkelijk gezegd, maar probeer het maar eens voor elkaar te krijgen als je geen partner hebt – of als je geliefde niet van ‘dat kleffe gedoe’ houdt. “Ik ken veel mensen met huidhonger”, zegt masseuse Monique van der Post. Ze geeft verschillende soorten massages in haar Utrechtse praktijk. Sommige mensen komen bij haar omdat ze stijve spieren hebben, anderen omdat ze het gewoon lekker vinden – “als een extra krent in de levenspap.”
Tot haar vaste klanten behoort een 75-jarige vrouw wier man enkele jaren geleden is overleden. Van der Post kan die echtgenoot natuurlijk niet vervangen, maar ze kan die vrouw wel een prettig gevoel geven met haar aanraking. “Als ik masseer”, zegt ze, “doe ik dat met alle aandacht en laat ik mensen zijn zoals ze zijn. De sfeer is heel open en dat ráákt mensen.” Het effect daarvan kan onverwacht sterk zijn. “Ik masseerde eens een vrouw die door haar man niet geknuffeld werd. Na afloop was zij verbouwereerd. Ze kon maar niet begrijpen hoe het mogelijk was dat ze zo geraakt werd door mijn handen – de handen van een vrouw die ze niet kende. De vrouw dacht dat haar lijf niet veel meer voorstelde omdat ze al zo lang niet was aangeraakt, maar zei door mijn aanraking het gevoel te krijgen dat ze toch wat waard was. Van der Post begrijpt de verwarring. “Aanrakingen bevestigen je in je bestaan en als je dat al een tijdje niet meer hebt ervaren, kan dat emotioneel erg schokkend zijn.”

Amerika zou Amerika niet zijn als de ‘huidhonger’ daar niet nog groter was dan bij ons. Cijfers zijn er niet, maar aaifeestjes, de nieuwe rage waar NRC Handelsblad onlangs over berichtte, lijken wel een aanwijzing voor het probleem. Zowel 83-jarigen als mensen van 18 geven zich daar urenlang over aan uitgebreid strelen, knuffelen en kroelen. Seks is verboden, het gaat om ‘de liefdevolle aanraking’. De deelnemers dragen dan ook een kuise pyjama. Een kwart van de bezoekers van de cuddle-party heeft een partner die minder aanhalig is, net zoals de vrouw die naar Monique van der Post ging. Voorlopig heeft zij weinig kans in Nederland ook een knuffelfeest te kunnen bezoeken. Maar de oceaan overvliegen hoeft niet. De ‘flanellen revolutie’, zoals de Amerikanen de aaifeestjes noemen, is al overgewaaid naar Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland.

De onweerstaanbare drang !!!

Wat brengt een kuiken ertoe de schaal te doorbreken en de kou buiten in te gaan? Vanwaar de enorme inspanning die het ongeboren kind zich moet getroosten om geboren te worden? Hebt u ooit gezien hoe de draaddunne ranken van een bottle-brushplant zich loswikkelen uit een ineengerolde knop tot ze uit gaan staan als kleine borsteltjes? Of hebt u wel eens de geurige sterretjes gezien op de kamperfoelie als de getande bloembladen eerst een witte wasachtige kegel vormen voor ze zich in vijf richtingen uitstrekken? Het onmiddellijke fysieke verschijnsel wordt tamelijk goed begrepen, maar een verklaring is er niet voor. Dat is een altijd blijvend raadsel.

Als een kind zijn nieuwsgierigheid onder woorden begint te brengen, gaat het regelrecht tot de kern van de zaak en vraagt: ‘Waar kom ik vandaan, mama?’ En het kind is teleurgesteld in het standaard-antwoord dat het gewoonlijk krijgt, hetzij de ooievaar of de kool of het meer klinische antwoord van de wereld van nu. Dezelfde vraag doet zich voor bij opgroeiende jongeren, of ze die uiten of niet, maar op een nog dringender wijze: ‘Waarom ben ik hier? Wat is het doel van mijn leven of dat van een ander?’ Het ontbreken van een bevredigend antwoord kan een zo ernstig trauma veroorzaken dat sommige jonge mensen hun leven uit frustratie hebben beëindigd.

‘Evolutionisten’ en ‘creationisten’ voeren een voortdurende woordenstrijd, maar missen de middelen om die te winnen. Het ene kamp bestaat uit aanhangers van de populaire zogeheten darwinistische theorie, gebaseerd op het overleven van de (fysiek) geschiktsten en zij hebben zich een weg geforceerd in een tijdelijke oppermacht van de ‘wetenschappelijke’ theorie, en verkondigen een gemeenschappelijke afkomst met de mensapen. Het andere kamp neemt een hypothetische schepping uit niets aan, door een zich ver weg bevindende Persoon die ergens ‘boven ons’ verblijft. Elke alternatieve mogelijkheid wordt buiten beschouwing gelaten.

Toch zijn er alternatieven. Het spreekt vanzelf dat de waarheid zowel voor wetenschap als religie aanvaardbaar moet zijn. Een filosofie die een van beide benaderingen niet vermag te bevredigen moet op een of andere wijze onjuist zijn. Er bestaan vele bronnen van kennis, talrijke geschriften en mythologieën die de loop van de gebeurtenissen vertellen vanaf het eerste verschijnen van ons tegenwoordige wereldstelsel. Die zijn niet beperkt tot één bijbel of één wetenschappelijke theorie, noch tot één enkel geloofsstelsel waarvan de aanhangers menen dat het onfeilbaar en volledig is. Alleen de oudste en meest universele overleveringen kunnen een alomvattend overzicht geven van wat er werkelijk plaatsvond in de aanvang der tijden en kunnen richtlijnen verschaffen waarnaar het menselijk ras kan leven en waardoor het vooruit kan gaan naar de volgende fase in zijn ontwikkeling.

Hoe moeten we als mensen leven? Als we nog steeds het gevoel hebben dat het ons ontbreekt aan een werkomschrijving, een instructieboekje, bedenk dan dat wij aan ons arsenaal – naast de cohesieve kracht die mineralen eigen is, het opwaarts streven van de planten en de emoties van de dierlijke natuur – het geweldige vermogen van het verstand hebben toegevoegd. Zelfs als we de richtlijnen die we bezitten niet zien, gaat het leven door en doet het menselijk systeem, geestelijk, mentaal, emotioneel en fysiek, ervaringen op: het ruwe materiaal waaruit wijsheid wordt gedestilleerd. Misschien lijkt het alsof we ons een tijdje in een stagnerende toestand van apathie bevinden of overweldigd worden door de fysieke eisen van het leven, maar zelfs dan, zonder onze bewuste medewerking, groeien en rijpen we van geboorte tot de dood.

We evolueren, letterlijk: d.w.z. we ontrollen onze menselijke kenmerken van binnen naar buiten in een cyclisch patroon, zoals de blaadjes van een bloem en tonen geleidelijk meer van de eigenschappen die bij ons horen. Misschien zijn we onze goddelijke bron voor een groot deel vergeten doordat we in beslag worden genomen door onze dagelijkse bezigheden, maar toch blijft deze trouw onze inspiratie en de oorsprong van al ons doen en laten. De impuls wordt gefiltreerd door onze persoonlijkheid en kan zich wijzigen en aanpassen aan onze wensen en eisen. Hoeveel effectiever zou deze evolutionaire ontplooiing kunnen zijn als mannen en vrouwen ervoor kozen mee te werken aan het natuurlijke proces van rijping dat onvermijdelijk moet plaatsvinden.

Wat is het dan eigenlijk dat evolueert? In de rijken beneden de mens zien we aanpassingen die kennelijk plaatsvonden om aan de behoeften en de omstandigheden tegemoet te komen. Planten en dieren zijn in staat het lichaam enigermate aan te passen en in de loop van de tijd kenmerken te verwerven die beter aan hun behoeften voldoen. Maar mensen veranderen in hun lichamelijke vorm heel weinig. Wij zijn niet zo afhankelijk van onze fysieke bouw. Behalve wat grootte en kleur betreft, lijken we over de hele aardbol heel veel op elkaar, en dat geldt voor de hele periode van de geschiedenis die we kunnen overzien; er zijn ook geen radicale veranderingen in de vorm van de mens opgemerkt. Mensen verbeteren hun gehoor niet door olifantsoren te kweken of met vleermuis-vleugels te vliegen. Als zulke uitrustingsstukken nodig zijn, worden ze kunstmatig vervaardigd voor het gewenste doel, door de inventiviteit van de menselijke geest en zijn creativiteit. Alle veranderingen en alle groei in het rijk van de mens vinden plaats in het bewustzijn. Wat ontwikkelt, is de innerlijke natuur, geleid en geïnspireerd door de goddelijke impulsen die door de geestelijke ziel filteren, want die is ons essentiële wezen, de ontastbare bron die een waarlijk menselijk, humaan gedrag stimuleert.

Alle heilige geschriften en mythologieën vertellen hetzelfde verhaal over de samengestelde opbouw van de wereld en de verantwoordelijkheden die de staat van menszijn met zich brengt.

Dit is geen onmogelijke taak, maar is door anderen ondernomen en door enkelen met succes volbracht. Als Odin’s krijgers in het Walhalla worden onthaald of de Grieken de Elyzese Velden binnengaan, hebben zij dat recht verdiend door de persoonlijke natuur te overwinnen – ‘te verslaan’ – en de rol van overwinnaar op zich te nemen in de zaak van de menselijke evolutie.

Het bestaan van dat meest innerlijke zelf is iets dat we zelf zullen moeten ontdekken. Het is dat wat de kleuter zijn niet te beantwoorden vraag doet stellen; en het is dat wat die onverzadigbare honger in het hart instandhoudt, de onweerstaanbare drang onze geestelijke identiteit met het goddelijk zelf van het heelal te ontdekken. Wij bevinden ons allemaal op die ontdekkingsreis. Ons kompas en onze wegenkaarten liggen in onze hogere natuur, waar we die onfeilbare gids kunnen vinden met wie de goden langgeleden ons levensrijk begiftigden en hun zegen schonken voor de toekomst van de mensheid.

De keuze is aan ons: we verlagen onze menselijke natuur tot we geen ander doel dienen dan dat van onszelf, ten nadele van het kosmische heelal dat we mede samenstellen, totdat het bewuste zelf inkrimpt tot een non-entiteit die in de molen van de goden wordt vermalen; of, door de ziel in dienst te stellen van de goddelijke bestemming die het menselijk ras wacht, hebben we het glorierijke vooruitzicht ons bewustzijn uit te breiden en in doel te doen samensmelten met dat van de goden en waardig worden hen te helpen de kosmos te regeren.

   Maanmagie !  

De maan is voor heksen het belangrijkste object aan de hemel. Zij inspireert en verlicht de heksen. Ze reflecteert de fases in een vrouwenleven (Maagd, Moeder en Wijze) en haar cyclus symboliseert de maandelijkse cyclus van de vrouw. In de meeste culturen wordt de maan dan ook als vrouwelijk bestempeld. Er bestaan meer godinnen dan goden die aan de maan zijn opgedragen.





De essentie van de maankracht ligt uiteindelijk tussen de sterren. De zon haalt de invloeden van het heelal binnen en verspreidt deze over ons zonnestelsel. Elk van onze planeten absorbeert deze energie en vermengt deze met zijn eigen vibraties. Elke planeet weerkaatst zo zijn eigen specifieke compositie van vibraties en energieën. De maan is voor ons het dichtstbijzijnde hemellichaam en daarom het brandpunt van deze vibraties. De maan absorbeert, concentreert en kanaliseert deze energie en wordt via het maanlicht naar onze planeet gedragen.


  


Om optimaal gebruik te kunnen maken van de energieën van de maan stemmen heksen hun rituelen af op de fases van de maan. 
Om wat naar je toe te halen werk je met de wassende maan, om wat af te stoten werk je met afnemende maan. De volle maan geeft elk ritueel kracht. Het is de beste tijd voor toewijding en divinatie.





Om je maanmagie te verfijnen zijn er nog meer aspecten waarmee je rekening kunt houden. Elke maand maakt de maan haar ronde door de tekens (sterrenbeelden). De tijd dat zij in een teken verblijft is ongeveer 2½ dag. De energie van de maan wordt dan gekleurd door de vibraties van dat teken.

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

De kracht van eenvoud !!!

Naast de diepzinnige vraagstukken van het leven die gaan over onze ingewikkelde aard waarvan de wortels tot in de diepste diepten van het universum reiken, is er ruimte voor de stille kracht van eenvoud. Deze vriendelijke, ongrijpbare kracht bemoedigt ons in onze stille momenten en zegt ons te leven in het heden en naar binnen te kijken naar de bron van ons wezen.

De Nederlandse Koenen definieert eenvoud als ‘ongekunsteldheid, natuurlijkheid’. Wat wil dit zeggen? Jezelf niet anders voordoen dan je bent? Maar wie zijn we? Onze natuur heeft verschillende kanten, en ook dat wat alles samenbrengt in een enkel individu. We zijn allemaal op zoek naar onszelf terwijl we de verschillende fasen van peuter, kleuter, puber, volwassene en oudere doorlopen, waarbij we steeds meer over onszelf en de wereld waarin we leven ontdekken. Deze fasen gaan vaak met lichamelijke en mentale uitdagingen gepaard waardoor er iets diepers in ons tot geboorte kan komen, en elke keer dat dit gebeurt zien we de wereld met nieuwe ogen. De kunst is, om het zuivere, onbevangen, natuurlijke hart van een kind te bewaren, of opnieuw wakker te roepen, zodat we flexibel blijven en steeds kunnen leren en groeien, want we zijn nooit te oud om te leren.

Er is geen leven zonder dood en geen dood zonder leven, dit zien we overal om ons heen. Geestelijke groei is niet iets vaags of eigenaardigs, iets dat eng is of mysterieus; het hoort tot de normale en natuurlijke ontwikkeling van een mens; het oplichten van sluier na sluier, het steeds dieper doordringen in onszelf. Zo is ook reïncarnatie niet iets onlogisch, want worden we niet elke dag opnieuw geboren?

De grootste obstakels die de natuurlijke ontwikkeling van deze stroom van leven uit het binnenste van onszelf belemmeren, zijn vastgeroeste ideeën en dogma’s die we onszelf opleggen. We kunnen anderen daarvan de schuld geven, maar uiteindelijk laten we zelf bepaalde ideeën in ons leven toe, we accepteren ze en voeden ze. Een door velen aangenomen dogma is dat we een stabiel, niet veranderend zelf zijn, dat we precies weten wie we zijn; en niemand mag die gedachte verstoren. Als we naar alle fasen kijken die een mens doorloopt, zien we dat er geen reden is om dit aan te nemen, want we veranderen voortdurend – we zijn werkelijk een stroom van leven.

Een ander vastomlijnd idee dat leed en pijn in de wereld veroorzaakt is afgescheidenheid, het idee dat wij fundamenteel verschillen van anderen in plaats van te zijn verenigd door universele beginselen. Alle grote leraren hebben gewezen op de Gulden Regel, gebaseerd op de fundamentele eenheid van het leven, maar hoe moeilijk is het gebleken om ernaar te leven. We kunnen dit ook niet op een dogmatische manier doen; maar wanneer we eenmaal de realiteit ontdekken die aan deze Gulden Regel ten grondslag ligt, zal ons hart zich openen met meer en meer begrip voor onze medemensen en voor het leven.

Het gewone proces van groei is niet vrij van obstakels en moeilijkheden, en dit geldt in het bijzonder voor het geestelijke leven. Verruiming van bewustzijn brengt nieuwe gevaren en verantwoordelijkheden met zich mee, en ook hier geldt dat we voor een veilige en effectieve groei moeten gebruikmaken van de toetssteen die we in onszelf hebben, die in sympathie trilt met een groeiend begrip voor onze medemensen.

‘Eenvoud is het kenmerk van het ware’, volgens een oud gezegde. Terwijl we onszelf van binnen naar buiten ontwikkelen, onthullen we meer en meer van de innerlijke waarheid. De diverse situaties en veranderingen in ons dagelijks leven sporen ons voortdurend aan ons te ontwikkelen, maar het is niet altijd gemakkelijk deze kansen te benutten,  omdat veranderingen vaak onaangenaam lijken en we ons ertegen verzetten. We hebben welwillendheid, vertrouwen en een gezonde humor nodig, die we ons eigen kunnen maken door meer objectief over de realiteit en onszelf na te denken.

Wat is de aard van de realiteit en van onszelf? Eén fundamentele karakteristiek is voortdurende beweging. De natuur wordt onze moeder genoemd die zo goed mogelijk zorgt voor haar kinderen zodat ze zich steeds verder zullen ontwikkelen. Diep vanbinnen zijn wij de natuur, en vanuit het gezichtspunt van ons hogere zelf zijn wij en de natuur dus één, niet twee. Langzaam leren we door ervaring en soms door lijden ons hiervan echt bewust te worden.

Als we praten over eenvoud of het één-zijn, kunnen we eigenlijk niets uit de weg gaan: het omvat ook onze zwakheden, onze minder edele verlangens, ideeën en gevoelens. Wat moeten we daarmee doen? Willen we ze eigenlijk wel een plaats geven in ons idee van één-zijn en groei? Iedereen heeft wel momenten waarop we het niet kunnen laten om iets te doen of te zeggen wat we in feite niet willen doen of zeggen. Hoe kunnen we hier op een verstandige manier mee omgaan?

Neem bijvoorbeeld begeerte: we zouden dit aspect van ons wezen net zo moeten behandelen als elk ander deel – namelijk met vriendelijkheid en begrijpende liefde, zonder per sé alles goed te keuren, zodat we haar kunnen verfijnen en ontwikkelen, en tot rijpheid laten komen. Maar soms, zoals bij een kind dat voor de zoveelste keer om aandacht schreeuwt wanneer onze eerdere pogingen kennelijk weinig hebben uitgehaald, kan het nodig zijn krachtig op te treden en duidelijke taal te spreken, of het zelfs de rug toe te keren om aan te geven dat genoeg genoeg is. Deze benadering verschilt van de gebruikelijke opvatting dat we deze begeerten zijn en dat het niet uitmaakt als we ze volgen. We moeten ons niet ermee identificeren maar de verantwoordelijkheid nemen om toe te zien op dit aspect van onszelf.

Het leven is niet gemakkelijk; we krijgen niet iets zomaar cadeau, zonder strijd of inspanning.

We kunnen misschien een tijdje op prachtige filosofische wolken drijven, maar dan is daar een vriend, een bedelaar op straat, de oude man die om de hoek woont, een collega op het werk, of onze vrouw en kinderen, voor wie we nu gelijk iets moeten doen, want daar ligt onze taak. De fundamentele ideeën over ons bestaan en ons doel in het leven hebben een heilzame invloed en schijnen door in onze gewone, eenvoudige handelingen. Daardoor worden we preciezer in onze keuzes, allerlei zijwegen kunnen worden vermeden, en zo leren we de betekenis van concentratie. Concentratie is eenvoud, op één punt gericht zijn ‘Eenvoud siert de mens’ wordt wel gezegd en ‘wie het kleine niet eert is het grote niet weerd’. Er is tegenwoordig een overvloed aan materiaal op de markt over ontwikkeling van ons zelf. Zoals alles wat de mensheid doormaakt lijkt dit twee kanten te hebben. Om verstandig met de huidige mogelijkheden om te gaan, is het nodig om onze stappen zorgvuldig en met onderscheidingsvermogen te doen, en nooit de eenvoud van de dingen uit het oog te verliezen, want staat de ‘echte wij’ niet altijd centraal? Eenvoud zegt tot ons: maak je niet teveel zorgen over wat je doet en hoe je het doet; heb vertrouwen en doe je best, neem één stap tegelijk, en de rest volgt op natuurlijke manier vanzelf op deze prachtige reis in de eeuwigheid 


    

Voldoening als sluis naar geluk !!!

Martin Seligman , Amerikaans psycholoog : "Externe omstandigheden hebben slechts 8 tot 15 % invloed op iemand geluksbeleving. Externe omstandigheden die nog de meeste invloed hebben zijn: wonen in een democratisch land, getrouwd zijn, het vermijden van negatieve gebeurtenissen en negatieve emoties, een uitgebreid sociaal netwerk en het aanhangen van een godsdienst. Maar toch is ook daarvan de invloed slechts beperkt. Slegman stelt dan ook dat het belangrijk is om te werken aan de "interne omstandigheden", want het onze manier van denken die bepaalt of we gelukkig zijn en niet dat mooie huis, dat betere lichaam of die hogere status.






Belangrijk is voldoening te voelen over het verleden, optimistisch te zijn over de toekomst en tevreden zijn in het heden. Slegman stelt dat optimisme heel goed is aan te leren; het is niets anders dan het vinden van permanente en structurele oorzaken voor goede gebeurtenissen in combinatie met het benoemen van tijdelijke en specifieke oorzaken voor tegenslagen. Voldoening ziet Seligman als de grote sluis naar geluk. Het gaat er volgens hem niet om het verbeteren van de deugden waar we niet zo goed in zijn, maar juist om het ontdekken en vervolgens benutten en ontwikkelen van onze grootste deugden, op alle gebieden van het leven: in de liefde, op ons werk en bij het opvoeden van kinderen. Dan ontstaat een gevoel van authenticiteit. Wie van zichzelf wil weten wat zijn grootste deugden zijn, kan Seligmans test doen via zijn website. De bezoeker kan daar ook testen hoe optimistisch hij is. Kortom: Bij het scheppen van ons geluk gaat het om het doen van de dingen waar we goed in zijn met een gunstige verwachting die ons kansen laat zien. Het eerste maakt dat we gelukkig zijn, het tweede zorgt er voor dat we geluk hebben.

Het is heel moeilijk is om een oprecht gevoel van zelfwaarde te hebben, juist omdat de maatschappij voortdurend hogere eisen stelt. Men kan niet genoeg diploma’s hebben, men kan niet aantrekkelijk genoeg zijn …….

Een maatschappij die mensen het gevoel geeft dat het altijd beter kan - en het kan uiteraard ook steeds beter , kan niet anders dan mensen op massale schaal ongelukkig maken. Door te streven naar onnoemelijk geluk en een beeld op te hangen van hoe zo’n wereld eruit ziet, hebben mensen voortdurend het gevoel dat zij tot mislukken gedoemd zijn.






Meer zelfs: men voelt zich tot in het diepste van zijn wezen mislukt. Men wordt moedeloos en geraakt snel verveeld. In zeer veel gevallen leidt dit tot psychosen, depressies, neurosen, … Niet toevallig vormen deze geestesziekten de grootste bron van ergernis in onze westerse maatschappijen die er niet in slagen om mensen nog te begeesteren. Hoe kan het ook anders?

“Wij gedragen ons alsof comfort en luxe de voornaamste levensbehoeften zijn; terwijl om echt gelukkig te zijn we alleen iets nodig hebben dat ons enthousiasme kan opwekken.”Kingsley

Maar voor de pessimisten onder ons bestaat er hoop: optimisme valt heel goed aan te leren. In de eerste plaats door het vinden van permanente en structurele oorzaken voor goede gebeurtenissen in combinatie met benoemen van tijdelijke en specifieke oorzaken voor tegenslagen. Noodzakelijke voorwaarde voor dit laatste is het belang van reflexie

Een andere cruciale manier om het geluk aan te trekken heeft te maken met de verwachting van geluk. Dromen van geluksvogels worden vaak vervuld omdat ze de kracht hebben om ‘self-fulfilling prophecy’s’ te worden.

  
 VERDRIET en VREUGDE !!!





Op het moment dat we beginnen op een andere manier
te denken, spreken en handelen ervaren we regelmatig
een diep gevoel van vreugde. In het begin lijkt het er alleen maar af en toe te zijn. Maar het is het bewijs dat we op de goede weg zijn. Het helpt ons te vertrouwen in de juistheid van onze keuzes. En hoe vaker we deze vreugde ervaren, hoe vastberadener we zullen worden. Dan gebeuren er kleine en grotere wonderen in ons leven.
Tenslotte zullen we beseffen dat het leven een geschenk is.
Zolang we ons leven zien als een bestaan vol problemen, missen we kansen.
Ons leven is dan regelmatig een bestaan van lijden. Maar wanneer we moeilijke situaties aanvaarden en ze als kansen zien, verandert alles.

In verschillende religies wordt verteld dat we door te lijden het paradijs binnen gaan. Maar er is een andere manier, een zinvoller manier. We kunnen kiezen voor lijden, d.w.z. door ons een slachtoffer van de omstandigheden te voelen. Of we kiezen voor het verruimen van ons bewustzijn. Dan nemen we het heft in handen en geven zelf ons leven vorm. Kiezen we voor het laatste, dan zal ons pad ons meer vreugde dan verdriet brengen. Lijden doen we dan in ieder geval niet meer. We hebben immers ons de verantwoordelijkheid voor ons leven genomen. Dan kunnen we nooit meer een slachtoffer ervan zijn.





Het is wel belangrijk dat we een onderscheid maken tussen 'lijden' en 'verdriet'. Als we lijden dan hebben we het gevoel dat ons iets overkomt, dat er geen uitweg is. Verdriet - bijv. om het verlies van een dierbare - kunnen we hebben terwijl we tegelijkertijd in staat zijn de tijdelijkheid ervan te zien. Door de nieuwe manier van denken, spreken en handelen die we onszelf aanleren, is een probleem een kans geworden.
Staan we onszelf de vreugde die ons wacht wel toe? Of denken we dat 'wie voor een dubbeltje geboren is nooit een kwartje wordt'? Het is belangrijk dat we de vreugde ook werkelijk in ons leven verwelkomen. Dat we erin geloven. Dat een vreugdevol moment of een wonder eigenlijk niets anders is dan een 'Vleugje eeuwigheid dat ons even aanraakt'.

IN DE PRAKTIJK

De flat waar iemand woonde, bevond zich op de vierde etage. Er was geen lift. Hij bevond zich aan een drukke weg in een rumoerige buurt. De persoon in kwestie had een nare tijd achter de rug met veel onrust. De nieuwe woning maakte dat de persoon zich niet echt prettig voelde.
Tijdens een meditatie sprak de persoon de wens uit voor een ander huis. Met de omschrijving: in een rustige buurt met veel groen. In een goede staat zodat er weinig aan hoefde gedaan te worden.
Daarna liet de persoon de wens los.





Een jaar later zag deze een appartement te koop staan dat aansprak. De persoon kende de buurt niet en ging kijken. Het bleek het aan al de wensen te voldoen.
Toen naar de makelaar gebeld, bleek er de volgende dag een kijkdag te zijn. Maar iets zei de persoon dat deze beter 's morgens zou gaan. De persoon maakte de afspraak en was de tweede bezoeker. Aangekomen bij het appartement, stond de makelaar buiten te wachten op de eerste bezoeker die niet was verschenen. Dus ging deze met de persoon van het verhaal hier naar binnen. Het appartement was fantastisch. Precies wat deze wilde. De persoon deed een bod en een week later tekende men het voorlopig koopcontract.
Deze woont er nu een aantal jaar en is er nog steeds zielsgelukkig mee.

Stilstand !!!

De trein die de naam 'leven' draagt, raast voorbij, dendert door. Alles en iedereen rent, vliegt, dendert door als een razende trein. Leven. Leven is iets wat vaak wordt vergeten. Dan is het leven in de zin van voelen, ervaren, de zintuigen het werk laten doen. Je laten meevoeren in dromen, gedachten. Bij een aanblik van een ander voelen wat hij/zij voelt. Weten welke emoties spelen en hier deelgenoot van zijn. Leven. Echt leven.

Bezieling.
Kijk eens om je heen. Kijk de mensen in de ogen. Zoek, voel de gedachten, de geest. Vind je het, is het er? Is er bezieling?

Inertia.


 


Stilstand is achteruitgang. Wanneer je stil staat is het zichtbaar. Voor vooruitgang is het nodig om een effect te creëeren. Soms een schok effect, een andere keer de schoonheid van het leven in te laten zien. Iets op laten leven, een lust voor het leven, bezieling.

Wat ik mij afvraag... Stilstand kan je identificeren wanneer je letterlijk stil staat, in rust bent. Maar in die trein die men leven noemt, is juist die snelheid niet de ergste vorm van stilstand. Inertia?!

Divineren met schelpen !!!

Wie heeft er nou niet schelpen gezocht aan het strand en als kind met verwondering afgevraagd hoe het komt dat je de zee kan horen in de schelp? Schelpen zijn altijd gewaardeerd om hun schoonheid en magische krachten. Ze dienden als geld, amulet, gebruiksvoorwerp en ter versiering.
Ook nu nog is de aantrekkingskracht van schelpen groot. Als verzamelobject, maar ook om de subtiele krachten die de schelpen herbergen te (her)ontdekken.

Zo beschrijft Donald Tyson een manier om met behulp van een grote schelp je helderhorendheid te ontwikkelen.



Het ruisende geluid wat doet denken aan golven die zachtjes breken op een zandstrand, wordt veroorzaakt door de bloedstroom in het binnenste van je oor.
Het zachte, pulserende geluid wordt gereflecteerd door de schelp.
In meditatieve toestand zou je volgens Tyson fragmenten van gesprekken kunnen opvangen, zoals de wind je flarden van een gesprek doen opvangen wat verderop plaatsvindt. In het begin zullen de flarden onsamenhangend zijn. In een later stadium zou je het onderwerp kunnen volgen en in gedachten kunnen gaan mengen in het gesprek. Mensen die aanleg hebben voor deze manier van helderhoren kunnen volgens Tyson op een gegeven moment commentaar terug verwachten van één of meerdere stemmen.
Er wordt aangeraden gebruik te maken van je linker oor als je rechtshandig bent en vice versa, maar het is aan jou om te ontdekken welk oor meer receptief is voor deze techniek.

Ik kan me voorstellen dat het een manier kan zijn om in contact te komen met je “innerlijke stem”. Het pulserende geluid wordt immers veroorzaakt door je eigen hartslag. Het luisteren naar je eigen ritme geeft je de kans om meer in contact te komen met je zelf.

Divineren met zeeschelpen is ontwikkeld door Shelley Hanson. Het systeem bestaat uit 200 kaarten met foto’s van schelpen. Net als met Tarot kun je een kaart kiezen of een legging doen.
Ze gaat uit van het principe dat je onderbewuste je zal leiden in de keuze van een schelp die op dat moment de meest toepasselijke boodschap voor je heeft. De diepere betekenis van elke schelp haalt ze uit de manifestatie en de leefwijze van het weekdier dat de schelp behuisd. “Zie het als één van de manieren waarop moeder natuur met je communiceert” zegt ze.
Als voorbeeld één van haar beschrijvingen:

De Maanslak( Polinices duplicatus) is een weekdier dat je kunt vinden op modderige stranden.
Om zichzelf te verfrissen absorbeert de Maanslak water in zijn vlezige gedeelte. Zo blaast hij zichzelf zo op tot wel 4 x zijn normale grootte. Met zijn vlezige voet is hij in staat om een gat te boren in o.a. Kokkels, en ze zo op te eten. Ook gebruikt hij zijn gezwollen lichaam wel om andere zeedieren te verstikken. Om zich terug te trekken in zijn schelp moet hij zichzelf eerst ontdoen van het overtollige vocht. Daar kan hij echter niet te lang blijven want dan zal hij stikken.




Als de Maanslak op je pad komt heb je volgens Hansen de neiging om van een mug een olifant te maken. Wellicht het gevoel dat je niet gezien of gehoord wordt mits je met een overtreffende trap je verhaal doet over je miserie. Dat het werkt is duidelijk. De mensen om je heen zullen een luisterend oor bieden en je zo nodig helpen. Deze contacten zijn echter éénrichtingsverkeer. Eenmaal in rustiger vaarwater zal éénieder weer zijn eigen weg hervatten.
De boodschap van de Maanslak is om ook de mooie momenten van het leven te delen. Desnoods in de overtreffende trap. Het delen van magische momenten roept wat anders op dan medelijden. Het schept vreugde en blijdschap. Het nodigt anderen uit ook hun mooie momenten te delen. Zo ontstaat er een basis waarop éénieder zich gezien en geliefd voelt en vriendschap kan ontstaan.

 
Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan