hallo welkom hier ik ben een 26jarige vrouw en wat ik meegemaakt heb kun je hier lezen in nagedachtenis van *jana omdat niemand haar vergeten mag
dagboekje *jana en meer
dagboek van een overleden kindje
26-03-2006
waar begin ik vandaag mee? we zijn vandaag met zen alle naar de carnavalsoptocht geweest in hasselt,ik moet toegeven dat het heel leuk maar heel vermoeiend was geweest. de kindjes hebben veel snoepjes geraapt zeker een grote zak vol. verder ben ik wat zenuwachtig omdat ik via de vdab ingeschreven ben om voor verpleegkunde te gaan studeren na een heel strenge screening is het nu bang afwachten tot de postbode eindelijk met de uitslag komt. ik hoop op een beetje goed nieuws want er hangt toch wel heel veel vanaf duimen maar dat er eindelijk toch goed nieuws komt
een dag zonder jouw is een tuin zonder bloemen Een dag zonder jou kan je geen dag meer noemen Een dag zonder jou is een dag zonder licht en daarom is zo"n dag geen zicht Een boom zonder takken Een hemel zonder blauw das een dag zonder JOU!!
Ik neem de tijd, de tijd is traag. Hoef geen antwoord, stel geen vraag. Er is geen beeld, herinnering, enkel een pril en nieuw begin. Ik neem de tijd, de tijd is vrij, ik zie en voel en weet dat jij, het mooiste en het liefste bent, ik had je graag, zo graag verwend.. Ik heb je lief, zo lief in mij, Hoe verder weg, hoe dichterbij. Ik neem de tijd, de tijd is traag. hoef geen antwoord, stel geen vraag. Een einde komt er pas voor jou, als iedereen je vergeten zou. Maar lieve schat, wees maar niet bang, Je bent bij ons, een leven lang. Ik neem de tijd, de tijd is vrij, zolang ik leef, leef jij in mij
De tijd vliegt De tijd staat stil Wat ben je ver weg Een foto aan de muur Een plaatje in mijn hart Het lijkt iets uit een ver verleden Maar het gemis voelt aan als de dag van gisteren.....
we zijn nu reeds 3jaar verder en ik kan zeggen dat tijd inderdaad niet alle wonden heelt,waarschijnlijk genezen ze nooit helemaal.
ik ben ondertussen getrouwd met een hele lieve man marc en samen hebben we nog een baby gekregen,tom,hij is nu reeds 9maand en ik heb zijn zwangerschap vol angst doorstaan.
ellen en gino,wuiven voor het slapen gaan nog steeds naar een sterretje ,ze geloven nog steeds dat jij daar naar hun zit te kijken.
mijn gevoel is dat er nog steeds een plekje open is dat er iemand onbreekt,een plaatsje voor jou mijn schat.
op elk formulier word jouw naam erbij gezet met een klein kruisje,je grafje word nog steeds bezocht ieder jaar als de blaadjes vallen.
voor mij ben jij mijn elfen kindje,mijn engeltje!
ik vergeet je nooit!
eindelijk na 3jaar heb ik het over mijn hart gekregen je dagboek te openen en de belangrijkste dagen uit te typen,ik voel nog steeds verdriet als ik dit lees.
ik heb eindelijk bereikt wat ik wou,ik heb er voor gezorgt dat mensen nu weten dat je bestaan hebt en nog steeds bestaat in mijn hart!
mischien ben ik geen schrijfster maar ik heb het geprobeert!
wat ik voelde,wat ik dacht,ik hoop nu dat mensen een beetje het zich kunnen voorstellen,hoe erg het is een baby te verliezen,mijn verhaal is er een uit duizenden,maar het is mijn verhaal en het is echt gebeurt!
ik dacht toen ik van jana in verwachting was dat ik nu mijn geluk had gevonden,een gezin,een liefdesband waarin je elkaar steunt,in goede en kwade dagen,helaas was de waarheid een klein beetje anders,neem je tijd om het te lezen,wil je praten?ik sta open voor al je vragen
heb je net als ik iemand verloren waarbij je bij niemand terecht kunt,kom langst en praat met me!
het doet nog steeds pijn om te begrijpen wat er allemaal gebeurt is.
mijn engel en kris kwijt op 1maand tijd,weet je wat het me het meeste treft?
dat hij niet omkijkt naar ellen en gino en dat er op 1november ook geen bloemetje lag van hem aan jou grafje.
ik kan niet geloven dat hij die dag niet eens aan jou dacht,zo lang is het nu ook weer niet geleden.
je zou nu 4maand zijn.
lieve jana,soms heb ik het zo moeilijk en branden de tranen achter mijn ogen.
ik kan niet altijd iemand lastig vallen over de dingen die ze al weten en ik weet als ik er over begin,ze vlug over iets anders beginnen.
tranen durf ik niet te laten,je zusje en broertje hebben zo nodig dat ik sterk ben en huilen wanneer ik er de tijd voor heb gaat niet,ze zouden spontaan moeten komen en dat zijn de momenten waarop ik het niet mag.
ik heb niet graag dat iemand me ziet huilen,ik wil geen aandacht,aandacht heb ik niet nodig,troost wat kan troosten?
dit jaar is een droef jaar voor me,de ongelukken volgen elkaar zo snel op dat ik er gevoelloos van wordt.
1 november,de blaadjes vallen van de bomen,ik denk met elk blaadje aan jou,aan wat zou moeten zijn,mischien had het verdriet niet zo groot geweest als je bij me was gebleven.
ik hoop al 4maand lang dat ik droom,het is een droom waar geen eind aan komt.ze zeggen dat de tijd alle wonden heelt,wel dat doet hij niet,geloof me daarin maar
sinds kris iemand anders heeft leren kennen,vandaag heb ik het ontdekt,hij krijgt berichtjes van een ander.
kris zegt dat het maar een week is en dat hij het gisterenavond heeft uitgemaakt met haar(later kwam ik te weten dat hij me al 4maand bedroog)
hij zegt dat het mijn eigen fout is,ik zou willen schreeuwen van de pijn die ik vanbinnen voel alsof mijn hart werd samengeknepen.
jana heb ik dit allemaal verdient?
ik had mijn vermoedens maar de waarheid doet zo'n pijn!
mijn kindjes ik raak alles kwijt!
er staat bijna niets meer in mijn weg om te sterven,elke dag sterft mijn hart een stukje meer.
gino,ellen voor jullie ga ik verder,loop ik op mijn laatste benen,het is te veel geweest!
ik eet niet meer,wil niet meer,kan niet meer!
ik weet niet hoe het verder moet of kan,ik heb niemand,er is niemand om op te steunen,om te knuffelen,om mee te praten,niemand,niemand die me begrijpt of weet wat ik doormaak.
mijn hart kwijt.
de eenzaamheid,de lange dagen gevolgt door de nachten.
de krop in mijn keel,de pijn in mijn hart,houd dit ooit op?
word ik ooit uit deze nachtmerrie wakker?
maak me wakker!
pijn is wat ik voel,zwart is de kleur,donker is het licht
gisteren had ik echt geen zin om ook maar iets op te schrijven.
vandaag heb ik weer ruzie gehad met kris,hij is er gewoon niet meer voor mij en de kindjes.
ik weet het gewoon niet meer,ik wou dat dit alles gewoon eens ophield,wou dat ik s'ochtends niet meer wakker werd,ik hou dit niet meer vol!
alles is weg en alles is verloren,er is geen gezin meer de 2 of 4 uren dat ik kris zie (en hij heeft geen werk dus heeft hij niets te doen),leven we naast elkaar.
hij zit in de zetel en we praten nauwelijks nog met elkaar,waarom?
waarom laat hij ons vallen?
er is niemand,juist 2 lieve te kleine(om iets te begrijpe)kindjes en een eenzame maan om naar te huilen.
elke avond huil ik me in slaap,andere mensen lijken zo gelukkig,moet ik zo leven?
gisteren ben ik bij jou geweest jana het was er rustig en kalm,wou dat ik bij je kon zijn,wou dat ik je voelen kon,horen kon,knuffelen kon,maar dit alles zal ik nooit met je kunnen doen,ik kan je niet laten lachen,kan je geen woordjes leren.
we horen bij elkaar,ellen gino jana en ik en eens zullen we ooit samen zijn,ooit maar nog niet,nog niet.
waarnaar kan ik vluchten?naar wie?wie kan me geven wat ik verlang?wie kan ik vertrouwen?
ik eet nauwelijks nog,wil niet meer,kan met mijn hart geen weg.
ik zou alles willen geven als ik terug in de tijd kon keren.
ik zou mijn gezin terug willen,samen aan tafel zitten,samen weg kunnen gaan,samen...niet alleen.
lieve schat,ik schrijf dit langzaam maar zeker op maar wat bereik ik ermee?
door de kinderen kan ik nergens naar toe om eens met iemand te praten,ze zijn me niet tot last ofzo,de warmte maakt hun knorrig da's al.
jana ik hoop dat je koel ligt in je bedje.
daarstraks zei een verpleegster van kris zijn oma langst haar neus weg dat ze 3 kinderen heeft,wel ik dacht ook te zeggen,ik ook!,ik ben ook moeder van 3kinderen.
kris verweet me deze ochtend onrechtstreeks dat het mijn fout en dat van de gynocoloog is dat je nu er niet meer bent.
soms heb ik zo'n zin om onze relatie stop te zetten.
ik hou zo ontzettend veel van kris,maar hij is zoveel weg,verwaarloost ons.
ik weet dat hij waarschijnlijk deze map nooit zal openen.
ik zou zo graag met haar gewisseld hebben,als ik dat kon
