hallo welkom hier ik ben een 26jarige vrouw en wat ik meegemaakt heb kun je hier lezen in nagedachtenis van *jana omdat niemand haar vergeten mag
dagboekje *jana en meer
dagboek van een overleden kindje
07-04-2006
mijn liefdesverhalen
soms is het zo moeilijk,als ik bekijk wat ik al gepresteert heb en wat ik fout heb gedaan.
het maakt me soms verdrietig als ik weer terug denk aan mijn verleden
hoe ik mijn moeder verloor op men 18 de aan een lange aftakeling van haar gevecht tegen kanker
hoe toen alles fout leek te gaan.
ik had hele strenge ouders,waarschijnlijk bedoelde ze het toen goed maar ik mocht toen niets en ik bedoel ook niet ik mocht niet bij vriendjes gaan spelen en omgekeert,ik mocht niet naar feestjes niet naar de stad alleen en ik was toen echt geen 12meer maar 17 ik wou meer vrijheid en had toen enkel mijn kamertje met een raam gericht op de dijle.
op men bijna 18de 4dagen voor ik verjaarde ben ik dan ook weggelopen van thuis ik ben bij een vriend gaan wonen die me de hemel beloofde hij zou gaan werken als schilder en ik zou men school kunnen afmaken en eventueel verder kunnen studeren voor verpleging maar zo ver ben ik uiteindelijk nooit geraakt.
op men 18de verjaardag ben ik met hem gehuwd ik dacht de ware gevonden te hebben,niet dus.
onze trouw was simpel,een gewone jurk,een zaaltje met wat familie mijn ouders zijn toen niet gekomen ze waren tegen men huwelijk met benny en uiteindelijk hadden ze gelijk gehad.
ongeveer 4maand na men huwelijk begon men toenmalige echtgenoot me te slaan,ik had het nog nooit meegemaakt maar voelde me heel ongelukkig,ik kon nergens niet terecht en ik heb het thuis nooit echt tegen mijn ouders vertelt ik was gewoon te koppig om toe te geven dat ze gelijk hebben gehad dat benny niet deugde voor me uiteindelijk heeft men huwelijk ongeveer 6maand geduurt tot op kerstavond 1998 ik niet meer in onze flat binnen kon men liefhebbende man had me op straat gezet,ik heb lang rond gedoold in stad en warmte gevonden in een caraoke hoewel ik geen enkel geld stuk in men zak had en ik uitgehongert was omdat ik al meer dan 14dagen geen fatsoenlijk eten had binnen gekregen mijn man deed toen alles op aan cafe-tjes zijn vrienden en zijn vlammen,ik had toen ook brieven van hem eens ontdekt aan zijn vriendinnetjes waarin hij schreef dat hij gedwongen was geweest om met me te trouwen terwijl hij mij had gevraagt.
die avond had ik een jongen leren kennen die me onderdak wou verlenen en hij betaalde zelfs een frietje voor me zijn naam was kris de vader van mijn 2oudste kindjes,ik begon gevoelens voor hem te krijgen en was hem zeer dankbaar omdat hij me minder ellendig deed voelen,we zijn toen bij zijn vriend ingetrokken de bewuste lesley(mijn hartsvriend)hoe raar het leven kan lopen he.
op school ging het helemaal verkeerd,ik was te vaak afwezig,ik zat bijna elke dag bij mijn zieke moeder die toen opgenomen was in de kliniek,ik werd uitgestoten en gepest als ik op school was en voelde me ziek van ellende.
ik ben dat jaar ook afgehaakt en gaan werk zoeken,bergde mijn dromen op en werd kostwinner dat jaar zijn ik en kris verhuist naar een studio-tje en dat was het begin van onze relatie,ik ben toen gescheiden van mijn ex-man benny en hoopte er ooit op met kris te kunnen trouwen hij heeft het me nooit gevraagt en ik heb nooit iets gezegt ervan
ik schrijf nog wel verder hoe deze relatie verliep
lang geleden na kris had ik dacht ik een nieuwe liefde gevonden te hebben uiteindelijk ben ik er toen achtergekomen dat ik niet echt van hem hield maar hem te vervanging wou nemen ik voel helaas voor hem niets anders dan vriendschap het is nooit echt meer geweest volgens mij en nu ik gelukkig ben met mijn nieuwe echtgenoot heb ik spijt over wat ik hem heb aangedaan hier kun je een stukje lezen van een e-mail die ik hem gestuurd heb vandaag heykes,
lang geleden he? alles goed daar?,ik heb je blijkbaar hier eens gemist maar toen ik je wou antwoorden was je off-line ik heb eindelijk goed nieuws gekregen,ik ben niet geschorst op de rva plus ik ben geslaagd in de screening voor verpleegkunde,in juni word ik opgeroepen om 2weken voorles te volgen en dan in september zit ik weer op de schoolbanken,ik ben superblij maar ook wat zenuwachtig om weer tussen 18jarige in te zitten ik heb blijkbaar wat problemen met die bepaalde doelgroep,bij mij klikt het pas echt goed als iemand wat ouder is als ik zelf raar maar waar. vroeger vond ik men klasgenootjes maar kinderachtig en beperkt in hun leefwereldje ik hoop nu dat alles terecht zal komen. wat raar om na te denken dat er een stuk van een wens in vervulling zal komen de bal ligt terug in mijn kamp en ik ben niet van plan hem weer af te moeten geven. ik ga bereiken wat ik wou,iets van mijn leven te kunnen maken ,mijn leven op te bouwen naar mijn maatstaven. ik dank die hierboven voor de kans die ik krijg,ik weet niet hoe mijn toekomst er nog uit zal zien maar ik ben zeker dat er nog verassingen en goed nieuws voor mij in petto zal zijn helaas waarschijnlijk ook nog slechte dingen. ik ben woensdag nog bij kris zijn ouders geweest,marc was wat boos op me dat ik er nog steeds heen ga maar ze blijven toch ergens de grootouders van mijn kinderen,ze zeiden dat kris ergens verleden maand nog eens langst was geweest en het is raar dat zijn eigen ouders bijna geen enkel woord over hem willen reppen behalve zijn grootmoeder die er zeker wel onder lijd,ze zegt dat het normaal is omdat zij eigenlijk de kinderen heeft grootgebracht. kris wou haar niet zeggen waar hij nu woonde en dat vind ik ook raar waarom wil hij dat nu niet? hij hoeft heus niet bang te hebben dat ik ooit aan zijn deur zal staan,de liefde is voorgoed weg en ik heb kunnen loslaten het heeft een hele tijd geduurt eer ik het kon,het heeft een hele tijd geduurt eer ik besefte dat ik geen liefde meer voelde voor hem,ik had in mijn hoofd iemand van hem gemaakt die hij nooit geweest was in mijn hoofd was hij de ideale en had hij zelfs werk en was hij verantwoordelijk en eerlijk nu weet ik dat hij dat nooit zal kunnen zijn. toch zou het me ergens gerust stellen dat ik zou weten waar hij woonde ik weet echt niet waarom,het is een gewoonte denk ik,ik was zo gewoon alles voor hem te regelen dat hij zich nergens zorgen over hoefde te maken. raar dat ik jou dat allemaal kan vertellen en ik denk dat we ongeveer het zelfde hebben meegemaakt jij met wendy en ik met kris. ik heb spijt dat ik jou nooit echt meer van mezelf heb kunnen laten zien,ik was zo gekwetst,zo mijn vertrouwen in de liefde kwijt,ik heb nooit echt voor 100%mezelf kunnen geven,bang om weer alles kwijt te raken,mischien was dat wat er scheelde in onze relatie,mischien was het uiteindelijk toch mijn fout. ik verwachte van jou dat je kris in mijn hart kon vervangen en wel perfect zou zijn,maar helaas weten we allebij dat je niemand echt kunt vervangen jij bent jij niet iemand anders het was mijn fout te denken dat je het allemaal wel zou kunnen. het spijt me enorm!
ik heb veel spijt dat ik toen een relatie met hem begonnen was en ik heb spijt dat ik hem ergens ben te kort geschoten,het is was toen te vroeg om al iets te beginnen met iemand en ik was zo berdrogen geweest en voelde me toen zo eenzaam. hij hield wel van me maar het doet mij pijn dat ik nooit echt van hem gehouden heb,ik weet ook niet wat ik toen had verwacht en waarom ik toen iets met hem begonnen was
waar begin ik vandaag mee? we zijn vandaag met zen alle naar de carnavalsoptocht geweest in hasselt,ik moet toegeven dat het heel leuk maar heel vermoeiend was geweest. de kindjes hebben veel snoepjes geraapt zeker een grote zak vol. verder ben ik wat zenuwachtig omdat ik via de vdab ingeschreven ben om voor verpleegkunde te gaan studeren na een heel strenge screening is het nu bang afwachten tot de postbode eindelijk met de uitslag komt. ik hoop op een beetje goed nieuws want er hangt toch wel heel veel vanaf duimen maar dat er eindelijk toch goed nieuws komt
een dag zonder jouw is een tuin zonder bloemen Een dag zonder jou kan je geen dag meer noemen Een dag zonder jou is een dag zonder licht en daarom is zo"n dag geen zicht Een boom zonder takken Een hemel zonder blauw das een dag zonder JOU!!
Ik neem de tijd, de tijd is traag. Hoef geen antwoord, stel geen vraag. Er is geen beeld, herinnering, enkel een pril en nieuw begin. Ik neem de tijd, de tijd is vrij, ik zie en voel en weet dat jij, het mooiste en het liefste bent, ik had je graag, zo graag verwend.. Ik heb je lief, zo lief in mij, Hoe verder weg, hoe dichterbij. Ik neem de tijd, de tijd is traag. hoef geen antwoord, stel geen vraag. Een einde komt er pas voor jou, als iedereen je vergeten zou. Maar lieve schat, wees maar niet bang, Je bent bij ons, een leven lang. Ik neem de tijd, de tijd is vrij, zolang ik leef, leef jij in mij
De tijd vliegt De tijd staat stil Wat ben je ver weg Een foto aan de muur Een plaatje in mijn hart Het lijkt iets uit een ver verleden Maar het gemis voelt aan als de dag van gisteren.....
we zijn nu reeds 3jaar verder en ik kan zeggen dat tijd inderdaad niet alle wonden heelt,waarschijnlijk genezen ze nooit helemaal.
ik ben ondertussen getrouwd met een hele lieve man marc en samen hebben we nog een baby gekregen,tom,hij is nu reeds 9maand en ik heb zijn zwangerschap vol angst doorstaan.
ellen en gino,wuiven voor het slapen gaan nog steeds naar een sterretje ,ze geloven nog steeds dat jij daar naar hun zit te kijken.
mijn gevoel is dat er nog steeds een plekje open is dat er iemand onbreekt,een plaatsje voor jou mijn schat.
op elk formulier word jouw naam erbij gezet met een klein kruisje,je grafje word nog steeds bezocht ieder jaar als de blaadjes vallen.
voor mij ben jij mijn elfen kindje,mijn engeltje!
ik vergeet je nooit!
eindelijk na 3jaar heb ik het over mijn hart gekregen je dagboek te openen en de belangrijkste dagen uit te typen,ik voel nog steeds verdriet als ik dit lees.
ik heb eindelijk bereikt wat ik wou,ik heb er voor gezorgt dat mensen nu weten dat je bestaan hebt en nog steeds bestaat in mijn hart!
mischien ben ik geen schrijfster maar ik heb het geprobeert!
wat ik voelde,wat ik dacht,ik hoop nu dat mensen een beetje het zich kunnen voorstellen,hoe erg het is een baby te verliezen,mijn verhaal is er een uit duizenden,maar het is mijn verhaal en het is echt gebeurt!
ik dacht toen ik van jana in verwachting was dat ik nu mijn geluk had gevonden,een gezin,een liefdesband waarin je elkaar steunt,in goede en kwade dagen,helaas was de waarheid een klein beetje anders,neem je tijd om het te lezen,wil je praten?ik sta open voor al je vragen
heb je net als ik iemand verloren waarbij je bij niemand terecht kunt,kom langst en praat met me!
het doet nog steeds pijn om te begrijpen wat er allemaal gebeurt is.
mijn engel en kris kwijt op 1maand tijd,weet je wat het me het meeste treft?
dat hij niet omkijkt naar ellen en gino en dat er op 1november ook geen bloemetje lag van hem aan jou grafje.
ik kan niet geloven dat hij die dag niet eens aan jou dacht,zo lang is het nu ook weer niet geleden.
je zou nu 4maand zijn.
lieve jana,soms heb ik het zo moeilijk en branden de tranen achter mijn ogen.
ik kan niet altijd iemand lastig vallen over de dingen die ze al weten en ik weet als ik er over begin,ze vlug over iets anders beginnen.
tranen durf ik niet te laten,je zusje en broertje hebben zo nodig dat ik sterk ben en huilen wanneer ik er de tijd voor heb gaat niet,ze zouden spontaan moeten komen en dat zijn de momenten waarop ik het niet mag.
ik heb niet graag dat iemand me ziet huilen,ik wil geen aandacht,aandacht heb ik niet nodig,troost wat kan troosten?
dit jaar is een droef jaar voor me,de ongelukken volgen elkaar zo snel op dat ik er gevoelloos van wordt.
1 november,de blaadjes vallen van de bomen,ik denk met elk blaadje aan jou,aan wat zou moeten zijn,mischien had het verdriet niet zo groot geweest als je bij me was gebleven.
ik hoop al 4maand lang dat ik droom,het is een droom waar geen eind aan komt.ze zeggen dat de tijd alle wonden heelt,wel dat doet hij niet,geloof me daarin maar
